KNSM
Re: KNSM
Het centrum van Willemstad-Punda in 1965 met rechts het kantoorgebouw van de KNSM.
Veel is er hier, waar deze foto ruim 50 jaar geleden is gemaakt, niet veranderd. Het ANWB bord en de verkeerszuil zijn echter verwijderd, want er mogen nu geen auto’s meer over de pontjesbrug. De winkel van Penha zit nog steeds in het gebouw links.
De raffinaderij staat nog ouderwets te roken en te stinken, en zelfs de Campo is tegenwoordig nog in business.
Ook Radio Holland is nog aanwezig, niet meer in Otrobanda, waar de chef zat te zweten aan zijn bureau, maar op het bedrijventerrein aan het Schottegat.
De pontjesbrug ligt er nog als vanouds, en de Curaçaoënaars zie je nog steeds gaan rennen als het signaal van de brugopening klinkt.
Groeten,
Koos van der Elst
Veel is er hier, waar deze foto ruim 50 jaar geleden is gemaakt, niet veranderd. Het ANWB bord en de verkeerszuil zijn echter verwijderd, want er mogen nu geen auto’s meer over de pontjesbrug. De winkel van Penha zit nog steeds in het gebouw links.
De raffinaderij staat nog ouderwets te roken en te stinken, en zelfs de Campo is tegenwoordig nog in business.
Ook Radio Holland is nog aanwezig, niet meer in Otrobanda, waar de chef zat te zweten aan zijn bureau, maar op het bedrijventerrein aan het Schottegat.
De pontjesbrug ligt er nog als vanouds, en de Curaçaoënaars zie je nog steeds gaan rennen als het signaal van de brugopening klinkt.
Groeten,
Koos van der Elst
- Bijlagen
-
- Willemstad Curacao KNSM gebouw.jpg (224.65 KiB) 7018 keer bekeken
Re: KNSM
Op de Westkust reizen werd in Peru vismeel geladen in een aantal redehavens. Meestal lag je daar alleen, maar er lag ook wel eens een schip ten anker van de Zweedse Johnson Line of de Amerikaanse Grace Line. Kapitein Spaans wist de Ares altijd heel dicht bij het strand te manoeuvreren, dan kwamen de lichters met de vismeel wat vlugger langszij.
Huacho was ook zo’n vismeelhaven. Daar lagen we eens het weekend over. Tijd genoeg om samen met de 3e, de leraar en de klerk het plaatselijke strand te bezoeken. Op dat strand was haast niemand, maar er zaten wel precies vier Peruaanse jongedames te kijken of er wat te beleven viel. Het lukte ons om een beetje met hen aan te pappen want de maten hadden al aardig Spaans leren spreken. Bij de KNSM was het leren van de Spaanse taal verplicht voor de stuurlieden en de klerk.
Afgesproken werd dat we deze meisjes ’s avonds bij hen thuis op zouden halen om dan gezellig met zijn achten naar de bioscoop in Huacho te gaan.
Het adres waar we ’s avonds moesten zijn bleek een winkeltje, dat propvol stond met meubels. Via een deur achterin de zaak kwam je in de woonruimte. Daar stonden de meiden al gereed voor een veelbelovend avondje uit.
We maakten netjes kennis met de moeder en wilden gelijk vertrekken, Maar voordat we de deur uit waren had ook moe resoluut haar mantel gepakt en haar hoed opgezet en liep parmantig mee, terwijl ze ons en haar kuikens intussen scherp in de gaten hield.
In de bioscoop liepen de dames direct langs de kassa door naar de zaal zodat wij moesten afrekenen voor 9 personen, daarna liepen ook wij door naar de filmzaal.
Op een verder lege rij vonden we onze nieuwe vriendinnen. Ze zaten op plaats 1 t/m 4 vanaf het gangpad, op plaats 5 zat moe en plaats 6 t/m 9 waren voor ons bestemd.
Zo gaat het opbouwen van een beetje verkering wel lang duren, te lang voor een zeeman. Een van de meisjes heeft mij later nog wat grondbeginselen van het Spaans bijgebracht, maar welke van de vier dat was zou ik niet meer weten.
Groeten,
Koos van der Elst
Huacho was ook zo’n vismeelhaven. Daar lagen we eens het weekend over. Tijd genoeg om samen met de 3e, de leraar en de klerk het plaatselijke strand te bezoeken. Op dat strand was haast niemand, maar er zaten wel precies vier Peruaanse jongedames te kijken of er wat te beleven viel. Het lukte ons om een beetje met hen aan te pappen want de maten hadden al aardig Spaans leren spreken. Bij de KNSM was het leren van de Spaanse taal verplicht voor de stuurlieden en de klerk.
Afgesproken werd dat we deze meisjes ’s avonds bij hen thuis op zouden halen om dan gezellig met zijn achten naar de bioscoop in Huacho te gaan.
Het adres waar we ’s avonds moesten zijn bleek een winkeltje, dat propvol stond met meubels. Via een deur achterin de zaak kwam je in de woonruimte. Daar stonden de meiden al gereed voor een veelbelovend avondje uit.
We maakten netjes kennis met de moeder en wilden gelijk vertrekken, Maar voordat we de deur uit waren had ook moe resoluut haar mantel gepakt en haar hoed opgezet en liep parmantig mee, terwijl ze ons en haar kuikens intussen scherp in de gaten hield.
In de bioscoop liepen de dames direct langs de kassa door naar de zaal zodat wij moesten afrekenen voor 9 personen, daarna liepen ook wij door naar de filmzaal.
Op een verder lege rij vonden we onze nieuwe vriendinnen. Ze zaten op plaats 1 t/m 4 vanaf het gangpad, op plaats 5 zat moe en plaats 6 t/m 9 waren voor ons bestemd.
Zo gaat het opbouwen van een beetje verkering wel lang duren, te lang voor een zeeman. Een van de meisjes heeft mij later nog wat grondbeginselen van het Spaans bijgebracht, maar welke van de vier dat was zou ik niet meer weten.
Groeten,
Koos van der Elst
- Bijlagen
-
- badgasten in Huacho (1962)i.jpg (124.94 KiB) 6726 keer bekeken
-
- Berichten: 606
- Lid geworden op: 19 aug 2009 10:14
- Locatie: Naaldwijk
Re: KNSM
Welbekend, reisje van half jaar mee gemaakt.
Re: KNSM
Ik heb heel wat jaren op de Nassau gevaren ik begon met de Oranje dan Oranjestad en Oranje Nassau dus heel veer Oranje dus.
Maar de Nassau was het leukste fijne bemanningen en veel plezier maar ook hard werken maar dat ging vanzelf door de eerdere opmerkingen.
groet Feike.
Maar de Nassau was het leukste fijne bemanningen en veel plezier maar ook hard werken maar dat ging vanzelf door de eerdere opmerkingen.
groet Feike.