Het Suezkanaal

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
Willem Visser
Berichten: 765
Lid geworden op: 21 jul 2004 22:16
Locatie: Amsterdam

Het Suez kanaal

Bericht door Willem Visser »

SUEZKANAAL (KANAT ES-SUWES) Een weldaad voor de Egyptische schatkist

Het Suezkanaal loopt van Port Said tot Suez en is in het totaal, 162 kilometer lang.

De breedte wisselt van 300 tot 365 meter, maar voor de werkelijke vaargeulen is zij gemiddeld 180 meter. Het kanaal is 19,5 meter diep. Een schip heeft zowat vijftien uur nodig om door het kanaal te varen. Er zijn geen sluizen.
Vooral olietankers, soms tot 370.000 ton bruto, gebruiken het kanaal. In 1870 kwamen er al 485 schepen door mar in de 20ste eeuw liep dit aantal snel op tot enkele duizenden, met een piek van 22.000 in 1980. De toltarieven vormen dus een mooie opbrengst voor de Egyptische schatkist. Zij heeft dit te danken aan Gamal Abdel Nasser die het Suezkanaal nationaliseerde.
De plannen voor het kanaal werden getekend door Ferdinand de Lesseps. Hij kreeg einde van vorige eeuw voor 99 jaar de concessie voor de uitbating toegekend door de toenmalige Egyptische onderkoning Said.
De werken duurden van 1859 tot 1869. Op 17 november van dat jaar werd het nuttige pronkstuk plechtig geopend. Zes jaar later zouden de Britten bijna de helft van de aandelen van de Compagnie Universelle du Canal Maritime de Suez kopen. Van toen af gingen de Britten ook militair tekeer tegen alle nationalistische reflexen onder de bevolking. Egypte werd daarom 'voorlopig' bezet. Dat zou duren tot 1945!
Op 26 juli 1956 kondigde Nasser de nationalisatie van het kanaal aan.
In oktober van dat jaar viel Israël Egypte binnen. Fransen en Britten bezetten de noordelijke toegang tot het kanaal. De Suezcrisis was begonnen. In december was ze voorbij. Britten en Fransen moesten roemloos terugtrekken nadat ook de Sovjetunie was beginnen grommen en Nasser haar steun toezegde.
Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 werd het kanaal gesloten en dat zou aanslepen tot 1975. Voor een vrije doorvaart voor alle schepen zou het echter nog vier jaar duren.

Afbeelding
Old sailors never died.

Gr Willem V.

Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Vooral olietankers, soms tot 370.000 ton bruto, gebruiken het kanaal.
Dat is wel héél erg groot. :wink:
Joke

Bericht door Joke »

Mooie foto Willem!! Ben er zelf nog nooit doorheen geweest. Heb wel wat foto's en video's gezien die jongens aan boord gemaakt hadden van het kanaal maar nu kan ik goed zien hoe het er uitziet.
Joop Kieviet (RIP)

Bericht door Joop Kieviet (RIP) »

Joke,
Ik ben er voor diverse oorlogstoestanden doorheen gevaren, ook toen mijn vrouw aan boord was en het is net als mijn elke opmerkte het is net of de bijbel voor je voorbij gaat
Groetjes Joop Kieviet
Joop Kieviet (RIP)

Bericht door Joop Kieviet (RIP) »

Joke,
Ik ben er voor diverse oorlogstoestanden doorheen gevaren, ook toen mijn vrouw aan boord was en het is net als mijn vrouw opmerkte opmerkte of de bijbel voor je voorbij gaat
Groetjes Joop Kieviet
Joop Kieviet (RIP)

Bericht door Joop Kieviet (RIP) »

Sorry Joke ik had na 2 wijntjes de hik in mijn vingers
Groetjes Joop
Aad v Staveren (RIP)

Suez Kanaal

Bericht door Aad v Staveren (RIP) »

Ben in 1956 met de Gele Zee de bok Arend naar Port Said wezen brengen,om het Suez kanaal weer vrij te maken voor de scheepvaart.Het kanaal was versperd met "scheepswrakken".Dit waren vooral sleepboten,baggerschepen en een enkel Egyptisch oorlogsschip die tot zinken waren gebracht.Wij voeren onder de vlag van de VN en moesten ook een band om de arm dragen als je de wal opging.Toen wij er op 2de Kerstdag aankwamen werd juist het standbeeld van Ferdinand de Lesseps omver getrokken.Er lagen toen ook nog een paar Engelse en Franse marine bergings schepen voor anker in het kanaal. Hierop zijn een paar opvarenden vermoord die s'nachts de wacht hielden op de schepen.Wij zijn ongeveer 3 maanden in het kanaal bezig geweest met het opruimen van de gezonken schepen.Kregen een toeslag op de gage en per dag 1 pakje ciraretten en 3 flesjes bier op kosten van de VN.
HG Aad
Jos Komen (R.I.P)

Verhaal van Bert van Campenhout

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Dit mooie verhaal van Bert van Campenhout kwam zojuist binnen.
All the best
Jos


Mijn eerste turbulente reis met `t M.S Bussum, 17 maart 1957.

Als Amsterdams jochie kwam ik nog al veel aan het IJ, kijkend naar de schepen in de havens aan de over kant grote K.N.S.M schepen die alle wereld zeeën bevaren en zag me zelf op de brug staan.
Mijn vader had een café op het kadijksplein naast het zeemanshuis en hoorde daar vele verhalen van de zeelui,die daar overnachten en hun biertje bij hem kwamen drinken. Hij kon goed met ze opschieten, het was ARIE voor ARIE na kwam ook nooit een dubbeltje te kort. Rekeningen werden trouw betaald (er werd trouwens niet gepoft).
Toen ik hem bekend maakte dat ik wou gaan varen schoot dat in zijn verkeerde keelgat, zijn zoon tussen al dat zeemans gespuis? Nee.
Na om gepraat te zijn door een voor mij onbekende stuurman van de wilde vaart ging hij toch akkoord.

Nu, op naar de K.N.S.M voor de keuring, maar werd door de arts afgekeurd om dat ik zwembad schimmel tussen mijn tenen had.
Kon volgens de arts maar beter solliciteren bij een andere maatschappij.
Ik ging teleurgesteld naar huis. Bij het horen van die belachelijke keuring stuurde een andere opvarend mij naar Vinke & co op de Ruiterkade. Daar stonden ze te springen om zeelui , Werd meteen door gestuurd naar dokter klokke op de Geldersekade.
Met een goedkeuring op zak, en een tube zalf voor mijn tenen kon, ik mijzelf aanmonsteren als jongen. Maandloon fl 87,50 bruto, op de M.S Bussum
Vertrek datum 17-03-57 dat was veertien dagen na mijn keuring.
De reis zou niet lager duren dan 6 weken, retourtje Puerto ordas Venuzuela volgens moeder lang genoeg.
Dus mijn koffer ingepakt met kleding genoeg voor zes weken.
Vertrok met de trein naar schiedam , daar lag het schip, Mijn god, wat was die groot (ik had nog nooit een schip van binnen gezien). Noemde de hut een kajuit en stond perplex dat in de douches tegeltjes op de vloer lagen.
We kregen een hut voor ons zelf, mijn hutmaat was ook als jongen aangemonsterd. s`Nachts vertrokken wij.
De reis verliep voorspoedig, hoewel ik twee dagen vreselijk zeeziek ben geweest , Kreeg van de bootsman geen kans om in mijn kooi te liggen, maar goed ook het ging vanzelf over.
Op de hoogte van de Azoren kreeg de kapitein opdracht om naar de Perzische golf te varen, via de kaap. In die tijd was het suezekanaal gesloten, Egypte wilde eigendoms recht dus, oorlog.

Nu begon mijn avontuur pas echt s`Morgens vroeg, aankomst in Kaapstad om te bunkeren. en proviand in te slaan. s`Middags gingen we aan wal. Mijn maat een indo ging mee. Tot de poort van de haven ging het goed. Daarna werden we gescheiden door de politie. Blank hier zwart daar, werd ons gezegd. Protesteren hielp niet, dus ging ik op mijn eentje de stad verkennen met een gevoel van een wereld reiziger te zijn, Goed mijn ogen de kost gegeven. Het van Rietbeekplein met zijn vier kannonen was imposant, ( ben in 2003 terug geweest met vakantie er was niets meer van de omgeving te herkennen. Zelfs de haven was toeristisch verbouwd. Alleen de tafelberg is niet veranderd naar mijn idee) .De apartheid tierde hevig maar met mijn Nederlands kon ik goed terecht, sprak toen nog geen woord Engels.

We zouden die avond om tien uur vertrekken. Maar om acht uur was nog geen dekzwabber aanwezig. Luid werd met de hoorn geblazen. En ja hoor, daar kwamen de heren aan een man of tien, stom dronken .Er was duidelijk aan de wal iets gebeurd. Dat breidde zich uit aan boord. Een enorme vecht partij op het dek waar de rest van de bemanning zich mee ging bemoeien. De politie aan wal vroeg of er assistentie nodig was. Maar dat werd door de kapitein geweigerd. Dit was Nederlandse bodem.
Er leste niets anders op dan dat de ouwe ( Kapitein C.Wedel een boom van een vent handen als kolenschoppen en een neus zo blauw als maar zijn kan ) )zijn pistool te voor schijn haalde en in de lucht schoot. Het einde van de knokpartij was voorbij. De raddraaier kon zijn biezen pakken en terug naar huis. Vliegen op eigen kosten.
Een nieuw Afrikaanse matroos werd aan gemonsterd om de groep weer compleet te krijgen.
Nu op naar Mena al Ahmani in de Perzische golf. Daar moest getankt worden voor Japan,
Een haven bestond nog niet dus voor anker. De slang die aan een boei vast zat werd aan boord gehesen en vastgekoppeld aan de pijpleiding van het schip. Via het pompstation aan de wal kwam de lading aan boord.
Onder tussen werd er door mensen die vrijaf hadden gevist. Een na de ander gekleurde vis lag op het dek. Ook zeeslangen, geel van kleur met bruine banden. Niemand die het gevaar er in zag. Totdat de loods aanboord kwam, en ook verkleurde, direct overboord met dat spul riep hij. De slangen waren zeer giftig. Een beet en klaar was je voor het zeemansgraf, werd ons verteld.

Nu op weg naar Japan, onderweg was het rumoerig aan boord. Op het achter schip kon de bemanning niet helemaal zijn plaats vinden, het ruziede de hele dag, was het niet onder elkaar dan waren mijn maat en ik wel de lul. Bed was niet goed opgemaakt of de vloer was nog vuil, ga zomaar door.Ook al poetste je het lazarus. Die voetstappen van de olie- en plaatzwabbers trokken hun schoenen toch niet uit, dus de vloer van hun hut bleef altijd vet.
Gelukkig was onze boots op onze hand en ontliepen wij daarmee menige klappen.

Vier dagen voor we aan kwamen in Japan werden we verwelkomd door een orkaan. Alle poorten en deuren werden gebarricadeerd . Het schip stampte en kreunde ,slapen en eten was onmogelijk. De bemanning van voor tot achter was een familie, iedereen steunde elkaar.(bleef dat maar zo)
Nadat de storm was getemperd werd de schade opgenomen. De BB -sloep had op z`n donder gehad en wat het meest verwonderde was dat de op elkaar liggende stalen platen, van ruim vijftig centimeter, die over elkaar heen liggen om de loopbrug tussen voorschip en achterschip te verbinden, uit elkaar geschoven waren zodat de onderste plaat op de bovenste plaat lag. Kun je nagaan wat het schip een kromme rug heeft gehad.

Aan gekomen in Nagasaki, Japan. Een stad van niets, nog veel schaden van de tweede wereld oorlog.
Maar de japanse kooplui die aan boord kwamen om hun souvenirwaren te verkopen hadden wel iets waar iedereen wel interesse in had. Kisten vol met porselein met die geishakopjes, prachtige sets van vishengels en vooral mechanisch speelgoed. Er werd goed verkocht aan de bemanning.
Ik zelf kocht een lederen portefeuille die ik nog altijd in mijn bezit heb.

Het schip werd leeg gepompt iedereen die s`avonds vrij had ging aan wal.
Per taxi naar de stad. naar de bekende buurt voor alleman. De bootsman had aan een matroos opdracht gegeven om de ketelbinken in het oog te houden.
Dat werd prompt op gevolgd "¦.de matroos was in de eerste beste kroeg al zoek. Voor ons geen probleem, we werden hartelijk ontvangen door enkele dames. Mijn engels was niet meer dan no`s of yes hun kennis nog minder. behalve de steeds maar de terug kerend zinnetje "I lobe you belt."
Ruud (R.I.P.)

Bericht door Ruud (R.I.P.) »

Ahoy Bert,
Mooi verhaal, ik hoop dat je er nog meer hebt.
groetjes ruud
Gebruikersavatar
Willem Visser
Berichten: 765
Lid geworden op: 21 jul 2004 22:16
Locatie: Amsterdam

Bericht door Willem Visser »

Mooi verhaal Bert, met veel plezier gelezen.
Ik wacht met smart op de volgende verhalen.
Old sailors never died.

Gr Willem V.


Plaats reactie