Een spannend verhaal

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
K.Brouwer
Berichten: 2790
Lid geworden op: 03 dec 2005 18:18

Bericht door K.Brouwer »

Hallo Harry,

Bedankt voor het antwoord.Denk dat die inspecteur het niet wist waar hij
het over had. Kreeg een poosje geleden een bedankje van de KNRM vanwege mijn 40-jarige donateur zijn ,heb ze gelukkig nooit nodig gehad! :lol: . Van die reder waarvoor ik voer werd altijd gezegt dat
hij z'n schepen "10% boven de klasse liet bouwen".Heb altijd aangenomen dat men bedoelde dat hij 10% bovenop de minium eis van de klasse deed.

Groeten,K.Brouwer.

Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Proefstukkies

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hallo Joost,

En Zoooooo zat dat, had vergeten het etsen er bij te vermelden. Als je met poeder last en je hebt de zaak goed afgesteld staan kun je bekant aan de las zien op de manier waarop de "krul" er af komt hoe de las is, kun je prachtig ogend EN perfect werk mee leveren.

Heb hier eens een oude grote kneiter van een draaibank omgetuigd tot heeeel langzaam en trappenloos regelbaar draaien en een poederjob d'r op gezet, kon je assen mee oplassen van je heb ik jouw daaar, warm houden, inpakken EN een goede warmtebehandeling erna EN kat in het bakkie.

Maar ja dat was in de tijd dat ik nog "van onderen" en niet "van boven" tegen de handel aan keek Joost! :wink: :wink:



K. BRouwer: 10% boven de Klas is inderdaad 10% meer ijzer. IS tegenwoordig met goede verfsystemen helemaal niet nodig en kan beter op worden gelost.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Eindelijk heb ik dan contact gehad met de schrijver van dit spannende verhaal - het boek dat ik nu aan het vertalen ben en waar dit topic oorspronkelijk over ging. Dat het zo lang heeft geduurd, lag voor het grootste deel aan mij. Ik wist niet goed hoe ik dat nu eens in het vat moest gieten. Je wilt de man niet voor het hoofd stoten, maar ik kon het toch ook niet van me afzetten. Toen ik eindelijk een heel verhaal op papier had, bleek zijn mail niet te werken. Uiteindelijk zijn Australische uitgever gemaild dat ik graag met hem in contact wilde komen en gevraagd of hij mij wilde mailen.

Dat deed hij per omgaande, maar daarna heb ik mijn verhaal nog vier keer opnieuw geschreven voordat ik uiteindelijk datgene wat ik wilde zeggen naar mijn mening keurig had verpakt.
Hij was er niet blij mee.
Hij was het ook niet met me eens.
Goed zijn Duitse uitgever had inderdaad gezegd dat de locatie niet klopte en dat je op 24,5 graad zuiderbreedte - dus 60 mijl bezuiden de Kreeftskeerkring - weinig kans liep dat je voeten eraf zouden vriezen. Daar hadden ze iets op gevonden, zei hij, dus als ik nu de Duitse editie eens nakeek, zou ik daar vast iets aan hebben. Zelf las hij geen Duits, dus hij wist niet hoe ze dat hadden opgelost, maar hij wist wel dat ze de route meer naar het zuiden hadden verlegd. Voor het overige zei die Duitse uitgever dat het allemaal perfect klopte en die man was zelf een ervaren zeeman, dus dat moest helemaal goed zitten.

Ik heb die Duitsers vanmorgen gemaild en gevraagd of ze me een Duits exemplaar willen sturen. Ik heb er gelijk maar bij gezegd dat ik niet goed zie hoe ze de route meer naar het zuiden hebben kunnen verleggen want dat je, om je poten eraf te laten vriezen, toch minstens naar 50 graden Zuid moet, dus dwars door de Roaring Fourties, maar dat het zeewater daar ook nog altijd tussen de 5 en 10 graden is en dat je, voor gegarandeerd bevroren kakkies tot tegen de grens van het pakijs aan moet gaan zitten. Dat is dus heel iets anders dan de 1000 mijl be-oosten Rio waar het drama zich nu afspeelt.

Ik ben benieuwd.

Intussen heb ik de schrijver maar gemaild dat het me spijt dat ik hem lastig heb gevallen en dat ik me vanaf nu met mijn eigen zaken zal bemoeien en me strikt aan mijn vertaalcontract houden: een naar stijl en inhoud getrouwe vertaling leveren. Dat wil deze keer dan zeggen inclusief alle fouten, blunders, tegenstrijdigheden en pure nonsens, maar niet met mijn eigen naam voorin. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben.

Wedden dat het straks als warme broodjes wordt verkocht? Je kunt de mensen tenslotte alles wijsmaken. Tussen de huizenhoge golven door springen de matrozen van mast tot mast, dat werk. 8)

.
Bram

Bericht door Bram »

:D Helaas Theo,daaruit blijkt maar weer dat de beste stuurlui aan de wal staan,en gewoon maar wat neerzetten wat leesbaar en gemakkelijk verkoopbaar is want die paar procent experts die zijn toch overbodig aan het worden.
Ooit eens gehoord ,toen ik me best deed om dingen te verbeteren in de machine kamer,Drie je doet je uiterste best om je zelf en mij overbodig te maken,met al je verbeteringetjes. :roll: :wink:
Groets Theo
Met een verkoelend regenbuitje uit Cheese city
Groets Bram :D
Gebruikersavatar
K.Brouwer
Berichten: 2790
Lid geworden op: 03 dec 2005 18:18

Bericht door K.Brouwer »

Hallo Theo,

Zou de Duitse versie de overlevenden niet in een dinghy laten stappen
doch in een drijvende vrieskist waar hij z'n benen te vroeg in stak zodat die afvroren :shock: :lol: .....Als je de "onzin" verslagen van reporters
over de zeevaart in de krant leest wordt je daar ook niet vrolijk van en die krijgen toch ook betaald! Maar ja....een niet traceerbare incognito
is natuurlijk bij zoiets nooit weg 8) 8) . Succes met de vertaling gewenst.

Groeten,K.Brouwer.
ferryvaneeuwen
Berichten: 2676
Lid geworden op: 25 nov 2004 22:59
Locatie: Krimpen a/d IJssel
Contacteer:

Bericht door ferryvaneeuwen »

Hallo Theo,

Jouw vertalersethiek gaat wel erg ver! Ik zou me geen zorgen maken en anders moet je maar eens naar de film Poseidon 2006 gaan kijken. Ik heb een paar weken geleden eerst de TV-film Poseidon 2005 gezien wat echt stuitend was qua waarheidsgehalte. In Poseidon 2005 kentert het schip door een terroristische aanslag, een leuk actueel en publiektrekkend gegeven zullen we maar denken. Dat gebeurt door een bom op de huid van het achterschip te laten ontploffen. Door dat gaatje gaat het schip in de korste keren helemaal om en blijft vervolgens heel mooi horizontaal op het water drijven. Binnen blijven gedurende de hele film alle lichten uitbundig branden en het is bepaald geen noodverlichting. Er wordt verderop ook veel met zaklampen gewerkt maar die doven nooit of ze sjouwen ongezien zakken met batterijen mee. Brightstars ongetwijfeld. Het mooiste is als ze een computer onderweg naar buiten tegenkomen waarmee ze doodleuk een emailtje versturen naar 'the folks at home' en je ziet het daar nog aankomen ook. Knap hoor als het schip onderste boven in het water ligt met alle antennes naar de zeebodem wijzend. De techniek staat toch maar voor niets. Uiteindelijk ontsnappen er dan een paar via het bomgat. Echt schaamteloos allemaal. Een User Comment luidde: Wrong-headed, blasphemous piece of drek.

Ik heb net nog even de Poseidon 2006, de bioscoopversie dus die $160 miljoen kostte, die op mijn PC staat versneld doorgekeken, maar ook hier een soortgelijk verhaal. Nu gaat het schip om door een freak wave. Op de helverlichte brug met een feestverlichting van instrumenten, monitors en alles omgeven door veel geuniformeerd volk, ziet de kapitein door zijn kijker door de ramen loerend deze golf dwarsscheeps aankomen. Volgens mij zie je onder die omstandigheden dan helemaal niks, maar goed. Dat met die freak wave gebeurt 's nachts en lijkt op iets wat je in een teil met water kan opwekken en dan slecht belicht gauw filmen. Ook hier blijven de lichten onder water lekker lang branden en nu ontsnappen er een paar via een gat in één van de defecte boegschroeven. Er zijn er drie en de andere twee boegschroeven zie je nog lekker draaien. Het moet niet veel gekker worden......

Wat betreft het geval van kanibalisme in de Andes: Daar lag het vlees bij wijze van spreken in de diepvries. Echter na veertig dagen op zee met een stel lijken ga je al gauw over de maximale houdbaarheidsdatum heen. Eet smakelijk! Nee, dan kan je beter met stukjes vlees gaan vissen.

Nog even dit: Al dat TIG en MIG lassen lijkt me helemaal niks en zelfs overbodig. Met een hete bout en wat harskernsoldeer kom je volgens mij al een heel eind..... :wink:

Ferry
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Nee, ik vind niet dat mijn vertalersethiek (te) ver gaat. Mijn naam komt voorin te staan en het zou niet de eerste keer zijn dat de schrijver het wel goed had gedaan, maar dat het de vertaler was die de fouten maakte. Of de persklaarmaker - de corrector, zeg maar. Dit laatste gebeurde me bij My Old Man and the Sea van vader en zoon Hays en dus niet te verwarren met Hemingway's beroemde novelle. Maar ik meen dat ik dat vroeger in dit topic al uit de doeken heb gedaan.

Ik vind het de normaalste zaak van de wereld om kleine fouten te verbeteren. Was het in dit geval gebleven bij die opblaasbare zwemvesten en het gyrokompas waarop ze op elk moment nauwkeurig konden zien waar ze zich bevonden, dan was dat geen bezwaar geweest, maar dit is een compleet onzinverhaal. Nu hij mijn bezwaren zonder meer aan de kant schuift, ga ik zelfs die fouten niet verbeteren en laat ik alles zo het is, maar dan wel onder pseudoniem.

Het merkwaardige is echter dat het desondanks een goed geschreven verhaal is als je van het genre houdt: rechtbankverhalen. Ik lees die graag en met mij miljoenen mensen, dus ook dit zal gretig worden gelezen. De vragen die hij opwerpt zijn interessant: hoe ver ben je bereid te gaan om jezelf en anderen te redden en als dat betekent dat je deze of gene op moet vreten, is het normale strafrecht daar dan nog wel op van toepassing. Ik hou van zijn stijl en hij is - voor mij - gemakkelijk te vertalen. Kortom: een prima boek... als hij zijn huiswerk zou hebben gedaan.

Inderdaad, daar in de Andes waren de lijken uitstekend houdbaar, maar in dit verhaal is het dus geen kwestie van mensen aan repen snijden die toch al dood waren. Hier wordt men het erover eens dat degene die moet sterven om de anderen te kunnen laten leven door het lot moet worden aangewezen. Een zwangere vrouw, een beroemd violist en de kapitein hoeven daarbij niet mee te doen. Die kapitein - die dus later terecht terechtstaat - omdat hij de enige is die hen nog enige kans op redding kan bieden. Ze hoeven dus geen ouwe, vergane lijken te vreten, maar uitsluitend kakelverse.
Ben je strafbaar, als je dat doet? Dat is een interesaante vraag en ook geen nieuwe. Zo is er het beroemde geval van de vier bergbeklimmers die door een touw aan elkaar verbonden tegen een steile rotswand omhoog kletteren. De onderste valt, maar blijft aan dat touw hangen en is verder hulpeloos. De anderen kunnen hem niet houden. Wat te doen: hem lossnijden en dood laten vallen of met zijn vieren omlaag sodemieteren en allemaal sterven?

Uit de zeevaart zijn twee beroemde zaken bekend: United States versus Holmes uit 1842 en The Queen versus Dudley & Stephens uit 1884.
In het eerste geval komen 41 overlevenden van het emigrantenschip William Brown dat voor de kust van New Foundland zonk na tegen een ijsberg te zijn gestoten, in een boot van 22 voet terecht. De boot is dus zwaar overladen, het is slecht weer en hij lekt ook nog. Ze moeten hozen als gekken om het spul boven water te houden. Het dreigt helemaal verkeerd te gaan en dan roept de eerste stuurman tegen de matrozen die in de boot zitten dat ze veel te zwaar zijn en koste wat kost lichter moeten worden. Waarop matroos Holmes met hulp van een andere matroos zes mannen en twee vrouwen overboord gooit.
Een paar weken later worden ze opgepikt en de overlevende passagiers dienen in Philadelphia een aanklacht in wegens moord. Helaas is Holmes de enige die op dat moment in Philadelphia is en hij staat terecht.
Het is een heel interesaante zaak, Google hem maar eens op, maar het eind van de zaak is dat Holmes zes maanden gevangenisstraf krijgt en een boete van 20 dollar. Hij zit zijn zes maanden uit, maar President Tyler geeft hem gratie voor het betalen van die 20 dollar.

In de zaak tegen Dudley en Stephens gaat het om het zinken van het Australische jacht Mignonette. Vier man komen in een boot terecht: kapitein Thomas Dudley, stuurman Edwin Stephens, volmatroos Edwin Brooks en lichtmatroos Richard Parker. De enige proviand die ze hebben bestaat uit twee blikken rapen. Verder zien ze kans een schildpad te vangen.
Na 19 dagen stelt kapitein Dudley een loterij voor waarbij iemand moet worden aangewezen die door de anderen wordt opgegeten. Matroos Brooks zegt nee en stuurman Stephens weifelt. In een onderonsje zegt Dudley tegen Stephens dat de jonge Parker zo zwak en ziek is dat hij toch dood zal gaan en bovendien heeft hij geen familie, dus waarom zouden ze nog langer wachten? Daarop doodt kapitein Dudley de jongen en alle drie eten ze van het lichaam. In vier dagen peuzelen ze ongeveer de helft van Parker op, maar dan worden ze gered door het Duitse zeilschip Moctezuma dat de drie overlevenden in Falmouth aan land zet. Ze worden alle drie gearresteerd op verdenking van moord.

Minister van Binnenlandse Zaken William Harcourt geeft opdracht ze te vervolgen en ze worden ter dood veroordeeld. Dan is het diezelfde Harcourt die koningin Victoria adviseert om ze gratie te verlenen. Dat gebeurt en ze komen vrij. Harcourt wilde dus dat er recht wordt gedaan, maar weet ook dat de normale wetten in een dergelijk geval eigenlijk niet van toepassing kunnen zijn. Anderzijds kun je niet beginnen aan het maken van uitzonderingen want dan is het hek van de dam en wordt alles op den duur een uitzondering. Dus: een veroordeling en vervolgens gratie.

Maar dat waren heel andere zaken in een heel andere tijd. De vraag blijft interessant, hij heeft het alleen in een volledig verkeerd vat gegoten, maar dat zien allen mensen die van de zee en van moderne schepen weten en dus wordt dit boek straks gevreten.

Wel heb ik weer veel interessante zaken geleerd, want dat doe je bij vertalen: leren en nog eens leren omdat je doorlopend bezig bent met dingen napluizen waar je niets of te weinig van weet. Ik schiet al lekker op want het is een prettige vertaling. Een dwaas verhaal... maar wel spannend. Te zijner tijd moeten jullie het toch maar eens lezen. :)

.
ferryvaneeuwen
Berichten: 2676
Lid geworden op: 25 nov 2004 22:59
Locatie: Krimpen a/d IJssel
Contacteer:

Kanibalisme

Bericht door ferryvaneeuwen »

Hallo Theo,

Je hebt wel gelijk om ergens een streep te trekken, vooral als je naam er mee gemoeid is. Ja, Hemingway schreef dacht ik The Old Man and Sea. Wel slim om 'The' in 'My' te veranderen en zo mee te surfen op de bekendheid van Hemingway's boek, althans die indruk wek je dan wel.

Op het onderwerp kanibalisme heerst een groot taboe; het is 'not done'. Wel zeggen we zonder erbij na te denken: "Je bent om op te vreten". Sommige zeggen dat je daarmee onbewust raakt aan onze diepste zielenroerselen. Wie weet. Aan de andere kant is kanibalisme in de natuur dikwijls de gewoonste zaak van de wereld om te overleven. En niet alleen in het dierenrijk. In Nieuw Guinea komt/kwam kanibalisme schijnbaar voor omdat de oorspronkelijke bewoners het zich niet konden veroorloven om een dergelijke rijke proteïnebron links te laten liggen. Ondanks ons idee dat de jungle daar vol sappig wild zitten schijnt dat echter helemaal niet het geval te zijn. De moraal wordt dan onder die omstandigheden al snel anders. Het behoud van de soort. Om inteelt te voorkomen was het verder ook wel handig om af en toe, mede om die reden, een ander dorpje te overvallen, de vrouwtjes bij je stam in te lijven en de mannen op te peuzelen. Zo snijdt het mes dus aan twee kanten..... Laten we maar niet te snel oordelen over dat soort zaken, want het is zeer de vraag wat je zelf zou doen in een extreme overlevingssituatie. William Harcourt had kennelijk daarover ook zo zijn twijfels lijkt mij. Succes met de rest van de vertaling!

Ferry
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Ja, dat is exact de vraag die wordt gesteld: wat zou je zelf hebben gedaan? en de vraag - of liever de constatering - dat de wet niet voorziet in dat soort gevallen en daar ook nooit in kán voorzien. Dat had William Harcourt in 1884 ook al door en koos mijns inziens de juiste weg. Schuldig verklaren en veroordelen, maar de straf niet ten uitvoer leggen.
Ik ben een voorstander van de mogelijkheid van euthanasie, maar ik ben het er hartgrondig mee eens dat het altijd in het Wetboek van Strafrecht moet blijven. Het mag niet "gewoon" worden, net zomin als het gewoon mag worden dat je elkaar in noodgevallen dan maar opvreet.

My Old Man and the Sea is een prima boek en die titel vond ik ook uitstekend gekozen. het gaat over een vader en een zoon die samen in een doodgewoon zeiljachtje vanuit ergens in New England, eerst via het Panamakanaal gaan en later rond Kaap Hoorn weer terug. Ze schrijven telkens om beurten een hoofdstuk. Het is een mooi "zeilverhaal" maar daarbij ook een mooi verhaal over hoe die twee elkaar dan pas goed leren kennen. Het is een prima boek en ik had er een prima vertaling van gemaakt. tot de persklaarmaker die van toeten noch blazen wist mijn "fouten" ging corrigeren. Ik had ze bezworen om me het mansucript nog een keer te laten lezen nadat de persklaarmaker ermee klaar was en dat hadden ze ook beloofd, maar mooi niet gedaan. Het werd een ramp. Niet voor de doorsneelezer, wel voor mensen die van wanten weten.
Ze vroegen mij om een titel en ik zei: Met die ouwe naar zee, waarbij ik "die ouwe" bedoelde in de betekenis die wij daar op een schip aan geven, bedoelde.
Ze maakten ervan: Een vader, een zoon en de zee waarop ik zei dat ik het een prachtige titel vond voor de volgende Nederlandse bijdrage aan het Eurovisie Songvestival omdat we daar toch ook nooit wat winnen. Dat vonden ze niet aardig van me.

Maar het is een goed boek, dat wel. In het Engels, dan. het verkocht in het Nederlands prima en is later in een goedkope tweede druk verschenen. Als je het eens ergens tegenkomt, moet je het maar eens lezen, maar mij de fouten dan niet aanrekenen, alsjeblieft! :)

Afbeelding
Theo Horsten (R.I.P.)

Het verhaal wordt nog spannender...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Vandaag zat de Duitse versie bij de post. Die van die uitgever die zelf zo'n ervaren zeeman is en geen aanmerkingen op het verhaal had. Alleen op de locatie, die was verkeerd, had hij gezegd. Dat was het enige wat overeenkwam met mijn aanmerkingen. Maar daar hadden ze dus iets op gevonden; ze hadden de route zodanig veranderd dat het wel bereslecht weer kon zijn en je poten er in juli wel af konden vriezen.

Dus ik, nieuwsgierig en vooral leergierig als ik ben, want ik heb de wijsheid ook niet in pacht, gelijk al op het postkantoor aan het bladeren want ik weet natuurlijk precies waar ik moet zoeken en ja hoor, daar had ik het! De verandering van die ervaren Duitse zeeman die ook wel had begrepen dat je poten er onmogelijk af kunnen vriezen op 24°28' Zuid en 27°22' West, "not quite a thousand miles east of Rio de Janeiro - 990 miles, to be exact," een zeegebied waar het nooit hard waait en de temperatuur van het zeewater - en de lucht - in die tijd zo tussen de 22 en 25 graden Celcius is.

Inderdaad: ze hadden die positie veranderd. In de Duitse versie is het geworden: 7°44' Zuid en 25°10' West, "etwa tausendfünfhundert Meilen nordöstlich von Rio de Janeiro."
In de tropen.
In de doldrums.
Dáár vriezen je Duitse zweetvoeten eraf.

Zo kan een simpele Hollandse jongen met een middenstandsdiploma toch nog heel wat leren van een ervaren Duitse zeeman, nietwaar? Die mof dacht: als het niet koud genoeg is, dan moet je om de noord, want als ik vanuit Hamburg om de noord ga, immer gerade aus, dan wordt het immer kälter und immer kälter, dus dat zal op de Zuid-Atlantische Oceaan al niet anders zijn.

Ik geef het op. Vind je het gek?

Enfin, ik heb er een mooi Duits boek aan overgehouden en nog wel gesigneerd door de schrijver. In een Duitse bespreking wordt het vergeleken met Moby Dick.
Vergeef het hen, Heer, want zij weten niet wat ze doen. :shock:

.


Plaats reactie