Verhalen van boven EN onderwater.
Dank je wel Bram :D weet je... ik zit nog vol met verhalen, maar ik waak er voor om verhalen neer te zetten, die te veel op elkaar lijken. We hebben zat trips gemaakt, zovan ernaartoe zonder problemen, mooi weer, lekkergedoken en gegeten safe home achter kaap kont. Ik moet nog steeds foto's inscannen, want ik heb nog wel "het een en ander"te vertellen, maar ik wil jullie niet vervelen met "het zoveelste verhaal"
- Cor Leliard
- Berichten: 3418
- Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
- Locatie: Breda
Anekdote: natte hobby!!
Logboekdatum11-9-2003
We waren vroeg aan de haven om naar de onderzeeer Doris te gaan. Om 0400hrs arriveerden Hans en ik aan de Seaport Marina. Afijn , we hadden de auto's gelost, de boot aan de laadsteiger gezet en we waren bezig om alles in de sloep te leggen, toen ik besloot om ons ijswatervaatje (de obat) met ijsblokken te gaan vullen. Ik had het vaatje vol op de armen, al gauw 8 liter, en ik stap de steiger over, die door het lage water nogal schuin lag.... Nou had bergschoenen aan, die een vrij gladde zool hebben en langs de waterkant was een aluminiumstrip gemonteerd; laat ik daar nou NET vol op stappen.... Mijn rechtervoet glijdt weg en probeer te corrigeren en schiet voorover MET het vaatje nog op de armen geklemd de haven in!!!! Op dat moment ondervond ik de waarde van een duikreflex; ik kwam boven met mijn bril in mijn rechterhand!!! Ik had klaarblijkelijk onbewust tijdens de val het vaatje losgelaten(dat dreef keurig) en mijn bril ONDERWATER van het hoofd gehaald.
Hans stond te stikken van het lachen en zei ,"wat doe jij nou?" Ik zei hem dat ik mijn bril aan het spoelen was , nou goed!!" Hij pakte het vaatje aan en ik liep het water uit.
Ik was door en door nat. Naar huis gaan was ook geen optie ,daar hadden we geen tijd voor en nat blijven zitten is schreeuwen om een longontsteking. Ik trok al mijn kleren uit, Hans had nog een schone onderbroek in zijn vaatje, ik een T-shirt en een paar droge sokken en ging zo in mijn overlevingspak. naakt maar lekker warm!! Onder het varen hebben we mijn kleren uitgewrongen en met touwtjes in de motorkist gehangen; we hadden toch nog 6,5 uur te varen. Inderdaad: na vijf uur kon ik gewoon droge kleren aantrekken (ze stonken wel naar motor en "hier en daar olie" maar wat geeft het: de kick van gewoon doorgaan en je niet op je kop latenzitten maakten deze dag tot een bijzondere dag.
We waren vroeg aan de haven om naar de onderzeeer Doris te gaan. Om 0400hrs arriveerden Hans en ik aan de Seaport Marina. Afijn , we hadden de auto's gelost, de boot aan de laadsteiger gezet en we waren bezig om alles in de sloep te leggen, toen ik besloot om ons ijswatervaatje (de obat) met ijsblokken te gaan vullen. Ik had het vaatje vol op de armen, al gauw 8 liter, en ik stap de steiger over, die door het lage water nogal schuin lag.... Nou had bergschoenen aan, die een vrij gladde zool hebben en langs de waterkant was een aluminiumstrip gemonteerd; laat ik daar nou NET vol op stappen.... Mijn rechtervoet glijdt weg en probeer te corrigeren en schiet voorover MET het vaatje nog op de armen geklemd de haven in!!!! Op dat moment ondervond ik de waarde van een duikreflex; ik kwam boven met mijn bril in mijn rechterhand!!! Ik had klaarblijkelijk onbewust tijdens de val het vaatje losgelaten(dat dreef keurig) en mijn bril ONDERWATER van het hoofd gehaald.
Hans stond te stikken van het lachen en zei ,"wat doe jij nou?" Ik zei hem dat ik mijn bril aan het spoelen was , nou goed!!" Hij pakte het vaatje aan en ik liep het water uit.
Ik was door en door nat. Naar huis gaan was ook geen optie ,daar hadden we geen tijd voor en nat blijven zitten is schreeuwen om een longontsteking. Ik trok al mijn kleren uit, Hans had nog een schone onderbroek in zijn vaatje, ik een T-shirt en een paar droge sokken en ging zo in mijn overlevingspak. naakt maar lekker warm!! Onder het varen hebben we mijn kleren uitgewrongen en met touwtjes in de motorkist gehangen; we hadden toch nog 6,5 uur te varen. Inderdaad: na vijf uur kon ik gewoon droge kleren aantrekken (ze stonken wel naar motor en "hier en daar olie" maar wat geeft het: de kick van gewoon doorgaan en je niet op je kop latenzitten maakten deze dag tot een bijzondere dag.