Smit & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
Breeze
Berichten: 943
Lid geworden op: 30 jan 2017 20:43
Locatie: Nw. Lekkerland

Re: Smit & Co

Bericht door Breeze »

warbout schreef: 03 aug 2018 21:06in de 2e wereldoorlog op 10 mei 1945
? 10 mei 1940

Adri

Johnny
Berichten: 490
Lid geworden op: 18 feb 2017 08:37
Locatie: Hellevoetsluis
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door Johnny »

Was ook geen kruiser maar de onderzeebootjager Isaac Sweers die helaas geen
lang leven heeft gehad.
Het leven is geen facebook
warbout
Berichten: 593
Lid geworden op: 19 jul 2012 23:11
Locatie: Rhoon

Re: Smit & Co

Bericht door warbout »

Dat klopt. Die Isaac Sweers is toen afgebouwd in Engeland en ingezet in de strijd.
Daarna werd dat schip aangevallen en beschadigd en opnieuw weer opgepikt en in veilige haven gebracht.
En inderdaad daarna was het nogal snel gedaan met de I. Sweers.

En uiteraard bedoelde ik 10 mei 1940. :)
"De tijd gaat niet voorbij maar wijzelf gaan voorbij"
Hans Reints
Berichten: 209
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Re: Smit & Co

Bericht door Hans Reints »

“Kort” reisje met de Schelde in 1967

Door Hans Reints
Foto’s, Tenzij anders vermeld,
Ron de Jong Beekhuijsen en Hans Reints
.002 Bemannings lijst Schelde.jpg
.002 Bemannings lijst Schelde.jpg (128.66 KiB) 7550 keer bekeken
Lees voor L.J.N.M. Koenekoop Koksjongen C.C. Schrijvers

Met deze 18 man en drie runners gaat de Schelde in maart 1967 de reis op.


Ik ben net bezig om samen met mijn vrouw en zoontje volop te genieten van het zuur verdiende verlof, wat ik op gebouwd had van de niet zo prettige reis met de “Oostzee”, als het hoofd bemanningszaken in Maassluis het nodig vindt om mij per direct op de Govert van Wijnkade in Maassluis te ontbieden.
Dat “ontbieden” gebeurd nog steeds per telegram daar de gewone mens, dus ook de zeeman, nog steeds niet over een vaste telefoonaansluiting kan beschikken. Een dergelijke telefoonaansluiting moest je in die jaren echt in drievoud bij de PTT aanvragen en moest economische verantwoord zijn, d.w.z. je moest hem dringend nodig hebben om je werk te kunnen doen en die noodzaak zat er voor een zeeman nu eenmaal niet in!. Als je aanvraag dan na weken wachten gehonoreerd werd, duurde het nog maanden voordat deze aansluiting ook daadwerkelijk gerealiseerd was. Al die tijd moest je het doen met het telegram en de PTT telefooncel ergens in de buurt!

Als ik van de verbazing ben bijgekomen, neem ik de andere dag de (voor mij) vroege trein van station Vlaardingen Oost naar Maassluis. Ik wil op tijd bij van der Wees op de Govert van Wijnkade zijn. Na onderling de nodige beleefdheden uitgewisseld te hebben, kwam van der Wees, Chef bemanningszaken en door het voetvolk oneerbiedig “de Pijp” genoemd, direct ter zake, “Ik weet wel”, zo begon van der Wees, “dat het nog geen maand geleden is dat je van een zeven maanden reis met de Oostzee thuis gekomen ben, “maar”, zo ging de pijp verder, “ik heb je even nodig voor een kort reisje met de “Schelde” naar Griekenland.”Je collega, die eigenlijk met deze reis mee zou gaan, is op het moment niet disponibel, en daarom moet jij voorlopig voor hooguit vier weken zijn plaats aan boord innemen!” “Het ligt in de bedoeling dat de “Schelde” baggermateriaal van Vlaardingen naar Griekenland gaat brengen en dat jij dan ergens in de buurt van Malta afgelost wordt”. Met de belofte dat het maar om een kort reisje van een week of vier zou gaan, en ik daarna mijn verlof van de Oostzee kan uitlopen, durfde ik thuis aan de vrouw te verkopen al weet ik nu al op voorhand dat het voor het vrouwtje niet leuk is om na krap een maandje samen zijn, met een net nog geen jaar oude zoon alleen achter te blijven. Maar, er moet brood op de plank komen en dan moeten er soms offers gebracht worden. Zo ging dat toen.

Voordat er gevaren kan worden moet er eerst gemonsterd worden. Gelukkig waren mijn prikken en keuringen nog geldig en dat scheelt weer een hoop ellende en pijn. Herhalingen van dat alles komt wel weer bij een volgende reis. Na het gesprek met van der Wees gelijk door naar het Politiebureau van Maassluis waar ik ten overstaande van de heer J.de Jongh, Plaatsvervangend Ambtenaar van Aanmonstering (Plv.A.v.A) de Monsterrol tekende. Met enkele toekomstige bemanningsleden van de Schelde, ook wel verplichte kennissen genoemd. Voor een snelle versnapering even bij Lenie en Dik van Gent, de uitbaters van café de Kroon, langs. Met de trein naar huis en vroeg onder de wol. De andere dag moet ik mij al vroeg als de nieuwe Kok bij het gezag van de “Schelde” melden.
Het is een goede gewoonte als je dichtbij woonde, je ook vroeg aan boord ben. Ik had de avond van tevoren in Vlaardingen een taxi bestel met het verzoek om acht uur de volgende morgen mij op te halen voor een ritje Maassluis. Stipt om acht uur staat de taxi voor de deur, neem afscheid van vrouw en kind en ga bepakt en gezakt op eigen kosten naar Maassluis.

Gelukkig lag de Schelde met zijn stuurboord zij tegen de Govert van Wijnkade gemeerd wat dus erg gemakkelijk is met het aan boord komen, en later voor het storen en provianderen. Niks over andere schepen heen klauteren maar gelijk met je baring aan dek. Na mijn baring en plunje in de koks hut gedeponeerd te hebben, meld ik mij present bij Kapitein Joosse en 1e Stuurman Ham. Deze laatste zal door het gezag vanaf nu steevast 1e buur genoemd worden. Het is maar dat je het weet!! Samen met 1ste Buur Ham en de heren Wempe , Scheepers en wal kok Jaap Zonneveld, van de voeding kantoor Maassluis, een rondje langs Kombuis en de leeg uitziende proviandruimten gemaakt. Na deze “inspectie” op het kantoortje van de heer Scheepers de standaard proviandlijsten door genomen en daar waar nodig met mijn persoonlijke voorkeuren aangevuld. Dhr. Scheepers zorgt ervoor dat deze proviandlijsten samen met die van de bondsstores en de persoonlijke bestellingen naar scheepsjood Tuytel in Maassluis gaan. Na ontvangst van de lijsten zal Tuytel zorg dragen voor een snelle levering aan boord. Net als de rest van de bemanning neem ik waspoeder en dergelijke af bij voornoemde Tuytel, maar mijn Zware shag en vloei kocht ik bij Alphons Spee, van de kiosk bij de brug aan de haven. Nadeel bij Spee is dat je direct contant bij levering moet betalen terwijl dat bij Tuytel via kantoor geregeld is.
De eerste dagen aan boord waren die van wachten, storen en weer wachten. Zo kreeg ik de tijd om de koel en vrieskast degelijk in te ruimen. De Schelde heeft iets meer koel en vriesopslagruimte als de ouder scheepjes. De oudere eenheden waren op een enkeling na, uitgerust met een dergelijk ouderwetse mahoniehouten slagerskoelkast met die ontelbare kleine deurtjes. Het vertrek werd om het weer steeds weer uitgesteld. Het scheepsjournaal vermeldt al dagenlang; 08.30 uur Bemanning aan boord en verricht dekwerkzaamheden. 17.00 uur, bemanning naar huis en wacht van de wal. Het vervelende van dat uitstellen en wachten is dat je steeds in de onzekerheid verkeert of dat je die avond weer met vrouw en kind aan tafel zal zitten of dat je op zee zit. Na enkele dagen steeds weer opnieuw afscheid te nemen begint langzaam een zware wissel over het gezinnetje te trekken. Tegenwoordig kan je met je mobieltjes het thuisfront laten weten of dat je vanavond wel of niet mee zal eten, maar die dingen waren hier nog toekomstmuziek.
Aan alles komt een eind, zo ook aan dit wachten op werk. De klok wijst op deze maandag de 13de maart aan dat het al dichtbij vieren in de middag is. Een deel van de bemanningsleden heeft het sterke pak al aan om voor de zoveelste keer naar huis te gaan, als Kapitein Gerrit Joosse laat weten dat hij orders van kantoor heeft gekregen om samen met de Witte Zee, Smit-Lloyd 3 en de Vikingbank het booreiland “North Star” op de Noordzee te gaan verplaatsen. (Tegenwoordig noemen we zoiets een Rig Move) Voor enkele van ons is dit een streep door de avond rekening. Met gemengde gevoelens worden de drie motoren gestart, en voor en achter gegeven.
.006 Witte Zee.jpg
.006 Witte Zee.jpg (119.84 KiB) 7550 keer bekeken
Witte Zee

Om tien over vier helpt het Maassluisje ons de haven uit en brengt de Schelde naar stroom. De Schelde mag dan wel een dikke week bemand voor de wal gelegen hebben, maar dat wil niet zeggen dat het schip bij vertrek ook 100% zeeklaar is. Zeeklaar maken wil in dit geval zeggen dek opruimen, trossen weg schieten, losse troep van dek en potten en pannen tussen de slingerlatten vast zetten. Om eenieder de tijd te geven zijn ding te doen vaart de “Schelde” op halve kracht de Waterweg af richtring Hoek van Holland. Als ik die avond om een uur of zeven klaar ben met het opruimen van het avondeten, zie ik door de poorten van het Kombuis dat mijn “Zus nog steeds Leeft” Nog even en als het Noorderhoofd gepasseerd wordt. (Nee, de paddenstoelen bestonden toen nog niet) zijn we buiten!

Als Bootsman Bennie van der Burg laat weten dat het zeeklaar maken geklaard is, kan de Machinekamer volle kracht geven en gaat het met gezwinde spoed richting booreiland “ North Star”. Om middernacht laat één van de drie motoren het voor de eerste keer deze reis afweten en moet gerepareerd moet worden. Dat volle kracht varen was maar van zeer korte duur en gaat over in langzaam draaien tot dat de reparatie volbracht is. Helaas zal dit euvel zich deze en volgende reis nog veelvuldig herhalen! Om kwart over vier is de reparatie klaar en gaat het weer vol aan zuid van de Smiths Knoll naar de opgegeven positie van het Rig. In het eerste uur van de Hondenwacht zijn we op locatie en melden ons bij het Rig. Krijgen geen adem en gaan na enkele rondjes varen in de nabijheid voor anker. In de tijd tussen vertrek en aankomst bij het Rig is de wind aardig opgelopen en is nu Zuidzuidwest 6 tot 7. Voor het zakken van het rig is dat net iets teveel van het goeden. Voorlopig stand-by blijven en wachten op orders van de towing master. In de middag neemt de wind wat af en gaat de deining liggen.
De Witte Zee krijgt orders om als eerste vast te maken. De Schelde gaat anker op en blijf in de buurt tot nader order. Jaren ervaring in deze business heeft geleerd dat de olieboeren tot op het laatste moment blijven zwijgen en alle op oproepen negeren. Je kunt roepen tot dat je een ons weegt, maar zij bepalen waar en wanneer je nodig bent en dan pas komt er een antwoord en moet je a la minuut disponibel zijn. Rare arrogante kwasten!

Na een tijdje komt towing Master Rom Colthoff op de radio. Het is de bedoeling dat de Schelde om vijf uur vanmiddag onder het Rig moet liggen om vast te maken. Exact op de afgesproken tijd ligt de Schelde stuurboord achter onder het Rig. Waarschijnlijk hebben de Yankees op het Rig dat niet door, daar zij ons tot na donker worden laten wachten. Het is al acht uur geweest als Kapitein Joosse door kan geven dat de Schelde stuurboord achter vast staat. Ondertussen is het weer zover verslecht dat de North Star gestopt is met zakken. De Schelde krijgt de opdracht om met draaiende motoren en de vaststaande sleepdraad ten anker te gaan. Het is al ruim in de middag van de volgende dag als Rom Colthoff laat weten dat het Rig los van de grond is en op gaat drijven. De Smit-Lloyd 3 gaat ankers runnen en wij houden samen met de Witte Zee en de Vikingbank het geheel op zijn plaats tot nader order.
Het verplaatsen beloofd geen lange reis te worden! Het hele circus gaat bij vieren daadwerkelijk op koers naar de nieuwe locatie en is daar al om halfacht dezelfde avond. Al met al net drie uurtjes stomen!! Daar het weer nauwelijks in die korte tijd veranderd is kan onmiddellijk met positioneren begonnen worden. Dit positioneren gaat vrij snel in zijn werk zodat de Schelde als eerste bedankt en los gegooid wordt. Op de brug wordt de koers uitgezet recht op het Noorderhoofd en verder op de Buitenhaven van Maassluis. In de vroege morgen meert de Schelde met behulp van het Maassluisje af langszij de oude Poolzee in de haven van Maassluis.
.008 Tussen de reizen door in de Maassluisse haven 15 maart 1967.jpg
.008 Tussen de reizen door in de Maassluisse haven 15 maart 1967.jpg (95.35 KiB) 7520 keer bekeken
De Schelde in zijn nieuwe livrei, witte band boven het berghout en witte letters op kop en kont. De Poolzee heeft nog haar oude look met het Rood /Blauw boven het Berghout

Het is op deze vrijdag de zeventiende maart beestenweer, het is koud, guur en vooral erg nat. Er staat een harde stormachtige wind met veel regen die het buiten zijn niet aantrekkelijk maakt. Dit zijn dus de veel besproken maartse buien! Ondanks dat er iedere dag in het scheepshavenjournaal de melding staat dat de bemanning dekwerkzaamheden verricht, wordt er aan dek nauwelijks gewerkt. Alleen de mannen van het kombuis en de Machinekamer zijn hier niet zo mee bezig, daar gaan de werkzaamheden gewoon door als of er niets aan de hand is. Om vijf uur is het tijd om vierkantwerk te maken en daarna afnokken. Het ziet er niet naar uit dat het vertrek op korte termijn aanstaande is en het ook nog eens weekeind is besteld de Ouwe een wachtsman van de wal en blijft er niemand aan boord.
.009 Vikingbank.jpg
.009 Vikingbank.jpg (162.34 KiB) 7550 keer bekeken
Foto reproductie uit de sleeptros
Als ik die zaterdagavond lekker met het vrouwtje op de bank zit, worden we ruw opgeschrikt door het extra ANP nieuwsbericht waarin melding wordt gemaakt dat de Vikingbank van de NRS, waar we net nog een reis mee hebben gedaan, bij zijn poging het ss “Alkione” van stranding op de Zuiderpier bij Hoek van Holland te behoeden, zelf op de pier gestand is en zijn bemanning in levensgevaar verkeerd. Na van de eerste schrik bekomen te zijn direct naar de dichts bijzijnde telefooncel gelopen, dat is die bij Station Vlaardingen Oost, en contact met de luisterdienst Maassluis opgenomen. “Ik ben bemanningslid van de Schelde en zit thuis in Vlaardingen, is het gewenst dat ik naar boord ga voor stand-by i.v.m. de ontwikkelingen bij Hoek van Holland?”. Voorlopig thuis blijven is het antwoord en wachten tot dat je opgeroepen wordt. Zo niet, dan maandag op normale tijd aan boord zijn. Ik heb in het weekend geen porder of telegram gezien. Dit betekend dat er gewoon op maandagmorgen de vroege trein naar Maassluis genomen wordt.

Gesprek van de maandag aan boord en op de wal was uiteraard de stranding van de Vikingbank en de daarbij behorende redding van de bemanning. Het noodweer van afgelopen weekend is op de Schelde ook duidelijk waarneembaar. De verschansing had een duidelijk andere vorm aangenomen als toen wij haar vrijdagavond verlieten. De langszij liggende Poolzee heeft in het weekend met zijn berghout flinke schade aan onze SB- verschansing toegebracht. In de stromende regen van deze morgen druppelen de bemanningsleden een voor een binnen. Ik zie dat mijn koksmaat Koenekoop thuis is gebleven en is vervangen door Cor Schrijvers, een rasechte Utrechter. Cor zal de verdere reis als mijn hulp in de kombuis mee maken. Bij appel houden missen we onze eerste buur! Volgens kantoor heeft hij zich deze maandagmorgen met een lichte ongesteldheid afgemeld. Dat hij niet aan boord is heeft voor de rest van de dag geen gevolgen, de weersvooruitzichten zien er voor de komende dagen zo slecht uit dat het vertrek naar Griekenland opnieuw is uitgesteld. De Smit wal- of slijmploeg heeft van het slechte weer buiten geen last. In de stromende regen wordt de verschansing uitgedeukt en opnieuw in zijn oude vorm teruggebracht. Niet alleen de ijzerwerkers zijn keien in het slechte weer, ook de schilders schijnen er geen last van te hebben. Wat voor verf zij gebruiken zal wel altijd het geheim van de smid blijven, maar in de stromende regen van deze maandag morgen worden eerst de blauw/rode band boven het berghout aangebracht en daarna krijgen de letters op kop en kont een fris “Smit geel” kleurtje. Nog geen drie uur later, als de regen nog steeds met bakken uit de hemel valt, worden de vanmorgen zo netjes opgezette twee kleurige rood/blauwe band en de gele letters op kop en kont alweer vervangen door een nieuw maagdelijk wit. Na vraag bij de desbetreffende leert ons dat dit de nieuw frisse Smit-look van de jaren 60-70 gaat worden. Alle zeeslepers van Smit&Co gaan er binnen een jaar zo uitzien. De Schelde is in ieder geval de eerste!! Hoe lang de verf stand zal houden in de opkomende zeetjes blijft voorlopig in de toekomst verborgen!.

Eindelijk is het dan zover, op woensdagmorgen de 22ste dag van maart, komt het verlossende bericht dat de voorgenomen reis naar Griekenland doorgang gaat vinden. Ondertussen zijn er al 2 van de mij beloofde 4 weekjes stilletjes voorbij gegaan. Een kniesoor die daar oplet! Het is tegen elf uur als Kapitein Joosse de Schelde de haven van Maassluis uit manoeuvreert en koers zet richting Vulcaanhaven in Vlaardingen. In de Vulcaanhaven liggen de baggermolen “Hermes” met een lengte van 52 meter en de iets kortere bak” Coplar III” met een lengte van 45 meter met smart op ons te wachten. Bij aankomst in de Vulcaanhaven worden we opgevangen door de sleepboot Atlas van de Rooie dienst. Met zijn assistentie meren we af langszij de onbemande bak “Coplar III”. Dit in tegenstelling tot de molen Hermes die voor deze reis bemand zal zijn met drie ervaren runners, Chef Willem van Es, Ferry Nemeth en Bas Dijkshoorn.

Voor de liefhebbers een opsomming van het sleepmateriaal waar op gesleept gaat worden;
Molen, Kettingspruit van 2 x 18 meter 2 duims, Voorloper 60 meter 4 ½ duim en Dubbele nylon 27 meter 10 ½ duim.
De bak Coplar III wordt gesleept op een kettingspruit van 2 x 18 meter 2 duim, voorloper 30 meter 4½ duim en dubbele nylon 25 meter van 9 ½ duim. Daarbij is op beide slepen reservesleepmateriaal en pompen geplaatst

De runner houden zelf goed in het oog dat na het sleepklaarmaken hun run inventaris, zoals runnerkisten en zakken, radio, runnerkachel, bergingspompen, olie en proviand overgezet worden. Als alles op zijn plaats staat en “ge-zeevast” is, kan het van kiet gaan. Plan is dat de Schelde met de bak “Coplar III” stuurboord langzij, Vlaardingse Vulcaanhaven verlaat en dat de “Atlas” de molen “Hermes “ ter hoogte van de Wilhelminahaven aan zal vletten. Vieren op de rivier de bak, met aan boord de Matrozen Ron de Jong Beekhuijsen en o/g Joop Barends, achter de kont en sluiten onder leiding van tweede stuurman Jan Maas en Bootsman Bennie van der Burg de aan gevlette “Hermes” in op de bakboord sleepdraad. Volgens plan blijft de sleepboot “Atlas” als stuurboot achter langzij de “Hermes” vast staan en gaat t.h.v. de Berghaven los. De“Coplar III” is een bak met een eigen wil en heeft dan ook de hele Waterweg voor zichzelf nodig. Zij giert van Stuurboord naar Bakboord en weer terug. Ergens na Maassluis is zij niet meer te temmen en knalt met een enorme dreun op het voormalige Kruitsteiger bij de Poortershaven. Volgens de loods is het een incident zonder noemenswaardige schade en kunnen we gewoon door naar zee. Was wel even schrikken! Na het passeren van de bunker waarop staat dat je zus leeft, gaat de “Atlas” los van de molen en neemt in de aanschietende zeeën met goed zeemanschap de twee tot op het bot verkleumde en zeiknatte matrozen aan boord en brengt deze terug op de Schelde. Bij het verlaten van de Waterweg zien we over bakboord de onfortuinlijke Vikingbank op de Zuiderpier. Een triest gezicht om een een dergelijk stoer en krachtig schip als oud vuil op de keien te zien liggen. Gelukkig zijn er geen slachtoffers te betreuren en heeft een ieder het naar omstandigheden goed vanaf gebracht.
.011 Vikingbank 2.jpg
.011 Vikingbank 2.jpg (196.26 KiB) 7550 keer bekeken
Een uitermate triest gezicht om een collega er zo bij te zien liggen Foto reproductie uit de sleeptros

Als de loods van boord is gaan de molen en bak op respectievelijk 4 en 2½ schijf lengte achter de kont. Passeren de verkenningston, Maascenter-boei en het vuurschip Goeree op 1¼ mijl afstand. Het weer laat zich deze avond niet van zijn beste kant zien en zorgt ervoor dat de Westnoordwestelijk wind die met een kracht van 5 tot 6 waait, de vaartuigen flink laat stampen en water overnemen. In de vroege morgen wordt met deze zwaar stampende vaartuigen het lichtschip Noord Hinder gepraaid.
. Het zal misschien aan het slechte weer en de onwennigheid van de eerste dagen op zee te wijten zijn, maar een kleinigheid heb je zo! Uit de machinekamer komt het bericht dat 2e WTK Siem Zandstra het nodig heeft gevonden om een schroevendraaier door de palm van zijn linkerhand te steken zodanig dat het platte deel er aan de rugzijde van zijn hand weer uit komt. Door onze “dokter” is de hand adequaat behandeld en kan de “second” gewoon door met waar hij mee bezig was.!! Volgens de Chef-runner, die iedere middagdag om 12 en ’s-avonds om 8 uur op de radio verslag doet, is alles wel aan boord van de molen. Het enige probleem wat zij hebben is dat de “emmerladder” op het zeetje flink staat te schudden en te slaan. Later op de dag melden de runners dat bovenin de molen bij de stutten die de ladder op zijn plaats houden, enkel scheuren in de constructie zijn geconstateerd.
.010 284 Stijl zeetje.jpg
.010 284 Stijl zeetje.jpg (95.29 KiB) 7550 keer bekeken
Knobbelig zeetje in de aanloop naar het Nauw van Dover

Naar aanleiding van deze mededeling haalt Ome Gerrit, dat is de koosnaam voor onze Kapitein, de nodige klappen van de schroef zodat de snelheid door het water wat verminderd en daardoor de molen iets minder stampt en wat rustiger gaat liggen. Bij het passeren van de Sandettié en de South Goodwin, dit zijn banken in het Engelse kanaal gemarkeerd door lichtschepen, is de wind wat afgenomen tot Noordwest 3 tot 4 en loopt terug naar een Zuidwest 4 tot 3. Van zwaar stampende vaartuigen die veel water overnemen, zijn het nu matig stampende vaartuigen met weinig water overlast geworden. In hun rapportage van acht uur melden de runners dat er geen vuiltje meer aan de lucht is en zij het zo wel tot aan Australië kunnen volhouden
Bijlagen
.007 Toch een behoorlijk droog achterdek.jpg
.007 Toch een behoorlijk droog achterdek.jpg (88.75 KiB) 7550 keer bekeken
.008 Tussen de reizen door in de Maassluisse haven 15 maart 1967.jpg
.008 Tussen de reizen door in de Maassluisse haven 15 maart 1967.jpg (95.35 KiB) 7550 keer bekeken
Hans Reints
Berichten: 209
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Schelde 2

Bericht door Hans Reints »

Na deze geruststellende berichten van de Run gaat het machien weer op vol vermogen en worden in korte tijd , Dungeness, Folkstone, de Royal Sovereign en Beaggieheat gepasseerd. Beaggieheat is Scheveningse visserstaal voor het Engelse Beachy Head. Als je de Engelse taal niet machtig ben lees je inderdaad in de zeekaart beaggihead, en daar is niets mis mee! Je moet er maar opkomen!
.013 294 Runners worden naar de sleepgebracht.jpg
.013 294 Runners worden naar de sleepgebracht.jpg (110.97 KiB) 7547 keer bekeken
Met de sloep op inspectie
Het weer is in zoverre opgeknapt dat de motorsloep bemand met 1e stuurman Ham, 1e WTK Leo de Kluizenaar, Ass.WTK Heffels, Matroos Jan van Veenendaal en Matroos o/g Dirk Goudriaan te water gaat om de slepen te inspecteren. Na een uurtje is de motorsloep weer terug en kan worden scheep gehaald.
Na het scheephalen van de motorsloep is het weer volle kracht en doet 1e buur Ham zijn verhaal over de bevindingen bij Ome Gerrit Joosse;
“Tussen de ladder en het onderdeks van het stuurhuis is een H-constructie geplaatst”zo begon hij zijn verhaal “en die is aan het onderdeks van het stuurhuis en de ladder vast gelast. Deze constructie is bedoeld als neerhaler van de ladder op de I-balk die over het bun ligt. In feite hangt de ladder nu alleen aan het dekhuis. Daar het langsverband van de molen eigenlijk te slap is, slaat de staart van de molen op de zeegang op de I-balk boven het bun. Op de zeegang zakt deze onder de ladder vandaan en komt daar ook weer op terug. Zo hangt de ladder bij tijden alleen aan de H-balk constructie die aan het stuurhuis is vast gelast. De krachten die op de lassen van deze constructie worden uitoefenen zijn zo groot dat de lassen spontaan af scheuren. Reparatie van deze lassen is voorlopig nutteloos daar de slappe constructie van het langsverband van de molen deze toch weer laat afscheuren. Als noodoplossing wordt gekozen om de ladder met staaldraad op te vangen en zo te borgen”.
.014 271  Met windkracht 8 in het Engels Kanaal.jpg
.014 271 Met windkracht 8 in het Engels Kanaal.jpg (75.3 KiB) 7547 keer bekeken
De slepen verdwijnen achter de vrij hoge deining in het Engelsenkanaal

Op 25 maart passeert er een koufront met een Westelijke wind kracht 5-7. Dit zorgt voor een toenemende zeegang uit westelijke richting en laat de vaartuigen weer dansen en rollen. Op verzoek van de runners gaat de Schelde wat minder draaien, daar bij deze zeegang de masten van beide vaartuigen vervaarlijk staan te zwiepen en te zwaaien. Door het werken van de molen over het langsverband is er ruimte in de schoorsteenstagen gekomen die bij iedere duik van de molen de schoorsteen met een klap in de slappe stagen laat vallen. Het is een kwestie van tijd voordat de hele handel naar beneden komt. Voorlopig wordt de schoorsteen door de runners met staaldraad en touwwerk opgevangen en geborgd. Zo hebben zij geen tijd om zich te vervelen en blijven de runners op de molen wel aan de gang.
.015 Toch een behoorlijk droog achterdek.jpg
.015 Toch een behoorlijk droog achterdek.jpg (88.75 KiB) 7547 keer bekeken
Hoge zeeën en een droog achterdek!
Na overleg met zijn stuurlieden besluit Kapitein Joosse om met de hele handel rond te gaan zo dat de zeeën meer achterlijk dan dwars binnen komen en de sleep er wat comfortabeler bij gaat liggen. Er blijft een Zuidwestelijk stormwind staan die met een kracht van 8 op de schaal van Beaufort achterlijker dan dwars in onze poeperd blaast.
Na het rondgaan, meldt de molen dat het met deze voorliggende koers stukken beter en comfortabeler is. Ja ja, op de 26ste maart, 26° recht wijzend, waar moet dat heen?
Daar de vaartuigen op de hoge en zware westelijke deining nog flink blijven werken doet de Schelde er op de “Herenwacht” nog een paar klapjes van de schroefomwentelingen af.
Voor de mast van de “Coplar III” komt deze maatregel net iets te laat. Om even over zessen breekt de mast van de “Coplar III” als een luciferhoutje af en verdwijnt in zee. Op de molen is tot zo ver alles OK. Door de hoge deining blijven de beide vaartuigen zwaar werken.
.017 Schelde Kok Hans Reints op het achterdek.jpg
.017 Schelde Kok Hans Reints op het achterdek.jpg (114.24 KiB) 7547 keer bekeken
In zulk weer is het voor Kok Hans Reints en zijn maat Cor Schrijvers beslist geen pretje om in de kombuis te werken. Alles vliegt je letterlijk om de oren en is het goed uitkijken dat je niet geblesseerd raakt door hete waar en rondvliegende scherpe messen! De enige manier om de pannen op het fornuis en tussen de slingerlatten te houwen is deze af te keggen en veel touw en ijzerdraad te gebruiken. Ook op de tafels in de Messroom liggen de natte lappen onder de slingerlatten. Het ieder morgen vers brood bakken en het dagelijkse aardappelen schillen begint een routineklus worden. Door het veelvuldig paaltjes pikken wil het reizen van het brooddeeg nog weleens problemen geven. Maar daar komen we ook wel weer overheen. Gaan gewoon door
.016 270 Met de baggermolen Lek en baggerbak naar Scaramanga Griekenland.jpg
.016 270 Met de baggermolen Lek en baggerbak naar Scaramanga Griekenland.jpg (204.46 KiB) 7547 keer bekeken
De Hermes en Coplar III volgen netjes op hun eigen draadje de Schelde

Het weerbericht van zondag 26 maart voorspeld voor Biskaje en de Atlantische Oceaan niet veel goeds. Na een kort stafoverleg, wat meestal aan de ontbijttafel in de messroom plaats vindt, besluit het gezag om met het hele transport onder de Engelse kust te kruipen en in Torbay, dat aan de westkant van de Lyme Bay ligt, te gaan schuilen. Nog diezelfde avond meldt de molen dat de balk die de stortgoot vasthield, los is gescheurd. Met gevaar voor eigen leven is deze balk door de runners weer vastgesjord. Het blijft behelpen op de sleep. Bij het aanlopen van de baai van Torbay worden in een nog steeds hoge westelijke maar nu beheersbare deining beide vaartuigen tot een handelbare lengte achter de kont gehieuwd. Bij elven gaat de Schelde achter drie en een halve shackel in 6 vaam water met stuurboords-spijker ten anker. Halen de bak en molen langszij en sluiten de molen uit. Liggen verder de hele dag voor anker in peiling van Victoria Breakwaters en Berry Head. Van de schuilgelegenheid gaat gebruik gemaakt worden om de ontstane schade aan bak en molen te repareren. Voor deze klussen heeft de ouwe een lasser van de wal besteld. De agent zal hier zorg voor dragen dat deze man(en) aan boord van de molen kunnen komen. Op de eerste schuil dag dat het transport voor anker ligt is er nog weinig activiteit op de slepen te bespeuren.

Op de tweede schuil dag is de bestelde lasser aan boord van de molen en gaat de gescheurde H balk op zijn plaats vastlassen. De mannen zullen ook de rest van de schades nalopen. Bij de inspectie van de bak “Coplar III” doet het gezag een vervelende ontdekking. Als deze niet op tijd gevonden was dan had dat later op de reis grote gevolgen kunnen hebben! Tijdens het afgelopen slechte weer zijn op het achterschip van de bak twee mangatdeksels los komen te liggen. Waarschijnlijk zijn deze deksels door de werf niet met de goede passende bouten en moeren vastgezet en zijn zij in het slechte weer op de zeetjes los gekomen. Hoe gek het ook mogen klinken, er waren zelfs complete bouten verdwenen! De deksels zijn nu door de vakmensen van de wal met passende bouten en moeren goed dicht en zeevast aangedraaid. Al deze en andere bevinding en te kort komingen worden in de op temaken scheepsverklaring vermeld.
Als er toch gecontroleerd wordt maak je van de gelegenheid gebruik om het eigen ook mee te nemen. Voor vermelding in het scheepsjournaal worden de reddingsmiddelen zoals de reddingsvlotten, boeien en de in de kisten aanwezige extra zwemvesten gecontroleerd. Alles blijkt goed te werken en in goede conditie bevonden.
Helaas bleef de lasser om voor hem moverende reden vandaag thuis. Dit hield een deel van de bemanning, waaronder ik zelf, er niet van om een avondje te gaan passagieren. Van boord uitgezien ziet de wal er met al die gekleurde lichtjes uitnodigende uit. Eenieder was vol goede moed en ruim van pecunia voorzien de sloep ingestapt voor een gezellig avondje aan de wal. Moeders houd je dochters vast Hollands Glorie komt er aan!!!!.
Wat een deceptie is die avond geworden. De lichtjes waren er wel maar voor de rest kon je op de boulevard een kanon afschieten zonder ook maar iets of iemand te raken. Daarbij was het nog koud en nat ook. Snel terug naar boord is er niet bij daar er voor het ophalen met de sloep een tijd was afgesproken. En als je koud en verkleumde ben soms heel ver weg is! Voordeel, niemand had een punthoofd.
De andere dag laat de lasser zich weer aan boord van de molen zien en gaat verder met waar hij gebleven was, het repareren van scheuren en gaten! Voordat de lasser klaar is met zijn werk en de Schelde het ruime sop kan kiezen wil het gezag toch een officiële verklaring hebben dat hij zo met dit opgekalfaterde spul de reis opkan. Aan de agent is opgedragen een Lloyds Surveyor naar de Schelde te sturen om de gemaakte reparaties te inspecteren en af te nemen. Deze beste man kwam, zag en leverde het bewijs van goedkeuring af. Een leuk detail is dat na vertrek uit Maassluis de klok nu pas op GMT- tijd staat!

Voor dat we de reis opgaan gaat de in zijn beste pak gestoken Kapitein, vandaag met de 1ste buur en Hoofdstoker naar het Nederlandse Consulaat in Torbay om door de Consul de aan boord opgemaakt scheepsverklaring te laten tekenen en waarmerken. In de vroege middag van de 30 ste maart komen de mannen weer terug aan boord en gaan direct in de kaartenkamer het laatste weerbericht, wat door Marconist Ronnie Verschoor uit de ether is geplukt, grondig bestuderen. Het weer voor de komende dagen ziet er voor de rest van het Kanaal, de Golf en de Atlantic gunstig uit en kan de Schelde & Co met een gerust hart vertrekken. Even later gaat het anker op en vieren we de molen op 5 en de bak op 3¾ schijf achter de kont. In Het Engels Kanaal en de Golf van Biskaje staat momenteel een Noordnoordwestelijk wind met een krachtje van 2 tot 3 op de bekende schaal van Beaufort. Niets dus om je zorgen over te maken. Nog maar nauwelijks uit Lyme Bay vertrokken, of de Schelde zit op deze laatste dag van de maand, in de PCH verkeerslijst. Via PISL laat het Hoofdkantoor weten dat er binnenkort bunkers overgenomen moeten worden van de “Tasman Zee” die vanuit de Middellandse Zee onderweg is naar huis!

In de middag van de 1ste april, nee geen grap, als we midden in de Golf zitten, komt de Tasman Zee met Kapitein Leen Westdijk in zicht. Alles ligt klaar om vast te maken en bunkers over te nemen. Voor de mannen van Smit is dit ondertussen routine werk geworden en gaat alles vrij snel in zijn werk. De Tasman Zee staat om halfdrie vast en gaat drie uurtjes later alweer los en snel op huis aan waar zijn nieuwe motoren op hem liggen te wachten. Steken met heel de handel de Golf van Biskaje over in de richting van Cabo Finisterre. Cabo Finisterre wat eigenlijk het einde van de wereld betekend, is het absolute einde van de Sint Jacobspelgrimsweg, de Caminho dos Faros, en niet zoals de meeste denken Santiago de Compostella. Deze keer eens geen problemen gehad met he doorkruizen van de beruchte Golf van Biskaje. Het weer is een beetje halen en brengen geworden en laat de vaartuigen achter ons stevig werken.
.018 Tasman Zee 1967.jpg
.018 Tasman Zee 1967.jpg (74.06 KiB) 7547 keer bekeken
Het klassieke voorbeeld van bunkers overgeven.
.020 IMG_3508.jpg
.020 IMG_3508.jpg (136.59 KiB) 7547 keer bekeken
Cabo Finistarre waarbij het kustlicht het nulpunt van de Jacobsroute staat

Als op de 3e april de Portugese Noord gepasseerd wordt is het werkelijk doodstil weer. Een zeetje als een spiegel! De Ouwe laat het ijzer smeden als het heet is en grijpt deze kans aan om de slepen te gaan inspecteren. De motorsloep gaat probleemloos te water en de mannen zijn onderweg naar de slepen. Alles wordt in goede orde bevonden en op de bak zijn alle ruimtes kurkdroog gebleven. De deksels hebben het nu wel gehouden. Tijdens het scheephalen van de motorsloep stopt één van de hoofdmotoren en weigert verder dienst te doen. Wat is er nu weer aan de hand? Ik weet wel dat de mannen van beneden zich deze reis niet hoeven te vervelen.
Rond middernacht als Cabo de São Vicente, ook wel door de zeeman gekscherend “Kaap zeven cent genoemd”, gepasseerd wordt draait alles weer als vanouds in de vetkuil. Punta de Sagres in de Golf van Cadis, verwelkomt ons met een Oostelijke 6 en laat de vaartuigen zwaar stampen en water overnemen. Zo zit je in je korte broek in de sloep met een spiegelglad zeetje en zo sta je de andere dag in je oliegoed op het achter dek draden te kruisen. Het kan heel snel verkeren.
Van wegen de zeegang die de slepen laat stuiteren op de deining, laat de Ouwe wat meer onder de wal sturen om zo een oppertje te creëren voor de geplaagde vaartuigen.
.021 IMG_3587.jpg
.021 IMG_3587.jpg (84.16 KiB) 7547 keer bekeken
Lichtopstand van Kaap Trafalgar
Op de 6e dag van april varen we over de plaats waar “Lord Nelson” aan boord van het vlaggenschip “HMS Victory” de slag bij Trafelgar als overwinning kon bij schrijven, helaas verliest hij daarbij wel het leven. Lord Nelson is in een vat rum mee terug naar Engeland genomen om daar begraven te worden. Laten de Golf van Cadiz links liggen en passeren Tarifa op ruim 3 mijl afstand. De opkomende wacht constateert dat het long burning light op de bak gedoofd is. Jammer dan. Met het passeren van Europa point en de rots van Gibraltar zijn we eindelijk in de Middellandse Zee aangekomen.
Hans Reints
Berichten: 209
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Schelde 3

Bericht door Hans Reints »

.022 IMG_3602.jpg
.022 IMG_3602.jpg (76.01 KiB) 7542 keer bekeken
De straat van Gibraltar
In de late avond, of vroege nacht, laat weer één van de hoofdmotoren het afweten. Ondertussen trekt de wind aan tot Westnoordwest 6 tot 7 om verder in de nacht op te lopen naar West 7. Dit alles met een wilde aanschietende zee. Dit is nu net niet het moment om een derde van je vermogen te verliezen. In dit uitermate rotweer zie ik op ruim 11 mijl afstand Cabo de Gata voor bij schuiven. Ik weet uit eigen waarneming dat het daar in de zomer aan het strand goed vertoeven is. De korte westelijke deining van vannacht laat beide slepen steigeren en dansen achter de Schelde. Als de 3e motor weer gefikst is, gaat het verder op volle kracht met gereduceerd vermogen. In de loop van de dag neemt de wind en zee geleidelijk af tot Westzuidwest 2 om in de avond weer op te lopen naar Zuidzuidwest 5 tot 6.

Bij het wisselen van de herenwacht naar de hondenwacht laat de ouwe aan bakboord een extra stoottouw bij zetten daar er op de bestaande bakboords Hercules veel kracht wordt uitgeoefend is het niet geheel ondenkbeeldig dat
de Hercules op een gegeven moment kan breken, en dan ben je te laat!. Ook deze zondag blijft het klereweer .Volgens afspraak zou ik om deze tijd afgelost moeten zijn, maar daar hoor je niemand meer over!? De wind blijft maar uit het zuidwesten komen en staat goed door met een krachtje of acht. Dit constante slechte weer begint zo langzaamaan knap vervelend te worden. Door al dat geslinger en gestamp kom je gewoon niet in je normale doen en krijg je lijf ook zijn broodnodige rust niet toebedeeld.

Als het zwarte koor er in begint te geloven dat zij voor wat de motorstoringen het lek boven water hebben, dan hebben zij niet op de wet van Murphy gerekend. Als alles onder controle lijkt te zijn loopt op 10 april een van de zuigers van stuurboord hoofdmotor vast en weigert vanaf nu elke dienst! Onder leiding van Hoofdstoker Leo de Kluizenaar spoeden de Chef dagdienst, Siem Zandstra, 3e WTK Willem van Embden , leerling Heffels en de olielieden Cor de Ligt en Jaap Lengkeek zich naar beneden om aan deze niet alledaagse klus te beginnen. Zo langzaamaan gaat het gewoon worden om op twee overgebleven karren verder te gaan. Wel duimen dat die twee het wel vol blijven houden tot einde reis.
Kapitein Joosse laat de Schelde wat insturen om zo een baai te vinden, waar als het weer omslaat, rustig aan de 3e motor gesleuteld kan worden. Je kunt het geloven of niet, maar in het logboek komt te staan dat het op deze dag bladstil weer is met in de middag een licht variabel windje krachje 1. Het is normaal op de sleepdienst dat als er (grote) problemen onder de reis zijn dat er radiocontact wordt opgenomen met de luisterdienst in Maassluis. Deze door de wol geverfde marconisten weten naar aanleiding van de aangehoorde klacht precies met wie zij, zonder ellenlange wachttijden, door moeten verbinden. In dit geval is dat met de heer Biesheuvel van de technische dienst in Maassluis. Deze hoort het probleem aan en adviseerde Kapitein Joosse om de 3e motor zo snel als mogelijk te repareren en vooral koers en vaart naar Scaramanga te blijven behouden. Het zij zo. Dat is dus geen oppertje zoeken onder de Spaanse kust om te repareren! Jammer dan. Gewoon door gaan. In de kaartenkamer worden de weerkaarten van het te bevaren gebied grondig bestudeerd en men heeft zo zijn twijfels over het aanhouden van het mooie weer. Zoals de schipper het verwoord; lijkt verdacht veel op een stilte voor de storm.
.024 Slingerend naar Griekenland.jpg
.024 Slingerend naar Griekenland.jpg (89.33 KiB) 7542 keer bekeken
Zo beleef je een Krachtje of 8 in de Middellandse zee.

Op de Kapiteinswacht van 8 tot 12 laat de ouwe de Schelde weer terug uit de wal sturen daar er in de loop van de dag veel wind uit Noordoostelijke richting verwacht wordt. Het zwarte koor heeft na flink doorwerken kans gezien om binnen 24 uur de derde motor weer op het bord te krijgen. En zo gaat het verder op drie motoren. Helaas duurt de euforie van drie motoren hebben niet erg lang.
Al snel na het bijzetten van de gerepareerde derde motor verzoeken de runners om wat zachter te gaan draaien daar de beide vaartuigen zich moeilijk beginnen te gedragen in de aantrekkende Oostnoordoostelijke wind en de bijbehorende toenemende deining. Bij Cape Bon, welke op een kleine 7 mijl over stuurboord gepasseerd wordt, staat volgens de runners alles op de molen te piepen en te kraken. Het langsverband van de molen buigt nu wel erg ver door. De runners slapen nog net niet in hun zwemvest aan dek, maar het moet niet gekker worden. De toestand begint zo langzamerhand zorgelijk te worden! In dit knobbelige weer met zwaar stampende vaartuigen lopen we het eiland Pantelleria aan de oostelijke zijde voorbij.

Op de Kapiteinswacht van 8 tot 12 laat de ouwe de Schelde weer terug uit de wal sturen daar er in de loop van de dag veel wind uit Noordoostelijke richting verwacht wordt. Het zwarte koor heeft na flink doorwerken kans gezien om binnen 24 uur de derde motor weer op het bord te krijgen. En zo gaat het verder op drie motoren. Helaas duurt de euforie van drie motoren hebben niet erg lang.
Al snel na het bijzetten van de gerepareerde derde motor verzoeken de runners om wat zachter te gaan draaien daar de beide vaartuigen zich moeilijk beginnen te gedragen in de aantrekkende Oostnoordoostelijke wind en de bijbehorende toenemende deining. Bij Cape Bon, welke op een kleine 7 mijl over stuurboord gepasseerd wordt, staat volgens de runners alles op de molen te piepen en te kraken. Het langsverband van de molen buigt nu wel erg ver door. De runners slapen nog net niet in hun zwemvest aan dek, maar het moet niet gekker worden. De toestand begint zo langzamerhand zorgelijk te worden! In dit knobbelige weer met zwaar stampende vaartuigen lopen we het eiland Pantelleria aan de oostelijke zijde voorbij. Ook al werkt het weer nu bepaald niet mee, eens in de zoveel tijd schrijft scheepvaartinspectie(SI) voor dat er naast oefening “schip verlaten”ook brandalarmoefeningen gehouden moeten worden. Aan boord zijn het allemaal goedwillende vrijwilligers die begrijpen dat het nodig is, maar het zijn geen enthousiaste brandweerlieden. Als ex bevelvoerder bij een overheidsbrandweer kan ik nu wel zeggen dat deze oefeningen eigenlijk niets voorstellen. Je weet dat het komt, de brandbellen gaan rinkelen en eenieder sloft op zijn gemakje naar de verzamelplaats zoals aangegeven op de brandrol. Als eenieder zich op de verzamelplaats present heeft gemeld, worden er wat twee duims slangen uitgerold, onder druk gezet en soms mag er een halve jerrycan ossenbloed door heen gejaagd worden. Als de waterkanonnen ook nog eens water geven dan is de oefening geslaagd en kan eenieder weer verder aan waar hij mee bezig was.
Om twee uur in de middag loopt de Schelde de 100 vadem lijn aan zonder dat daar expliciet melding van wordt gemaakt. Scaramanga komt snel dichtbij.
.025 281 Flinke golven.jpg
.025 281 Flinke golven.jpg (94.39 KiB) 7536 keer bekeken
Zo kan de Middellandse zee er ook uit zien

Helaas het begint een eentonig verhaal te worden. Op deze 15e april staat er een harde Westnoordwestelijk wind. Alle aandacht is nodig voor een veilige navigatie langs en door de Griekse archipel. Op zo’n moment kan je eigenlijk niet hebben dat er weer een motor af gaat voor reparatie! Het is niet anders en je hebt het er maar te doen. De andere dag zien we Cape Matapou in een variabele wind op 12 mijl afstand voorbijkomen. Het zijn niet alleen de motoren die de Schelde plagen. Afgelopen nacht heeft Matroos Jan van Veenendaal bloed opgegeven. Normaal is dat een goede reden tot paniek maar het gegeven dat Jan herstellende is van een maagkwaal geeft geen directie aanleiding tot paniek. Jan’s oude kwaal speelt af en toe op en vraagt de nodige nazorg. Vast staat wel dat Jan morgen een bezoekje aan de dokter in Scaramanga gaat brengen.
Op aanwijzing van de gezagvoerder koerst de Schelde met zijn slepen op de loodspost van Piraeus af. Na het middageten, er zijn tafels om halftwaalf (opgaande wacht) kwart over twaalf (afkomende wacht) en halftwee (staftafel) halen de mannen de “Coplar III” stuurboord langszij. Tijdens het afmeren van de bak langszij de “Schelde”, constateren de matrozen dat het anker van de “Coplar III” uit de kluis is gevallen en ergens tussen water en wind moet hangen. Uit voorzorg worden de bandstoppers op de winch nog maar eens goed aangedraaid en blijft de winch in zijn werk staan. Pogingen om met vervaringen het anker over onze grote winch weer thuis te halen mislukken helaas. Als de molen tegen het avondeten ook langzij gehieuwd is zijn we het Loodsenstation genaderd en krijgt de Ouwe over de VHF te horen dat de loods over een half uurtje op Piraeus Pilot Station aan boord komt. Nemen de loods aan boord en vertrekken naar de scheepswerf Scaramanga in de Golf van Etefsina. Dat de slepen langszij genomen zijn scheelt een jas bij het manoeuvreren door het kanaal naar de scheepswerf onze eindbestemming. So far, so good is een oud Engels gezegde en dat gaat voorlopig ook voor ons op! Alles gaat goed tot dat ergens halverwege het kanaal het anker van de “Colar III” begint uit te lopen. Vooral niet stoppen zegt een dood nerveuze loods maar vooral door blijven varen. Ankeren in dit deel van het vaarwater is ten strengste verboden daar het een gebied is waar veel kabels onderwater de vaarweg kruisen en het ook nog eens militairgebied is. Volgens de loods is het vaarwater verder op aanmerkelijk dieper en daar kan geankerd worden. Helaas heeft men op de brug buiten de waard gerekend; om kwart voor zeven, als het buiten al donker is, loopt de ankerketting van de “Colar III” in 13 vadem water helemaal uit en blijft op de slampamper in de kettingbak hangen. Het anker moet ontegenzeggelijk aan de grond zitten en is krabbend. Een paar seconden later valt de bak met een klap langszij en stop sleepboot en molen in een keer af. Gelijktijdig zien we aan de wal alle lichten gelijktijdig uitgaan!!!Donkerte alom. Op het moment dat het anker uitloopt, passeren we net het punt waar een zware bovengrondse hoogspanningsleiding van boven naar ondergronds gaat. Aan de masten die dicht aan het water staan worden de bovengrondse kabels in diverse lasdozen opgevangen en gezamenlijk door een dikke gepantserde “buis” onder het vaarwater door geleid. Aan de andere kant van het water komt de kabel weer te voorschijn en gaat weer verder als bovengrondse hoogspanningsleiding. Wat er precies onderwater gebeurde, daar kan men alleen naar gissen. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid heeft het krabbende anker de hoogspanningskabel onderwater gegrepen en de kabel zo uit de op de wal staande kasten gerukt. Uit deze aan de masten bevestigden kasten kwam een vuurwerk wat op oudejaarsavond niet had misstaan. Doordat ook op de in de nabijheid gelegen militaire basis de stroom uitviel en alles daar donker werd, kreeg onze loods haast een rolberoerte. De loods was doodstil en lijkbleek geworden, later snapten wij wel waar om. Er heerste op dat moment een broeierige stemming aan de wal. Politiek zat het helemaal niet lekker en het land bestond grofweg uit twee kampen. Door dit akkefietje was het niet ondenkbeeldig dat de loods, net als wij trouwens, opgepakt kan worden en als saboteur bestempeld! Mond dicht en net doen of dat je gek ben.

Op de 21ste april van 1967, een dag nadat wij Griekenland verlaten hebben breekt daar de pleuris uit. Die nacht heeft een groep rechtse legerofficieren onder leiding van brigadegeneraal Stylianos Pattakos en de kolonels George Papadopoulos en Nikolaos Makarezos de macht gegrepen. De coupplegers hadden ’s nachts op strategische plekken in Athene tanks geposteerd en kleine mobiele eenheden eropuit gestuurd om vooraanstaande politici, gezagsdragers en gewone burgers met (vermeende) linkse sympathieën te arresteren. Meer dan 10.000 mensen werden opgepakt op basis van vooraf opgestelde lijsten.Toen de ochtend aanbrak was Griekenland in handen van de militairen en zaten alle vooraanstaande politici, inclusief premier Panagiotis Kanellopoulos, vast. Een groot deel van de opgepakte Grieken werd de eerste dag vastgehouden in de Ippodromos, een paardenrenbaan in Glyfada, waarvan sommigen in koelen bloede werden doodgeschoten.

Onze aktie had gemakkelijk uitgelegd kunnen worden als een daad van sabotage voor zo wel het linkse als het rechtse kamp. Leg er maar aan welke kant dat je staat! Dat was dus de reden dat de loods doodsbang was en de Schelde zijn papieren niet terugkreeg. Chaos alom. De bloednerveuze loods gaat van boord en wordt de eerste jaren niet meer gezien. Volgens niet bevestigde berichten is de beste man ergens later ondergedoken en bang voor represaillemaatregelen van de nieuwe machthebbers.

Ondanks dat het niet toegestaan is om in het kanaal voor anker te gaan lagen, wij met heel de handel gestopt achter het anker van de bak. Nadat eenieder van de schrik bijgekomen is, wij waren zonder uitzondering bang op de bak geëlektrificeerd te worden, is er onmiddellijk actie ondernomen om uit deze hachelijke situatie te komen. De deur en het luik naar de Machinekamer en de voorpiek van de bak worden opengebroken om te zien of dat er vanuit die kant stroom op het spil gezet kan worden. Na enig gezoek lukt het de motor te starten en wordt de generator op het bord gezet, en toen was er stroom! Heel langzaam geeft het anker mee en de Schelde gaat onder leiding van een dood nerveuze en spierwit uitziende loods langzaam richting scheepswerf waar wij al geruime tijd verwacht werden. Vlak voor de werf gaat de Schelde ten anker om de boel te klaren. Als het anker van de bak boven water komt blijkt dat er enkele tientallen meters van een meer dan polsdikke kabel tussen de vloeien zit. Nog voor het daglicht wordt en de plaatselijke sleepboot Cronus de bak van ons komt over nemen, proberen de mannen het anker van de bak te klaren. Helaas mislukt deze poging jammerlijk. Anker met kabel weer net onder water laten zakken en de bak door de sleepboot mee laten nemen. Wat niet weet, wat niet deert. Een andere sleepboot brengt een verse loods bij ons aan boord en onder zijn aanwijzing en met behulp van ons eigen anker duwt de sleepboot achter de molen voor de wal. Gaan de andere dag met de sloep naar de achter ons liggende Coplar III om te trachten het anker alsnog te klaren. Tweede stuurman Jan Maas hijst zich in het natte pak en ga een onderwater inspectie doen. Helaas is dat niet zo’n succes daar de stuur meer water als lucht binnen krijg en als duiker snel uitgekinderd is. Bij het in en uit hieuwen van de ketting zien we dat de ketting steeds over de nestenschijf heen schiet. De nesten zijn niet diep genoeg en dat is waarschijnlijk de oorzaak van alle ellende. In de nacht van dinsdag de 18de april lukt het eindelijk om een schoon anker in de kluis van de Coplar III te trekken. De kabel, of wat daar nog van over was, hebben we diep in de modder weg laten zinken. Sloep weer scheep gehaald en snel te kooi. Om halfacht staan de Port Authorities aan dek om de boel uit te klaren. De ambtenaren nemen niet alleen de scheepscertificaten, maar ook Jan van Veenendaal mee voor een bezoek aan de dokter. De Autoriteiten beloofden dat beide items, Jan en de papieren, zo spoedig mogelijk terug aan boord komen. Jan was weer snel terug aan boord, maar de certificaten hebben waarschijnlijk wat meer tijd nodig. Volgens Jan heerst er aan de wal een broeierig sfeertje, er is wat groots opkomst, maar wat? Tegen de avond komen de bestelde vaten smeerolie en het drinkwater aan boord. Even later gevolgd door de bunkerboot. In de heel vroege nacht van de 19 april is het bunkeren gedaan en kan er nog een klein tukje gedaan worden. Net na de eerste ontbijttafel komt de agent aan boord zonder de certificaten. Hij belooft dat, als we op de rede van Piraeus gaan provianderen deze papieren met de scheepsjood meekomen. Om kwart voor negen is het voor en achter en gaat het richting Piraeus. Zijn drie kwartier later op de rede en blijven daar drijven in afwachting van de proviand en de certificaten. Als de Jood langszij komt heeft hij nog steeds geen certificaten bij zich! Zouden “ze” aan de wal iets vermoeden van zich een paar dagen terug heeft afgespeeld?. De Ouwe besluit om voor anker te gaan tot dat deze papieren weer aan boord zijn. Om even over tienen komt dan de agent met de lang verwachten papieren en gaat het anker op richting Malta.
Ook zonder slepen is de Middellandse Zee niet erg vriendelijk voor de Schelde. Zij laat het schip zwaar slingeren en veel water overnemen. De Marconist komt naar de brug met de mededeling dat er een telefoongesprek uit Rotterdam is voor de Ouwe. De Kapitein krijgt te horen dat we eerst naar La Valletta op Malta gaan om vandaar het sleepbootje “Sabu” naar Marsa el Brega te brengen. Krijgen ook nog eens drie passagiers mee! Dat begint beneden vrij krap te worden met 24 man aan boord. Van Marsa el Brega los naar Benghazi. Hier twee pontons ophalen die terug moeten naar Marsa el Brega. Dan los van Marsa el Brega naar Ras es Sider en daar de kraanbak “Jumbo” aan de tros nemen voor La Valletta, Malta. In Malta storen en bunkeren voor de reis naar Port Harcourt/Bonny Town in Nigeria. Zo dat is voorlopig brood op de plank. Lopen in de voornacht van vrijdag de 21ste april, dat is de dag dat de Kolonels de macht in Griekenland grijpen, Malta binnen. Meren af in de Grand Harbour vlak bij Customs House, Lascaris Wharf, waar ook onze agent Lambert Brothers Ltd. Bivakkeren. Gebruiken voor twee ankers en zetten achter een kruiseind aan de wal. Laten de sloep zakken en Kapitein en 1ste buur gaan naar de wal om een telefoongesprek met Rotterdam te houden en daarna de sleep te inspecteren. ’s Avonds is er dan eindelijk gelegenheid om eens lekker de wal op te gaan!
.026 Barentszee en Schelde op station te Malta in 1962 1 Foto W. Paape.jpg
.026 Barentszee en Schelde op station te Malta in 1962 1 Foto W. Paape.jpg (180.35 KiB) 7536 keer bekeken

Einde deel 1
Deel 2 en 3 volgen spoedig
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Heel mooi verhaal, Hans, bedankt! :-D
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10539
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door jdbvos »

Prachtig Hans !!
En hele mooie foto's !
Oost, west...ook best
jan stolp
Berichten: 215
Lid geworden op: 06 apr 2008 19:35
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door jan stolp »

De hier genoemde Siem Zandstra is na zijn werkzame leven bij Smit vrijwillig molenaar geworden .
Heeft de opleiding gedaan in Ijlst op molen "de Rat ".Ik heb dat gelijktijdig gedaan met hem.
Is nog steeds actief als molenaar in Friesland ,hij woont in Sneek.
overigens heet hij officieël Siep :-D
Prachtig verhaal!
Groeten
Jan
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Smit & Co

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Klinkend verhaal Hans, mooi beschreven inclusief " op je blote kakkies in een paar badslippertjes tussen de staaldraadjes op het achterdek" :lol: Them were the days.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"


Plaats reactie