Groeten uit Haarlem
-
Jos Komen (R.I.P)
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14438
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Die Mooooie Adriaan!
:D
Hallo Willem,
Bedankt voor die mooie prent, een aanvulling voor m'n kollectie, ik heb al wel aardig wat documentatie van de Adriaan, inclusief een prentje door mezelf genomen een jaar of wat geleden, maar dit is een FOTO, dus bedankt voor de moeite.
Hallo Willem,
Bedankt voor die mooie prent, een aanvulling voor m'n kollectie, ik heb al wel aardig wat documentatie van de Adriaan, inclusief een prentje door mezelf genomen een jaar of wat geleden, maar dit is een FOTO, dus bedankt voor de moeite.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
-
Rob van der Sluijs
Hoi Jos, als ik Haarlem zo zie, (ik ben er van mijn lang zal ze leven) nog nooit geweest, en als ik het weer eens naar nederland red, dan moet ik daar zeker eens heen, lijkt me een hele gezellige stad + er wordt gezegd dat in Haarlem het zuiverst nederlands word gesproken ,(kom ik misschien wel van mijn Rotterdamse accent af) ghehehe.
gr.Rob
gr.Rob
-
Jos Komen (R.I.P)
Een oudere column van Ko van Leeuwen uit het Haarlems Dagblad.
'Kapitein of schoenlapper, anders niet!'
Soms stuit je opeens weer eens op een van die Haarlemse helden aan wier bestaan door zwartkijkers - of zijn het realisten ? - getwijfeld wordt. Zo iemand als Lourens Janszoon Coster bijvoorbeeld, aan wiens uitvinding in onze stad van drukker op zijn minst wordt getwijfeld. Bij mij gaat het nu niet over hem, maar over die andere kleurrijke figuur, in wiens woonhuis op de hoek van het Spaarne en de Hoogstraat nu restaurant De Lezer culinair z'n best doet: Jan de Lapper, Trouwens, voordat De Lezer er in kwam, was de benedenverdieping café en dat heette Jan de Lapper.
Jan Barendse, zo heette die Haarlemse schoenlapper eigenlijk. Hij moet een avontuurlijk baasje geweest zijn, toen er hij er voor koos om naar zee te gaan. Jan de Lapper werd door niemand minder dan Maerten Harpertszoon Tromp geronseld om op één van de schepen die onder zijn bevel voeren, als schoenlapper mee te gaan. De kapitein van het schip waar Jan het lied van de arbeid op zijn driepoot zong, was volgens de legende verre van een held. Hij manoeuvreerde zijn schip tijdens de zeeslagen zo behendig, dat het steeds buiten schot bleef. Maar toen dat op een kwade dag mislukte, maakte een vijandige Engelse kogel een einde aan het leven van de toch zo voorzichtige kapitein.
Ook diens luitenant moest weldra het onderspit delven. Van de verwarring aan boord maakte Jan de Lapper handig gebruik. Hij greep de lont bij het kruitvat beet en riep met bulderende stem: «Mannen, nu ben ik je kapitein! Vecht voor je leven en geef die Engelsen op hun ribbenkast, of ik jaag vriend en vijand de lucht in!'
En toen Jan deed alsof hij de brandende lont in het kruitvat wilde steken, aarzelde de bemanning geen moment. Als leeuwen vochten ze en nooit eerder had het schip zich zo fel in de strijd gemengd. Tromp, die zijn kapitein als een angsthaas kende, keek vanaf de campagne van zijn admiraalsschip verwonderd toe.
Pas later, na afloop van strijd, toen de bevelhebbers na een klinkende overwinning bij Tromp aan boord moesten komen, vertelde Jan de Lapper wat er gebeurd was: M'n ouwe was naar de duivel en de luitenant ook. Ik dacht: nou gaat het schip naar de haaien en ik greep mijn kans. Toen hebben we die Engelsen er eens flink van langs gegeven.'
Jan toonde zich een ware kapitein en loodste zijn schip keurig Den Helder binnen. Van de Admiraliteit kreeg hij een gouden ketting waar een medaille aan hing en een premie van 250 gulden.
Eenmaal terug in Haarlem, begon Jan weer aan zijn dagelijkse bestaan als schoenlapper. Een leven zonder ophef, als niet bij toeval Tromp een jaar later op doorreis door Haarlem de Melkbrug passeerde en Jan voor zijn huis schoenen zag lappen. Jij lapt hier schoenen, terwijl 's lands vloot op je wacht!', moet de rondborstige Tromp hebben uitgeroepen. Hoor eens admiraal, ik ben als kapitein Texel binnengelopen en ik wil er ook als kapitein weer uit', antwoordde Jan. En toen Tromp hem als luitenant uitnodigde, sprak Jan resoluut: Kapitein of schoenlapper en anders niet! Lachend vertrok Tromp en Jan wuifde hem vrolijk na.
Maar een week kwam er een brief van de Admiraliteit. De schoolmeester las het hem voor: Of Jan zich direct bij de Admiraliteit wilde vervoegen, het land had hem nodig. Jan trok zijn zondagse pak aan, deed de gouden ketting met medaille om en vertrok. De heren van de Admiraliteit vroegen of hij dienst wilde nemen als luitenant. Jan hoefde er niet over na te denken: Kapitein of schoenlapper, anders niet, was opnieuw zijn antwoord. Toen trad een lachende Tromp tevoorschijn en Jan werd tot kapitein benoemd op de Maarsseveen, een oorlogsfregat van tweeënveertig stukken. Tromp benoemde zijn held zelfs tot vice-commandeur.
Jan toonde zich een uitstekend bevelhebber, vol vechtlust. Hij bleef Tromp zijn verdere leven trouw, tot hem eerst zijn rechterarm werd afgeschoten. Zwaar gewond bleef hij zijn mannen in de strijd tegen de Engelsen aanvoeren, tot een kogel hem dodelijk trof.
Of het verhaal zo werkelijk helemaal gebeurd is, wie zal het zeggen. Eén ding is zeker: Jan de Lapper hééft bestaan en hij woonde inderdaad op de hoek van de Hoogstraat. Een eenvoudige gedenksteen in de gevel van zijn 'pothuis' bevestigt zijn heldendood. Hij werd op 21 september 1659 begraven in de Grote Kerk in Haarlem.
'Kapitein of schoenlapper, anders niet!'
Soms stuit je opeens weer eens op een van die Haarlemse helden aan wier bestaan door zwartkijkers - of zijn het realisten ? - getwijfeld wordt. Zo iemand als Lourens Janszoon Coster bijvoorbeeld, aan wiens uitvinding in onze stad van drukker op zijn minst wordt getwijfeld. Bij mij gaat het nu niet over hem, maar over die andere kleurrijke figuur, in wiens woonhuis op de hoek van het Spaarne en de Hoogstraat nu restaurant De Lezer culinair z'n best doet: Jan de Lapper, Trouwens, voordat De Lezer er in kwam, was de benedenverdieping café en dat heette Jan de Lapper.
Jan Barendse, zo heette die Haarlemse schoenlapper eigenlijk. Hij moet een avontuurlijk baasje geweest zijn, toen er hij er voor koos om naar zee te gaan. Jan de Lapper werd door niemand minder dan Maerten Harpertszoon Tromp geronseld om op één van de schepen die onder zijn bevel voeren, als schoenlapper mee te gaan. De kapitein van het schip waar Jan het lied van de arbeid op zijn driepoot zong, was volgens de legende verre van een held. Hij manoeuvreerde zijn schip tijdens de zeeslagen zo behendig, dat het steeds buiten schot bleef. Maar toen dat op een kwade dag mislukte, maakte een vijandige Engelse kogel een einde aan het leven van de toch zo voorzichtige kapitein.
Ook diens luitenant moest weldra het onderspit delven. Van de verwarring aan boord maakte Jan de Lapper handig gebruik. Hij greep de lont bij het kruitvat beet en riep met bulderende stem: «Mannen, nu ben ik je kapitein! Vecht voor je leven en geef die Engelsen op hun ribbenkast, of ik jaag vriend en vijand de lucht in!'
En toen Jan deed alsof hij de brandende lont in het kruitvat wilde steken, aarzelde de bemanning geen moment. Als leeuwen vochten ze en nooit eerder had het schip zich zo fel in de strijd gemengd. Tromp, die zijn kapitein als een angsthaas kende, keek vanaf de campagne van zijn admiraalsschip verwonderd toe.
Pas later, na afloop van strijd, toen de bevelhebbers na een klinkende overwinning bij Tromp aan boord moesten komen, vertelde Jan de Lapper wat er gebeurd was: M'n ouwe was naar de duivel en de luitenant ook. Ik dacht: nou gaat het schip naar de haaien en ik greep mijn kans. Toen hebben we die Engelsen er eens flink van langs gegeven.'
Jan toonde zich een ware kapitein en loodste zijn schip keurig Den Helder binnen. Van de Admiraliteit kreeg hij een gouden ketting waar een medaille aan hing en een premie van 250 gulden.
Eenmaal terug in Haarlem, begon Jan weer aan zijn dagelijkse bestaan als schoenlapper. Een leven zonder ophef, als niet bij toeval Tromp een jaar later op doorreis door Haarlem de Melkbrug passeerde en Jan voor zijn huis schoenen zag lappen. Jij lapt hier schoenen, terwijl 's lands vloot op je wacht!', moet de rondborstige Tromp hebben uitgeroepen. Hoor eens admiraal, ik ben als kapitein Texel binnengelopen en ik wil er ook als kapitein weer uit', antwoordde Jan. En toen Tromp hem als luitenant uitnodigde, sprak Jan resoluut: Kapitein of schoenlapper en anders niet! Lachend vertrok Tromp en Jan wuifde hem vrolijk na.
Maar een week kwam er een brief van de Admiraliteit. De schoolmeester las het hem voor: Of Jan zich direct bij de Admiraliteit wilde vervoegen, het land had hem nodig. Jan trok zijn zondagse pak aan, deed de gouden ketting met medaille om en vertrok. De heren van de Admiraliteit vroegen of hij dienst wilde nemen als luitenant. Jan hoefde er niet over na te denken: Kapitein of schoenlapper, anders niet, was opnieuw zijn antwoord. Toen trad een lachende Tromp tevoorschijn en Jan werd tot kapitein benoemd op de Maarsseveen, een oorlogsfregat van tweeënveertig stukken. Tromp benoemde zijn held zelfs tot vice-commandeur.
Jan toonde zich een uitstekend bevelhebber, vol vechtlust. Hij bleef Tromp zijn verdere leven trouw, tot hem eerst zijn rechterarm werd afgeschoten. Zwaar gewond bleef hij zijn mannen in de strijd tegen de Engelsen aanvoeren, tot een kogel hem dodelijk trof.
Of het verhaal zo werkelijk helemaal gebeurd is, wie zal het zeggen. Eén ding is zeker: Jan de Lapper hééft bestaan en hij woonde inderdaad op de hoek van de Hoogstraat. Een eenvoudige gedenksteen in de gevel van zijn 'pothuis' bevestigt zijn heldendood. Hij werd op 21 september 1659 begraven in de Grote Kerk in Haarlem.
-
Jos Komen (R.I.P)
Haarlems Dagblad
Vaardagen bezwijken onder succes
HAARLEM - De Haarlemse Vaardagen behoren met onmiddellijke ingang tot het verleden. Organisator Stichting Vaartochten Haarlem noemt als belangrijkste reden om ermee te stoppen dat het evenement uit zijn jasje gegroeid is. Het bestuur heeft de Kamer van Koophandel inmiddels laten weten dat de stichting is opgeheven. ,,We kunnen de veiligheid van mensen en materieel tijdens het festijn niet meer garanderen'', aldus Peter Vernout, penningmeester van de stichting en stuwende kracht achter de Vaardagen.
Tijdens de laatst gehouden editie in het eerste weekeinde van september lag er een plan klaar dat bij eventuele calamiteiten in werking zou moeten treden. Vernout: ,,Maar met ruim 120.000 bezoekers, driehonderd schepen langs de wal en ook nog eens meer dan honderd varende bootjes kun je geen kant op als er wat gebeurt. Daarvoor kunnen wij niet langer de verantwoordelijkheid dragen.''
,,Daar komt bij dat Bureau Veiligheid van de gemeente tijdens de evaluatie begin deze maand allerlei nieuwe veiligheidseisen op tafel legde. Voor de achtste Vaardagen die voor 2006 op het programma stonden hield dat onder meer in dat wij ook 's nachts voor beveiliging van de wegafzettingen langs het Spaarne verantwoordelijk zouden worden en dat we de evenemententent aan het Donkere Spaarne al op zondag zouden moeten afbreken. Dat brengt allemaal extra kosten met zich mee. Ik ben al blij dat we de begroting van afgelopen jaar hebben kunnen afsluiten met een klein tekort van iets meer dan tweeduizend euro. We zijn niet deskundig en professioneel genoeg om op die manier het schip van de Vaardagen drijvende te houden. We hebben nu twee keer de A-status op de Haarlemse evenementenlijst gehad. Ik ben er waanzinnig trots op dat we voor zo weinig geld zo'n feest hebben neergezet. Laat nu een ander dat maar eens proberen.''
,,Heel jammer! De Vaardagen vind ik persoonlijk een van de leukste evenementen van de stad'', zei wethouder Berny Martini gisteravond in een eerste reactie. ,,Naast de twee spillen uit het bestuur, voorzitter Henk van Beijeren en Peter Vernout, is er veel enthousiasme bij jongeren. Ik hoop dat die in het ontstane vacuüm willen springen, al verdwijnt er wel een hoop kennis en ervaring. Maar onze vaardagen zijn belangrijk voor Haarlem: ze zetten het Spaarne toch op een bijzondere manier in de focus.''
Directeur Peer Sips van de VVV Zuid-Kennemerland reageert eveneens geschrokken op de opheffing van de stichting Vaartochten Haarlem: ,,Buitengewoon betreurenswaardig. Het is een evenement dat met z'n Sail-achtige uitstraling een onderscheidend karakter had ten opzichte van andere steden. We zullen onze uiterste best moeten doen om een comité in het leven te roepen om de Vaardagen te behouden. De organisatie heeft in de loop der jaren een prestatie geleverd waarvoor alleen maar grote erkentelijkheid past.''
Nuel Gieles
donderdag 14 oktober 2004
Vaardagen bezwijken onder succes
HAARLEM - De Haarlemse Vaardagen behoren met onmiddellijke ingang tot het verleden. Organisator Stichting Vaartochten Haarlem noemt als belangrijkste reden om ermee te stoppen dat het evenement uit zijn jasje gegroeid is. Het bestuur heeft de Kamer van Koophandel inmiddels laten weten dat de stichting is opgeheven. ,,We kunnen de veiligheid van mensen en materieel tijdens het festijn niet meer garanderen'', aldus Peter Vernout, penningmeester van de stichting en stuwende kracht achter de Vaardagen.
Tijdens de laatst gehouden editie in het eerste weekeinde van september lag er een plan klaar dat bij eventuele calamiteiten in werking zou moeten treden. Vernout: ,,Maar met ruim 120.000 bezoekers, driehonderd schepen langs de wal en ook nog eens meer dan honderd varende bootjes kun je geen kant op als er wat gebeurt. Daarvoor kunnen wij niet langer de verantwoordelijkheid dragen.''
,,Daar komt bij dat Bureau Veiligheid van de gemeente tijdens de evaluatie begin deze maand allerlei nieuwe veiligheidseisen op tafel legde. Voor de achtste Vaardagen die voor 2006 op het programma stonden hield dat onder meer in dat wij ook 's nachts voor beveiliging van de wegafzettingen langs het Spaarne verantwoordelijk zouden worden en dat we de evenemententent aan het Donkere Spaarne al op zondag zouden moeten afbreken. Dat brengt allemaal extra kosten met zich mee. Ik ben al blij dat we de begroting van afgelopen jaar hebben kunnen afsluiten met een klein tekort van iets meer dan tweeduizend euro. We zijn niet deskundig en professioneel genoeg om op die manier het schip van de Vaardagen drijvende te houden. We hebben nu twee keer de A-status op de Haarlemse evenementenlijst gehad. Ik ben er waanzinnig trots op dat we voor zo weinig geld zo'n feest hebben neergezet. Laat nu een ander dat maar eens proberen.''
,,Heel jammer! De Vaardagen vind ik persoonlijk een van de leukste evenementen van de stad'', zei wethouder Berny Martini gisteravond in een eerste reactie. ,,Naast de twee spillen uit het bestuur, voorzitter Henk van Beijeren en Peter Vernout, is er veel enthousiasme bij jongeren. Ik hoop dat die in het ontstane vacuüm willen springen, al verdwijnt er wel een hoop kennis en ervaring. Maar onze vaardagen zijn belangrijk voor Haarlem: ze zetten het Spaarne toch op een bijzondere manier in de focus.''
Directeur Peer Sips van de VVV Zuid-Kennemerland reageert eveneens geschrokken op de opheffing van de stichting Vaartochten Haarlem: ,,Buitengewoon betreurenswaardig. Het is een evenement dat met z'n Sail-achtige uitstraling een onderscheidend karakter had ten opzichte van andere steden. We zullen onze uiterste best moeten doen om een comité in het leven te roepen om de Vaardagen te behouden. De organisatie heeft in de loop der jaren een prestatie geleverd waarvoor alleen maar grote erkentelijkheid past.''
Nuel Gieles
donderdag 14 oktober 2004
Groetjes Gerrit.
