Kombuispraat

Zoals we allemaal weten, is er op een schip altijd een reserveschroef aanwezig. Deze was dan niet van een (zeer dure) koperlegering, maar (meestal) van gietijzer (nodulair-, geloof ik...en soms stellitisch-)
Hier bijv van die Zwitserse boot van Pete 'Shipwis' bij topic "Foto's gezocht" Ik weet van maar enkele schepen die ooit onderweg de schroef verloren, én op zee de schroef vervingen...
Een grote prestatie, maar die door de veranderde bevestigingstechnieken tegenwoordig niet meer gedaan zou kunnen worden....
Is er op moderne schepen nog steeds zo'n reserveschroef ??
Ik bedoel: de schroeven zijn nu voor elk type motor zowat gestandaardiseerd, en kunnen dus op korte termijn door schroefgieterijen (alom) worden gemaakt. De noodzaak voor het meesleuren van een tijdelijke vervanger (cq eventuele gietmal) is toch eigenlijk een beetje overbodig, denk ik.....
Iemand ??

Persoonlijk heb ik die reserveschroef om genoemde redenen altijd vreemd gevonden.....incl de "kompassleutel".
De kans op geknakte laadbomen is vele malen groter, maar zie/zag je ooit een schip met een setje reservebomen ?
Een noodanker, dat kan ik begrijpen... maar een schroef ??? Waarom dan ook niet een reserveroer ?? Gezien de Windoc , een reserve-stuurhut ???

Hallo Jan, een schroef kan je eigenlijk nooit op zee wisselen voor een reserve schroef.
Wat ik wel een keer meegemaakt heb op de Ommenkerk dat er een sleepboot in Amsterdam op de nog draaiende schroef klapte.
Twee schroefbladen volledig naar de kloten en de sleepboot zwaar beschadigd.
Ik denk dat de meeste schade aan schroeven niet op zee ontstaat maar in havens.
Het is dan gemakkelijk als je dan een reserve schroef bij je hebt want hoe kom je anders zo gauw aan een nieuwe schroef.
Overvliegen lijkt mij onmogelijk voor een flinke schroef.
Aan de andere kant, hoe vaak heb je grote schade aan een schroef?

vr gr Henk

-------------

hoe vaak heb je grote schade aan een schroef?

Niet zo vaak, maar als het zover is, is even dokken - of, als dat eenvoudig kan, kroppen - en een reserveschroef erachter hangen een fluitje van een cent. De kosten van een gietijzeren schroef vallen in het niet bij de kosten van het tijdverlies als je op een nieuwe schroef moet gaan liggen wachten. Op andere schepen heb ik er nooit op gelet, maar grote tankers hadden zonder uitzondering ook een extra schroefas aan boord, een voornaam item op de checklist van mijn inspectie omdat dat materiaal veel geld waard was. Zo was ook het item: "Spare propeller cast or bronze?" een belangrijk punt. Een enkele keer kwam ik toch wel een bronzen reserveschroef tegen. Uit eentje - ergens in Griekenland - had iemand alvast een klein monstertje gezaagd. Maar de Taiwanezen waren erg blij als ik op mijn rapport vermeldde dat er een spare tailshaft aan boord was, een bronze spare propeller, bronze decklines en bronze pump casings. Mooi hoor, als daar zomaar 50 of 60 ton nikkel-aluminium-brons aan dek lag.

Zelf heb ik het in de winter 1962/1963 op de Papendrecht meegemaakt dat we de schroef in het ijs in de Ooostzee kapot hebben
geslagen.Uiteinden van de bladen waren krom, met een sleepboot door het Kielerkanaal getrokken en op de
Noordzee met veel gehobbel en gerammel alleen doorgestoomd naar Vlissingen om de schroef te wisselen.
We hadden een reserveschroef achter op de poop liggen, of het brons of gietijzer was weet ik niet meer.
In Vlissingen was het ballast pompen in het voorschip, kontje omhoog en schroef verwisselen.Daarna de reis
hervatten. Ik ben zelf na 13 maanden in Vlissingen afgemonsterd.

Vroeger zat een schroef ook dmv een spiebaan&spie op het tapse einde van de schroefas getrokken dmv een fijnschroefdraad-moer.
Daardoor was het op m.n. de khv (en binnenvaart) ook bijna "een centje van een fluit " om deze zelf even te vervangen: het begin van het ijsvaartseizoen was ook een moment om de dure koperlegeringsschroef (YorkAlBro, TiCoNAl of Monel) te vervangen door bijv een smeedstalen Vosta-schroef (een patent van mijn opa, overigens: de naam komt dan ook van Vos en staal)
Maar al decennia wordt die schroef thermisch op een zeer laagtapse aseind gekrompen en alleen nog maar middels een (fijn)schroefdraad-moer geborgd tegen afritsen bij (bijv) achteruitslaan. Maar hij is op de as gekrompen.
Dat maakt het zelf wisselen onmogelijk, maar het veilig opslaan van een dergelijk conisch vlak eveneens moeilijk.
De ene Hotlo (of Sulzer) was niet de ander; door de bouwwijze waren alle motoren van hetzelfde type/uitvoering anders in de karakteristiek, en hadden dus een 'op maat gemaakte' schroef nodig...
Nu worden alle motoronderdelen mbv CAD/CAM ontworpen en gemaakt, dus de karakteristiek van de motoren zijn dan eveneens eenheidsworst, waardoor een 'schroef van de plank' eveneens gewoongoed is.... Zoiets vloeit als natuurlijk uit standaardisatie voort...
Is er dan nog steeds een reserveschroef nodig ?

Ja dan is er nog steeds een reserve schroef nodig want waar haal je zo gauw een nieuwe schroef vandaan?
Het is niet zo dat je in elke havenplaats ter wereld een voorraad reserve schroeven hebt liggen.
Nieuwe schroeven heb je niet in voorraad die worden op bestelling gefabriceerd.
Schroeven in voorraad nemen is veel te duur. of wel kapitaal vernietiging.
Denk aan de kosten van materiaal en opslag van die schroeven.

vr gr Henk

Je ziet nog steeds regelmatig een reserve schroef of 1 reserve blad (CPP) aan dek staan.
Geen idee in hoeverre dat nog een klasse eis is?
Mvg Meestertje

waar haal je zo gauw een nieuwe schroef vandaan

Goed punt. Je kan in afwachting iig je reis afmaken, en evt nog een reissie doen...
Maar zo'n gietijzeren reserveschroef heeft bladen die (minimaal) 3 x zo dik zijn, een ruw oppervlak, en dus een rendement van 3 x niks...
Dus zulke reisjes zullen ook wel duur worden.
Tenzij de reserveschroef ook zo'n koperlegering is (waar Theo het al over had, en ikzelf op de Amstelburcht ook heb gezien), want dan zou hij een duplicaat kunnen zijn van het origineel.
Ja, dan heb je natuurlijk 'het lek boven'...

Maar uit alle opmerkingen begrijp ik dat ze nog steeds verplicht aan boord zijn (en in bijna alle gevallen ongebruikt meevaren naar de sloperij)....

Als je een verstelbare schroef had had je maar één reserve blad aan boord. Heb dit altijd een
vreemd gegeven gevonden daar je bij schroefschade meestal alle bladen beschadigd. Dus wat moet je nu met één nieuw blad. Heb hier wel eens navraag naar gedaan doch nooit een bevredigend antwoord op gekregen.Wel met de Alban (ex Atl. Star) eens met de schroef de breakwater in Grassy ( King Isl. Austr.) geraakt. Dat verhaal staat onder DvdH vermeld en is wel aardig om te lezen.De foto's erbij spreken voor zich.

Groeten, K.Brouwer

Sorry for writing in english or German

Hello,

we found the wreck of this ship:
SS Elsa - Ex: SS Hermina-Rotterdam / SS Polmina / SS Oskar
in the nort sea and were able to identify it.

It was built in the Verschure & Co.'s Scheepswerf & Machinefabriek N.V., Amsterdam
Link

This is a foto of the ship as HERMINA-Rotterdam


My question:
Has anybody another photo of this ship?
Or could it be possible to get material from the Verschure Scheepswerf?

Regards,
Holger

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Hallo,

wir haben in der Nordsee das Wrack von dem Schiff
SS Elsa - Ex: SS Hermina-Rotterdam / SS Polmina / SS Oskar
gefunden und identifiziert.
Es wurde 1917 von der Verschure & Co.'s Scheepswerf & Machinefabriek N.V., Amsterdam gebaut.
Link
Meine Frage:
Hat jemand von diesem Schiff noch Fotos?
Oder ist es möglich, von der Verschure Scheepswerf noch Iformationen zu dem Schiff zu bekommen?

Gruss,
Holger