Oude duikverhalen

[eefh]

Hallo,
Even dit foto,tje er bij gezocht,zit ruim 40 jaar verschil tussen met de vorige foto maar het blijft rommelen om de duiker aan te kleden,dit kiekje komt van een oud collega Emil Peters van Smit-tak die nu daar bezig is om de resten van de orkaan catarina op te ruimen waaronder op diepwater delen van booreilanden en produktie platforms
groeten
Eef

[eefh]

Goedenmorgen allen,
Zo als ik het nu bekijk zijn Piet en ik de enige (ex) beroepsduikers,wat ik dan weet, op dit forum,het zou misschien aardig zijn als er onverhoopt nog wat (ex) beroepsduikers op dit forum zitten en dan ook wat bijdragen aan de verhalen,hebben ook wel leuke en of spannende dingen meegemaakt denk ik dan maar, ik hoor en ik zie het wel.
Nog eventjes voor de ochtend door te komen.nog een stukje Cessnock



Zonder antwoord af te wachten liep hij naar het ruim toe en riep naar Eef, die beneden stond, "Zeg is tegen die leerlingen dat ze eerst een zinkslang aan de helm vastmaken en dan een drijfslang". De uitvoerder liet nog een protest horen van "Ik ben ook 20 jaar duiker geweest en ik zal het ook wel weten", maar zag van verdere discussie af en klom naar de brug. Hij was deze ochtend al zeer vroeg moe, aan zijn trapbestijging te beoordelen.
Toen de Bever vertuid lag op 4 ankers boven het wrak, begon Eef zich gereed te maken voor het duiken in het standaardpak. Omdat Jos niet was komen opdagen van de wal had hij de eerste duik. Secuur deed hij het wollen onderpak aan, 2 paar dikke kniekousen en een wollen mutsje. "Wat voor pak moet je een eentje of een nulletje", vroeg een van de leerlingen, "geef maar een nul, kan ik nog een beetje meer lucht in m'n pak houden, lekker warm, want het water zal nog wel aardig fris zijn, het is nog maar begin maart, dacht je ook niet en geef maar meteen een canvas morsbroek voor over het pak heen voor de scherpte". De telefoon werd nog een keer gecontroleerd toen Eef op de ladder stond, het ronde voorglas werd er in gedraaid, een klap op de koperen helm ten teken dat alles aan dek in orde was en Eef liep de ladder af, bleef nog even aan de oppervlakte om zich te trimmen en verdween toen onder water.

Langzaam daalde Eef af naar het wrak, constateerde dat er nog een beetje vloed stond, controleerde of z'n luchtslang niet om de signaallijn was gegaan en belandde toen op de zijkant van de baggermolen dwars van de ankerlier. De telefoon kraakte in de helm, van boven werd er gevraagd "gaat het een beetje, hoe staat het met het zicht?". Eef moest even slikken om de oren te klaren, toen hij antwoord gaf, " ja, het houd niet over, ik schat het zicht op een halve meter, ik zit nu bij de ankerkluis en ik ga nu via dek naar achteren. Hou mijn slang en lijn bovenstrooms wat er staat nog een beetje vloed. Oke", piepte de telefoon in de helm. De duiker gooide de slang en de lijn over zijn schouder heen en begon langzaam naar achteren te klouteren, soms kruipend, soms half strompelend en af en toe een mededeling doorgevend naar boven. Bij de emmers aangekomen liet hij zich zakken tot de bodem. De baggermolen had een tamelijk breed bun, hij schatte de inhoud op een kuub, en alles was nog in redelijke staat, wat alleen maar de bergingsoperatie vergemakkelijkte.

Dit was het weer voor even
groeten
Eef

[eefh]

hallo mannen en vrouwen,
Dit is het laatste stukje van de berging van de baggermolen Cessnock,op de Tyne in Schotland,hopelijk vonden jullie het aardig we hebben nog zat verhalen op de harde schijf staan,dus we horen het wel ,hopelijk komen er nog een paar duikers bij die ook nog wat kwijt willen op het forum,
Mannen ,zei Napoleon, zijn zeldzaam,
tot de volgende keer
Eef
Nu verder met de Cessnock

Hij klom weer een eind naar boven, liet de slang en de lijn doorhalen en ging via de bakboord kant verder naar achteren, controleerde het draaipunt (zeskant) van de emmers en klauterde toen door naar de machinekamer en inspecteerde de grondslag. De uitvoerder riep via de telefoon "He ouwe, je zit er al ruim anderhalf uur in, kom maar terug naar je afdaallijn, dan kan je omkleden met Jos, die is net van de dot afgerold. Oke, haal de spullen maar door, ik kom via het hekwerk naar voren" kraakte de telefoon aan dek. De jongens aan dek trokken de duiker langzaam naar zich toe op aanwijzingen van Piet, "Stop, Stop" `schreeuwde de duiker. De uitvoerder griste de telefoon van het haakje af, "Ja wat is ter", Eef ademde zwaar, deels door de inspanning van de laatste anderhalf uur maar ook omdat hij met zijn standaardschoenen ergens tegen aan had geschopt wat ietewat meegaf. "verdomme, ik geloof dat ik de machinist te pakken heb, wacht even ik ga even kijken". Ieder stond met inspanning te luisteren, even later kwam het antwoord, "Ja hoor, ik heb weer mazzel, maar hij zit wel knijp tussen het hekwerk en de oudste, is al flink opgezet, dus de brander zal er wel aan te pas moeten komen. Ik zet hier wel een afdaallijn neer, dan kom ik effe naar boven". Na een seintje te hebben gekregen, begon Eef de signaalllijn door te halen waar de afdaallijn aan was bevestigd, maakte hem vast op het hekwerk en gaf de order slang en lijn door te halen, "Ik kom eruit".
De duiker knipperde tegen het licht toen hij naast de ladder boven kwam en klom de ladder op. Het voorglas werd losgedraaid, hij werd verlost van zijn voor en achter lood en stapte binnenboord. De schoenen werden losgemaakt, de helm afgeschroeft en het corcelet uit de kraag gehaald. Eef klom de decompressieketel in, waar Piet al stand-by stond om hem op de vereiste druk te brengen. Hij zei tegen Eef, " die kerel losmaken doen we de volgende duik wel, het weerbericht is slecht, 6 tot 8 zuid-west. Dus ik heb geadviseerd om op te breken, kijke wat de uitvoerder zegt en op de eerste stop zorg ik voor een bakkie".
De jongens aan dek wachte nog even met Jos aan te kleden en keken steeds naar de brug, waar tussen Arie en de uitvoerder ruggespraak werd gehouden, opbreken of niet opbreken. De pilot-station werd gebeld, Arie speelde op zeker, "Yes sir, gale eight immenent, thank you sir, over and out. Laten we de ankers maar binnen halen en naar binnen gaan, kijken wat de dag van morgen ons brengt". De lieren werden bijgezet en op aanwijzingen van de uitvoerder werden de vier ankers in gehaald.

De scheepsagent McIvor stond aan de wal toen de Bever afmeerde. Hij liep regelrecht naar de brug waar de schipper en de uitvoerder waren, "good morning" en na de gebruikelijke beleefdheden zei hij, " jullie baas komt vandaag hierheen met de plane van half twee, er is al een kamer besteld in de Invercarsh hotel. Verder heb ik nog een verzoek aan jullie, als er iemand niet aan boord kan komen omdat het schip niet meer voor de kant ligt, bel me dan niet uit m'n bed om half zes om vervoer te organiseren. Ten eerste is dat haast onmogelijk en ten tweede ontzettend duur, als ik het al kan versieren". Arie keek de uitvoerder aan, " ik geloof dat Jos nog enkele ponden op moet nemen om hier en daar enig transport te betalen". Ze verzekerde de agent dat het niet meer voor zou komen en nodigde hem uit voor een verfrissing in de messroom.

Na 6 weken hard werken was de baggermolen met behulp van de drijvende bok Arend en polystyreen balletjes opgehaald, afgeleverd in Port Glasgow en werd alles zeeklaar gemaakt voor de terugreis naar Holland. Piet en Eef voeren niet terug, ze vlogen terug om zo gauw mogelijk enige verlofdagen op te nemen en dan weer gereed te zijn voor andere karweien.

[Albert]

Hallo Eef,

Dit was een mooie story.
Maar nu ik net de smaak te pakken heb, kan je natuurlijk niet stoppen.
Dus Eef, doorgaan alsjeblieft.

Vr. gr. Albert

[Joop Kieviet (RIP)]

De verhalen over duiken gelezen hebbende, kwam bij mij ineens een ervaring naar boven toen mijn vrouw en ikzelf op vakantie waren bij het weddemeer (groningen). Op een dag liepen we langs het meer en zagen van die korte golven op het water, gelijk riep ik naar mijn vrouw morgen ga we hier vissen want er zitten hier joekels van karpers aan de beweging van het water te zien. Maar na een paar minuten kwamen er een paar sportduikers naar boven je zal je spul bij je hebben en loodje met haak en boile gooien, de reaktie zal niet prettig zijn
Gr. Joop

[eefh]

Hallo Albert en Joop.
wat betrefd de vraag van Albert om door te gaan met de verhalen, even een time out en dan zien we wel weer,we hebben een flink aantal verhalen op de schijf staan,verder voor Joop was maar goed dat je niet was gaan vissen daar,maar ja die sportduikers doen het voor de lol,en wij ook wel maar er moest ook gewerkt worden ,
groeten en we houden contact met de groninger kustvaart.
groeten
Eef en Piet

[Ton van der Sluijs]

Nou Joop Ik heb het wel es aan de hand gehad, dat we met sleepboot Brugge op de zuiwestkruisers lagen en dat er 50 meter voor ons tweeman in een vissersbootje op het wrak lagen te vissen... Toen ik naar beneden ging, zag ik op 25m een vislijn langs onze ankerlijn lopen.... Ik ben naar zijn visloodje gezwommen, heb dat vast gegrepen én de ankerlijn in de andere Ik heb me daar een schijngevecht met een van de vissers gehouden van 3 minuten en heb het toen laten schieten Toen ik later bovenkwam én mijn pak had uitgetrokken, ben ik naar de boeg gelopen en gevraagd "of ie soms goed beet had gehad". Enthousiast vertelde hij dat hij een gul an de lijn moet hebben gehad van wel 30 pond!! Toen ik hem toeschreeuwde dat IK dat was tijdens het duiken werd ie eerst kwaad, maar toen zijn maat hard begon te lachen, lachte hij ook maar

[eefh]

Hallo,
In het verhaal van de Cessnock kwam het voor dat de duiker in de ketel moest,van de oude ketels had ik geen foto.s, nooit gemaakt, maar op een dagtripje naar Giethoorn vond ik ons oude keteltje toendertijd gemaakt door onze buurman v/d Bend in Maassluis,nu wat aanschouwend onderwijs,
je ziet dat het keteltje niet zo groot was je kon er alleen maar in zitten of als je een heel lange decompressie moest ondergaan op de vloer liggen opgerold,links zie je van boven naar beneden de mano cq dieptemeter kan de man die aan de knoppen stond de diepte controleren en zonodig aanpassen aan de tabellen ,daar onder zie je het schutsluisje of zo als de engelse het noemde de "medical locker" niks medical locker was voor de koffie en het getuigde van goedvakmanschap van de keteloperator dat hij op de 9mtr stop een geopend flesje bier in het sluisje deed en op de langestop van 3 meter een borreltje met die verstande dat er ook nog een biertje bij moest ,wij kozen toen voor die export buikflesjes om dat die dan beter in het sluisje paste ,alleen met haast een bar overdruk was het wel ietewat "dood" bier op de 3 meter werd het een stuk beter,
voor het ontlastenvan al dat vocht moest je over een sterke blaas beschikken of een passend emmertje inscheren die een paar keer heen en weer ging door het sluisje,recht er van de hogedruk flessen ,deze waren ervoor dat als de duiker toch een soort van duikerziekte had opgelopen dat hij dan binnen een zeer korte tijd op de vereisde diepte kon worden gebracht om zo de schade te beperken, en rechts boven naast de toegangsdeur de veiligheids ventiel zo dat ze je niet meer als op 8,6 bar konden zetten.
straks zal ik wel een vergroting maken van het unieke plaatje van de maker.
hier het keteltje ,of zoals wij hem noemde ketel 1
groeten
Eef

[eefh]

Hallo,
zo als beloofd een foto,tje van het plaatje van het keteltje.
met daarop de keuringen van het stoomwezen,
slamat tidor
Eef

[eefh]

Hallo,we hebben de koptekst veranderd in" oude duikverhalen" ,leek ons beter we hebben nu een verhaal kombuispraat geschikt gemaakt,dit is een verhaal van een gestrande Nigeriaan de Oban Ovenramwen,lag op de Carpenter rots voor Siera Leone,west afrika,we wachten nog even de reactie of jullie dat wel willen,de Oban Ovenramwen was een gewezen hollander ik dacht van de vns weet het niet zeker,als een van de kombuizers het weten,? had ook rond gevaren als oban ovenremani of zo iets,
de groeten
Eef