SMN

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
NicoRos
Berichten: 68
Lid geworden op: 28 sep 2009 02:01

Re: SMN

Bericht door NicoRos »

Het gaat me om de oorspronkelijke versie.
Johan van Oldenbarnevelt - model (2).jpg
Johan van Oldenbarnevelt - model (2).jpg (127.63 KiB) 5011 keer bekeken
Banda - colour scheme.jpg
Banda - colour scheme.jpg (63.7 KiB) 5011 keer bekeken
Oranje.JPG
Oranje.JPG (240.77 KiB) 5011 keer bekeken

Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Hallo Nico,
Misschien kun je via het archief van de, nog bestaande, verfleverancier de juiste originele kleuren van de Oranje achterhalen. :)
Bijgaand zijn advertentie uit de Oranje-special van Schip en Werf.
Verfleverancier Oranje.jpg
Verfleverancier Oranje.jpg (73.34 KiB) 4913 keer bekeken
Groet, Paul G.
Roy
Berichten: 12721
Lid geworden op: 29 jan 2005 22:19
Locatie: Den Helder

Re: SMN

Bericht door Roy »

Brink Molyn schijnt nog steeds te bestaan. Voor een jaar of 10 geleden stond er nog een fabriek van t.o. Schoonhoven.
Mogelijk heet het daar Groot Ammers.
Misschien inmiddels als onderdeel van Akzo-Nobel ?.
Het kan eens uitgeprobeerd worden of men daar nog wat in het archief heeft zitten..............

m.v.g., Roy
Een individu weet meer niet dan wel.
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Fluks
Berichten: 600
Lid geworden op: 20 apr 2012 12:12
Locatie: Dordrecht

Re: SMN

Bericht door Fluks »

Het heet daar Gelkenes,groet,Arie.
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: SMN

Bericht door Geep »

Hr. Jos, Goedendag uit de oude doos.
Souvenirjagers! Jatmous, salle we maar seggen.
Ik ben op de JvO inventarishofmeester geweest!

Je suggestie/gedachte was goed, het is een Hostie kelk bestemd voor een,
Stelen Mag Niet….. Eredienst.

Wel te ijverig behandelt, te veel gepoetst, buitenom verzilverd, binnen-kelk met
fris bladgoud.

Er was ook een avondmaalset, voor de Christelijke diensten,
gemiddeld verdwenen hier 40 tot 50, drink-kelken, per keer.

Late reactie, op 25 Jan, 2015 Rs: Smn; pag. 381
BerichtJos Komenjan 26th, '15, 18:11

Als die beste man in het Medical corps zat dan is het een gerede kans dat dit van de " Oranje" is
Ik moest als braaf katholiek opgevoed jongetje meteen aan een kelk denken waaruit de hostie geserveerd werd.
De binnenkant ziet er nogal gebruikt uit...op die hospitaalschepen hadden ze destijds vast wel een kapelletje waar men voor de broodnodige geestelijke bijstand terecht kon.
Hij die nooit gevaren heeft
Weet niet hoe een zeeman leeft.

Geep vrgr. Geen donor!
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: SMN

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Roy over Molyn Verf schreef:Misschien inmiddels als onderdeel van Akzo-Nobel ?
[/color]
Ja, al 30 jaar. :-D
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: SMN

Bericht door Geep »

Kawi; Lavatory-boy.
Mijn Chinees sterrenbeeld beslist, dat ik een varken ben, aldus de Tsjing-Yen Chinese crew; uit China die werkten aan boord, van de MS Oranje als machinekamer personeel.
De Singapore Chinezen, als wassers in de scheepswasserij.
Die gasten scholden mij altijd - tsjuui – (fonetisch - voor varken uit) ik vindt het knap van die jongens, zij wisten absoluut niets van mijn geboortedag/jaargang af! 1935, Jaar v/h varken Het andere scheldwoord wat mij toebedeeld was, was voor hen geen wetenschap, duidelijk zichtbaar – Mangzai - schele! Ik ben er, te laat achter gekomen dat het bij die gasten, juist vriendschappelijk/ amicaal/ joviaal bedoeld was!!!! Nou ja, ‘t Zal wel??
Trouwens. Uitschelden doet mij niets, was voorheen de langste slungel v/d klas, voldoende gehard, ruggengraat? Vond het nooit koud boven!
De Indische/Javaanse crew, aan boord was bestemd voor passagiers, verzorging,
eetsalons, dek-salons, barretjes, zwembad. de passagiershutbedienden, (als extra
verzorging huishoudelijke diensten v/d bemanning)
Van deze jongens, kreeg ik de sympathieke bijnaam; Orang Krettek?
Krettek; de naam van een sigaret, gemaakt van kruidnagel??
Die sigaret stinkt, knettert! Wat een troep.
Ook weleens; Orang Kontol (ben hiervan volkomen op de hoogte!)
Ik rook niet, nooit gedaan! Dat zij het rookte, is hun zaak, niet op mijn afdelingen.
De Kapitein, fijne vent, goeie man trouwens, was diep verontwaardigd, dat ik die bijnamen toeliet. Het deed mij niets! Och; als zij er plezier in hebben, heb ik het ook.

Op onze afdeling; linnenkamer, met (1 zieke, geelzucht ) werkte we op onze manier, samen met de Indische Javaanse salon en hut bediendes. Er waren geen problemen, met omgangregels, reis in, reis uit. Er waren een paar afwijkende Indische jongens, die werden snel rechtgezet, door hun eigen scheepsmaten.

56 jr. geleden 27 September 1960…….
Wij waren afgemeerd aan een v/d havenkaden bij Singapore, 24 uurshaven er waren al wat toeristen de wal op!
Singapore, een stadsstaat, gelijk zoals Monaco, Gibraltar en Vaticaanstad.
De reis was naar Australië, via Genua, Suezkanaal met als tussenstop; Singapore.
Effies straat Soenda oversteken naar, Tandjong Priok; Jakarta, Java; de z.g. thuishaven van de Indonesische opvarenden, daar was het wisselen van verse, Javaanse Salon en Hut bedienden. We zaten vol met een maximum aantal passagiers, vol schip, in alle klasse.
Presidèn Soekarno besliste, dat de hoog gewaardeerde hulp van bevrijde koeli’s
Indonesiërs, niet meer bestemd was, voor,,Orang Blanda’’ ± 210 Indonesiërs stopten per direct!!!
2 Dagen later in Djakarta, zouden zij van boord gaan, doorreizen met de trein naar Soerabaja, naar huis! Sommige hadden hun bagage ingepakt, enkele waren al ruim drie jaar aan boord, zij hadden veel bagage klaarstaan.
De Scheepsleiding & Civiele dienst, in beraad…vroeg hen voor de laatste maal, door te gaan met hun functie of direct afmonsteren; Via hun vakbonds-vertrouwensman kwam eensluidend; Tabé….,het Maleise woord voor; Doei!
Ook in Indonesië, vertikte men nog langer onder, Nederlanders te werken, directies konden opstappen, deskundigen en ingenieurs met hun kennis en ervaring, allemaal
opzij gezet, weggejaagd enkele reis Nederland. Leiding gevende Indonesiërs, werden verjaagd, als vijanden van het Indonesische volk, zij hadden geheuld met ‘’Orang Blanda’’
De Indonesische civiele dienst, weigerde door te gaan (weigeren kan gezien worden als muiterij ) is aan boord van schepen ’n halsmisdaad!
Laatste opmerking v/d hogere scheepsleiding; Binnen 2 uur hebben jullie allen het schip verlaten.
Alle verstrekte SMN maatschappij-uniformen, scheepswerkkleding alles inleveren, op
linnenkaart, werd afgetekend, waarna hun resterende Gage tegoed, aan de wal direct werd uitgekeerd.
Voor hen vertrek, heb ik nog gauw, op de wal afscheid genomen, van de scheepsbediendes, velen die dit niet wilden, gedwongen werden door de vertrouwensbondsman en vakbondsleider v/d Kommunistise Partij Indonesia die nu werkloos, ontredderd, waakzaam bij hun bagage op de kant zijn gebleven, dankzij hun hoogste baas Sukarno!
Voor ons alle een troosteloos gezicht, zowel aan boord als aan de wal.
Voor de Indonesische ex-bemanning, was dat een stevige streep door hun rekening, nu moesten zij zelf op eigengelegenheid*) met al hun privé bagage op reis naar huis. Vanaf Singapore, naar Soerabaja, meer dan 2000 km.
Later bleek dat alles al voorgekookt was, transportauto’s, stonden ergens al klaar. In een ander deel van de haven, was een vrachtschip, afgemeerd.
In de Straat Johore, kwam laat in de avond een Pelni boot voorbij varen met een schreeuwende Indonesische ex, Crew een laatste groet??

Mijn plan om al het Indonesische scheepswasgoed, uit de Kraton voorgesorteerd
naar de wasserij te brengen werd aangenomen. Tijdwinst; het werkte prima.
Daar hadden we op gehoopt, gerekend!

De dekdienst (matrozen e.d. de keukenbrigade wie die daar gemist kon worden sprong bij, zo kregen we spontane hulp, de linnendans kon beginnen. Bij de scheepswasserij stonden twee jongens v/d linnenkamer, onder bescherming van een paar stevige matrozen, om plunderen te voorkomen! Een havendagdienst, is heel anders als een zeedag!
Om dat het een haven-dag is, was het ook gelijk, passagiersbedlinnen e.d. verwisselen. Alle overige vrijwilligers van diverse diensten sprongen bij zoveel mogelijk scheeplinnengoed te vrijwaren van diefstal.

Gewoon triest, zo plotseling te moeten stoppen. Wat was de oorzaak, van deze plotselinge actie, een sluimerend gevolg van de Nederlandse koloniale, bezetting/overheersing, onderdrukking, eeuwen lang, na 1949, zou NL. meehelpen aan vernieuwing/modernisering en opbouw, terwijl NL. ook bezig was zijn eigen wonden te likken, dankzij WO2! Indonesië is groot gigantisch groot, alleen Java al, is ruim 4x groter dan NL. Laat staan de rest v/d overige Eilanden!
’n Amsterdammer, vond Abcoude al ver. Praten we maar niet over de afstand Rotterdam! Java van West (uiterste puntje) naar Oost = ± 1255 Km.
Den Helder naar Toulouse Fr. = ± 1258 Km!! Java is niet het grootste eiland!
De pantry’s, passagierssalons alle klassen gingen bij voorbaat op slot, wegens het tafelzilver, scheepskunstschatten, plunderen van drank, e.d.
In de linnenkamer namen wij al het bedlinnen, dienst en werkkleding in, ik telde de aantallen, de twee andere jongens, brachten het alvast op voorhand naar de wasserij.
In de lange gang naast de linnenkamer ging het fout, enkele bediendes kregen in de gaten dat zij nu voorgoed werkloos zouden zijn en ook die thuisreis nu zelf moeten betalen.
Het was een fikse bende. Het gemor werd luider, duidelijker, sommige jongens waren helaas nog analfabeet, ik moest het soms voorlezen, uitleggen, dat remde af. Onze jongste assistent, doodsbenauwd, overgeven; A; ga jij maar naar je hut, kom daar maar even bij. De Amok, begon. Gescheld, schreeuwen! Plotseling onderling een vechtpartij. Ik wil geen herrie, evenmin lijken.
Ga er op af, begin stevig op z’n Mokums te schelden, met alle Bargoense woorden, vooral de g’s die ook nu inmiddels in het NL. woordenboek staan.
De herrie wordt minder, de spanning is weg. Dan komt plotseling de hoofdmandoer*), Mohamed Saleh, en hun vakbondsleider/hutbediende Daglan Salehodin aan de balie, Mohamed Saleh slaat een fles stuk, houdt die vlak voor mijn gezicht……………..
Met een kwaaie-kop kijkt hij mij aan……(rood van kwaadheid, kon ik niet zien) …….
Zeg beleefd tegen hem ,,Sobat besar”, wacht u even; ,,ik zet mijn bril af, anders krijg ik glas in mijn ogen…..!
Hij staat verstomd, dan zie ik lichtjes, in z’n ogen.
We schieten alle twee in de lach….,,sobat besar” = grote vriend
*) hoofdmandoer, hoogste chef, voor het Indonesisch civiele dienst/personeel
(kan mij niet meer herinneren v/d zenuwen of ik nou wel of niet een natte broek had..!
Wij tweeën, zorgde er voor dat het wat rustiger werd in de gang.
Hij sprak ook een veto uit, luisteren naar Orang Krettek!
Niet wetende, wat ons, nog boven het hoofd hing……?
Vond het erg…, zo afscheid te moeten nemen, uiteenvallen, ‘n bevolking van een trots drijvend hotel. Javaanse, jongens waar je in goede harmonie, samen werkt, plotseling boos op je zijn, haat tonen……je bent machteloos, waarom…….door de haat van Soekarno, ondanks dat hij Nld’s. geleerd en zijn studiejaren, onder Hollandsche vlag heeft doorgebracht.
Op een moment sta ik verbluft, er komen 12 verpleegsters (passagiers) in uniform, ons vragen waar zij kunnen bijspringen…..?
Het belangrijkste punt was, pass.bedden en scheepskooien opmaken (de linnen-kamer ging tegen de regels in) elk kreeg alvast een pak bedlinnen, mee.
Organiseren…., van de dek-dienst kwamen een stel stevige matrozen, zij brachten naar alle hutten bedlinnen, Ik deed de dames voor hoe je snel een scheepskooi kan opdekken, het is een foefje, binnen anderhalve minuut is een kooi/bed klaar. De meeste tijd heb je nodig voor het kopkussen. Door hun spontane hulp gingen overige passagiers & bemanningsleden in eetsalons ook ’n stevige hand toesteken, helpen!
Moeders sprongen bij, in de kinderkamers, daar namen zij, alleen reizende kinderen onder hun hoede.
Hospitaal werd veilig gesteld en bewaakt, een persoon van onze afd, verbleef er al een paar dagen als patiënt met geelzucht!
Onder toezichtleiding van hofmeesters en hofmeesteressen, gingen veel passagiers meehelpen in eetsalons. Scheepshospitaal, in kinderkamers, de kindermaaltijden uitserveren, als keukenhulpen van de afwasmachines, van 1100 eetlustige passagiers. Die ook meehielpen in de messrooms v/d bemanning.

De scheepswasserij, was in het voorschip. Waar 16 Singapore Chinezen werkten. Al het achter gebleven/gebruikte linnengoed, dienstkleding, van afstappers, werd in de Kraton verzameld.
Kraton; vergelijkbaar ‘n gezamenlijke eetzaal, eveneens film/vergader en recreatie tot heuse boks en Judowedstrijden en ‘n kleine gebedsruimte. Met de eigen boordkranen werd vanaf het achterschip gelost, bij de voorwell weer aan boord gehesen, in de Olifantskooi gelost, direct naast de wasserij. Dat ging vlugger dan zak voor zak, door het hele schip, trappen op en af sjouwen.
Het klinkt misschien overdreven dat alles geteld moest worden, niet of er tekorten of vermissingen waren, de Chinese wassers, waren niet in dienst v/d SMN.
Zij kregen geen gage of loon! De wasserij was gepacht, per reis, kregen hun geld naar aantal en prestatie. Enkele Chinese wassers zijn in Singapore, de wal opgegaan, die hebben wassers uit hun familie en vriendenkring geronseld, elke hulp was welkom. De scheepswasserij heeft de hele avond & nacht een deel v/d volgende dag door gewerkt, door verstoring wegens het vaarschema, konden zij kort naar huis!

Het vaarschema was oorspronkelijk, 18 uur lang in Singapore voor de kant, 1 dag voor de oversteek naar Djakarta, krap 2 dagen, daar voor de kant, [restanten SMN-archieven veilig stellen, meenemen naar NL.] na vertrek, reis vervolgen richting Australië.
Na alle ellende. pleegde ik overleg met mijn superieuren, zolang het kan, mijn jongens toch nog wat walverlof in Singapore te mogen geven. Werd toegestaan.
Voor calamiteiten bleef ik aan boord, wel in de linnenkamer z.g. stand-by!
De volgende dag hebben wij goed besteed. Het beetje achtergebleven ongebruikte
linnengoed, ook maar naar de wasserij te brengen, was de hele grote linnenkast van Oma Oranje weer fris en helder. We voelden ons prettig, Alles was schoon! Was wel een dure dag voor de SMN.
Na alle ellende, is nu eindelijk Kawi aan de beurt. Wij waren Djakarta en straat Soenda al ruim voorbij. Er was nu niets meer te vrezen, enig invloed van Soekarno, we voeren in de territoriale wateren. Klop op de ruimte, waar matrassen opgeslagen werden…..
,,Kawi, ben je wakker?? Kom maar, het is veilig…..,we zijn bij je.
Roep mijn eerste man op. Houd jij een oogje in het zeil, ik ben met Kawi een tijdje op stap! Geef hem straks, als we terugkomen ’n wit bediende werkuniform, zeep, badhanddoeken, nieuwe schoenen! ( die hadden wij ook op voorraad, bestemd voor bedienend personeel, een nieuwe schone mandie mok!
,,Kawi’’, jij zegt niets, nergens!
Neem Kawi mee naar de grote scheepskeuken, meld mij bij de chefkok, ,,Chef, ‘n verstekeling, die giert van honger’’ Hij is naar vermogen door ons wel verzorgd, we moesten wij uitkijken, voor stakers en afstappers’’.
,,Dat is Kawi’’!
..Ja….., dat zegt, U’’ ,,Voor mij is het een verstekeling’’! Geef hem eerst, wat te eten. Dan pas, geef ik hem ,,aan’’ bij hogerhand. Ik voel mij verantwoordelijk!

Via de linnenkamer, krijgt hij de gewenste kleding, ik neem hem mee naar de bemanning doucheruimten, Kawi dit is voortaan je badruimte. Ga je gang, neem je mandie mok, die is voor jou. Ik blijf hier wachten! Kawi is overdondert, sprakeloos.
En dat na 3 dagen met - een emmer - die werd wel verzorgd - in de tropen!
Half uur later, stapt een andere Kawi fris rond, eerste missie geslaagd.
Op naar de hoogste leiding v/d Civiele dienst……Kawi….????? Alle molens gaan malen, Ik bleef stug volhouden, dat ik hem als verstekeling had ontdekt!
Niet kon aangeven wegens al dat gesputter, getoeter, door de vertrekkende horde.
Mede vertraagd door onze lange omruiltijden, linnengoed omwisselen.
Hij was veilig verstopt in de matrassenlocker, aan de buitenkant, ook ’n stapel
matrassen tegen de klapdeuren aangezet. Kawi was zoek, en verdwenen, door alle agitatie aan boord viel het niet op.
De geschiedenis van Kawi??, hij was er zomaar, hij voelde zich gelukkig aan boord, met zijn werk. Daar was niets op aan te merken. Als Lavatory-boy van Kappel Oranje, opgeruimd, vriendelijk, het gezicht van de passagiersdekken.
In zijn thuisland was hij eenzaam, hij had er niets, in Holland ook niets. Ging rustig zijn eigen weg. Sprak geen talen, Maleis, en Nederlands. Leeftijd weet ik niet, was niet duidelijk. Aan boord zat hij tussen zijn eigen lot en landgenoten, kwam regelmatig zijn scheepskleding, werkspullen omruilen/ophalen, viel niet op, wie hij was??
Gewoon Kawi!

Onze kapitein was een mens, ’n pracht mens. Alle notabele, die officieel nodig waren, zaten gezellig, bij elkaar. De eerste beslissing hij kon onmogelijk ’n verstekeling zijn, hij was aangemonsterd, in Singapore had hij walverlof….klaar.
Niets verkeerds. Om te voorkomen dat Kawi, verloren raakte in de ploeg nieuwe opvarende en het schip goed kende, werd besloten, Kawi tot kapteinsbediende te benoemen.
Voor Kawi, was ik voortaan Sepsatoe… 1e Chef!

Bij thuiskomst kreeg ik de boodschap, verlofreis opnemen, dan moet je overstappen op de JvO.

Sept.1961 vind de kaping van ’n Nederlandse sleepboot, de ,,Noord Holland’’, plaats!
Bijna in de zelfde omgeving! Tussen Sumatra en Java

De tijd draait door, de Oranje, is in de aanbieding, verpatst! Stap als hofmeester, op de JvO. En ga verder door op, in de menigte
Jammer, ’n reis van geruchten. Hoe dichter bij de thuishaven, houd ik rekening, dat de zeebenen ophouden met hun bestaan. Ieder is er van overtuigd, dat zij na zoveel lange dienstjaren toch kunnen blijven bij de SMN.
Gezien de hoge leeftijd, van de beide; Dames alles mag.., als zij maar niet op een ordinaire sloperij, hun staat van dienst beëindigen!
Ik mag v/d SMN ander werk zoeken. Geep kwam op het droge.
Kwam terecht in het grote leger; Forenzen! Dag in, dag uit, de ochtend dat ging wel!
De avond was een ramp, een minuut te laat bij de trein is een half uur later thuis!
Als een afgestompt treinsulletje, Amsterdam CS uit, bij de Schreierstoren, de hoek om Geldersekade aflopen, richting, Nieuwmar……….,,SEPSATOE’’ ……..Kawi….
pompte al mijn armen uit de kommen. Kawi zag er goed verzorgd uit, blij mij te zien, kwart voor acht, in de ochtend kreeg ik de uitnodiging; bicara sedikit; beetje praten in zijn kamertje, bij de receptie belde ik mijn werkgever op, met het probleem, dat ik wat later kwam; kreeg gelijk de hoogste baas. Geep; maak je geen zorg, klets hem de oren van zijn kop en wens hem ,,salamat arie’’, tot morgen; thabè.
Mijn directeur, was ooit als eerste stuur, geëindigd bij de Nederland.
Het gebouw Flessemann, Nieuwmarkt hoek St. Anthoiniesbreestraat, was eerder ’n Joods dameskleding & stoffenzaak, heringericht als bejaarde tehuis en soos voor buurtgenoten.
Kawi’s allerlaatste reis -eind zeventiger jaren- is door vele niet vergeten, hij kon daar direct weer aan het werk, hij kreeg een stoffer en plee-boender mee!
Kawi…..Thabè… Salamat, Tidor……

Vrgr. Geep.
Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Geep schreef:
De tijd draait door, de Oranje, is in de aanbieding, verpatst! Stap als hofmeester, op de JvO.
Een prachtig verhaal Geep, en goed beschreven. :-D
Maar was het niet zo dat de JvO zo'n 1,5 jaar eerder werd verkocht dan de Oranje? Het is ook al lang geleden. :)
Groet, Paul G.
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: SMN

Bericht door Geep »

56 jr. geleden 28 September 1960…Singapore….MS Oranje, 1 dag later 1960…….

Nu kwam een nieuwe fase op gang, een van mijn jongens kwam op het lumineuze idee, direct vanuit de wasserij-voorwell, verstrekken wat de nieuwelingen, nodig hadden, beddengoed, werkkleding, e.d. met hulp van enkele hofmeesters is dat vlot verlopen. Spaarde veel sjouwwerk naar de linnenkamer.
In Singapore was al een spoed voorselectie achter de rug, op hun persoons scheeps-identiteitskaart was aangegeven voor welke functie zij waren aangenomen. Aan de hand van deze gegevens, was het uitzoeken wat verbeterd
Er zaten veel ex-KPMers, tussen! Ook, vanuit Singapore, gevluchte criminelen, met vervalste namen. Vijanden, rivalen die nu met recht in het zelfde schuitje zaten.
Vechtsporten die de Westerse wereld nog moest ontdekken, zagen wij al op het onderdeks luikhoofd, bij het bagageruim.
Ik heb wat knokpartijen weg gevloekt, uit elkaar geschopt in die gang naast de linnenkamer. Ik had maar een wapen, mijn stem!
M’n jongste heb ik vrijaf, weggestuurd, ’t was zijn eerste reis!
Een flink stel van die criminele gasten dachten dat zij zelf passagiers waren. Op de gekst plaatsen doken zij alsof vakantie hadden. Lui op de dek stoelen!
Namen het ervan, op de promonadendekken. Zwierven gewoon door het schip!
Het belangrijkste civiel personeel, waren de vrouwelijke passagiers, die de taken overnamen, van die klaplopers.
Het ergste voor ons moest nog komen. De reis naar de thuishaven Amsterdam, verloopt niet vlekkeloos, nog net geen moord of doodslag, wel een voelbaar crimineel gedrag!
Geen spoor van gewenning, soms was het veiliger, om juist niet de wal op te gaan.
I kill you; klonk niet uitnodigend!

Volgende uitreis 12- Nov.- 1960. Varend hotelschool!
Amsterdam, die paar dagen van bijwerken, bracht toch wat rust.
Ook dit gedeelte van de reis tot Ceylon, verliep redelijk, bij het invaren van de straat Malakka, ging het fout, de (Singapore-Chinezen werden onrustig!)
Bij binnenlopen, Singapore direct na het ontbijt, wilden zij al afstappen??
En de boel de boel laten. Dat was het begin v/d 1e amok. Tijdens de reis hadden zij ook onderricht, voorschriften en leefregels meekregen, wat zij moesten doen, als zij bij de SMN, ontslag namen. Hun kleding/linnenkaart op het SMN kantoor na afmonsteren inleveren. Hierna kregen zij pas hun gage, uitbetaald.
Er was een hiaat, de linnenkamer had van hogerhand nog steeds geen fiat gekregen!
,,Innemen linnengoed, toegestaan!

De linnenkamer was net onder de waterlijn, gekneld tussen twee waterdichte schotten. Aan BB; zijde tegen de huid. Via die kant, ,,vluchten kan niet meer’’
De enige vluchtweg in geval van nood, was de lange gang, langs de linnenkamer, met 4 uitgifte loketten + 1 deur. Eh…,die gang stond vol, ik schat met zo’n 60 à 70 schreeuwende kwaaie Singapore-Chinezen.

Wij wisten niet hoe het verder op het schip was.
Telefoon administratie, was constant in gesprek…..
Telefoon kantoortje, Maître, nam niet op.

In gedachten zag ik de Tijgerbalsemtuin met de martelkamers voor mij.
Ik had mijn jongste assistent, uit voorzorg weggestuurd!
M’n oudste ass. wilde zelf blijven.
Van mijn Civiele Zilveren scheepsoverheid a/b, heb ik heel veel, niets vernomen.
De situatie in de gang ging de verkeerde kant op, uit voorzorg deed ik mijn bril af.

Dit soort linnenruil die wat grimmig was, noemden we altijd ,,linnendans’’ die gasten, wilden snel naar huis voordat zij opdroogden! Zij moesten persoonlijk hun SMN kleding en beddengoed inleveren, klopte dat, kregen zij hun linnenkaart met fiat retour, als bewijs bij de betaalmeester
Elke keer weer, vooral bij het einde van de reis, andere dagen nooit
Als de gang volstond met hapgrage gozers, kon je al duidelijk ruiken, wat het eerst volgende doel was!!!

Opeens vond ik het genoeg ik was er door, we doorbraken de scheepsregels!
Stapte vanaf een loket de gang in, de eerste de beste die in mijn hand kwam greep ik goed stevig in zijn nek, met mijn andere hand, ging ik duidelijk naar zijn hals, hij schreeuwde, als een chinees speenvarken in zijn laatste minuut. Ik was er echt klaar voor.
Ik meen het, ik was het echt van plan! Ik vloekte schreeuwde als ’n Amsterdamse Jordanees!
Bij het open loket, schreeuw ik naar m’n maat, gooi een loket open, begin met innemen, controleer.
Ik teken later af!
Met een rochelend speenvarken voor mij uit, duw ik de hele bende in een rij, schreeuwend ; Satoe por satoe ,, een voor een!! Zij merkten dat die gozer aan een spinragje hing. Die Singapoorse kakelaars kregen door dat het menens was. Of ik wel of niet insubordinatie toepaste interesseerde mijn niet.
Als ik voor mijn zwaar bezopen vader, vroeger niet bang was, is zo’n Saté-vreter maar een bananenschil.
Hij had wel een griezelig dun nekkie!
Op een moment, komt een collega, ook mijn vaste wal maat, chef v/d wasserij langs
Hij had mij de hele dag niet getroffen, overzag het strijdveld sprong gelijk bij.
Eindelijk. De gang was na een paar uur leeg, het luikhoofd bij het bagageruim ook, we sloten af en verzegelde,
de linnenkamer.
Ik melde mij af bij m’n oudste ass. Dat we de wal opgingen.
Ook bij de valreepwacht.
Wij zijn met de taxi naar Happy World gegaan, lekker rustig daar. Kon na een dag gesnater, even bijkomen.
We hadden meer dan 14 uur gedraaid.
De volgend dag hebben wij gewoon ons normale patroon weer op gepakt.
Een ieder die de linnenkamer binnen wilde stappen, van hoog tot laag en andersom, werd geweigerd.
Wij waren er goed mee aan.
Wij wilde eerst onze linnenkast opstel, en knap hebben, ruilen en omwisselen kon.
Voor de rest kon ieder de mast in, de hoogste kon niet, we hadden er maar een!
In ons hoekje, ’n kop koffie, of een biertje, die dag waren wij niet gastvrij!
Adoe!
Vrgr. Geep.

Ps.
Hr. Patru. Datums van verkopen is mij niet bekend.
Wel dat de JvO, eerder onder vreemde vlag (1963) voer dan de Oranje (1963)
Op beide schepen is mij de laatste reis bespaard, voorgoed afscheid is moeilijk!
Vrgr. Geep.
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: SMN

Bericht door Geep »

In het vuur van mijn betoog, met tranen omfloerst vergis ik mij!
De Oranje kreeg in 1964 de Italiaanse kleuren.
Geep


Plaats reactie