SMN

[Douwe J.]

Gabonkust 1955

Gabonkust 1955 +.jpg (81.8 KiB) 2676 keer bekeken

[Joop]

Dank je wel voor de foto Douwe. In die kwaliteit was ik hem nog niet tegen gekomen. Hartelijke groeten,
Joks

[lp]

Mooie foto en mooi scheepje. Niet alle hofmeesters waren even prettig in de omgang. Althans, soms ervaarde je dat in het begin van de reis. Ik had dat met (weet zijn naam niet meer, was een opgeklommen bediende) op de Neder Eems. Na een paar weken viel dat alles mee. Was trouwens mijn eerste reis en dan wordt je toch een beetje uitgeprobeerd. Onze Chinese wasbaas kreeg nieuwe voortanden in Singapore, werd ook wel tijd want Willem Bever zou jaloers zijn geweest op zulke voortanden. Last van je tanden, of andere kwalijke zaken kon je aan boord maar beter niet krijgen. Behalve als er een ziekenpa was, maar dat was toen al een uitstervend ras. Op de Neder Ebro werd tijdens de reis telefoon aangelegd -op de Neder Eems hadden we dat al- door een zgn. elec (3e wtk) Die ging alleen mee om dit klusje te klaren, was de hele reis aan het boren en snoeren trekken. De man was afkomstig uit Indonesie en was wat wij noemde een "blauwe jongen" Mag nu niet meer gezegd worden, maar was destijds een gewone uitdrukking op de vloot. Hij had veel voor ons bijzondere gewoontes, bijvoorbeeld om overal rijst bij te eten. Maar hij hield ook erg van gekookte krab en dat soort dingen. Ik weet niet meer precies in welke haven het was, maar we lagen er zeker een paar dagen en af en toe zag ik hem met een touwtje in zijn hand over de verschansing hangen, kennelijk aan het vissen, maar waarop. Daar kwam ik de volgende dag achter. Bij het openen van de wc van zijn hut werd ik verwelkomt door wel tien joekels krabben. Ik schrok me een ongeluk en heb toen tegen die hofmeester gezegd, dat zolang die knipgrage beesten daar liepen, ik er geen stap meer in zou zetten. Ik heb van morgen flink in mijn middelvinger gezaagd bij het pasmaken van onze kerstboom, het bloed spoot tegen het behang. Ik dacht dat ik van mijn graat zou gaan, het eerste kootje ziet er wat rafelig uit. Had nog wat ervaring met ehbo, dus iets gedaan met een zwaluwstaartje, een gaasje en een vingerverband. Maar goed, de boom staat in iedergeval, al vast een goede Kerst!

[Joop]

Hoi LP, Ja, toen zag de Gabonkust er nog goed uit. Deze hofmeester was eerder kok geweest maar leek meer op zo’n corps bal want hij deed altijd erg elitair. Ik denk dat je beter een hofmeester kon hebben met bediende als voorgeschiedenis. Alleen op de Nederwaal heb ik een ziekenpa meegemaakt. De bakker zag direct al aan hoe hij zijn koffers neerzette dat hij van de verkeerde kant was. De Chef-kok kon het eerst niet geloven en verweet de bakker dat hij wel erg snel met zijn oordeel was. Het was ook mijn eerste reis en inderdaad om mij uit te proberen moest ik op een gegeven moment de patrijspoorten van binnen gaan verven in de hut van die ziekenpa. Zijn typemachine stond in de weg en hij zei dat hij hem wel even op bed zou zetten omdat we dat bed toch niet nodig hadden en keek me daarbij vragend aan. Op de markt in mijn woonplaats was het een keer roze zondag. Ik wist dat niet en zat op een vol terras een biertje te nuttigen. Ik zei tegen mijn vriendin dat er iets niet klopte maar wist niet direct wat het was. Dom, dom, aan elk tafeltje zaten of twee vrouwen of twee mannen. Geen enkele combinatie. Dat was een gek gezicht. Een stel naast mij had dat in de gaten en de één merkte op dat hij niets tegen hetero’s had maar ze moesten wel met hun poten van hem af blijven. Blauw stond bij ons de kombuis als de kok zondag nasi goreng aan het maken was. De hele kombuis en omgeving stonk dan naar trassi en knoflook. Passerende matrozen vroegen altijd of de kok weer lekker blauw aan het koken was. Je bent onverstandig met die kerstboom omgegaan. De zaag moet je het werk laten doen en niet je vinger. Om een lang verhaal nog langer te maken een stukje onderwijs van de Chef-kok aan een onervaren koksmaat. Je moet met die vlijmscherpe messen ALTIJD je vingers krommen en het zijblad van het mes langs de kootjes van je vingers laten glijden. Ik was een eigenwijze koksmaat en werd opgejaagd de uien steeds sneller te snijden totdat ik de zijkant van mijn duim en wijsvinger meenam. De kok deed een greep in de zoutkist en strooide een handvol zout over mijn beschadigde tengels met de woorden dat ik in het vervolg wel uit mijn harses zou laten mijn vingers niet te krommen. Harde jongens, die zeelui. Ook een goede Kerst en laten we er eentje nemen op al die gasten die ergens op zee aan boord zitten te kanen. Groeten Joks

[Bob R.I.P.]

voor een andere foto van de Gabonkust zie

http://www.kombuispraat.com/viewtopic.p ... ust#p93811

mvg

Bob

[Joop]

Hallo Bob, Bedankt voor de foto. Die had ik ook nog niet opgemerkt. Ik kan mij herinneren ernaar te hebben gezocht op kombuispraat en kwam jouw bedankje tegen aan Tina maar heb niet verder gekeken. De foto van Douwe is ietwat scherper in detail en de vlaggen staan er mooier op maar de hoek van waaruit de foto van Tina is genomen is weer beter. Het schip is ook wat minder beladen. Moeilijk kiezen hoor. Ik heb op mijn site een minder scherpe foto genomen met twee meerpalen op de voorgrond wat de foto wat meer diepte geeft. Het formaat is echter kleiner waardoor die onscherpte minder opvalt. De foto die ik eerder hierboven had geplaatst is uit de film geknipt om de overgang naar YouTube beter te laten uitkomen. Groeten Joks

Gabonkust

gabonkust3a.jpg (91.39 KiB) 2332 keer bekeken

[lp]

Hallo Joks.
als je je snijdt is het meestal met een bot mes (of een zaag). Omdat het bot is ga je harder drukken en oeps... je schiet uit en in je eigen vlees. Volgend jaar een kunstboom, maar dan steek ik me misschien een oog uit, aan zo'n ijzeren tak. Wat is wijsheid. We vierden Kerst in centraal Amerika, maar geen spar te vinden. Van een paar struiken langs de kant van de weg hebben we toen een kerstboom gemaakt en met ballen en lampjes uit de Kerstkist versiert. Stond wel aardig in de salon. Hofmeester Nico had bij een locaal boertje een paar biggetjes gekocht, die moesten wel eerst ter plaatse werden gekeeld en werden op het kerstmenu gezet. De kok moest ze in het geheel braden en in plakken snijden. Je kent dat wel, zo op een schaal gedrappeerd met een sinasappel in hun bek. Had je die ouwe moeten zien kijken toen die zo'n big onder zijn neus kreeg, met een brandend sterretje er op. We hebben ons ziek gelachen. Maar met alle tierelantijnen er omheen werd het toch nog een geslaagde feestmaaltijd. Gelukkig kreeg de bemanning kip met friet en appelmoes. Ja uiteraard nemen we met Kerst een paar biertjes. Ik ben gek op herfstbock van Grolsch, maar dat is straks weer afgelopen, zal er wel winterbock voor in de plaats komen. Met Kerst eten we vis, ik heb nog wat zeetongetjes in de diepvries. Sla, friet en een rozeetje erbij en klaar. Tegen die tijd is mijn vinger wel weer beter, voorlopig nog even in het verband houden.

[Joop]

Hallo LP, Ja ik weet er alles van. In de kombuis werden de messen altijd goed geslepen met een aanzetstaal. Altijd van je afsnijden en als dat niet kon, zorgen dat je maar een beperkte kracht uitoefende zodat als je uitschoot niet met het uitbeenmes in je dijbeen terechtkwam. Met een zaag nooit druk uitoefenen, alleen heen en weer halen en de zaag het werk laten doen. Al die wijze lessen geleerd van Chef-kok Israël. Een vakman pur sang maar hij kon er niet tegen dat een hofmeester eens tegen hem zei dat hij als mens mislukt was. Maar ja, soms maken de beste hofmeesters wel eens een foutje. Van levende have slachten moet ik nog steeds niets hebben. Ik kan met geen mogelijkheid iets wat leeft en groter is dan een mug doodmaken. Kip, friet en appelmoes daar was de bemanning altijd tevreden mee maar met Kerst hebben we ons een keer zo uitgesloofd dat de manschappen dezelfde dis kregen opgediend als de officieren. De bootsman schoof met tranen in zijn ogen een doos bier door het messroom luik. De kapitein, 1e stuurman en de hofmeester kwamen na de maaltijd naar de kombuis om ons op dezelfde wijze te bedienen en zaten de kok, bakker en ik aan de kapiteinstafel. Ik word er nog vrolijk van als ik er aan terug denk. Groeten Joks

[lp]

Feestdagen op zee of ergens in een haven. Zulke dagen gaven toch een wat ander gevoel dan je gewoonlijk had met het werk van alle dag. Ook nu zullen er veel zeelui zijn die met de feestdagen op zee zitten of ergens liggen afgemeerd aan een kade ver van de bewoonde wereld. Destijds probeerde de hofmeester er nog wat van te maken, maar hoe dat nu gaat, daar heb ik geen idee van. Ik zelf heb tijdens twee verschillende reizen de feestdagen aan boord meegemaakt. Op een van die reizen hebben we, na Drie Koningen, alle ballen bij het aftuigen van de "kerstboom" op de vloer van de salon kapot gegooid. Was een nepboom uit de Kerstkist. Die boom moest worden bewaard, maar die hofmeester had gezegd dat er nieuwe ballen aan boord zouden komen. We hebben de boom toen maar gewoon leeg geschud. We kwamen nog weken daarna overal gekleurde scherfjes tegen. Een lagere school uit Amsterdam had de Neder Eems "geadopteerd". Die kinderen hadden allemaal brieven geschreven en tekeningen gemaakt, met de beste wensen voor de feestdagen en het nieuwe jaar. Die brieven werden door de kapitein uit de Kerstkist gehaald en uitgedeeld. Elk kind had een bemanningslid toegewezen gekregen. Wij moesten dan uit een of andere haven een kaart naar dat betreffende kind sturen met een bedankje erop. Ja dat is andere koek dan tegenwoordig. Je pakt je mobiel of laptop en communiceren maar. Destijds ging je bij hoge uitzondering telefoneren aan de wal, want dat was erg duur. Of je vroeg een telegram aan bij de marconist. Meestal verliep het contact met thuis via een luchtpostvelletje. De stuurman hing dan een briefje op het prikbord tot wanneer je uiterlijk je post kon inleveren. Als je een haven binnen liep, was het altijd weer spannend of er een brief of een kaartje voor je was.

[Joop]

Hoi LP, Feestdagen heb ik alleen op zee meegemaakt. Aan wal werd de bemanning nogal eens uitgenodigd in een of andere Holland House of zo. Kerst of Pasen maakte niet uit, er was altijd een hoop werk aan de winkel in de kombuis. De ene kok maakte er wat meer van dan de andere maar je merkte dat iedereen dan erg aardig voor elkaar was. Kerstversiering kan ik me niet meer herinneren maar daar zat jij als bediende natuurlijk met je neus bovenop. Brieven en tekeningen heb ik alleen thuis in een ziekenhuis meegemaakt toen ik er met Kerst van wat gebroken botten lag te genezen. Er kwamen een paar van die kleintjes de zaal op lopen om iedereen een tekening of een klein kerststukje te geven. Mijn buurman kon geen woord uitbrengen. Hij was er behoorlijk van ontdaan en had tranen in zijn ogen. Die kleine rende van verlegenheid de zaal uit. Telegram versturen op een verjaardag en zelfs een telefoontje via Radio Holland kan ik me nog herinneren. Een betaalbewijs van dat telegram zat nog in mijn zeemanskist. Brieven kreeg ik in bijna elke haven van mijn moeder. Mijn oudere zus en broer trouwden allebei toen ik op zee zat en bij de laatste schreef ze dat ik nog de enige was die thuis woonde maar helaas vaak op zee zat. Er woedde een zware storm in Holland en ze was bang dat ik er last van zou hebben, terwijl ik op dat moment aan de andere kant van de wereld zat, de schat. De inkt van die brief was wat gevlekt en ze beweerde dat de poes dat had gedaan. Met dat internetverkeer naar schepen valt vies tegen hoor. Je kan een e-mail sturen maar dan met maar enkele regels tekst anders gaat die ouwe over de rooie. Ik heb een oud collega via de e-mail nog van actuele beurskoersen voorzien toen het aandeel NedLLoyd erg fluctueerde. Een grafiekje mocht niet mee. Alleen platte tekst. Een afbeelding zoals hieronder van die prachtige speldjes die ik in 1967 in Tientsin heb gekocht mocht dus absoluut niet. Groeten Joks