SMN

[lp]

Hallo Joks,
ik kijk er van op dat jullie op Formosa de wal niet op mochten, was een Eldorado voor imitatie merken. Ja inderdaad, de Zansibar, daar heb ik veel over gehoord, maar ik ben er nooit geweest. Ja geld in je sokken, was een goed middel tegen zakkenrollen, dat heb ik ook vaak gedaan. Ook dat van die ring was een goede tip, we hadden een bankwerker die maakte ze beneden op de draaibank van een stuk koperen pijp. Kon je ook je meisje mee blij maken, tot ze groene vingers kreeg. (:lol: is alleen handig als je een tuin hebt). Ja een bruidschat bij elkaar sprokkelen deden ze ook op Curacao, in de Campo. Ook zo'n attractie waar je geweest moet zijn. Kreeg laatst nog een mailtje van iemand die op Curacao woont, met een foto van de neon reclame van de Campo. Ja je staat er soms van te kijken op welke plekken op de aarde je soms mensen ontmoet, waar je wel eens mee gewerkt hebt. Op de Neder Eems hadden we in de "Chinezen messroom" die niet werd gebruikt, een barretje gemaakt. In Singapore hadden we barkrukken, verlichting en allerlei spullen gekocht om de boel wat op te leuken. De bar en de luifel hadden we getimmerd van stuwhout en matten. Omdat we geen koelkast hadden, hielden we het bier koel in een vuilnisbak met geklopt ijs. Die bar kreeg de naam "Flinstone Bar". (was toen een populaire strip) Ik heb nog een foto waarop te zien is dat we met de bouw bezig zijn. Onze Ouwe wist op een gegeven moment wel van het bestaan hiervan, maar zag het door de vingers. Toen het schip in Amsterdam kwam, heeft het kantoor de bar laten slopen. Die reis met de Neder Eems was toch al een apart gebeuren, omdat we het achterdek vol met hokken stamboek schapen hadden staan (300), die naar China moesten worden verscheept. Ze kwamen uit Engeland en er waren twee verzorgers mee. Je begrijpt de stank die dat op een gegeven moment gaf toen het wat warmer werd. Met al die balen hooi en stro was het net de ark van Noach. Over sokken gesproken, ik zat er vanmorgen nog aan te denken toen ik ze aantrok, dat je in je hut altijd een emmertje met sokken in de biotex had staan. Dat moest wel, want de wasbaas waste ze gewoon met je pendeks en de witte jasjes mee, zodat alles blauw werd als je niet uitkeek wat je in je waszak stopte.

[Joop]

Hallo LP, Er komen weer een heleboel herinneringen boven. Prachtig!! De informatie dat we op Formosa de wal niet op mochten kreeg ik van de bakker in een mail die hij me toestuurde. Daar heb ik nog steeds contact mee. Hij zou zijn albums doorbladeren of er nog meer foto’s uit die tijd zijn gemaakt. Tot ik die scans heb gekregen vul ik de plaatsen maar op met foto’s uit 1968 die ik van Google afbeeldingen heb gehaald. Ook een leuke zoektocht overigens. Ik heb nog wel foto’s maar die passen later in het verhaal. Over die ring in de Zamba bar in Cristobal zat ik me - toen ik het opschreef – al af te vragen waar ik die zo gauw vandaan haalde maar dat is de vriendschapsring van mijn 1e verkering geweest herinner ik me nu. Ik liet de bakker op de Nederwaal één keer met mijn buks schieten en hij brak meteen de afsluitpen af. Toen heeft ook een bankwerker mij uit de brand geholpen. Die bakker vertelde mij dat hij met de Banka op Italië/Amerika had gevaren en dat ze op de wal in Italië de Banka Bar hadden ingericht. Telkens als ze Italië aandeden bouwden ze de Bar verder uit. Zijn net die zuipketen van nu. We liepen dus al erg op onze tijd vooruit. Bruidschatten bij elkaar sprokkelen deden ze in Nederland ook al in de 80 jarige oorlog met Spanje, zo las ik in het AD van gisteren. Die liepen toen al op onze tijd vooruit. Op de Campo in Curaçao ben ik niet geweest want daar had ik het te druk met mijn neef Wim en we gingen al snel naar Aruba omdat daar het liggeld lager was zo werd mij verteld. Jammer voor Wim en mij. Ik had er graag wat langer gebleven. Geen koelkast hadden we in Araya Venezuela waar ik mijn 21e verjaardag vierde. Dat wilden we op de wal doen maar er was vlak daarvoor een tornado in de buurt geweest die de stroomvoorziening had geraakt. We zijn toen met palen ijs, dozen bier, kaarsen en een platenspeler op batterijen een pikdonkere cantina binnen gelopen en hebben daar het feest gegeven. Het was niet zo’n erg grote haven en de halve plaatselijke bevolking kwam mij feliciteren en helpen met feestvieren natuurlijk. Sokken en blauw ondergoed, ik weet er alles van. Mijn voeten waren altijd pikzwart als ik mijn pas gewassen sokken weer uittrok. Toen ik geen schone meer had, en die van de vorige dag maar weer aandeed, bleven mijn voeten wel schoon. Dus het probleem van dat blauwe ondergoed was ook opgelost. Jouw roepnaam was toch Kluit is het niet? Ben je met de Banggai ook nog in het Zuiden van de US geweest? Groeten Joks

Cariben

Cariben.jpg (144.23 KiB) 2756 keer bekeken

[lp]

Hallo Joks,
zou wel aardig zijn als die bakker nog wat foto's kan opduikelen. Nee, met de Banggai hebben we de States niet aangedaan, wel met de Neder Ebro. Portugal, New York, centraal Amerika, westkust van de USA, Canada en Zuid en west Afrika. Dat was een mooie reis. Met de Banngai voeren we eerst voor een Braziliaan (Frotta) en later voor de Japanse K-line. Met de Frotta kwamen we in Rio, Santos, Paranagua en Argentinie (Buenos Aires). In Paranagua kwam er een keer een klas van een middelbare meisjesschool aan boord, onder het toezicht van een stel nonnen, het schip bekijken. Als tegenprestatie werden we uitgenodigd voor een schoolfeestje, wat in het teken stond van een ruimtevaart project. Midden in de feestzaal stond een raket er was muziek en er werd volop gedanst. Maar ja, geen bier of andere alcoholische versnaperingen te bekennen. Dus een paar van ons terug naar het schip om bier te halen. Maar ja, in het zicht van de nonnen kon dat natuurlijk niet genuttigd worden, dus steeds even naar buiten om een slokje te nemen. Op een gegeven moment kwam de stemming er toch aardig in en werd de verhouding met de meiden wat vrijer, tot een van de nonnen daar een stokje voor stak en een eind aan het feest maakte, mede omdat er iemand van ons in de raket was geklommen. Nu was daar ook een keukentje en omdat we gezien het late tijdstip wat flauw waren geworden, hebben we het fornuis maar aangestoken en zijn uitsmijters gaan bakken. Eerst was er wat lichte paniek bij de nonnen, maar later vonden ze het toch wel leuk en hebben lekker mee zitten te eten. Het was tenslotte wel een echte Hollandse schotel.

[Joop]

Hoi LP, De foto’s van die bakker zal wel even duren want hij is zojuist voor drie maanden vertrokken naar Australië. Ik hoopte nog dat hij tijd voor me had kunnen vinden, maar ja, inpakken hè? Behalve West Afrika ben ik niet geweest waar jij de boel op stelten hebt gezet. In Paramaribo kreeg ik een brief van mijn opa die daar als kind van een douanier was opgegroeid. Hij beschreef me de route die ik moest lopen naar het huis waar hij had gewoond in de korte elleboogstraat. Ik heb foto’s voor hem gemaakt maar die zal ik ergens anders hebben bewaard dan in mijn album. In Miami kwamen we terecht in een bar met tralies ervoor en half blote meiden erachter. Achterin stond een drumstel en één van ons is daar zo op tekeer gegaan dat we de tent werden uitgezet. Ik werkte later op de wal voor een baas die bij de wereldbank had gewerkt en lang geleden zijn vliegbrevet in Baton Rouge had gehaald. De ultieme test na het halen van dat brevet was dat je zonder brokken onder de brug van Baton Rouge door moest vliegen. In Galveston ging ik de wal op om postzegels te kopen. Ik kwam in een winkel met een heel oud vrouwtje die zo plat Texaans sprak dat ik moeite had om uit te leggen wat “stamps” waren. Tampico was een feest om nooit te vergeten. Een handlanger waar ik mee op stap was wilde diep in de nacht een vriendinnetje mee naar boord nemen maar de Banggai lag in het midden van de rivier en er ging geen bootje meer. We klopten aan bij een vissershuisje waar nog licht brandde en daar zaten mama en een grote schare kinderen garnalen of iets dergelijks te pellen. Papa werd uit zijn slaap gehaald en wilde ons wel naar het schip peddelen voor een paar peso’s. Vriendinnetje ook wat peso’s in haar handen gedrukt. De gangway was inmiddels wat hoger komen te liggen en ik duwde per ongeluk dat bootje eronder toen ik erop wilde klauteren. Met als gevolg dat de hele meute achterover in het water viel. De peso’s gingen er achteraan en ik zie de briefjes nog wegdrijven. Samen strompelden ze druipend van het water over de deklading naar achteruit. De volgende ochtend kwam die handlanger vragen of hij het natte ondergoed van zijn vriendinnetje boven het fornuis te drogen mocht hangen. Je had het gezicht moeten zien van de ouwe toen die de kombuis binnen kwam voor inspectie. Het verhaal heeft nog een vervolg maar dat komt later wel. Groeten Joks

Cariben2

Cariben2.jpg (144.89 KiB) 2558 keer bekeken

[lp]

Hallo Joks.
Ja, weer een mooi verhaal! Ergens aan de westkust van Afrika (ik dacht dat het Nacala was) kwamen er van die gasten in korjalen langszij om allerlei handel. Onze dekdienst had nog wel wat, een stuk ketting. Die werd naar beneden gegooid in zo'n bootje, maar ja de bodem was een beetje rot, dus die kettting vloog er dwars doorheen. Bootje ten onder en de bemanning al scheldend in het water. Over ondergoed gesproken. Op de Neder Eems versierden ze, als er bijvoorbeeld iemand jarig was, de messroom met slingers van aanelkaar geknoopt damesondergoed. Na iedere staphaven werden de slingers langer. Wel een kleurrijk gezicht, maar sommige exemplaren waren toch ook niet altijd even fris.

[Joop]

G edemorgen LP, Je bent er weer vroeg bij. Korjalen heten die bootjes inderdaad. Ik ben niet meer zo thuis in dat scheepsjargon maar het komt weer langzaam boven. In Indonesië kwam ook zo’n bootje langszij om garnalen te verkopen voor overhemden met lange mouwen nota bene. Hij schoof zo’n drie garnalen opzij maar na enig aansporen schoof hij er toch nog ééntje bij. Je moet er de humor van inzien want dat met die ketting kom je niet meer bij natuurlijk. Pendekken of zwembroeken moet je niet kopen in Azië want ik merkte al snel dat die gasten een héééééél smal kruis hebben. Geen gezicht toen ik die zwembroek voor het eerst aantrok. Dat verhaal in Tampico loopt verder geruisloos door. De volgende avond werden we uitgenodigd om bij dat vriendinnetje thuis wat te komen drinken. Met de bus een eindje rijden. We liepen over een laan met villa’s links en rechts. De handlanger keek mij glunderend aan. We zitten goed! Zei hij. Wat naïef. Tussen twee villa’s in was een hutje met een gordijn als deur. Binnen een mama en een werkeloze arabier met –tig kinderen die allemaal in één bed sliepen. Mama liet me het Madonna gezichtje van één van die kleine meisjes zien en zei bueno eh? We hebben wat heen en weer gekoeterwaald en de volgende dag bij vertrek stonden ze ons uit te zwaaien. Ik kon niet naar beneden want er was net grand …… en nog wat in het Frans, maar ze bedoelen er hoofdgerecht mee. Dat kleine meisje aan het handje van mama meezwaaien. In Galveston - Texas liep ik na het postzegels kopen nog over een begraafplaats. De namen op die stenen zijn echt zoals in die stripboeken van Lucky Luke. Op één zo’n platte steen stond zelfs een verroest machinegeweer gelast. Dus boven op de soldaat die er achter was gesneuveld. In Port of Spain - Lousiana liep het stappen uit op een massale vechtpartij en in San Diego – California kon ik net een vechtpartij tussen die handlanger en een dronken marinier voorkomen. Er stonden namelijk nog een stuk of acht mariniers in die bar te biljarten dus het leek me verstandig een rondje te geven, want wij waren maar met zijn tweeën en zo goed ben ik niet in Kung Fu. De Amerikanen die ik ben tegengekomen waren allemaal hartstikke gek. Heb jij wel eens een normale Yank gezien? Groeten, Joks.

Centraal Amerika

Cariben3.jpg (104.85 KiB) 2339 keer bekeken

[lp]

Hallo Joks,
het idee dat je in Azie geen pendek moet kopen, lag in onze tijd toch wel iets anders. Singapore stond ook wel bekend als "pendekcity". In de "chance alley" waren van die winkeltjes -meestal van Indiers- die het bekende "Hings" ondergoed verkochten. Dat merk was in Europa erg duur en kostte daar maar een paar Singapore dollar. Als je wist dat je naar Singapore ging, wachtte je met met het uitbreiden van je garderobe altijd tot je daar was. Ook lieten veel mensen er een maatpak maken. Kwam er zo'n knakker aan boord om je de maat te nemen en de volgende was je pak klaar. Ben je wel eens op de Clifford pier geweest? Geen idee of die nog bestaat, maar dat was een lange overdekte houten pier, midden in het havenkwartier. Alle bootjes van het schip naar de wal legde daar aan. Als je uit het bootje stapte werd je meteen bestormd door riksja's, die je graag naar de uitgaansbuurt wilde brengen. Meestal met de wervende tekst van "you my flend, i know you before". Voor weinig had je dan de hele avond een taxi tot je beschikking, die je dan keurig op het laatste bootje wist af te leveren. Als je in Singapore op de rede lag, kon de hofmeester de kombuis wel sluiten. Wie de wacht niet had, die ging aan de wal eten. Met name op de Clifford pier kon je heerlijk saté eten. Bestelde je bij zo'n Chinees honderd sate's en een paar flessen Tijgerbier, als ondergrondje voor een avondje stappen. Dat werd dan op zo'n houtskoolstoofje voor je neus klaargemaakt een kruidig sausje erbij, en niet zoals hier met vette pinda saus. Ik kan me nog goed herinneren dat als je na een oversteek in de Oost kwam, je op een paar mijl afstand van de kust, de geur van houtskoolvuurtjes al rook.

[Ab Plugge]

het is heel merkwaardig dat ik een paar minuten geleden een foto van Change-Alley onder Varen bij Maersk plaatste...
hier dan nog maar een keer

Ab

[Joop]

Hé LP, Dat ondergoed wat ik in Azië had gekocht paste voor geen meter. Was kennelijk geen Singapore ondergoed. Wel zo'n glanzend Chinees kledingstuk voor mijn ex-vriendinnetje, waar ze uiteindelijk ook niet in paste. Daar heb ik haar nichtje van 9 jaar gelukkig mee kunnen maken. De Clifford pier staat me van de Nederwaal nog bij. Ik kan de foto van Ab nog niet bekijken want ik zit op mijn werk en krijg daar wel de apart geüploade foto's te zien maar niet die in een tekst zijn geplaatst. Wat ik me van Singapore kan herinneren is ook die lekkere houtskoolgeur en dat bruine papier waarin die saté werd verpakt. Het waren van die hele lange stokjes met van dat rare gedraaide vlees. Voordat je de pier afging namen we er een paar, en terug naar het schip een hele zooi. Dat van die maatpakken heb ik gehoord, maar wat moest ik met een maatpak? Jaren later kwamen die knakkers naar Nederland, namen hun intrek in een hotel en kon je daar een maatpak laten aanmeten. De Chef-kok nam mij mee naar dat "straatje van alles" met al die winkeltjes. Hij riep een taxi aan en vroeg in het Engels wat dat kostte. Toen de chauffeur een toeristenprijs noemde ontplofte de Chef-kok bijna en werd de Chinees in het Maleis voor alles en nog wat uitgemaakt. De chauffeur keek betrapt en wees zonder verder wat te zeggen naar de achterbank. Ik heb er een filmcamera gekocht waarmee ik uiteindelijk zo'n tien minuten film zou opnemen met een in razend tempo uien schillende koksmaat, windkracht 11 op zee en nog wat pret. Ik vrees dat ik dat filmpje per ongeluk heb weggegooid . Groeten Joks.

[Cor Leliard]

Hallo mannen,
Singapore,wij bij de Rot.Lloyd en Shell kochten er vaak T shirts en pendekken als ik
me goed herinner fruit de loom.Een shot boxer shorts.Prachtige gekleurde pendekken
.Toen mijn ouwe heer me een keer zag in zo'n pendek schrok hij zich de pl rid.
Hij zei toen,Cor je bent toch niet voor de mannen?Dacht dat ik homo geworden was.
Trouwens bij zes pendekken kreeg je een mata kambing(geiten oog),dat was ter meerdere
glorie van het sexen.Vond dat trouwens altijd wel een leuke hobby,zonder dat oog.
Clifford pier kochten we op weg naar het schip altijd 100 stokjes sate.
en een zooitje om meteen op te eten.De Javaan bij wie we de sate kochten deed sie altijd in een melkblikje.Inderdaad de sate saus was uit de kunst.Heerlijk gegeten daar in Singapore.
Ook gingen we vaak naar peoples paradise,allemaal winkeltjes en eettentjes.
Vlak voor je naar huis ging ff wat overhemden kopen etc.
In die eetzaakjes aten we altijd hele grote garnalen met heerlijk koud bier,man wat heb ik daar gegeten.
Tien jaar geleden ben ik met mijn vrouw teruggegaan naar Singapore en ik zei
we zullen eens naar de ijzeren driehoek gaan.In mijn tijd een bekende buurt.
Daar liepen meiden rond om van de kwijlen,maar het was toch wel goed om even te kijken
of er een versnellingsknuppel aanwezig was.Enfin tien jaar geleden was dat allemaal weg
en het was een grote toeristische attractie geworden met toeristen prijzen.Een taxi chauffeur
heeft ons alsnog naar een echte leuke buurt gebracht.
Heb de tijd nog meegemaakt dat het Engels was.Lag je lekker te wippen kwamen ze kijken of je geen Engels militair was.
groeten uit een miezerig Breda
Cor