SMN
Re: SMN
De eerste keer met de Neder Linge in Nieuw Zeeland was in oktober 1967, vlak na de omwisseling van het geld van ponden naar dollars. Die kiwi-dollars waren toen aardig duur voor ons; ik meen zo tussen de 4,5 á 5 gulden.
Een geluk was dat je soms aardig wat kon bijverdienen. Als er geen bootwerkers voorhanden waren dan mocht elk bemanningslid meehelpen bij het laden van de balen wol en dat leverde goed geld op. We wisten wel al dat het inwisselen van die dollars in Nederland behoorlijk koersverlies met zich mee bracht, dus kon je ze maar beter uitgeven.
Daarom werd besloten om op een zondag vanuit Napier een trip het binnenland in te maken. Je hoorde wel eens vertellen over de overweldigende natuur van NZ, maar met eigen ogen zien is toch mooier. Gezien de behoorlijke bezetting van de bus was er veel animo voor.
De tocht ging naar het reservaat bij Rotorua; het centrum van de Maori-cultuur. Eén groot vulkanisch gebied; overal modderpoelen en stoom en de geur van rotte eieren (zwavelwaterstof) staat me nog goed bij. Dat laatste zal wel wennen zijn anders hadden die Maori's het daar niet zo lang uitgehouden. De geiser deed gelukkig ook z'n best op dat moment, al werd waarschijnlijk de afsluiter wat snel open gezet, want m'n nieuwe Kodak Instamatic 224 kon het maar net bijhouden getuige de plaatjes. Een mooi toestel die Kodak; de dia's die je maakte waren ook bij projecteren tot zo'n 1x1 meter nog haarscherp. Gezien de geopende categorie nostalgische artikelen zet ik hem er maar bij.
Een mooie dia was ook te maken bij het uitzicht op twee meren; vlak bij elkaar, maar toch verschillend van kleur door de mineralen. En dan de watervallen; een maat was zo vriendelijk om me daarbij te fotograferen voor het plakboek en naar nu pas blijkt voor plaatsing op Kombuispraat. De dollars die nog over waren konden mooi worden besteed aan een schapenvacht voor bij de open haard en andere zaken.
Groetjes, Paul
Een geluk was dat je soms aardig wat kon bijverdienen. Als er geen bootwerkers voorhanden waren dan mocht elk bemanningslid meehelpen bij het laden van de balen wol en dat leverde goed geld op. We wisten wel al dat het inwisselen van die dollars in Nederland behoorlijk koersverlies met zich mee bracht, dus kon je ze maar beter uitgeven.
Daarom werd besloten om op een zondag vanuit Napier een trip het binnenland in te maken. Je hoorde wel eens vertellen over de overweldigende natuur van NZ, maar met eigen ogen zien is toch mooier. Gezien de behoorlijke bezetting van de bus was er veel animo voor.
De tocht ging naar het reservaat bij Rotorua; het centrum van de Maori-cultuur. Eén groot vulkanisch gebied; overal modderpoelen en stoom en de geur van rotte eieren (zwavelwaterstof) staat me nog goed bij. Dat laatste zal wel wennen zijn anders hadden die Maori's het daar niet zo lang uitgehouden. De geiser deed gelukkig ook z'n best op dat moment, al werd waarschijnlijk de afsluiter wat snel open gezet, want m'n nieuwe Kodak Instamatic 224 kon het maar net bijhouden getuige de plaatjes. Een mooi toestel die Kodak; de dia's die je maakte waren ook bij projecteren tot zo'n 1x1 meter nog haarscherp. Gezien de geopende categorie nostalgische artikelen zet ik hem er maar bij.
Een mooie dia was ook te maken bij het uitzicht op twee meren; vlak bij elkaar, maar toch verschillend van kleur door de mineralen. En dan de watervallen; een maat was zo vriendelijk om me daarbij te fotograferen voor het plakboek en naar nu pas blijkt voor plaatsing op Kombuispraat. De dollars die nog over waren konden mooi worden besteed aan een schapenvacht voor bij de open haard en andere zaken.
Groetjes, Paul
-
- Berichten: 121
- Lid geworden op: 02 nov 2010 01:04
Re: SMN
Die ontvanger, is dat geen National Panasonic ? Ik had ook zo,n ding.
gr. Ber.
gr. Ber.
Re: SMN
Bediende en later hofmeester Gerard Niesen (imm), noemde zo'n ding steevast een "spreeuwenkist". Ook "dat is geen radio, dat is een radeloos " was een gevleugelde uitspraak van hem.Deze oude wereldontvanger
quo vadis
Re: SMN
Dit is dan het merk van de spreeuwenkist.....
Re: SMN
De "Celebes" in Amsterdam 1947
Ik vond dit type schip wel wat hebben vroeger en nu worden ze elke dag mooier
Ik vond dit type schip wel wat hebben vroeger en nu worden ze elke dag mooier
- Bijlagen
-
- Adam-02 Celebes.jpg (126.77 KiB) 2918 keer bekeken
Ton Pekel
Wrijving geeft glans en warmte....
........ teveel geeft slijtage!
Wrijving geeft glans en warmte....
........ teveel geeft slijtage!
Re: SMN
Ik ben in 1974 in de Waalhaven in de m.k. van zo'n G.E.M. veter geweest.
We lagen een zeeschip te bunkeren, vandaar.
En ik kan vertellen: Brandschoon die m.k. en stookplaat. Nog eens: Brandschoon !!!.
Die mensen hadden nog vaktrots op hun "eigen" veter.
m.v.g., Roy
We lagen een zeeschip te bunkeren, vandaar.
En ik kan vertellen: Brandschoon die m.k. en stookplaat. Nog eens: Brandschoon !!!.
Die mensen hadden nog vaktrots op hun "eigen" veter.
m.v.g., Roy
Een individu weet meer niet dan wel.
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Re: SMN
Die foto van de Karachi activeert mijn geheugen. We worden wel ouder, maar de herinneringen doen je jonger voelen. Zo heeft elk nadeel z'n voordeel om JC te citeren, maar die had z'n debuut bij Ajax nog niet gemaakt toen ik op de Karachi een reis (26) maakte naar het verre oosten met bijgaande scheepsgenoten.
Langs de kant lagen ook wat Noren, Denen en Duitsers; leuke mensen. De Duitsers kwamen langs met pannen glühwein en dat dronk wel lekker weg. Daarna een tochtje langs de andere schepen, maar ja, overal verschillende soorten bier, van Warsteiner tot Tuborg en Carlsberg. Dat hakte er in en het roer rechthouden werd steeds lastiger. We zijn toch nog heelhuids in de kooi terecht gekomen.
Via Singapore, Bangkok en Hong Kong naar het China van Mao in Sjanghai en Tientsin. Een mooi gezicht al die chinezen in hetzelfde pakje. Om de boel in de gaten te houden schoof er steeds een figuur in zo'n pakje aan als je met een groepje in de messroom zat. En maar engels babbelen, maar ik heb me laten vertellen dat ze heel goed nederlands verstonden.
Op de thuisreis deden we Bangkok ook weer aan en dat bleef altijd een belevenis op zich. De pasfoto van de studente van de heenreis zat nog in m'n achterzak en daar gingen we weer.
Het was zondag en olieman Henk Bolks wilde nog een stukje wandelen en ik ging braaf mee. We kwamen natuurlijk terecht in de Mosquitobar en van verder lopen kwam niet veel meer.
Na een uurtje (of zo) komt 1e motorman Meindert Botman ons op hoge poten ophalen en zegt dat de Karachi op vertrek ligt. Oeps, hadden we bijna moeten achterblijven in Bangkok, maar of dat erg zou zijn geweest.
Henk heeft daar trouwens nog wel het e.e.a. over gehoord van de HWTK, want ik was tenslotte nog een broekie.
Via nogmaals de Strait- en Middelandsezeehavens zijn we weer goed in Amsterdam aangekomen.
Een goed schip en een dito reis. Jammer dat de Karachi gezonken is, maar ik ga denk ik m'n duikbrevet halen om nog eens te kijken. Als eerbetoon bijgaand kleurenplaatje. Groeten, Paul Gortworst
We vertrokken uit Rotterdam op 5 december 1963 en vierden Kerst op zee op de Indische Oceaan. Heel gezellig; de ziekenpa had een klaverjastoernooi georganiseerd met vette prijzen en voor de eerste keer maakte ik kennis met het fenomeen van de "kerstkist"; daar zat voor elk bemanningslid een presentje in dat was verzorgd door bepaalde scholen. Kapitein de Waard deed een willekeurige greep in de kist en ik kreeg een pocketboek waarvan ik de titel vergeten ben, maar wel weet ik nog dat het was verzorgd door de een schippersschool uit de amsterdamse 1e Nassaustraat. Het kaartje van de school zat nog tussen de kaarten die ik op pagina 312 heb geplaatst.
Oud en Nieuwjaar was helemaal een feest. We hadden het geluk dat we in Port Swettenham langs de kade lagen, zodat het geluid van de Stork Hotlo 9-cilinder ons niet overstemde. De bakker kwam met een accordeon naar de messroom achterop en dat verhoogde de stemming, maar nog beter werd het toen een engelse vrouwelijke passagier die aan boord was (met 2 honden, die achterop in een hok lagen) haar beestjes kwam luchten en ook wel een drankje lustte. Ze is maar gebleven tot de fluit ging en iedereen kreeg een klapzoen. Langs de kant lagen ook wat Noren, Denen en Duitsers; leuke mensen. De Duitsers kwamen langs met pannen glühwein en dat dronk wel lekker weg. Daarna een tochtje langs de andere schepen, maar ja, overal verschillende soorten bier, van Warsteiner tot Tuborg en Carlsberg. Dat hakte er in en het roer rechthouden werd steeds lastiger. We zijn toch nog heelhuids in de kooi terecht gekomen.
Via Singapore, Bangkok en Hong Kong naar het China van Mao in Sjanghai en Tientsin. Een mooi gezicht al die chinezen in hetzelfde pakje. Om de boel in de gaten te houden schoof er steeds een figuur in zo'n pakje aan als je met een groepje in de messroom zat. En maar engels babbelen, maar ik heb me laten vertellen dat ze heel goed nederlands verstonden.
Op de thuisreis deden we Bangkok ook weer aan en dat bleef altijd een belevenis op zich. De pasfoto van de studente van de heenreis zat nog in m'n achterzak en daar gingen we weer.
Het was zondag en olieman Henk Bolks wilde nog een stukje wandelen en ik ging braaf mee. We kwamen natuurlijk terecht in de Mosquitobar en van verder lopen kwam niet veel meer.
Na een uurtje (of zo) komt 1e motorman Meindert Botman ons op hoge poten ophalen en zegt dat de Karachi op vertrek ligt. Oeps, hadden we bijna moeten achterblijven in Bangkok, maar of dat erg zou zijn geweest.
Henk heeft daar trouwens nog wel het e.e.a. over gehoord van de HWTK, want ik was tenslotte nog een broekie.
Via nogmaals de Strait- en Middelandsezeehavens zijn we weer goed in Amsterdam aangekomen.
Een goed schip en een dito reis. Jammer dat de Karachi gezonken is, maar ik ga denk ik m'n duikbrevet halen om nog eens te kijken. Als eerbetoon bijgaand kleurenplaatje. Groeten, Paul Gortworst
Re: SMN
Hallo Paul,
Eerder op dit topic is een foto geplaatst van Henk Bolks met matroos Arie en de hond Tarzan.
Ik heb je een mail gestuurd met Henk zijn adres en telefoonnummer.
Het is al weer een poosje geleden dat ik hem heb gebeld.
Groetjes Joop
Eerder op dit topic is een foto geplaatst van Henk Bolks met matroos Arie en de hond Tarzan.
Ik heb je een mail gestuurd met Henk zijn adres en telefoonnummer.
Het is al weer een poosje geleden dat ik hem heb gebeld.
Groetjes Joop