SMN

[Arie Hazebroek]

maart 1975: Dokking Neder Rijn in Marseilles.

Gr. Arie

Herschaalde kopie van Neder Rijn.jpg (71.76 KiB) 2572 keer bekeken

[Joop]

Jongens wat een mooie plaatjes allemaal. Met die camera’s van tegenwoordig is het net zoals met de compact disc. Ze zijn bijna te perfect. Ik hoorde laatst dat de analoge camera weer helemaal terug gaat komen. Gelukkig heb ik ze allemaal bewaard. Een Hasselblad 6 x 6 staat al jaren op mijn verlanglijstje. Met een oude Russische camera van toen en spotgoedkoop schijn je ook hele mooie foggy plaatjes te kunnen schieten. Foto’s en filmpjes gemaakt met mobieltjes zijn ook een goed voorbeeld. De kwaliteit is niet het enige wat een foto mooi maakt. Gelukkig maar. Ik hoop nog veel van dit soort foto’s te mogen aantreffen op dit forum. Daar beleef ik evenveel plezier aan als de verhalen die erbij worden verteld. Groeten Joks.

[lp]

Hallo Joks en andere lotgenoten.
In Singapore kocht ik een Olympus PEN, half kleinbeeld camera. Die heb ik nog, maar is inmiddels vervangen door een digitale "Kruidvat" camera. Met die Olympus kan je 72 foto's maken, dat was wat! Daar lach je nu toch om. T.z.t. zal ik je wel een paar resultaten van die Olympus laten zien. Een bediende kocht in de Frienshipstore in Sjanghai een kloon van een Laica spiegelreflexcamera, die was volgens hem veel beter dan het Russische origineel. Tegenwoordig wordt alles gefotoshopt. Een lange boot wordt korte boot en korte boot wordt supertanker. Ik zag pas nog een reclame kalender van Stihl kettingzaagmachines. Daar stonden dames op met zo'n zaag in de aanslag, zonder beschermende kleding. Behalve dat dit ARBO-technisch niet door de beugel kan, waren die meisjes behoorlijk geshopt. Niets lijkt meer op wat het werkelijk is. Op de Neder Ebro waren we een passagiere kwijt. Dat viel pas op toen ze niet aan tafel verscheen. Overal zoeken, maar ze was nergens te vinden. Na nog eens goed zoeken, bleek ze in haar hut, achter de kooi te liggen. De dame had zelf deze naar beneden getrokken en was gaan liggen. Ze was vergeten om de grendels erin te schuiven. De kooi was op het zeetje dichtgeklapt, met haar erbij. Je denkt "iemand is weg", maar dat blijkt dan toch niet zo te zijn. De buitentemperaturen zijn weer lekker laag, ik ben al een keer wezen schaatsen. Afgelopen weekend heb ik nog een paar visjes gerook, in de vries kou, ik vind het prettig als de vorst in je neus prikkelt een beetje met vuur te spelen, met een winterbokje erbij. Had ik al eens verteld van de oversteek met de Neder Ebro van Lissabon naar New York. Dat was in februari op de atlantic vroor het at het kraakte. We kwamen als een ijspaleis aan in New York. De luiken konden niet open en de laadbomen konden niet getopt worden. Later hoorden we dat het toch best gevaarlijk was geweest, want het schip had om kunnen slaan door de zware ijslast.

[g.h.hagels]

Hoy LP,

Dat ziet er gezond uit die visjes , eet smakelijk.

Het water loopt mij bij het aan zien al door de mond.

Vr Gr Gerrit H Hagels.

[Joop]

Hoi LP, Dat is dezelfde camera waarmee ik destijds mijn foto’s heb gemaakt. In de ontspanner zat een gaatje waarin je een verlengkabeltje kon monteren. Hij had geen ingebouwde flitser. De volgende foto draaien aan een wieltje tot je een klik hoorde en dan bij het nemen van de foto goed luisteren of je weer een klik hoorde. De flitser heb ik nog maar de camera heb ik aan mijn dochter gegeven. Die moet hem ergens hebben maar hij is momenteel onvindbaar. Wat moet je voor die camera hebben? Die Leica was toch 6 x 6 en je moest van bovenaf naar beneden koekeloeren? Op die duikboot hadden ze klapkooien aan de wanden. Die moesten gedeeld worden met twee andere bemanningsleden want het was een continue bedrijf. Toen ik aan een bejaarde vrijwilliger vroeg of ze er niet uitrolden tijdens een zwaar zeetje keek hij mij meewarig aan. Een onderzeeër schijnt minder erg te schommelen dan die schuiten waar wij op hebben gezeten. Je kwam van de tropen vaak snel in de kou. Die wisselingen heb ik altijd erg aangenaam gevonden. Je vatte nooit kou. Dat gebeurde pas als je een poosje thuis was. Op de boot ging je even snel in je T-shirtje van 40 graden boven nul naar de vrieskamer 20 graden onder nul. De damp sloeg van je lijf maar ik ben er nooit ziek van geworden. Er hing wel een dikke vrieskamerjas maar die trok je pas aan als je wat langer in de vrieskamer moest blijven. De kok op mijn eerste reis ging direct als een bezetene alle aanwezige voor- en achtervoeten uitbenen en voor de hele reis sambal en dat andere zwarte goedje maken. Alle halve varkens gingen ook onder het mes. Ik moest dat allemaal netjes op een rij aan de haken in de vrieskamer hangen en werd mij uitgelegd hoe een kogeltje, entrecote enzovoort eruit zag. Als je met het verkeerde boven kwam werd je meteen weer naar beneden gevloekt. Oh, Oh wat heb ik geleden die eerste paar weken. Ik heb hieronder een kleine compilatie gemaakt van filmpjes die ik op internet ben tegengekomen. Dat is weer eens wat anders. Heb je nog zo’n lekker visje over of zijn ze allemaal opgepeuzeld? Groeten Joks

[lp]

Hallo Joks.
Volgens mij krijg je in een onderzeeer last van claustrofobie, mij daarin niet gezien. Die camera doe ik niet weg hoor, het is inmiddels een soort van souvenir, net als het monsterboekje en de fotoalbums. Vroeger keek ik er nooit naar om, maar de laatste tijd blader ik er zo af en toe eens doorheen. Vlees heb ik ook wel eens moeten sjouwen, bouten die de hofmeester in Argentinie had gekocht. Niks geen keurige porties vlees, zoals dat nu overal aan de restaurants wordt aangeleverd. Elke week hing de kok een bout aan de haak in de kombuis en die werd dan vakkundig uitgebeend. Heb je al geschaatst? Nou ik wel, vanmiddag nog met een groepje collega's op de Kortenhoefseplassen. Na afloop hebben we met z'n allen snert gegeten, maar die was niet zo fijn als die we aan boord kregen, daar zat altijd lekker veel "drijfijs" in. Ik heb een keer tijdens een reis geschaatst, dat was in Nanaimo op Vancouver island in Canada. In het winkelcentrum van dat stadje was een kunstijsbaan, daar kon je ook schaatsen huren. We hebben daar, zolang we er lagen, toen elke middag middag geschaats. Bijgaand een grappige foto die ik vanmiddag heb gemaakt.

[Joop]

Hallo LP, Van claustrofobie heb ik geen last gehad maar het lijkt mij inderdaad geen pretje om lang op zo’n onderzeeër te zitten. Geef mij maar een frisse zeewind en zicht op verre horizonten. Hoewel, het kon aan dek ook behoorlijk stinken naar de dieselolie of waar ze de motor dan ook op stookten. Groot gelijk dat je die camera niet weg doet. Voor die paar euro’s geef je toch een hele tastbare herinnering weg. Ja, dat terugblikken zullen meer mensen herkennen. Mocht je tijdens het bladeren in je fotoalbums een mooie foto tegenkomen maak er dan eens een foto van met je digitale kruidvat camera. Dat gaat heel goed. Wel uit het directe zonlicht houden, niet flitsen en geen borrel op voor een steady shot. Of misschien juist wel een borrel afhankelijk van je staat van dienst als alcohol consument. Bij het storen van proviand konden we altijd wel wat hulp gebruiken. Alsnog bedankt namens al die arme koksmaten waarmee je hebt gevaren. Dat uitbenen van dooie beesten lieten de koks meestal aan de bakker over. De stalen Noren, die ik vroeger van iemand voor een prikkie had overgenomen, bleken een doorbuigende voetbrug te hebben. Daar heb ik met zo veel pijn op geschaatst dat ik ze op een gegeven moment - netjes gezegd - aan de wilgen heb gehangen en op zijn Delfts gezegd heb weg gepleurd. Vroegahh, was het een ritueel om helemaal van Delft naar Vlaardingen te schaatsen en daar aangekomen Vlaardingse moppen (eetwaar) te kopen. Als je thuis kon laten zien dat ze niet geplet waren was het bewijs geleverd dat je een stayer in spé kon worden. De moppen stopte je onder je ijsmuts want je ging natuurlijk vaak onderuit in het donker. Zo snel ging dat terug schaatsen nou ook weer niet. Verder ben ik nooit zo’n snowboarder, skiër of langlaufer geweest. Voor de winter loop ik eigenlijk helemaal niet meer zo warm meer. Groeten Joks

[Jolly Sailor]

Johan van Oldenbarnevelt 1930

10-02-1948 - Johan van Oldenbarnevelt door het Noordzeekanaal naar Amsterdam. Het schip brengt repatrianten naar Nederland.

Ze is zo klaar voor de volgende oorlog want het afweergeschutpost staat nog voorop.

klik op foto voor vergroting

[Joop]

Hallo Jolly, Toen jouw ingezonden foto werd gemaakt was ik pas vijf maanden oud. Ik kan mij veel herinneren uit mijn jeugd maar pas vanaf mij derde jaar. Een knots van een foto van een knots van een schip. Voor dat hosten van foto’s betaal je bij imageshack $8 per maand is het niet? Anders krijg je toch reclame mee als je doorklikt? Dat gedoe in Indonesië staat mij bij vanaf dat Nieuw Guinea moest worden overgedragen van de VN. Ik kan mij niet veel voorstellen van het werken op een passagiersschip. Ze zeiden dat als je daar op hebt gevaren je voor de rest van je leven verpest bent. Waar dat op sloeg laat zich raden. Ook een rare gewaarwording dat je niet op alle dekken mocht komen. Verder moet het er een gekkenhuis zijn geweest tijdens ontbijt, lunches en diners. Geef mij de wilde vaart maar want vaak in dezelfde havens komen zou mij op den duur gaan vervelen. Hong Kong, Georgetown, en Hamburg zijn de enige buitenlandse havens geweest waar ik vaker dan één keer ben geweest. Groeten Joks

[Arie Hazebroek]

*Hoi LP, Dat is dezelfde camera waarmee ik destijds mijn foto’s heb gemaakt. In de ontspanner zat een gaatje waarin je een verlengkabeltje kon monteren. Hij had geen ingebouwde flitser. De volgende foto draaien aan een wieltje tot je een klik hoorde en dan bij het nemen van de foto goed luisteren of je weer een klik hoorde. De flitser heb ik nog maar de camera heb ik aan mijn dochter gegeven. Die moet hem ergens hebben maar hij is momenteel onvindbaar. Wat moet je voor die camera hebben?*

Bedoel je deze ???

JE MAG ER ALLEEN MAAR NAAR KIJKEN...

olympus PEN-D.jpg (278.17 KiB) 2117 keer bekeken

Vond ook nog een fotootje dat door mijn vrouw is gemaakt in 1975 vanaf het bootje naar de wal in Labuan.

Gr. Arie.

Neder Rijn Labuan..jpg (72.01 KiB) 2116 keer bekeken