varen en kinderen

[Cor Leliard]

Jos schreef:ondanks de reactie van Carien,ik ben het er helemaal niet mee eens etc,bevestig dus wat ik al schreef het thuisfront is er op tegen,en als je maar lang genoeg zeurt...............
Carien is net die soldaat die uit de pas loopt,die zei:ik loop in de pas,alle anderen uit de pas.
groeten uit Breda Cor

[janvanduin]

Ik denk dat dat Carien de keuze allang gemaakt heeft.
_________________
grts jan.



ik ben bang dat ik gelijk heb.

[Jaap H]

Hallo,

Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken.
Ook ik ben na bijna 15 jaren varen en studies aan de wal gegaan. Hadden op dat moment 1 zoon van bijna 2 jaar. Ik ben bem.zaken gaan doen bij de rederij waar ik de laatste jaren voor heb gevaren.
Ook mijn vrouw heeft mij nooit gepusht om aan de wal te gaan. Mensen om ons heen vonden dat het toch wel heel zwaar moest zijn dat mijn vrouw het grootste deel van het jaar alleen voor de opvoeding van onze zoon, waarschijnlijk is dat 1 van de redenen geweest, samen met dat het op je pad komt en je zelf ook wilt weten of het leven aan de wal wat voor je is.
Na goed 3 1/2 jaar ben ik weer terug naar zee gegaan en dat is voor mijn gezin en mezelf verre weg het beste is geweest. Vaar nu in 2 mnd op/af schema en heb niet de indruk dat onze inmiddels 3 kinderen er onderlijden dat papa niet alle avonden thuis komt. Als ik nu mijn kinderen naar school breng zie ik toch dat veel vaders dan al weg zijn naar hun werk en pas rond 6/7 uur terug komen. Hoe veel zien ze dan van hun kind(eren)? Kan nu in de weken dat ik thuis ben bijvoorbeeld met ze mee naar zwemles/sport noem maar op.
Ieder moet doen wat hij/zij het beste lijkt. Het enige dat ik nog wel wil zeggen dat Carien eerst hier over had moeten nadenken voordat ze met haar zeeman aan kinderen begon.
groeten jaap

[Bram]

Ook ik zei de gek
Eenmaal in mijn jonge jaren ,naar een fabriekje gegaan die verzinkte en roest vrij stalen producten maakten hier in Alkmaar,was net voor het zuid Amerika avontuur,ik kwam `s maandag ochtends om 7 .00 uur binnen en ging om 09.00uur bij de eerste schaft weer naar huis wat was dat een ballen tent,later ging in in me verlof bijklussen in het Centr.Verwarmings gebeuren,daar had ik een hoop vrijheid met storing klussen, dus altijd onderweg,duurde meestal een week of twee,Ja je moest toch wat als je rood had gestaan,en elke avond een rustig pilsje wou drinken en een vriendin wou onderhouden,

Maar om terug te komen op aan de wal werken,wij (Rita voer toen mee ,en de kinderen waren opgevangen door de familie in Engeland besloten om in Gent van boord af te stappen om redenen die ik dus verder niet bekend maak ,dus zei ik met me grote smoel ,ik ga het een jaar proberen,nou binnen drie maanden kreeg mijn meissie een telefoontje van kantoor(Hr Volmer)of ik een nieuw schip wou uithalen als vetpriester ,maar ik had ochtenddiens(hoogovens niet slecht trouwens,maar dat is een ander verhaal) 10 jaar later op een feestje vertelde zij me dat verhaal,ondertussen had ik net de Daisy Kniertje verkocht,,het heeft wel even gerookt tussen ons en flink ook maar de cuba libra`s deden er toch goed in en na mijn meissie`s verhaal aangehoord te hebben kon ik er wel begrip voor opbrengen(haar standpunt dus),zoals ze gehandeld had

25 jaar op de kop af met het jubileum,afscheid moeten nemen door gezondheids problemen(longen)
Ik ben nooit met tegenzin naar de H.O gegaan ,omdat er veel oud zeevarende collega`s werkten ,die min of meer allemaal hun diensttijd volgevaren hadden,spijt van aan de wal gegaan te zijn niet echt maar de zee blijft altijd roepen,en mijn meissie weet dat!.

Groets Bram

[AVD]

Ik heb er nooit een probleem mee gehad dat mn vader voer!
Ik was blij als ie thuis was en als dat te lang duurde blij dat ie weer weg ging
Zeker toen ik jong was bleef hij maar 1 reis per jaar thuis maar later bleven ze om de 2 reizen thuis en moet toegeven dat dit voor iedereen (ook voor mn moeder) goed uit te houden was.

[Joke]

Heb alles op het gemak gelezen en ben het helemaal met de heren eens!

Sorry hoor Carien maar na jouw stukje gelezen te hebben dacht ik maar één ding; Je wist waar je aan begon! Je wilt niet weten hoevaak ik de mensen vervloekt hebben die deze uitspraak deden maar ze hebben wel gelijk! Al kost het jaren om dat te kunnen en willen zien.

Zeeman is geen beroep, het is een manier van leven. Tuurlijk is het niet altijd leuk maar welk leven wel? Dit werk moet je als vrouw accepteren. Doe je dat niet, of kun je het niet... dan heb jij een probleem en niet de zeevarende want die kiest uiteindelijk toch echt voor z'n grote liefde en dat is de zee!

Mijn man ziet zijn meiden 3 maanden (term is 3 mnd op, 6 wkn af) niet maar de tijd die ze samen doorbrengen is zo intensief daar kan geen walvader tegenop! Ik maak er als moeder geen probleem van en mijn kinderen vinden het dus ook heel normaal dat papa zeeman is. We zijn er trots op en hopen dat hij niet aan wal komt werken!