Apollogracht
-
Jos Komen (R.I.P)
-
Jos Komen (R.I.P)
-
ronny
-
Jos Komen (R.I.P)
-
Jos Komen (R.I.P)
Op de een of andere manier gaat het uploaden van www.scheepspraat.nl nog niet helemaal goed.
heb net de updatedatum gewijzigd en het staat bij mij nog steeds op 16 november.
Maar zal binnenkort wel te zien zijn....
Hier dus het verhaal van Krijn van vandaag.
All the best
Jos
Apolloniagracht: deel 12
Beste lezers
Allereerst wilde ik de hoofd-kok Ruud even bedanken voor zijn inzet. Ben een stuk wijzer nu, en verbaasde me zelfs over het ontstaan van Gibraltar. Je hebt je best gedaan. Overigens half, want weet nog steeds niets over de unie van Utrecht en Atrecht (lees Arras), tenzij dit dus vertaald wordt met de Treaty of Utrecht.
Ook Jos zit er naast met het antwoord van de raadplaat (hoewel, we zijn inderdaad net zo bronstig als die klere kat, en komen meestal flink "zwanger" terug aan boord). Helaas Jos, het juiste antwoord was, dat wij, net zo als mijn spaanse kat, met onze
neus bovenop de lading staan. Deze foto is tot stand gekomen, toen ik in het verlof met de wheel loaders van mijn zoontje aan het oefenen was om te laden en te lossen (de tuin tafel fungeerde als ruim, zo oefen ik ook vaak met een lading staal rollen =
aluminium blikjes = in de koelkast).
Onze Spaanse kat heeft een echt nederlandse naam, te weten :"Poesie", en vraag dan ook aan iedereen die het horen wil, of ie onze kat al heeft geaaid.
Nu we het toch over huis-, tuin,- en scheepsbeestjes hebben, dat met die scheepshond was wel mooi zeg, Chandlertje. Weet niet of de Brul er al wat over geschreven heeft, maar je beleefde wel vanalles met dat beesie. Van jongst af aan, leerde hij het
dek verkennen, lagen er 3 hoog 3 x 3 = 9 pillers opgestapeld in de achterkuil. Daar wou Chandler wel even ik kijken, en aan het uiteinde liep het gat dood, en kon niet meer terug. In gedachte zag ik het arme diertje de hele oversteek er al in gevangen
zitten. Zo leerde ik hem op de nachtwacht te plassen met een been omhoog, hij moest natuurlijk wel op een stoere reu lijken, dus iemand moest het hem toch voor doen. Toen heb ik Chandler een keer leren plassen tegen het bureau van die ouwe, goh, wat
was de Stalen Piraat van Pasajes boos zeg. Vervolgens leerde hij de gangway af te komen, en vanaf dat moment kwam het schip altijd aan een of andere bulk of kolen kade, wat Chandler maar al te mooi vond om even in te graven. Wat zag me dat beestje er
elke keer weer uit. En hadden we een zeikerd van een loods op de brug staan, nou, dan voelde Chandler prima onze stemming aan, en beet die vent even flink in de kuiten. Heb menig loods horen vloeken.
De Apoloniagracht is onderhand weer in record tempo in Dampier geweest, liepen bijna de gangen nog mis. Maar zijn beide zuster schepen, die er langer zullen zijn, voor geweest, dus denk achteraf, toch nog niet zo slecht. Nu maar hopen, dat Fremantle,
onze volgende bestemming, alwaar we veel meer lading voor hebben, ook rap zal gaan. Maar dat horen jullie wel weer. Groetjes Krijn
.
heb net de updatedatum gewijzigd en het staat bij mij nog steeds op 16 november.
Maar zal binnenkort wel te zien zijn....
Hier dus het verhaal van Krijn van vandaag.
All the best
Jos
Apolloniagracht: deel 12
Beste lezers
Allereerst wilde ik de hoofd-kok Ruud even bedanken voor zijn inzet. Ben een stuk wijzer nu, en verbaasde me zelfs over het ontstaan van Gibraltar. Je hebt je best gedaan. Overigens half, want weet nog steeds niets over de unie van Utrecht en Atrecht (lees Arras), tenzij dit dus vertaald wordt met de Treaty of Utrecht.
Ook Jos zit er naast met het antwoord van de raadplaat (hoewel, we zijn inderdaad net zo bronstig als die klere kat, en komen meestal flink "zwanger" terug aan boord). Helaas Jos, het juiste antwoord was, dat wij, net zo als mijn spaanse kat, met onze
neus bovenop de lading staan. Deze foto is tot stand gekomen, toen ik in het verlof met de wheel loaders van mijn zoontje aan het oefenen was om te laden en te lossen (de tuin tafel fungeerde als ruim, zo oefen ik ook vaak met een lading staal rollen =
aluminium blikjes = in de koelkast).
Onze Spaanse kat heeft een echt nederlandse naam, te weten :"Poesie", en vraag dan ook aan iedereen die het horen wil, of ie onze kat al heeft geaaid.
Nu we het toch over huis-, tuin,- en scheepsbeestjes hebben, dat met die scheepshond was wel mooi zeg, Chandlertje. Weet niet of de Brul er al wat over geschreven heeft, maar je beleefde wel vanalles met dat beesie. Van jongst af aan, leerde hij het
dek verkennen, lagen er 3 hoog 3 x 3 = 9 pillers opgestapeld in de achterkuil. Daar wou Chandler wel even ik kijken, en aan het uiteinde liep het gat dood, en kon niet meer terug. In gedachte zag ik het arme diertje de hele oversteek er al in gevangen
zitten. Zo leerde ik hem op de nachtwacht te plassen met een been omhoog, hij moest natuurlijk wel op een stoere reu lijken, dus iemand moest het hem toch voor doen. Toen heb ik Chandler een keer leren plassen tegen het bureau van die ouwe, goh, wat
was de Stalen Piraat van Pasajes boos zeg. Vervolgens leerde hij de gangway af te komen, en vanaf dat moment kwam het schip altijd aan een of andere bulk of kolen kade, wat Chandler maar al te mooi vond om even in te graven. Wat zag me dat beestje er
elke keer weer uit. En hadden we een zeikerd van een loods op de brug staan, nou, dan voelde Chandler prima onze stemming aan, en beet die vent even flink in de kuiten. Heb menig loods horen vloeken.
De Apoloniagracht is onderhand weer in record tempo in Dampier geweest, liepen bijna de gangen nog mis. Maar zijn beide zuster schepen, die er langer zullen zijn, voor geweest, dus denk achteraf, toch nog niet zo slecht. Nu maar hopen, dat Fremantle,
onze volgende bestemming, alwaar we veel meer lading voor hebben, ook rap zal gaan. Maar dat horen jullie wel weer. Groetjes Krijn
.
-
Jos Komen (R.I.P)
-
Jos Komen (R.I.P)
-
Jos Komen (R.I.P)