Wm.H. Muller & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Patru (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Patru (R.I.P) »

In het Stadsarchief van Amsterdam is ook zo'n (gebruikt) boek aanwezig van de Joseph Frering reis 6111-6207.
Elke sleutel en pakking staat erin. Leuk leeswerk. Helaas heb ik alleen de omslag op de plaat. :)
Voorraadboek Joseph Frering reis 6111-6207.jpg
Voorraadboek Joseph Frering reis 6111-6207.jpg (75.2 KiB) 9894 keer bekeken
Groeten, Paul G.

Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Mooi boekie Paul, maaaar dit is er eentje van de KHL...........ik spreek dus over een ECHT " Muller & Co" boekie, zal later even scannen, NU bietje druk :lol:

Ruud: De " Louis Lans" was inderdaad ook een bulkfietsje van Muller & Co....echter van veur mien tiet EN voor mij slechts " van horen zeggen" in verhalen door de toenmalige Muller & Co. ouwe hap, waarvan ik er nog steeds 2 heel goed ken die er meen ik op hebben gevaren?? Ik geloof trouwens niet dat het echte " zuster schepen" waren.Maar je spreekt nu ook " in the 1950 ties" dus een pikheetje back in time. :lol:
Ik heb ook nog een foto van de LL in Emden in 1958, maar dat is een Adobe file en kan ik niet plaatsen.
Ik heb met o.a. wtk's gevaren die zowel op de LL als de JF hebben gevaren en ook met stuurlui, later ouwe's bij de " Reuzen van Heusden"
Ik moet altijd weer aan mijn ouwe Leermeester op de " Forest Hill" toen beknijsde 3e meester Ome Rinus Kuipers R.I.P. denken en zijn verhaal hoe ze op de " Louis Lans" om de Zuid gingen naar Monrovia en Ome Rinus na de warme prak een kippeboutje in een servetje in de zak van zijn blauwe pakkie stak, voor " na de wacht"........er werd onverwachts voor Rinus overgeschakeld op Wit en Rinus vergat z'n kippepootje. DAT kwam natuurlijk "al kakelend" uit z'n geheel verpekelde blauwe Jassie vliegen toen ze op de geladen terugreis om de Noord weer overschakelden van Wit naar Blauw. :lol: Rinus kon dat zo smakelijk en facinerend vertellen dat ik het 50 jaar later nog weet EN Rinus " voor me zie" :lol:

PS. Ik vond het onderstaande betreffende de " Louis Lantz" in mijn archief.

LOUIS LANTZ, ex-SKOTAAS

Net als de Skaraas - de latere Joseph Frering[/i] - was ook de Skotaas gebouwd voor Skibs-A/S Nanset (Iver Bugge) te Larvik. Het was de bedoeling dat ze bij Götaverken gebouwd zou worden, maar het contract werd uitbesteed aan Caledon Shipbuilding Ltd., in Dundee en daar ging ze op 18 november 1930 te water en werd in april 1930 opgeleverd.

8190 gt, 11.420 tdwt,
2 schroeven, 2 enkelwerkende 7 cilinder 4-takt B&W's, 3000 pk. Deze waren wel door Götaverken gebouwd.

De kapitein werd Hans Nielsen Augestad die al sinds 1901 kapitein was. Hij had gedurende de Eerste Wereldoorlog zonder onderbreking gevaren en deed dat tijdens de Tweede Wereldoorlog nog eens over. De Skotaas kreeg in het voorjaar van 1943 een vliegdek en deed dienst als escort carrier en bovendien als "escort-oiler", voor het bijbunkeren van de escorteschepen.
Direct na de oorlog werd ze weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht en maakte, beginnend in de zomer van 1945, weer normale reizen: New York-Houston-Toulon-Marseilles-Abadan-Bombay-Abadan-Sydney-Newcastle (N.S.W.)-Gladstone-Cairns-Abadan-Freemantle-Abadan-Colombo-Abadan-Singapore-Abadan.

In 1956 werd ze verkocht aan de NV Scheepvaart Maatschappij 'Mineral' (manager Wm H Muller & Co's Transport Maatschappij NV, Rotterdam), omgebouwd tot ertscarrier, and herdoopt tot Louis Lantz. In oktober 1969 verkocht aan Belgische slopers.

PS2.
En nu we het dan toch over de " Louis Lantz" hebben wil ik de lezers het fraaie onderstaande stuk Scheepvaart Poezie niet onthouden van de pen van Kapitein Joop Vermeulen. Joop was de 3e stuurman op de " LL" in dit stukje genoemd en oud kollega van " De Reuzen van Heusden" en een van de voornoemde " Ouwe hap" Mullerianen hierboven vermeld.

Louis Lantz " Eeen Prima Schip" zegt Joop :lol: En Joop weet waar ie het over heeft, geloof me maar!

Een prima schip

Het had als tankschip vierentwintig jaar de wereld rondgevaren. Een kostbare onderhoudsbeurt kon niet langer worden uitgesteld en de vrachten stonden laag. Toen winstgevend varen met dit schip onmogelijk was geworden, besloot de reder het uit de vaart te nemen en voor de sloop te verkopen. Merkwaardig genoeg kwam het hoogste bod niet van een sloper, maar van een pas opgerichte rederij die een schip nodig had om de komende vier jaar ijzererts te vervoeren van Monrovia naar Emden. Het was de bedoeling om in ballast terug te varen naar de laadhaven. Het oude tankschip leek om meer dan één reden geschikt om er een ertsschip van te maken. Het kon in vier jaar worden afgeschreven. Het was niet te groot voor de sluis. De waterdichte indeling liet de kleinst mogelijke uitwatering toe en leverde een onovertroffen ballastcapaciteit.

Op een scheepswerf maakten mannen met snijbranders het schip een paar honderd ton lichter. Alle onderdelen die overbodig waren geworden verdwenen naar de schroothoop, tegelijk met staal dat onherstelbaar verroest was. De romp werd voor een deel vernieuwd en tegelijk sterker uitgevoerd. Dat was het best te zien aan de dekstringers en de berghoutsgangen die over bijna de hele lengte werden verdubbeld met dikke platen van hoogwaardig staal. De zijtanks bleven de voornaamste ballasttanks. Uit de middentanks, voorzien van een dubbele bodem, ontstonden twee laadruimen gescheiden door de bestaande pompkamer. Het brughuis werd een eind naar achter verplaatst tot boven de pompkamer. Ieder ruim kreeg twee luikhoofden en elk luikhoofd kon worden afgesloten met twee stalen luiken. Het A-schip werd een B100-schip, dat afgeladen met erts dezelfde uitwatering kreeg als toen het met een vloeibare lading op zijn merk lag. De luiken werden opvallend zwaar uitgevoerd en de loopbrug tussen de kampanje en het midscheepse dekhuis werd door een nieuwe vervangen. De rekening van de werf was in ronde getallen gelijk aan de koopsom, met andere woorden, de versterkte, aangepaste scheepsromp had het dubbele van de schrootprijs gekost.

Een groot deel van de uitrusting was een kleine kwart eeuw in gebruik geweest en daarvan verkeerde niet alles in een even goed bruikbare staat. De rederij had zich als doel gesteld de gebruiksduur van dit schip, dus ook van alle aan boord aanwezige hulpmiddelen, met vier jaar te verlengen. De derde stuurman ging op zoek naar de oorzaak van een oude storing waarvan werd aangenomen dat die niet te verhelpen was. Na vervanging van enkele meters verroeste kabel, kon de stand van de log opnieuw worden afgelezen in de kaartenkamer. Het plotseling optreden van nieuwe gebreken maakte ook minder eenvoudig herstelwerk nodig. Dankzij de zuinigheid van onbekende voorgangers vonden stuurlieden bruikbare lengten kabel, schakelaars en armaturen en daarmee maakten ze een volledige dekverlichting weer in orde. Naast hun eigenlijke taak schonk dit werk niet alleen een grote mate van voldoening, maar maakte deze vaart tot een onvergetelijk avontuur. De monsterrol was het schriftelijke bewijs dat sommige zeelieden avontuurlijker waren ingesteld dan andere. Niet zeldzaam waren de namen die er een paar jaar achtereen op voorkwamen. Andere werden al na één reis voor eens en voor altijd doorgestreept. Varen op dit schip was boeiend en goed lonend werk voor de één en een straf voor de ander.

Varend was het duidelijk een motorschip, voortgestuwd door twee schroeven die werden aangedreven door dieselmotoren met luchtverstuiving. Hulpwerktuigen werkten meest op stoom en daardoor was het in een haven nauwelijks van een stoomschip te onderscheiden. Het sturen gebeurde ook met een stoomstuurmachine. De machinekamer was een werkplaats geworden. Daar werd meestal dag en nacht doorgewerkt om motoren en hulpwerktuigen door vervanging van onderdelen aan de gang te houden. Ondanks al die inspanningen legde het schip grote afstanden af op één motor en niet zelden lag het urenlang stil met beide motoren gestopt. Er was een onwaarschijnlijk grote hoeveelheid lucht nodig om een enkele koude motor aan te zetten. Meer dan eens was de inhoud van beide luchtvaten samen met de opbrengst van twee voortdurend draaiende compressoren nog niet voldoende. Hoewel het aanzetten van een warme motor veel gemakkelijker ging, was het niet verstandig om ergens met veel vaart aan te komen. Bij aankomst in de loshaven en vooral bij het invaren van de sluis, waren vier sleepboten, twee voor en twee achter, stuk voor stuk hard nodig.
Wanneer twee rookpluimen aantoonden dat de motoren allebei draaiden, was dat voor de stuurman van de wacht geen reden tot zorgeloosheid. De regelschuif van de stuurmachine had de merkwaardige eigenschap gekregen om volkomen onverwachts vast te lopen. Dagelijks kwam dat niet voor, maar wanneer het gebeurde, dan altijd bij een roeruitslag van ongeveer tien graden bakboord. Het stuurrad rechtsom draaien was dan zinloos geworden. Het waren vooral de oudere, meest bevaren mannen die dan weigerden aan te nemen dat ze op een buitengewoon schip voeren. Hun onvoorwaardelijke trouw aan vaste, aangeleerde gewoonten bleek uit de volharding waarmee ze tegenroer probeerden te geven. Om veilig te kunnen varen met een gevaarlijk schip hadden ze nog veel te leren. Niet zonder zich eerst te verzetten, werden ze dan opzij geduwd door een jong stuk eigenwijs. Die deed hun dan voor hoe de draai naar bakboord kon worden opgevangen door eerst hard bakboord en pas daarna tegenroer te geven.

Varend in volle zee werd het een vaste gewoonte om elk ander schip op grote afstand te houden. Bij het recht vooruit inzicht komen van een tegenligger moest er daarom niet minder dan dertig graden van koers worden veranderd. Was er rondom het schip alleen maar water te zien, dan maakte niemand zich ernstige zorgen om de twijfelachtige betrouwbaarheid van de stuurmachine. Tegen het eind van een geladen reis veranderde die houding. Zodra het schip een nauw vaarwater met drukke scheepvaart was ingevaren, hield dat sluimerend gebrek de stuurman van de wacht vier uur in onafgebroken spanning. Met een tegenligger op een streek aan bakboord, rees die spanning tergend langzaam naar een hoogtepunt. Liep de stuurmachine vast met de tegenligger op enkele scheepslengten afstand, dan dreigde er een onmiddellijk gevaar voor aanvaring dat alleen kon worden afgewend door zonder aarzeling de beproefde kunstgreep toe te passen. Gelukkig is de stuurmachine nooit meer dan één keer achtereen in die stand vastgelopen.

De dreiging die er uitging van het schip dat uit zijn roer liep en de korte afstand waarop de schepen daarna langs elkaar voeren, lieten weinig mannen volkomen onverschillig. Hun taalgebruik verried een niet geringe opwinding.
De bemanningen van langsvarende schepen lieten zich ook zelden onbetuigd. Hun vele wensen bleven altijd onverstaanbaar, in welke taal dan ook uitgesproken. Zwermen meeuwen waren zo vriendelijk om die met hun harde gekrijs te overstemmen.

De dag was aangebroken dat de vier jaar verstreken waren. De laatste grijper ijzererts was tot boven het luikhoofd opgehesen en zwaaide nu over de reling.
De machinekamer was als werkplaats stilgevallen. Alles wat erin stond zou het nog wel een paar dagen uithouden. De stuurmachine, waaraan de meest vernuftige deskundigen nooit iets verkeerds hadden kunnen ontdekken, werkte nog steeds met dezelfde regelschuif en het schip had nog geen schrammetje opgelopen.

Joop Vermeulen
Bijlagen
JosephFrering.jpg
JosephFrering.jpg (251.1 KiB) 9875 keer bekeken
JosephFrering-Skaraas.jpg
JosephFrering-Skaraas.jpg (24.1 KiB) 9875 keer bekeken
LouisLantz1931-1b.jpg
LouisLantz1931-1b.jpg (42.71 KiB) 9875 keer bekeken
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
ruudsijmons
Berichten: 283
Lid geworden op: 05 jan 2007 22:10
Locatie: ede

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door ruudsijmons »

hey hey


De LL is toch een prima stuk koopvaardijgeschiedenis .

zoals ik uit de tekst begreep was het schip bekend bij diverse andere schepen

de verhalen die ik ook vernomen heb liegen er niet om over de Louis Lantz en de Joseph Frering, volgens mij waren het prima schepen om de kneepjes van het scheepswerktuigkundige vak te leren .

over 14 dagen is er een reunie van de KHL daar zijn oon oud opvarenden aanwezig


groet Ruud Sijmons
Jos Komen (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Met een tegenligger op een streek aan bakboord, rees die spanning tergend langzaam naar een hoogtepunt
Mooi sterk waargebeurd verhaal. :)
Ik vond nog een paar fotootjes van dit legendarische schip.
louis_lantz.jpg
louis_lantz.jpg (108.48 KiB) 9667 keer bekeken
Louis Lantz2.jpg
Louis Lantz2.jpg (117.28 KiB) 9667 keer bekeken
Bassa

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Bassa »

Heb i.v.m Wh.M Muller en co Rotterdam hier gelezen over de Batavier lijn, Vrijburg, Domburg etc.
Er waren ook nog de Iberia en de Hispania en de Wickenburg.
Heb in '57 op de Iberia 1 reis gemaakt, Rotterdam-Bilbao-Rotterdam.
Daarna 2 reizen op de Wickenburg. Rotterdam- Londen-Casablanca-Rotterdam.
Er werd toen verteld dat de Wickenburg was overgenomen van een Duitse rederij.
Of het waar is weet ik niet, maar er hing in de kombuis een pollepel met de adelaar en het hakenkruis in de steel gestempeld.
Weet iemand wat er met die schepen is gebeurd?

VG Bassa
Jos Komen (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Dit is allemaal terug te vinden op Marhisdata, Bassa.

HIER staan de gegevens en de geschiedenis van de Wickenburg.
Patru (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Patru (R.I.P) »

Harry,
Dat is een mooi verhaal over de Louis Lantz.
Aan het onderhoud van de Joseph Frering werd echter nog wel wát uitgegeven. Toen ik in januari 1962 op het schip kwam lag ze bij de NDSM voor wat werkzaamheden en stond er net een paar jaar een nieuwe motor in. Ook herinner ik me dat we het hele dek nog roestvrij hebben gemaakt met bikhamers, wat een werk.
De log was ook niet af te lezen in de kaartenkamer. Die sleepte achter het schip aan met zo'n vinnetje en de teller moest elke wacht opgenomen en doorgegeven worden.
Of de stuurmachine ook op stoom werkte weet ik niet meer. In begin augustus 1962, op een thuisreis van Monrovia, begaf de stuurmachine het. Ik ben vergeten wat er kapot ging, maar we werden stuurloos. Als noodoplossing werden toen 2 kabels vastgemaakt aan de roerinstallatie en moesten we als roergangers op het achterschip met 2 stoomwinches en een noodkompas koers houden naar Las Palmas. Daar is de boel gerepareerd.
Veel foto's heb ik niet overgehouden aan die reizen. Alleen de 2 onderstaande.
Joseph Frering medio 1962-1.jpg
Joseph Frering medio 1962-1.jpg (45.85 KiB) 9742 keer bekeken
Joseph Frering medio 1962-2.jpg
Joseph Frering medio 1962-2.jpg (141.83 KiB) 9742 keer bekeken
Op de laatste foto waren we bezig met dat bikken en hadden even pauze; zie de stofbrillen. Die handlanger met dat kruis kwam waarschijnlijk langs om ons te redden. :?
Groeten, Paul G.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

de teller moest elke wacht opgenomen en doorgegeven worden.
Dit heette: "De log halen".
Soms werd dit door iemand die dit voor het eerst moest doen letterlijk opgevat. :wink:

Maar leuk, die herinneringen aan de Joseph Frering en mooie foto's, Paul.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Harry G. Hogeboom »

de teller moest elke wacht opgenomen en doorgegeven worden.
Ik weet niet beter dan dat dit op de Reuzen van Heusden ook zo ging. Op mijn eerste reis op de " Forest Hill" stond ik toevallig op de poop toen 1e stuurman Dirk Hofland ( R.I.P.) het log binnen haalde " omdat er iets niet klopte". Eenmaal aan dek bleek dat een van de vinnen behoorlijk ingedeukt was en DUS was het apparaat waardeloos geworden " als log". Ik kon nog net op tijd ingrijpen om te voorkomen dat Dirk dit mooie stukkie Bronswerk ter plekke over de muur flikkerde en liet het verdwijnen naar mijn hutje. Sinds die tijd hangt het " aan de muur" en fungeert sinds 2014 o.a. min of meer als een memorial aan Dirk, die overigens in zijn jongere jaren ook op de JF en de LL heeft gevaren, o.a. samen met Joop Vermeulen, de schrijver van het LL verhaal hierboven.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Jos Komen (R.I.P)

Re: Wm.H. Muller & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Sinds die tijd hangt het "aan de muur"
Hier is "de log halen" wel heel erg letterlijk opgevat. :lol:


Plaats reactie