Sterke verhalen.

[Ton van der Sluijs]

Ik kwam Als jongen van 22 op de motor uit Finland weg... Nou hadden wij als jonge mannuh condooms mee(you never know). afijn, goeie vakantie gehad rubbers nog ongebruikt in de zak totdat.... ik dacht, nou, dáár kan mooi mijn kleingeld in!! Wij staan net over de grens bij een tankstation om twee blikje cola te kopen, en de man achter de balie zegt "da's dan 3 gulden" Ik trek mijn condoom, blaas hem op en kijk wat er in zit. De jongen kreeg hele grote ogen en ik laat em leeg lopen en schud er drie gulden uit. Zijn kin hing op zijn borst en ik zei "tis een schone hoor" Waarop hij stamelde "ja ja ,dat zal wel".... met de zelfde grote ogen staarde hij ons na.....

[louis holleman]

Een heel ander soort sterk verhaal, wat ik vandaag tegenkwam. Ik zit wat rond te spitten in oude schepen via Google, kom ik op een Amerikaanse site met een foto van mijn ouwe Geertje Buisman, uit de tijd dat ze nog op de Canadese Meren voer.
De site-eigenaar had wat informatie vanaf "vloot.web-log.nl" geplukt, waar letterlijk staat:
"December 2003 verkocht voor de sloop te Varna, Bulgarije". De man had babelfish voor de vertaling gebruikt en kwam met het volgende op de proppen:
"She was turned into a pillow case at Varna Bulgaria"
Hij had daarover overigens toch wel zijn twijfel, dus ik heb 'm maar definitief uit de brand geholpen
Gezien de technische constructie overigens van diezelfde Geertje (zie verhaal op mijn eigen site), heeft ze nog behoorlijk lang rondgevaren: tewaterlating 1958, sloop 2003. Had ik niet verwacht

[Leen B]

Hallo compadres hier een herhaler van een vorig kombuispraat verhaal. Leen

Het was in de zestiger jaren toen we met de APRODITE, een oude stoomboot die was omgebouwd tot motorschip. Een reisje met mijnstutten van Helsinkie naar NOWOROSSIISK in de Zwartezee van de voormalige SOWJET UNIE maakten. Toen we daar arriveerden mochten we van de Russische autoriteiten niet naar binnen toe. Voor dat we de hele naam weer op ons schip geschilderd hadden. Aan de stuurboordbak kant stond namelijk APRO, in plaats van Aprodite. Omdat het de dekploeg nog niet gelukt de naam APRODITE in zijn geheel op de sb kant van de bak te schilderen. Het was wel een heel bijzonder reisje naar dat gat dat wel. Na twee dagen voor anker gelegen te hebben mochten we eindelijk, onder escorte van een Destroyer NOWOROSSIISK binnen varen. Toen we aan de kade afgemeerd waren werd de hele boot door die Russen ondersteboven gehaald. Panorama,s Reveu,s, De Spiegel, en de Lach werden door de heren in beslag genomen. We mochten wel de wal op maar we werden overal in de gaten gehouden. En we kregen een leuke reisleidster die vlekkeloos Nederlands sprak tot onze beschikking. Deze dame liet ons dan ook alle mooie plekjes in de omgeving zien. De andere morgen was er markt in dat plaatsje. En daar gingen we met onze ouwe, Kees Bloemkool onze bootsman en nog een paar bemanningleden van armoe maar naar toe. Toen we op die Markt aan kwamen zagen we talloze kraampjes waarop augurken,vijgen, en grote trossendruiven vol met Wespen. Die op de Zoete geur van die druiven afkwamen, stapels Kersen, mekkerende geiten, Schapenkazen, alles stond en lag achteloos uitgestald, op schragen of zo maar op de vuile modderige grond. Aan het einde daar van zat een dikke jonge vrouw, onder soort baldakijn van vuilwit gerafeld tentdoek. Haar benen waren gespreid, haar zware knieën opgetrokken, en haar dikke witte kwabbige dijen ontbloot. Ze zat daar als koningin Seba, en keek met een vage glimlach op haar dikke vochtige glanzende lippen, wazig voor zich uit. Voor haar stond een vuurpot waarin kleine kooltjes fel lagen te gloeien. Daar overheen stond een vierkante ijzeren bak op vier korte pootjes. Met ernaast een berg vochtig deeg dat met een smoezelige doek was toegedekt. De vrouw trok met haar rechterhand, waar van de vingernagels dikke zwarte rouwranden vertoonden. Een stuk van het deeg af en kletste dat meerdere malen, met een voor haar sierlijke beweging op één van haar kolossale dijen. Gooide het daarna de lucht in en ving het daarna handig weer op. En daar na sloeg ze het deeg met de andere kant op haar andere dij. Na een paar keer deze handeling verricht te hebben. Was de homp deeg in een soort bultige pannenkoek veranderend. Die ze met een zwierige boog in de gietijzeren bak gooide. En de bultige pannenkoek bakte zich met een sissend geluid, in de gietijzeren bak bruin. Na dat de koek goed bruin van kleur gebakken was. Viste ze de bruine plak met een snelle beweging uit de pan. En overhandigde die aan een gore uitziende wachtende klant. Deze begon de pannenkoek na hem met wat groezelige schapenkaas belegt te hebben. Met een smakkend geluid, terwijl zijn adamsappel als een stuiterbal in zijn keel op en neer ging op te eten. En het geldstuk wat de man de vrouw voor de pannenkoek gaf. Liet deze met een brede glimlach op haar mandarijnen gezicht, tussen haar kolossale op meloenen lijkende borsten verdwijnen. Leen B

[Jos Komen (R.I.P)]

Op het topic haven van IJmuiden plaatste Gerrit deze foto van de Arpa.

arpa.jpg (212.95 KiB) 1174 keer bekeken

Willem (Fuel Supply) voegde daar op 15/10 een mooi sterk verhaal aan toe.
Omdat dit topic niet door iedereen bekeken wordt, plaats ik het ook maar hier.
All the best
Jos

Ha Gerrit, zonder erom te vragen een foto van de tender Arpa. Dankjewel!!
Had pas met de zoekfunctie ernaar gezocht maar niet gevonden.

Hoezo?? :

Maandag 13 september, ik zit alleen thuis. Mijn broer die een controleursbedrijfje heeft belt mij net na de middag op. Ze zoeken een controleur die op zee monsters wil gaan nemen op een schip die op de rede van IJmuiden ten anker ligt. Ze willen op het laboratorium eerst de kwaliteit testen om te kijken in welke landtank het produkt gelost / gemixt kan worden. Dit kan een paar dagen demurrage schelen dus de kosten van de controleur en de tender zijn rap terugverdiend. Het is nogal hobbelig buiten en niemand anders ziet het erg zitten. Ik heb het al vaker gedaan en nog nooit last ervan gehad.

Meestal komt het schip op verzoek van de charterer ankerop en vaart dan naar de uiterton waar je dan met de snelle tenders van de loodsdienst aan boord wordt gebracht, daar de monsters neemt waarna het schip weer terug naar de ankerplaats vaart.
Deze tanker heeft hier geen trek in, "als je monsters wil hebben kom je ze maar halen op de ankerplaats". De loodsdienst vaart echter niet verder dan die uiterton dus aan boord komen gaat dan alleen met de "Tenderservice IJmuiden". Om half 4 ben ik bij het steiger in de Haringhaven. Het klusje waar ze op dat moment mee bezig zijn duurt langer dan verwacht en de Arpa komt pas net na vijven terug. De afgeloste zeelui van een andere ankerligger wensen mij veel sterkte en stappen opgelucht van boord.

De schipper van de Arpa vraagt op welk schip ik moet zijn en vloekt hartgrondig als ik de naam noem. "Sodemieter, die ligt helemaal achteraan, bijna 15 mijl buiten". Ik wordt gewaarschuwd dat er een vervelend zeetje staat buiten, maar om nu nog nee te zeggen.
We vertrekken en al binnen de pieren schommelt het een beetje. Eenmaal buiten heb ik het idee dat ik in een pretpark beland ben. De golven zijn 2,5 tot 3 meter hoog, maar met de NNO wind (6-7) wel helemaal dwars op de vaarrichting. Het scheepje maakt halen die ik niet voor mogelijk had gehouden! Regelmatig heb ik het idee dat we zo gaan kapseizen met continu slagzijmomenten van meer dan 50 graden naar beide kanten. De schipper en zijn maat maken echter geen ongeruste indruk en ik merk tot mijn plezier dat ik er ook geen last van heb. Wouw, had ik maar mijn andere telefoon meegenomen, daar kon ik een video mee maken. Na ruim een uur ben ik het wel zat en komen we gelukkig bij de tanker aan. Er is al aan het schip verzocht om lij te maken maar dat probeert ze alleen op de boegschroef, wat niet erg wil lukken. De tender gaat meer dan 4 meter op en neer langs de touwladder, en hoewel ik niet bang ben ben ik ook nog niet levensmoe en wacht af tot het juiste moment. Die wil helaas niet snel komen, maar na een paar minuten zie ik mijn kans en stap op de ladder, eigenlijk onverantwoord maar het gaat goed.

Een klein uurtje later heb ik mijn klusje geklaard en wil weer opstappen. Het is inmiddels een ruime 7 geworden en de tender gaat nu wel 5 meter op en neer. Ik maak gebaren naar de brug dat ze de hoofdmotor moeten starten om echt lij te kunnen maken, op deze manier doe ik het NIET! Dat schijnt te helpen want na een paar seconden hoor ik de motor starten, Even later ligt ze echt dwars op de golven en kan ik met een half metertje deining probleemloos overstappen.

De terugtocht is zo mogelijk nog ruwer, we verliezen een reddingboei die uit de beugel slaat maar die blijft hangen aan de reddinglijn. Ze moeten helemaal stoppen om die weer binnenboord te krijgen, en dat kost er een wel een nat pak. Als de mannen in het zicht van de haven allebei een zwaar shaggie aansteken in het kleine hokkie voel ik ook mijn maag een beetje van streek raken. Gelukkig lopen we even later de pieren binnen en is het leed geleden. Tsjonge, dat was ongeveer een 2 uur durend rollercoaster ritje. Maar ja, in de Efteling moet je al 28 Euro betalen voor een rondje met de Python! Ik krijg zelfs geld toe.

De Arpa is een oud Deens loodsbootje van Kopenhagen. Met 2 x 250 pk loopt ze ongeveer 15 knopen.

Groetjes, Willem

[Leen B]

In Calcutta moesten we met de Katoem een oude kolen tramp uit 1903, een lading gedroogde vis voor Chittagong laden. En die handel stonk uren in de wind, vooral met de hitte die er in die contreien heerste. In ieder vertrekt aan boord roken we die intense smerige lucht, zelfs in de machinekamer bleven we er niet vrij van. Die reis aten we tijdens de etenstijden niet veel, want we kregen al braak neigingen. Als we de eerste hap van de door onze kok toch lekkere bereide middagprak, in onze monden staken. Nou hadden we op die tramp een 1e meester een Schot, die in de rechterkant van ze,n hoofd een glazen oog had. En als hij het werk in de vetput ingedeeld had ging hij daarna steevast naar boven toe, om met onze Ouwe koffie te gaan drinken. Maar voor hij de vetput uitging haalde hij altijd eerst zijn glazen oog uit zijn hoofd. En legde het na het met zijn zakdoek goed schoon gewreven te hebben, voorzichtig op die zelfde zakdoek op de werkbank neer. En sprak daarna het oog toe met de woorden, ‘mooi oog van me van af nu heb jij de leiding in deze machinekamer.
En mocht er iemand als ik weg ben er de kantjes af gaan lopen, dat moet je die persoon met naam en rang aan mij melden.’ En om dat we alleen Chinese stokers en oliemannen op die smerige prauw hadden varen. Sprak hij zijn oog dan ook in het perfect kantonnees chinees toe. En nooit heeft zijn oog wanneer hij het, bij zijn terugkeer ondervroeg ook maar iets aan hem te melden gehad. De chinezen werkte tijdens zijn afwezigheid dan ook ijverig door. En ze vergaten nooit en te nimmer een buiging naar het oog te maken als ze de werkbank passeerden. Leen

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Leen, dat is een héle sterke!

Maar nu we het toch over glazen ogen hebben...
De tweede kok - of was het de chef, dat weet ik niet meer, hoewel het ook de bakker geweest kan zijn - van de Callisto, had ook een glazen oog. Wij waren net binnengekomen, in de Maashaven, met een lading graan vanuit Montreal en waren afgemonsterd. Ik ook, want ik moest zo nodig ontslag nemen bij Hudig & Veder omdat je bij de KPM zo verschrikkelijk veel lol kon hebben. Ja ja, in 1956 zeker.
Maar goed, we waren dus afgemonsterd en kwamen in de Spido Bar terecht.
Nou, dat ging goed daar. Geef mij nog wat, geef ze allemaal nog wat, neem zelf ook wat en geef dat kind een stuk sjokela en die hond een eind worst. Dat werk dus.
Die kok - of die bakker, dat kan ook - dronk jenever die door de blonde fee met de dikke tieten die achter de bar stond telkens weer met gulle hand in dat kleine glaasje werd geschonken. Tot de schoft op zeker moment zijn glazen oog eruit haalde en in zijn lege glaasje legde. Mijn god, wat een rauwe gil slaakte die tante toen ze na zijn: "Geef mij der nog maar eentje: met de fles boven dat glaasje kwam.
Het werd een heel misbaar en het scheelde weinig of we waren er met zijn allen uit gesodemieterd.
Helaas werd het gesust en "afgedronken" en zo kon het gebeuren dat ik de volgende morgen wakker werd aan de Rijhaven, in het zonnetje, bovenop een hoge stapel balen. Vanaf de kaai was ik niet te zien, maar een kraandrijver wuifde me toe en riep: "Goeiemorgen, stuurman!"
Want ik was godbetert nog in uniform ook. Met pet en dat ene gouden bandje om mijn mouwen.
Je zou ze toch, die jonge jongens!

[Roy]

Ben je toch netjes op tijd van de "Callisto" afgemonsterd Theo

m.v.g. Roy

[Mart Hoogedoorn]

1953.Als jonge stokers bij de marine luisterden wij met rooie oortjes naar de verhalen van de ouwe jongens ,waaronder vele oostgangers,hier een er van.

In ''de oosr'' was het de gewoonte dat voor het schoonmaken van de stoomketels koelies ingehuurd werden,soms wel twintig in en rond de stoom houders. zo gebeurde het dat na het opstoken er eentje gemist werd. Na een uurtje of twee danste er een oog in het pellglas, wat eerst niet opgemerkt werd door de stoker/ olieman, zei het niet dat het begon te knipogen

[Harry G. Hogeboom]

Het is nog niet zooo lang geleejuh dat er een Massinissie lag te pittuh in de Spoellucht receiver van een grote kar...........hij was het schoonmaakuh FF zat............

Toen ze op zee een mannetje kwijt waaaren en na " heeeel veel gezoek" eindelijk in die Spoellucht receiver keeeek'n.............

T'is nog waaaar OOOK!!

[Hannes]

Ik denk dat Harry het ongeluk op de CMS London Express (Hapag Lloyd) bedoelt in Oktober 2003, op de reis van Savannah naar Norfolk.

Hieronder een link

http://www.bsu-bund.de/cln_007/nn_11126 ... 329_03.pdf

Groeten, Hans.