"Zeebeest" doet een rondje NL.
"Zeebeest" doet een rondje NL.
1.
Afgelopen winter, bij het smelten van de sneeuw, hadden we lekkage dus wordt het tijd om eens wat aan het dak te gaan doen. Al vroeg in april, het is nog ijzig koud, zit Marjanne me al op mijn huid om eraan te beginnen. ‘Toe schat, doe er eens wat aan, ik wil straks ook nog tijd hebben om te zeilen.’ ‘Nu in de kou? Ik denk er niet aan, je kan me het dak op!’ Nou, dat zie ik verkeerd, het is de bedoeling dat ík het dak op ga. Gelukkig krijg ik steun van mijn broer Jaap, die me zal gaan helpen maar net als ik geen zin heeft om in de kou op het dak te zitten. Met een stalen gezicht zegt Jaap:’Kijk vrouwtje.’ Bij het woord “vrouwtje”schieten Marjanne’s ogen vuur, ik doe schielijk een pas achteruit om uit de vuurlinie te komen maar Jaap vervolgt onverschrokken:’Bij temperaturen onder de twintig graden zijn de rollen dakleer zo broos, dat ze breken bij het afrollen, dus we moeten nog een maandje of zo wachten tot het warm genoeg is om te beginnen.’ Marjanne, die net op tijd beseft dat we niet zonder het vakmanschap van een ervaren bouwvakker kunnen, ademt een paar keer diep in en uit om haar kalmte te herwinnen en zegt:’Ik geloof er geen woord van maar goed, zodra het warm genoeg gaan jullie het dak op, al moet ik je er met een zweep op jagen.’ Jaap, die verrekte goed weet hoe Marjanne gewoonlijk reageert op het kleinerende woord “vrouwtje”, is lichtelijk teleurgesteld dat het effect deze keer uitblijft maar zegt:’ik heb ook nog het nodige te doen aan de daken van mijn garage, bijkeuken en huis, daar mag Albert míj dan mee helpen.’ Nog voor ik daar op kan reageren zegt Marjanne:’Ja, dat is goed, dat doet hij graag.’
Nu is het mijn beurt om een tikje geïrriteerd te raken. ‘Zeg schat zou je het heel erg vinden om die keuze aan mij over te laten?’ ‘Hoezo, wil je het dan niet doen?’ ‘Dat wel, maar …’ Nog voor ik mijn zin af kan maken valt ze me in de rede en zegt, terwijl ze me stralend aankijkt:’Nou lieverd, waar hebben we het dan nog over?’
Nu, met het mooie weer dat maar blijft aanhouden, zijn we, na dik drie weken ploeteren in de brandende zon, waarbij aardig wat nieuwe underlay platen en dakspanten vernieuwd werden, zo goed als klaar. Er zijn de nodige rollen dakleer onder de brander doorgegaan, om nog maar te zwijgen over de kratten met ijskoud Brandbier die we na werktijd, terwijl we tevreden vanaf het balkon over het water turen, om puur medische redenen wegwerken.
We spreken af dat we, ergens in augustus, bij Jaap in De Rijp aan de slag gaan, maar nu, nu moet er gezeild worden.
Ma. 12-07-,10
09:55 Het is broeierig weer met een SW windje 2-3 bft. ‘Lekko voor en achter!’ Verontwaardigt nagestaard door Frans, onze huisreiger, die ter afscheid toch op zijn minst een paar wijtinkjes had willen nuttigen, varen we met gestreken mast bij de ark weg. Ook vlak bij huis, in de Purmerringvaart, is het prettig varen, behalve de natuur die hier in ieder jaargetij mooi is, zijn er zat andere dingen om naar te kijken, bijvoorbeeld dit gemaal, dat zijn carrière begon met pure stoomkracht maar nu, op zijn oudedag, is aangewezen op elektrieke voltjes. 10:50 We zijn al door de eerste brug van Edam en wachten op de brugwachter die de rest doet. Daar komt de bruggenwipper aangefietst, vlot draait hij de eerste twee bruggen, daarna fietst hij mee om de rest te draaien maar eerst even aanleggen om de rekening te voldoen. We zijn weer meteen op de hoogte van de laatste roddels. Ik vraag naar zijn voorganger ‘Hoe gaat het met Klaas, is hij al gewend aan zijn status van pensionado?’ ‘Ja, Klaas redt zich wel, hij is nog geen steek veranderd.’ Klaas, daar kan je een boek over schrijven. Bijvoorbeeld over zijn hobby’s, vissen en een stevig glas bier, het liefst met een jonge borrel ernaast. Nu ben ik er niet zelf bij geweest maar Klaas kennende geloof ik het volgende gebeuren volledig.
Buiten vissen en drinken, heeft Klaas namelijk nog een hobby die hij, met veel enthousiasme en zonder enige terughoudendheid, uitoefent. Vraag maar aan de schipper van de tjalk die op een zondagmorgen voor de eerste brug komt. Een dik halfuur na de op de borden vermelde eerste bediening, ligt de schipper nog steeds op de bruggenwipper te wachten. Ongeduldig op zijn klokje kijkend zit de man zich nog een minuut of tien te verbijten, dan is zijn geduld op. Op hoge poten stapt hij de wal op en kleppert op zijn klompen door het stille straatje waar Klaas woont. Daar hoort hij geluiden uit het zolderraampje van Klaas komen, die duiden op, met veel enthousiasme uitgevoerde, horizontale gymnastiek oefeningen voor paren. Na een climax, die duidelijk te horen is, roept de schipper luid:’Hé Klaas, als je klaar bent, doe dan waar je wél voor betaald wordt en wip de bruggen ook even!’
We kachelen, van brug tot brug, door Edam. De laatste, de kettingbrug, hoeft niet voor ons te draaien, met de gestreken mast kunnen we er net onderdoor. Alleen de Zeesluis scheidt “Zeebeest” nog van de Edammer buitenhaven en het Zuidersoppie. De sluisdeurenflipperaar heeft er zin in vandaag, op meer dan driehonderd voor de sluis zie ik de lichten op rood-groen springen en de deuren opengaan. Ook het schutten gaat vlot na amper tien minuten liggen we al afgemeerd in de buitenhaven. Nu volgt er iets waarvoor ik me, ook als ex-ambtenaar, diep dien te schamen. Namelijk dat wat in het Z.W.A. (het Zwarte Boekje voor Ambtenaren) staat onder Paragr. 1, lid 6. “Wat te allen tijde dient te worden vermeden is Z.L.A. Ofwel, Zware Lichamelijke Arbeid, met kans op zweetvorming.”
Op mijn knieën op het voordek over het ankerspil gebogen, slinger ik met twee handen aan het hendel, langzaam de mast omhoog. Vooral de eerste meters gaan gepaard met veel kreunen, steunen en een flink stuk achteruit bidden. Eindelijk staat die paal rechtop! Nog napruttelend in de trant van ‘Ik neem verdomme een varende caravan!’, zet en span ik samen met Marjanne de verstaging, plaats de giek weer in de lummel en maak zee/zeilklaar. Om 13:20 Tuffen we Edam uit. Er staat haast geen wind meer, dus mag onze BUKH een deel van zijn kudde paarden uit de wei halen, om de zeilen te helpen trekken. Bij het Enkhuizer Naviduct (Hoe verzinnen ze het!) hoor ik alleen vreemde stemmen over de marifoon. Jammer, het wordt weer tijd voor een praatje met Nico, dat is altijd even een leuk moment tijdens het schutten. Om 16:40 meren we af in de oude haven, vlak bij het havenlicht. Marjanne stuift meteen de wal op want, hoewel we genoeg voorraden hebben om een complete poolexpeditie naar Luanda uit te rusten, er zijn altijd dingetjes die écht, absolúút, onmisbaar zijn. En morgen? Mórgen gaan we richting Friesland maar nu is het tijd voor een pilsje, proost!
Albert
Afgelopen winter, bij het smelten van de sneeuw, hadden we lekkage dus wordt het tijd om eens wat aan het dak te gaan doen. Al vroeg in april, het is nog ijzig koud, zit Marjanne me al op mijn huid om eraan te beginnen. ‘Toe schat, doe er eens wat aan, ik wil straks ook nog tijd hebben om te zeilen.’ ‘Nu in de kou? Ik denk er niet aan, je kan me het dak op!’ Nou, dat zie ik verkeerd, het is de bedoeling dat ík het dak op ga. Gelukkig krijg ik steun van mijn broer Jaap, die me zal gaan helpen maar net als ik geen zin heeft om in de kou op het dak te zitten. Met een stalen gezicht zegt Jaap:’Kijk vrouwtje.’ Bij het woord “vrouwtje”schieten Marjanne’s ogen vuur, ik doe schielijk een pas achteruit om uit de vuurlinie te komen maar Jaap vervolgt onverschrokken:’Bij temperaturen onder de twintig graden zijn de rollen dakleer zo broos, dat ze breken bij het afrollen, dus we moeten nog een maandje of zo wachten tot het warm genoeg is om te beginnen.’ Marjanne, die net op tijd beseft dat we niet zonder het vakmanschap van een ervaren bouwvakker kunnen, ademt een paar keer diep in en uit om haar kalmte te herwinnen en zegt:’Ik geloof er geen woord van maar goed, zodra het warm genoeg gaan jullie het dak op, al moet ik je er met een zweep op jagen.’ Jaap, die verrekte goed weet hoe Marjanne gewoonlijk reageert op het kleinerende woord “vrouwtje”, is lichtelijk teleurgesteld dat het effect deze keer uitblijft maar zegt:’ik heb ook nog het nodige te doen aan de daken van mijn garage, bijkeuken en huis, daar mag Albert míj dan mee helpen.’ Nog voor ik daar op kan reageren zegt Marjanne:’Ja, dat is goed, dat doet hij graag.’
Nu is het mijn beurt om een tikje geïrriteerd te raken. ‘Zeg schat zou je het heel erg vinden om die keuze aan mij over te laten?’ ‘Hoezo, wil je het dan niet doen?’ ‘Dat wel, maar …’ Nog voor ik mijn zin af kan maken valt ze me in de rede en zegt, terwijl ze me stralend aankijkt:’Nou lieverd, waar hebben we het dan nog over?’
Nu, met het mooie weer dat maar blijft aanhouden, zijn we, na dik drie weken ploeteren in de brandende zon, waarbij aardig wat nieuwe underlay platen en dakspanten vernieuwd werden, zo goed als klaar. Er zijn de nodige rollen dakleer onder de brander doorgegaan, om nog maar te zwijgen over de kratten met ijskoud Brandbier die we na werktijd, terwijl we tevreden vanaf het balkon over het water turen, om puur medische redenen wegwerken.
We spreken af dat we, ergens in augustus, bij Jaap in De Rijp aan de slag gaan, maar nu, nu moet er gezeild worden.
Ma. 12-07-,10
09:55 Het is broeierig weer met een SW windje 2-3 bft. ‘Lekko voor en achter!’ Verontwaardigt nagestaard door Frans, onze huisreiger, die ter afscheid toch op zijn minst een paar wijtinkjes had willen nuttigen, varen we met gestreken mast bij de ark weg. Ook vlak bij huis, in de Purmerringvaart, is het prettig varen, behalve de natuur die hier in ieder jaargetij mooi is, zijn er zat andere dingen om naar te kijken, bijvoorbeeld dit gemaal, dat zijn carrière begon met pure stoomkracht maar nu, op zijn oudedag, is aangewezen op elektrieke voltjes. 10:50 We zijn al door de eerste brug van Edam en wachten op de brugwachter die de rest doet. Daar komt de bruggenwipper aangefietst, vlot draait hij de eerste twee bruggen, daarna fietst hij mee om de rest te draaien maar eerst even aanleggen om de rekening te voldoen. We zijn weer meteen op de hoogte van de laatste roddels. Ik vraag naar zijn voorganger ‘Hoe gaat het met Klaas, is hij al gewend aan zijn status van pensionado?’ ‘Ja, Klaas redt zich wel, hij is nog geen steek veranderd.’ Klaas, daar kan je een boek over schrijven. Bijvoorbeeld over zijn hobby’s, vissen en een stevig glas bier, het liefst met een jonge borrel ernaast. Nu ben ik er niet zelf bij geweest maar Klaas kennende geloof ik het volgende gebeuren volledig.
Buiten vissen en drinken, heeft Klaas namelijk nog een hobby die hij, met veel enthousiasme en zonder enige terughoudendheid, uitoefent. Vraag maar aan de schipper van de tjalk die op een zondagmorgen voor de eerste brug komt. Een dik halfuur na de op de borden vermelde eerste bediening, ligt de schipper nog steeds op de bruggenwipper te wachten. Ongeduldig op zijn klokje kijkend zit de man zich nog een minuut of tien te verbijten, dan is zijn geduld op. Op hoge poten stapt hij de wal op en kleppert op zijn klompen door het stille straatje waar Klaas woont. Daar hoort hij geluiden uit het zolderraampje van Klaas komen, die duiden op, met veel enthousiasme uitgevoerde, horizontale gymnastiek oefeningen voor paren. Na een climax, die duidelijk te horen is, roept de schipper luid:’Hé Klaas, als je klaar bent, doe dan waar je wél voor betaald wordt en wip de bruggen ook even!’
We kachelen, van brug tot brug, door Edam. De laatste, de kettingbrug, hoeft niet voor ons te draaien, met de gestreken mast kunnen we er net onderdoor. Alleen de Zeesluis scheidt “Zeebeest” nog van de Edammer buitenhaven en het Zuidersoppie. De sluisdeurenflipperaar heeft er zin in vandaag, op meer dan driehonderd voor de sluis zie ik de lichten op rood-groen springen en de deuren opengaan. Ook het schutten gaat vlot na amper tien minuten liggen we al afgemeerd in de buitenhaven. Nu volgt er iets waarvoor ik me, ook als ex-ambtenaar, diep dien te schamen. Namelijk dat wat in het Z.W.A. (het Zwarte Boekje voor Ambtenaren) staat onder Paragr. 1, lid 6. “Wat te allen tijde dient te worden vermeden is Z.L.A. Ofwel, Zware Lichamelijke Arbeid, met kans op zweetvorming.”
Op mijn knieën op het voordek over het ankerspil gebogen, slinger ik met twee handen aan het hendel, langzaam de mast omhoog. Vooral de eerste meters gaan gepaard met veel kreunen, steunen en een flink stuk achteruit bidden. Eindelijk staat die paal rechtop! Nog napruttelend in de trant van ‘Ik neem verdomme een varende caravan!’, zet en span ik samen met Marjanne de verstaging, plaats de giek weer in de lummel en maak zee/zeilklaar. Om 13:20 Tuffen we Edam uit. Er staat haast geen wind meer, dus mag onze BUKH een deel van zijn kudde paarden uit de wei halen, om de zeilen te helpen trekken. Bij het Enkhuizer Naviduct (Hoe verzinnen ze het!) hoor ik alleen vreemde stemmen over de marifoon. Jammer, het wordt weer tijd voor een praatje met Nico, dat is altijd even een leuk moment tijdens het schutten. Om 16:40 meren we af in de oude haven, vlak bij het havenlicht. Marjanne stuift meteen de wal op want, hoewel we genoeg voorraden hebben om een complete poolexpeditie naar Luanda uit te rusten, er zijn altijd dingetjes die écht, absolúút, onmisbaar zijn. En morgen? Mórgen gaan we richting Friesland maar nu is het tijd voor een pilsje, proost!
Albert
"MAY YOUR BIG JIB DRAW"
- Wim van der Moolen
- Berichten: 5224
- Lid geworden op: 25 feb 2006 21:03
- Locatie: Heemskerk
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Hallo Albert,
Een prachtig begin, we gaan d'r weer helemaal voor zitten !
Groeten, Wim.
Een prachtig begin, we gaan d'r weer helemaal voor zitten !
Groeten, Wim.
Eat your pie, before you die !
-
- Berichten: 251
- Lid geworden op: 18 dec 2006 21:00
- Locatie: Den Helder
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Hoi Albert
Waar haal je het iedere keer weer vandaan? Kan niet wachten op het volgende avontuur.
Groeten uit Nieuwediep
Peter Noppeney
Waar haal je het iedere keer weer vandaan? Kan niet wachten op het volgende avontuur.
Groeten uit Nieuwediep
Peter Noppeney
Kennis is macht, karakter is meer.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14378
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Mien Grotum zei mien tante vrogger, want kunt die brugwachter ouwehoer'n
Un mensuh sol d'r hoastuh jaloers op word'n
Un mensuh sol d'r hoastuh jaloers op word'n
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
@Wim en Peter, mijn dank voor jullie vriendelijke woorden.
@Harry, jouw compliment is van zulk een klasse, daar moet ik bijna van blozen.
Vr. gr. Albert
@Harry, jouw compliment is van zulk een klasse, daar moet ik bijna van blozen.
Vr. gr. Albert
"MAY YOUR BIG JIB DRAW"
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Hey Albert Ik lees je verhalen altijd met plezier...ook deze word op de letter gevolgd. Als je het Noordhollandskanaal neemt, zetten we verse koffie voor jullie in Breezand
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Albert die foto van die schuit in de vroege mist is één van de mooiste foto`s van Kombuispraat!
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Mijn dank heren.
Breezand? daar zijn we woensdag j.l. nog langs gevaren maar ik rook geen verse koffie, dus zijn we maar verder gekacheld.
Vr. gr. Albert
Breezand? daar zijn we woensdag j.l. nog langs gevaren maar ik rook geen verse koffie, dus zijn we maar verder gekacheld.
Vr. gr. Albert
"MAY YOUR BIG JIB DRAW"
- Cor Leliard
- Berichten: 3418
- Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
- Locatie: Breda
Re: "Zeebeest" doet een rondje NL.
Albert,
Weer een pracht van een eerste verhaal van vele hoop ik.
Geniet van de mooie verhalen en uiteraard foto's van ons mooie Nederland.
Ben het met bankie eens pracht foto van die tjalk.
Groeten uit Breda
Cor
p.s.
Groeten aan de chef
Weer een pracht van een eerste verhaal van vele hoop ik.
Geniet van de mooie verhalen en uiteraard foto's van ons mooie Nederland.
Ben het met bankie eens pracht foto van die tjalk.
Groeten uit Breda
Cor
p.s.
Groeten aan de chef
Il parle Il a parle