De Kleine Vaart

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
jandikker
Berichten: 41
Lid geworden op: 24 dec 2017 13:47
Locatie: Schore (Zld)

Re: De Kleine Vaart

Bericht door jandikker »

"Tony, je moet gaan zitten en gewoon alles opschrijven wat je weet, want dat is verschrikkelijk veel en dat mag niet verloren gaan als jij doodgaat."

Ja Theo, daar ben ik het helemaal mee eens.
En dat niet alleen, ik heb het ook toegepast.
Jaren geleden ben ik begonnen aan een mijn levensbeschrijving onder de naam "Um kiek'n". Gewoon eerst een eenvoudig opzetje gemaakt en begonnen met een familieomschrijving. Dus met mijn grootouders. Het was een automatisme m regelmatig uit te breiden. Nu heb ik het ingedeeld in vijf boeken. Achteraf beschouw ik het als merkwaardig dat ik het eerste boek "Tot aan 't Varen" heb genoemd. Dat varen heeft toch wel een grote invloed gehad op mijn verdere leven. Het blijft dan niet alleen bij schrijven, maar ook het invoegen van de in aanmerking komende foto's vraagt veel tijd. Dat is waarom ik een poosje van de Kombuispraat verdween. Het geheel is nog niet klaar., maar er komt regelmatig een aanvulling op het scherm.
Ik ben nu weer een regelmatige bezoeker van de Kombuispraat en beleef er veel plezier aan. Vooral omdat ik "een beetje achterloop". Maar ik geniet er ook van om de gemiste stukken te lezen.
Dus lezers, zet u aan 't schrijven.

Aait vedan!
Aait vedan :-D

Lemans
Berichten: 197
Lid geworden op: 21 apr 2010 22:38

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Lemans »

Theo Horsten schreef: 25 jan 2018 17:05
Al zoekend, terugbladerend, lezend, werd me dat pas goed duidelijk. Wat een interessante onderwerpen hier enige jaren geleden toch werden aangesneden en wat was er een rijkdom aan kennis, ervaring en expertise. Dat is helemaal afgelopen. Vanmorgen vijf voor mij nieuwe berichten waarvan er niet één ook maar iets met scheepvaart te maken heeft. Jammer, maar het is niet anders.
er zijn er ook wel een paar weggejaagd.
gr A
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10539
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: De Kleine Vaart

Bericht door jdbvos »

Je komt een beetje laat met zo'n oproep....

Ik heb in mien vaartiet altijd m'n notitieboekje van alle schepen waarop ik voer, mbv m'n destijdse meevarende Remmington portable slagletterbak met 2-kleurenlint, overgezet in uitgebreide versie op multomap-papier, en deed dat in dergelijke multomappen...
Zoals gebruikelijk begint dat dan met de eerste indrukken en alles wat je bij je overdrachtsrondje te horen kreeg, daarna de eerste 'handleidingen' hoe eea aan de praat te krijgen, daarna schema's en situatieschetsjes, uitgebreide verklaringen van procedures en de o-zo-belangrijke opgedane tips&trics, en ten laatste hoe- en waar- je storingen verhielp. Zelfs de plekken waar je niet alleen naar de vloer moest kijken waar je je voeten neerzette, maar ook waar je even omhoog moest kijken om in te schatten hoever je je kop even naar beneden moest doen om herhaling van een fikse buil of bloedend koppie te voorkomen...
Op de khv dus ook aangevuld met dergelijke belevenissen mbt radar, radio, giro, enz....voor zover er iets te melden viel....
En bij Seatrade alles wat ik leerde of beleefde met het koel&vries-gebeuren...

Allemaal om -als je wéér op dát schip (of een zusje ervan) kwam- een beetje beslagen ten ijs kwam, en vooral de eerste dagen jezelf kon redden...

Een kleine handleiding in zo'n plastic hechtkaftje liet ik sinds de uitvinding van de kopieermachine achter in een ladekastje aan boord...voor mijn opvolger... Of ze er iets aan hadden weet ik niet: nooit feedback gekregen...

Alles bijelkaar pastte mijn (lokale !, en inmiddels -op een paar na- reeds gesloopte !) kennis in 7 multomappen...

Toen ik een jaar of 5 geleden, na een verhuizing ruimte nodig had is dat samen met de houten 1:100 romp van de Mississippi Lloyd, m'n scheepvaartboeken en tijdschriften, én de 'Magnificant Seven' de deur uit gegaan: sommige boeken zijn bij een andere liefhebber terechtgekomen, de rest via de daartoe bestemde containers naar het Grootarchief....

Van al die dingen allang enorme spijt, natuurlijk, maar hey ! That's life ! Maar ik betreur die opruim-actie nog minimaal 1 x per week... :-D
Oost, west...ook best
Jos Komen (R.I.P)

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Nee, mijn reden om hier weer te schrijven, is een heel andere. Ik ben al dagenlang - wat zeg ik? al enige weken - op zoek naar iets zinnigs om over te schrijven en dat dan enkel en alleen als een ultieme poging om dit forum, dat me zo na aan het hart ligt, voor doodbloeden te behoeden.
Pff, als jij al op zoek bent naar iets zinnigs om over te schrijven, Theo. :wink:
Maar doodbloeden...zo erg is het nu ook weer niet.
Ik heb al eerder geschreven dat Kombuispraat destijds compleet iets nieuws was voor ex-zeelui die hier hun verhalen en foto's kwijt konden, dat was voor facebook en al die andere ongein waar iedereen berichtjes en foto's plaatst die dan likes en vriendjes (plus vijanden) opleveren.
De meesten hebben al hun verhalen en foto's inmiddels geplaatst, hetgeen Kombuispraat een mooi archief maakt voor alle scheepvaartliefhebbers.
En wat ook belangrijk is: er zijn veel Kombuizers afgehaakt omdat er in hun ogen te weinig reacties kwamen op hun berichten waar ze soms heel veel tijd ingestoken hadden.

Ach, misschien schrijf ik nog wel eens mijn ervaringen op van 17 jaar een scheepvaartforum runnen. :)
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10539
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: De Kleine Vaart

Bericht door jdbvos »

De pest is -denk ik- dat je niet weet wáár te beginnen....en het hoe te vertellen....
Theo, en nog een paar mensen hier, zijn begenadigde schrijvers, die zaken niet alleen kunstig kunnen beschrijven, maar vooral ook de 'draad' vasthouden, als je begrijpt wat ik bedoel....
Ikzelf raak in het vuur ven een betoog die draad kwijt, vooral als 'iemand' een raaklijn van het verhaal activeert door bijv het stellen van een vraag of het maken van een opmerking, wat mij dan weer die zijlijn doet volgen, en voor je het in de gaten hebt over een totaal ander iets staat (of zit) te bazelen...zoiets triggert bij mij een omslag, een switch is m'n denken...
Mijn vingers kunnen m'n hasses niet bijhouden, en om die hasses wat meer te vertragen om die hoofdlijn aan te houden, wil bij mij niet. Dus ik begin bij -nou roep ik maar wat- het gecompliceerde proces van de spoeling, compressie, inspuiting, energieoverdracht enz, om dan bij een vraag -bijv- over de invloed van de massa-verschillen, te eindigen in m'n verhaal over de gevolgen van de aantrekkingskracht van de maan op de aarde, en geen idee meer te hebben hoe ik daar in gotsnaam ben terechtgekomen...
Deze laatste zin moet ik zelf wel 3 x overlezen om te zien of ik het zelf nog snap, bijvoorbeeld.. Een goede schrijver hakt zo'n zin in meerdere stukken

"Alles wat je weet"...
Daarmee wordt niet de inhoud van de studieboeken bedoeld; het gaat hier om de opgedane kennis, de ervaringen, en de inzichten/methodes en (daardoor) je inzichten en oplossingen.
En ja ! Met elke aanmonstering op de Almacht gaat er een gigantisch boek aan wijsheid méé, waarin de eigenaar van het boek feilloos de weg wist, maar een ander een soort Voynich-document ziet....

Op de centrale wilde 'men' graag een beetje standaardisatie invoeren mbt de bedrijfsvoering: iedereen had z'n eigen 'beproefde systeem' voor elk onderdeel, met als gevolg grote verschillen in opstarttijden van een machine.
Samen met een ploeggenoot die zich altijd ontfermde over de brandblus-installatie (en dus intern dé authoriteit op dat gebied werd) ben ik daar toen een beetje mee "begonnen" om dat eens te stroomlijnen, en belandde daardoor in een dagdienstfunctie zodat ik met iedereen kon praten, en hebben we met-z'n-alluh (echt: met nadruk !) standaard werkbeschrijvingen gemaakt van alle onderdelen.
De centrale kwam daartoe omdat de koopvaardijmensen-mét-stoomopleidingen/ervaring niet meer uit de boom vielen, en andere mensen (zeg maar koopv.mensen zonder die stoom) tóch eoa leidraad moesten hebben om -ná een ROVC of interne cursus- snel te kunnen functioneren.
Er kwam in die tijd ook een door de overheid verplichte audit over hoe wij omgingen mbt veiligheid en de interne guidelines...
Het management kwam toen op de proppen met die werkbeschrijvingen, waarmee mn de Eemscentrale (zoals ze dat zelf noemden) "gigantisch scoorden"...
Niet lang daarna werd dit in eerste instantie op alle centrales doorgevoerd, maar werd daarna zelfs verplichte kost binnen de arbo, en was de werkinstructie alweer ondergebracht bij het management, die uitsluitend met leveranciers werkten ipv de 'hands-on persoon'

Maar deze lange uitwijding is om duidelijk te maken dat 'de ware kennis' van de één, niet 'de ware kennis' van de ander is...
Wanneer iedereen dat idd allemaal zou opschrijven, kun je uit al die 'ware kennis' een 'algehele, absolute kennis' extraheren....
Dát zou mooi zijn ! Een grotere benadering van Utopia kun je niet krijgen !
Maar om alles wat je weet op te schrijven.....zoals ik al zei: ik zou niet weten wáár te beginnen. Nog afgezien van de schroom of bescheidenheid die dat opwekt: wie zegt dat mijn visie dezelfde is als die van een ander ??? wie zegt dat ik me op dat moment niet vreselijk vergis ???

Misschien, net als bij die werkinstructies, op componenten te beginnen, zoiets als: "hoe werkt(e) de stuurmachine en hoe ging je daarmee om ?", of "de schaarbeweging op de (al-dan-niet Bosch-)stoomschuif tbv de omkering van de draairichting van een stoommachine" (Hier zou ik dus al afhaken, want verder dan een blik in m'n stoomwerktuigenboek hierover, ben ik nooit gekomen, netzomin ik nog weet wat m'n pake me uitlegde over de tapsheid van de trommels van de braslieren op de windjammers: het is niet volledig blijven hangen)

Het zou idd een mooi idee zijn, om alle kennis 'boven water' te krijgen....
Maar we kunnen de aardkloot niet eens oorlogsvrij krijgen, laat staan alle kennis te bundelen....want kennis is immers macht...
En iedereen heeft naar ik aanneem tóch enige bescheidenheid als het aankomt op kennis/ervaringen, omdat iedereen z'n eigen helden heeft waaraan hij/zij de kennis aan te danken had....juist die HELD hadden 'ze' dat moeten vragen....

Ik trof ooit een voormalig 3e wtk bij Seatrade in een plaats waar ik doorslenterde, die mij vertelde dat hij veel van mij geleerd had... Hij noemde een paar voorbeelden, waarbij ik me juist herinnerde hoeveel twijfel ik destijds over dat gegeven had, en het meer een "God zegene de goede greep" was...
Zo zie je maar: ook zo'n held had/heeft z'n twijfels

Zoals ik vaak vertel aan mensen die zeggen "Oh, je bent een wtk...dan weet jij alles van mechanica, zeker ?": "Nee, daarvoor moet je eerder bij de stuurman zijn: die berekent hoe scheef- of hoever een schip voor- of achterover komt te liggen, of een schip niet omvalt met die belading, die berekent de hoek van de draden waarin de lading hangt en of de draagkracht van die kabels dan nog voldoende is: díe werkt met mechanica met wiskunde. Ik moet het hebben van de natuurkundige en chemische kunde, en daardoor eveneens met wiskunde. De mechanica is voor mij door de maker van de machines al bepaald"

Ja...schrijf al je kennis eens op...over alles (van je vak, denk ik er dan maar bij)
Dáár vraag je me wat...! zoiets begint al met 'hoever zet een kraanleertje uit na constante blootstelling aan zuurstofhoudend water' tot 'als de maan recht boven je staat bij het precies horizontaal trimmen van het schip, hoever lig je na 4 uur voor- of achterover door het verschuiven van de aantrekkingskracht van diezelfde maan'
....wáár en waarméé te beginnen ???
Oost, west...ook best
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Effe rust.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Ik mis Harry G.Hogeboom al een tijdje,toch niets ernstigs hoop ik. Groet,Arie.
Geen zorgen voor de dag van morgen Arie :lol:
gaan zitten en gewoon alles opschrijven wat je weet
Nou is dat " alles opschrijven wat je weet" een donders mooie kreet, maar het rijst natuurlijk wel de vraag:
" WIE oooh WIE kan dat wat schelen???.......WIE heeft er dan later toegang tot en HOE?? en WIE gaat er dan eventueel zijn/haar voordeel mee doen?.....om nu maar niet te spreken over al de tijd die het gaat kosten voor "de schrijver"......EN de eventuele "achterhaalde of minder nuttige wijsheden" die door de vermeende schrijver op papier worden gezet in een hopelijk " leesbaar formaat"....wat daar dan ook maar de definitie van zijn mag???
Ik denk persoonlijk dat het huidige Internet/Wipikedia misschien wel het dichtste bij Theo zijn voorstel komt EN je kunt je vermeende wijsheden daar ook kwijt, indien gewenst.Persoonlijk ben ik van mening dat er maar donders weinig personen op de eventuele vermeende wijsheden van ene hh zitten te wachten.
Hoe dan ook, de opmerkingen van Theodorus verstoorden mijn rust EN dwongen mij tot nadenken :mrgreen: waar ik in eerste instantie een denderende pijn in m'n kop van kreeg, maar toen dat weer was weg getrokken bedacht ik: " Kom ik ga mijn boekenverzameling eens nakijken of er misschien een boekie of wat tussen zit wat op zo'n soortement " Samenvatting van Wijsheden/ervaringen" lijkt.
Laat ik nou tegen het zeer fraaie en zeer gedetaileerde boek " Het Stoomschip Smit"......met als 2e titel " Varen naar de Oost" aanlopen. In eerste instantie kon ik me niet herinneren dat ik het al had gelezen, ik zag dat ik het 15 jaar geleden nieuw had gekocht bij een boekhandel in Deventer, maar al lezende kwamen er herinneringen terug.
Nou heppik persoonlijk een beetje een afwijking, ik verdiep me graag in iets dat " met stoom" heeft te maken, met name ouderwetse Schotse Ketels, waar ik best het e.e.a.van weet dank zij de diverse kastijdingen die ik vroegaah voor mijn Memoriaal ontving van zeer beknijsde Hwtk. P.V.H.
Laat er nou in die "Smit" een 6-vuurs Schotse Ketel hebben gestaan, ik was alweer kats vergeten dat ze zelfs maar bestonden, zo zie je maar weer. Verder heppik wel interesse in " Varen naar de Oost", waar ik in mijn jonge jaren nog een heel klein beetje aan heb geroken.......aaahwel "zo is het dus gekomen".
Nou dacht ik in eerste instantie........." Weet je wat, ik zal die ouwe Horsten eens een RVS veer op zijn rookkanaal steken en ga hier een mooi lulverhaal over die " Smit" ophangen, het leek me een vrij uniek boek, reeds meer 15 jaar oud en slechts een enkele druk uit de vorige eeuw 1998.
En TOEN ging mijn lampie aan........"waarom kijk ik niet even op het Internet naar " Het Stoomschip Smit"........het BARST er van en je kunt zo'n boekie zomaar kopen voor tussen de 7 en de 20 Euro wat ik er even vlug van zag, dus DAT scheelt me weer een bult wark :lol:
Ik hou het dus maar bij een kopie van samenvatting op het achterblad:

Quotatie van achterblad

Op 3 juni 1898, om half een ’s nachts liep een Nederlands schip op de zuidkust van Korea op de rotsen en zonk in ruim dertig meter diep water. De bemanningsleden wisten allen in de sloepen te komen en werden na enkele dagen door Koreaanse vissers gered en gastvrij onthaald. Na een week kwamen ze aan in Nagasaki van waaruit de drenkelingen op verschillende manieren teruggingen naar Nederland. Het schip was het uit Alblasserdam afkomstige stoomschip Smit, gebouwd door en eigendom van de Alblasserdammer Jan Smit Czn.

In april 1885, ruim 13 jaar voor het vergaan, was de Smit voor zijn eerst reis naar de Oost vertrokken. Een trotse 'S' sierde de hoge zwarte schoorsteen en op de achtersteven, rond 'Smit Alblasserdam', was lofwerk met veel goud aangebracht. Er was twee-en-een-half-jaar aan het schip gewerkt.

Alblasserdammer A. Bolder ontving jaren geleden van Leen Smit (T 1985) een mapje met krantenknipsels waartussen zich ook enkele originele documenten bevonden met betrekking tot de schipbreuk van het stoomschip Smit. Hevig geïnteresseerd ging hij op zoek naar meer gegevens. Die bleken in ruime mate voorhanden en al snel was het idee geboren om aan de geschiedenis van Alblasserdams eerste stoomschip een boek te wijden.

'Het stoomschip Smit' beschrijft waarom Jan-Smit Czn de Smit bouwde, hoe het schip er uit zag, hoe het werd voortgestuwd, welke reizen het ondernam en of het bouwen en uitreden van het schip succesvol was. Techniek, lading, ge,ld...het zijn feiten, onpersoonlijk. De tweede reis van de Smit naar de Oost, in 1886, werd meegemaakt door Jan Ulrich Smit, de op een na jongste zoon van Jan Smit Czn. Hij maakte ook een rondreis van 3 maanden op Java. Het tweede deel van dit boek, 'Varen naar de Oost', geeft aan de hand van zijn dagboek en de correspondentie met zijn ouders, broers en anderen een indruk van zijn leven aan boord en de havens die werden aangedaan. Daarnaast geeft het een boeiend beeld van hoe het eraan toeging in het toenmalig Nederlands-lndië en van het dagelijks leven van de familie Smit.
Einde Quotatie
Het-stoomschip-Smit.-Varen-naar-de-Oost-13674896.jpg
Het-stoomschip-Smit.-Varen-naar-de-Oost-13674896.jpg (39 KiB) 6663 keer bekeken
Aahwel " Google en Gij zult vinden"......ABSOLUUT de centen waard!!!
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

-------------------
----------------------------------------------------------Afbeelding
”Jan Vos” schreef: De pest is -denk ik- dat je niet weet wáár te beginnen....en het hoe te vertellen.
Dat is een mooi stukkie, Jan. Daar heb je aardig je best op zitten doen, alleen... het hoort natuurlijk niet in dit topic thuis. Dat is geen verwijt of kritiek, dat is volledig mijn schuld, ik weet het. Ik begon in dit topic over alles opschrijven wat je weet, maar dat was zeker niet met de bedoeling om dat dan allemaal hier op Kombuispraat neer te zetten. Ik bedoel precies wat jij daar ook zegt: voorkomen dat al die kennis mee in het graf of het crematorium gaat. Dat jij je zeven multomappen in de container hebt geflikkerd, is erg jammer - om het dan maar voorzichtig te zeggen. Ik heb mijn boekjes formaat Succes Senior die ik heb bijgehouden vanaf de dag dat ik mijn eerste schip als kapitein kreeg hier vlak voor mijn neus staan en daar gooi ik geen enkel blaadje van weg. Zelfs de seinen van de semafoor in IJmuiden en het telefoonnummer van het sluiscommando - 02550-11744 - niet. Toen ik op latere leeftijd als ultieme opfriscursus alsnog naar school ging voor mijn 1ste rang, heb ik veel van de stof die ik daar voorgeschoteld kreeg en waarvan ik dacht dat ik daar, eenmaal weer op zee, ook nog plezier aan zou beleven, in zeer beknopte vorm vastgelegd in drie van diezelfde multomappen, formaat A4, aangevuld met wat ik belangrijk vond in de Bowditch en in Dutton's Navigation & Piloting . Het is niet te geloven hoe vaak ik daar tegenwoordig nog naar grijp. Dat zijn ook nu nog verdomd handige, snelle naslagwerken. Wie weet hoe blij een ander later met dat zootje is. Let wel – en daarmee beantwoord ik gelijk Harry’s vraag ...
Wie oh wie kan dat wat schelen? Wie heeft er dan later toegang tot en hoe? En wie gaat er dan eventueel zijn/haar voordeel mee doen?
Dat weet je niet, maar toch is het bepaald niet uitgesloten dat iemand daar later erg blij mee is. Niet om het in de praktijk te gebruiken, maar puur als document uit het verleden. Zo is het weinige dat ik van mijn vader heb overgehouden, buitengewoon belangrijk voor me. Dat koester ik. Daar strijk ik met mijn vingers over in een poging dat te voelen wat hij er destijds heeft ingelegd en waarvan hij overtuigd was dat het in sommige gevallen voor andere voelbaar was. In "De Prijs" ga ik daar uitgebreid op in en bij het schrijven van het boek heb ik ook geprobeerd om dat zelf toe te passen. In hoeverre dat resultaat heeft gehad, valt niet te zeggen; dat kan ik alleen maar vermoeden en denken dat bepaalde toevalligheden misschien niet zo toevallig waren.
Toen mijn vader in 1967 overleed, gingen zijn boeken voor het grootste deel naar mijn zuster. Later heb ik daar uitgezocht wat ik graag wilde hebben en nog weer later heb ik nog een aantal meegenomen. Een jaar voor haar overlijden was ik bij haar en toen kwam ze met twee oude boekjes die ze had gevonden en vroeg of ik daar belangstelling voor had. Een daarvan was het World Mechanical Year Book van 1930. Dat is zo'n boekje waarin een hoop praktische en theoretische kennis verzameld is. Voor mij heeft het alleen nog maar waarde door de aantekeningen die mijn vader er in maakte.Het kostte hem in dat jaar 1/6, one and six, één shilling and sixpence. In 1930 was de wisselkoers van het Engelse pond fl. 12,10 dus 1 shilling & sixpence was goed 90 cent. Dat was niet goedkoop voor zo'n klein boekje. Hetzelfde als ongeveer 17 euro nu. Maar iets dergelijks zou de verzamelde kennis en ervaring kunnen opleveren. Het was maar een idee en nogmaals: dat heeft niets met de Kleine vaart te maken, dus daar wilde ik het dan maar bij laten.
-------------------
----------------------------------------------------------Afbeelding
Jos schreef:En wat ook belangrijk is: er zijn veel Kombuizers afgehaakt omdat er in hun ogen te weinig reacties kwamen op hun berichten waar ze soms heel veel tijd ingestoken hadden.
Dat is enerzijds begrijpelijk, maar anderzijds niet juist. Ik heb dat gevoel hier zelf ook meerdere malen gehad en dat ook wel eens gezegd. Ik moest dan echter telkens weer terugdenken aan mijn krantenverleden. Ik heb dat niet zo erg lang gedaan, misschien twee jaar, ik weet het niet meer, maar het was voor mij wel een heel belangrijke ervaring. Ik heb bij de krant veel geleerd over schrijven. Over werken binnen een beperkte ruimte en met een deadline. Hoe je je stuk moet indelen, hoe je je doelgroep moet inschatten en hoe je je schrijven daarop moet instellen.

Maar bij het maken van, het meewerken aan een krant, moest je er bovenal van doordrongen zijn dat twee dagen na verschijnen van dat paginagrote artikel voor de weekendbijlage waar je soms weken aan had gewerkt, in een tijd toen een computer nog iets was voor grote geleerden en het internet nog heel, heel ver achter de oostelijke kim lag, de vis werd verpakt in die krant waar je met zijn allen terecht weer trots op was toen hij vers van de pers kwam. Dat was in de tijd toen je met de auto op pad moest om voor je verhaal mensen te interviewen en foto's te nemen en je uren in het archief van de krant doorbracht, bladerend door oude, stoffige jaargangen van de krant en behalve je eigen kennis van zaken alleen de openbare bibliotheek tot je beschikking had. Toen je nooit reacties of andere feedback van lezers kreeg. Je schreef dus wel voor je lezers, maar moest je voldoening halen uit het schrijven zelf en de wetenschap, de overtuiging, dat je iets goeds had geproduceerd. Iets dat het lezen waard was. Datzelfde moet je hier ook in gedachten houden als je veel tijd in een bijdrage hebt gestoken en er nauwelijks reacties komen, terwijl er bovendien tussen de weinige reacties vaak ook nog wel een stuk of wat zitten die helemaal niks om het lijf hebben. Daar moet je aan wennen.

Als ik hier iets nieuws start, hou ik de eerste zes of acht uur bij hoe vaak het topic na plaatsing geopend wordt en kijk dan meestal na vierentwintig uur nog eens. Gewoonlijk is dat in de eerste uren ruim twintig en soms zelfs dertig keer per uur, om in de daaropvolgende twaalf uur af te nemen tot vijftien, later tien keer per uur. Dat geeft dan ook zonder reacties een indruk van de belangstelling die er voor bestaat. Deze nieuwe reactie van mij in het topic Kleine Vaart werd in de eerste vierentwintig uur, dus inclusief de uren waarin er vrijwel niemand op het forum komt, gemiddeld meer dan twintig keer per uur gelezen en dat is veel. Er blijkt dus belangstelling voor te bestaan en daar moet je het dan mee doen; meer mag je niet verwachten.

Dat neemt niet weg dat het natuurlijk plezierig is om reacties te krijgen die getuigen van werkelijke kennis van zaken. Het is jammer om het te constateren en mogelijk niet leuk om te zeggen, maar dat zijn er telkens maar heel weinig. De reacties die ik per e-mail kreeg, stemmen ook niet hoopvol. Dat wil zeggen: die zijn - en het zijn er maar een paar, maar toch - in de trant van: "Vergeet het toch, man. Er is geen belangstelling en die kennis van zaken kun je wel vergeten. Die is er simpelweg niet."

Is dat zo? Ik durf dat hier niet zomaar te beweren. Maar het doet me wel twijfelen. Ik vergeet dit topic niet. Ik zal er nog eens goed over nadenken en kom dan vast wel iets tegen over die prachtige kleine vaart dat ook nu nog interessant of gewoon leuk is. Intussen blijf ik verdergaan met het topic "Innovatie", want dat is nú, dat is de toekomst. Dat leeft. Verder ook met de scheepsrampen die nog steeds gebeuren. Die interesseren me omdat die in het overgrote deel van de gevallen veroorzaakt worden door menselijke fouten die door die innovatie, door automatisering, voorkomen kunnen worden. Op de Kleine Vaart kom ik alleen terug als ik echt iets aardigs of interessants te melden heb. Dat heb ik echt wel; het is meer een kwestie van bepalen wat ook voor anderen aardig of interessant is.
Gebruikersavatar
Jinny
Berichten: 2199
Lid geworden op: 09 sep 2017 13:34

Re: De Kleine Vaart

Bericht door Jinny »

Even voor het idee, ik heb enkele maanden terug het topic over die Doxford diesels met heel veel belangstelling gelezen.
Daar waren posts bij van mensen die inmiddels (zoals jullie dat nemen) 'op de grote reis aangemonsterd' hadden.
Wat men schrijft wordt dus echt wel gelezen.
Al duurt het soms even.... :mrgreen:

Kennis die opgeschreven wordt is nooit weg.
Je wordt al geboren
Je wordt al begraven
Waarom zou je ook nog worden geleefd?
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10539
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: De Kleine Vaart

Bericht door jdbvos »

Maar weer eventjes terug naar waarmee we bezig waren, na die gigantische uitloper van me..... :oops:

We hadden het even over dat droogvallen&plakken...
Ik kom daar even op terug na het (bij StS) toevallig aanlopen tegen een fraai plaatje van een overduidelijk Engels coastertje, 'op verziede' te Guernsey
Een fraai voorbeeld van een dergelijk droogvallen, waar overigens honderden plaatjes van moeten zijn, denk ik...
Maar op dit plaatje zie je de diverse waterstanden aardig in die kademuur....
Overigens is dit geen "plakbodem": van een dergelijke bodem komt het schip probleemloos los....
Maar ik plaats de foto om een andere reden...
Ze was geladen met zand... en als ik die ligplaats zo zie, is die niet voor niets zo gekozen: als ze 10 a 20 m verder naar voren had gelegen, zou ze -denk ik- behoorlijk beschadigd kunnen worden, zo niet hebben kunnen breken....
Lijkt me een fraai boorbeeld van de noodzaak voor havenmeesters en loodsen....
Bijlagen
Bandick at St Sampsons (Guernsey) after discharging sand from Carteret ca 1985.jpg
Bandick at St Sampsons (Guernsey) after discharging sand from Carteret ca 1985.jpg (156.28 KiB) 6322 keer bekeken
Oost, west...ook best


Plaats reactie