Kombuispraat

Zijn uniformjas laat geen twijfel, alhoewel hij ook een slager zou kunnen zijn. (Misschien is hij dat ook).

Knakkers...
Harry heeft mij (verkort) geciteerd, Bertus:

Na iedere reis werd er tenminste een bemanningslid van de sterkte afgevoerd.
Dit had destijds niets met automatisering te maken, maar gewoon met de vraag: Waarom zitten deze knakkers nog aan boord?

Om even te reageren op Patru , dat het boordgeld van de S.M.N .wel leek of het van chocola gemaakt was ,dat het zo weg was in de warmte , nou ik kan je vertellen als het vroor , was het ook zo verdwenen , bij div. gezagvoerders was het max. f 12,50 in de 14 dagen in de periode eind '50 begin '60 ,maar zo als altijd zaten er div. mazen in het net om wat meer boordgeld te verkrijgen, met goede afspraken zo als ,wat over te nemen en dan in een vaste haven zo als Singapore of New York het terug betalen in dollars , poffen ging vaak moeilijk , dat degenen die de bar bestierde nog al stipt was [hofm of zieke pa ,maar over het algemeen kwamen we wel aan ons natje van 20 cent per glas, er was uit gerekend van 4 per dag ,
grtn.
Chris V.

Was het niet voorgeschreven om een ziekenpa aan boord te hebben als je 12 passagiers kon meenemen?

Als je meer dan 12 passagiers mee nam dan was een gediplomeerd arts verplicht.
Tot aan 12 passagiers was er geen arts of zieken pa verplicht maar deed de 1ste stuurman het medische werk.
Ik heb nooit anders meegemaakt dan dat de 1ste stuurman het deed en ben zelf 2 keer door eentje behandeld.
Een keer voor een zware keelontsteking, middel injectie met penicilline en een keer een dag of vier voor Rotterdam een
kaak ontsteking. Daar wist hij geen raad mee en zei dat ik bij aankomst Rotterdam meteen naar de tandarts moest gaan.
Voor de pijn aspirientjes en als dat niet hielp spoelen met jenever. Aan zijn neus te zien moest hij dit medicijn ook vaak gebruiken.
Toen ik hem om een bonnetje vroeg voor een fles jenever heeft hij mij zijn hut uit gejaagd.
Die was dus voor eigen kosten maar dat hielp geweldig. De ontsteking zat onder een verstandskies dus een flinke pluk watten in de jenever
en die pluk boven op de verstandskies. Deed eerst geweldig zeer voor een paar minuten maar toen begon de pijn te zakken.
Ik moest regelmatig een slok nemen ook op wacht. Nu liep je alleen wacht op dat schip dus dat was niet zo'n probleem.
Ik durfde ook niet te stoppen met jenever want ik was veel te bang dat de pijn weer terug zou komen.
Voor de mensen die geen begrip hadden voor mijn lijdensweg vulde ik steeds een leeg colaflesje met jenever zodat ik eigenlijk overal mijn medicijn binnen hand bereik had.
Ik heb later in mijn leven van geen enkele medicus zijn prima medicijn voorgeschreven gekregen.

Moraal van dit verhaal: je hebt geen dokter of zieken pa aan boord nodig als er een 1ste stuurman met een blauwe neus aan boord is.

met een blauwe neus aan boord is.

Weet ik nu eindelijk waarom de inwoners van Nova Scotia " Blue Noses" worden genoemd Henk .....in tegenstelling tot de Zwollenaren daar in Salland......dat zijn de " Blue Fingers"

als er een 1ste stuurman met een blauwe neus aan boord is

Mooi verhaal, Henk !

@Jos plaatste in "Mooie neusjes" een tekst bericht van de Canadian Constructor 1922.
Ik kwam onder andere dit tegen.
Als er geen ziekenpa aan boord is.

Zoals meerdere van ons al hebben aangegeven op de meeste koopvaardij schepen was de medische kennis wat minder, zo is mij gebeurd dat ik een dag voor dat ik aan boord ging ( ik ben de naam van het schip en de precieze datum kwijt)ik naar de tandarts ging .Deze moest een plekje uitboren en repareren. Maar tijdens het boren schoot hij uit en raakte het tandvlees. Ik hoor het hem nu nog zeggen ,,oh dat heelt wel” ik ben de dag er na op de boot gestapt en wij vertrokken richting Zuid Afrika.
Na drie dagen begon ik pijn te krijgen en er zat een bultje boven de tand die behandeld was. De stuurman heeft meen ik via radio Holland advies gevraagd en men kwam tot de conclusie dat er een ontsteking zat en dat dit met penicilline in toom moest worden gehouden. Maar de pijn werd er niet minder om. En de bult werd maar groter boven mijn tand.( als ik dit nu nog eens zou hebben had ik een naald warm gemaakt en het geheel open geprikt.) op drie dagen voor Kaapstad heb ik geen penicilline spuit laten zetten en heb ik me een stuk in de hakken gezopen. En dat was de eerste nacht sinds lange tijd dat ik 7 uur had geslapen. Aankomst Kaapstad naar de tandarts. Open gemaakt en schoon gemaakt. Aankomst port Elizabeth. Open gemaakt en schoon gemaakt. In Durban kwam de tandarts op het idee om maar eens een röntgenfoto te maken en men kon zien dat de kaak was ontstoken en was al aangetast. Toen de tand getrokken en het bot schoon gemaakt . Ik ben bij thuis komst naar de tandarts gestapt en heb het resultaat laten zien van zijn,, oeps even een beetje uitgeschoten. Waarop hij zei ,, O maar waarom bent u niet naar mij gekomen u had niet naar mijn collega’s hoeven te gaan. “Hij had dus zo goed geluisterd dat de naam Kaapstad en Durban volgens hem collega’s waren. Het is wel zo dat men mij achteraf in Durban op de thuisreis tijdens de controle vertelde als we geen penicilline had gespoten het veel slechter met me wat afgelopen.
Het gaat jullie goed.
Groeten John Baar