Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Tja, Gerard, dat komt dus recht uit het harte... :-D
Het staat je natuurlijk vrij om je niets van die nieuwe spelling aan te trekken - die overigens niet is bedacht door "Haagse kwiepen", maar het werk is van de Nederlandse Taalunie, een samenwerkingsverband tussen Nederland en (Vlaams) België. Wel moet je dan besluiten of dat alleen om die tussen-"n" gaat, of dat je de hele spelling afwijst. Maar welke spelling wil je dan gebruiken? Die van de jaren vijftig, zeg je. Maar alles daarna dan? Ga je terug naar "kado" en "kadet", "buro" en "kommies", om maar eens iets te noemen? Of sla je die over en blijf je bij de spelling zoals die was voor de laatste verandering?

Gaat het je inderdaad alleen om de tussen-"n", dan bevind je je in goed gezelschap; zoals je mogelijk weet hebben ook een aantal kranten en weekbladen - Volkskrant, Trouw, NRC Handelsblad, Elsevier, HP/De Tijd, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland - plus de NOS, Tekstnet en Planet Internet in 2006 besloten deze nieuwe spelling te boycotten. Ze gaven daartoe Het Witte Boekje uit en noemden hun spelling de Witte Spelling. Ze dachten toen dat dit verzet een nog veel bredere aanhang zou vinden en dat de Taalunie zo onder druk zou komen te staan dat ze die nieuwe spelling zouden moeten terugdraaien. Dat is niet gebeurd en dat zal ook niet gebeuren. Ik denk eerder dat met het verstrijken van de jaren ook die dissidenten zich bij de nieuwe spelling zullen neerleggen. Het zijn kranten en tijdschriften, wat veel redactiewisselingen betekent en dan willen er nog wel eens dingen worden veranderd.

Voor mij was het geen punt. Ik werk tegen betaling met taal en dus moest ik de mensen die mij opdrachten geven in 2006 beleefd vragen welke spelling ze prefereerden. Dat was de nieuwe spelling en dus ben ik die gaan gebruiken. Na een paar maanden weet je niet beter. Die soms wat vreemde tussen-"n" went razendsnel en na een jaar valt het je onmiddellijk op als iemand die vergeet of opzettelijk niet gebruikt.
Een afwijkende mening hebben is heel leuk en aardig, maar je moet natuurlijk wel uitkijken dat je niet wordt als die mensen die naar de open dag gingen van het kampement waar hun zoon gelegerd was. Die zeiden later: "Onze Jan doet het hartstikke goed. Hij kan marcheren als de beste. Ze liepen allemaal uit de pas, behalve onze Jan." :roll:

Tja, Gerard, dingen veranderen nu eenmaal. Jij wilt liever terug naar het verleden. Pas op dat je niet te ver teruggaat. Je hebt het over brieven uit 1800. In de allereerste editie van Van Dale uit 1864, was het ook allemaal hartenkreet en hartenpijn en hartenleed en ganzenveer en koeienkont. Dat die tussen-"n" er later tussenuit viel, moet veel mensen aan het hart zijn gegaan en velen zullen hem waarschijnlijk nog lang zijn blijven gebruiken, boos als ze waren over zoveel taalslordigheid. Die moesten toen waarschijnlijk ook niets hebben van die lieden die zomaar besloten dat die "n" wel weg kon omdat hij toch niet uitgesproken werd. Die ouwe knakkers draaien zich nu misschien vergenoegd om in hun graf en denken: Kijk eens aan, eindelijk gerechtigheid. De tussen-"n" is terug. :-D

Goeie uitgevers zijn er genoeg, Gerard. Het probleem is dat die erg kieskeurig zijn met wat ze willen uitgeven en ook heel erg kritisch. Als je zo gelukkig bent om bij een reguliere uitgever een voet - wat zeg ik? - een kleine teen tussen de deur te krijgen, kun je maar beter goed naar die uitgever luisteren en je naar zijn of haar wensen schikken, anders wordt het bij voorbaat helemaal niks. Eisen kun je alleen stellen als er van je vorige boek minstens 50.000 exemplaren zijn verkocht. Ik zei het al eerder: bij mijn eerste boek mocht ik niet eens de titel bepalen. Wel zal een goede redacteur het wel uit haar hoofd laten om in je dialogen te gaan zitten veranderen. Wat tussen aanhalingstekens staat hoeft niet altijd goed Nederlands te zijn. Integendeel: dialoog moet zijn zoals mensen écht praten. Dat goed weergeven is een kunst die lang niet iedere schrijver beheerst.
Wel doe ik bij elke vertaling die ik klaar heb een aantal aanwijzingen voor de redactie en de persklaarmaker om te voorkomen dat bepaalde dingen worden "verbeterd" die juist moeten blijven staan zoals ik het heb geschreven. Van eigen werk krijg je altijd de uiteindelijke drukproeven te zien. Die kun je dan controleren op dat soort dingen. Jij hebt bijvoorbeeld geschreven:
Ondanks de heldere maneschijn gleed hij uit over een bananenschil en viel met zijn tandeloze smoel in de kippenstront.
"Kijk toch uit, koeiekut!" riep zijn vrouw.

Dan moet dat eigenlijk "koeienkut" zijn, maar omdat het dialoog is en zijn vrouw die tussen-"n" vast niet uitspreekt, mag dat niet worden veranderd. :roll:

Dit is echter weer een ander chapiter.

Ah, ik zie dat Dick zich ook weer bij dit topic aansluit. Ach ja, het befaamde "pannenkoek" waar iedereen onmiddellijk over viel. Dat is ook weer zo'n hartstikke ouderwets woord; ook dat werd in 1864 net zo geschreven als we het nu weer moeten doen. :wink:
Wat zingt Bob Dylan ook alweer?

The Times They Are A-changin'

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'.
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.


Wat je voor jezelf schrijft of wat je bijvoorbeeld op een forum wil zetten of in welke spelling je je brieven wilt schrijven, dat is helemaal aan jou. Maar wil je gaan publiceren, dan zal je je toch echt moeten schikken naar degene die eventueel bereid is om jouw werk aan een groter publiek voor te leggen. Als je een manuscript naar een uitgever hebt gestuurd en je hebt het geluk dat het op de stapel komt die ook echt gelezen gaat worden, dan kun je maar beter zorgen dat je spelling en je grammatica correct zijn, anders gaat het nadat de eerste pagina gelezen is, alsnog op de stapel "WVW" - Waardeloos, Vlug Wegwezen.

Nogmaals: vandaar het grote succes van al die internetuitgevers. Die zal het worst wezen wat jij hebt geschreven. Jouw centen in hun zak, dat is het enige dat telt. Dan willen ze je ook nog wel vertellen dat je een groot schrijver bent. Als de kassa maar rinkelt.

Nog even terugkomend op het gebruik van Engelse uitdrukkingen in het Nederlands. Ik kom net in mijn vertaling het begrip "hate crime" tegen: een misdrijf uit haat tegen iemand, maar vaker tegen een bepaalde groep - homo's, kleurlingen, joden. Dat is intussen ook in het Nederlands geaccepteerd en in Van Dale opgenomen, maar dan wel als één woord: hatecrime.

Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14381
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Net van het Internet geplukt............
Ondanks dat ik nu dus 30 jaar " in't buut'nlaand woonuh" woar ze allenig mah Engels proat en schrieft- en woar ak ok un bult Engels - en goed muh mah rek'n-mudduh schriev'n!!.....kan ik nog aardig uit de voet'n in het ABS Nederlands en ak in't darp kommuh kunt ze nait an mien plat heur'n dak " ah un bestuh tiet vot uhwes binnuh!!!"
t'zit volgens mien allemoahluh tussen de oorties zekt ze weh, en t'is ok mah net waij oezelf wiesmaakt- ik hadduh vrogger buur'n die waar'n un moand noah Amerika uhwes en toen kon'n ze gien Goed Hollands meer proat'n " You know" :lol: :mrgreen:

Publisher halts book about bombing of Hiroshima
Mar 1, 4:07 PM (ET)

By HILLEL ITALIE

(AP) In this Feb. 26, 2007 file photo, author Charles Pellegrino is shown during a news...
Full Image

NEW YORK (AP) - Publication has been halted for a disputed book about the atomic bombing of Japan in 1945, The Associated Press has learned.

Charles Pellegrino's "The Last Train from Hiroshima" had received strong reviews and had been optioned for a possible film by "Avatar" director James Cameron. But publisher Henry Holt and Company, responding to questions from the AP, said Monday that Pellegrino "was not able to answer" several concerns, including whether two men mentioned in the text actually existed.

"It is with deep regret that Henry Holt and Company announces that we will not print, correct or ship copies of Charles Pellegrino's 'The Last Train from Hiroshima,'" the publisher said in a statement issued to the AP.

Doubts were first raised about the book a week ago after Pellegrino acknowledged that one of his interview subjects had falsely claimed to be on one of the planes accompanying the Enola Gay, from which an atom bomb was dropped by the United States on Hiroshima in 1945. Holt had initially promised to send a corrected edition.

But further doubts about the book emerged. The publisher was unable to determine the existence of a Father Mattias (the first name is not given) who supposedly lived in Hiroshima at the time of the bombing, and John MacQuitty, identified as a Jesuit scholar presiding over Mattias' funeral

"I read a number of books on this period of time and none of them mentioned Mattias or MacQuitty. I knew there was no way those people could have been omitted if they were real," said history professor Barton Bernstein of Stanford University.

Pellegrino's own background was also questioned. He sometimes refers to himself as Dr. Pellegrino, and his Web site, , lists him as receiving a Ph.D. in 1982 from Victoria University of Wellington, New Zealand. But in response to a query from the AP, the school said it had no proof that Pellegrino had such a degree.http://www.charlespellegrino.com

"It is easy to understand how even the most diligent author could be duped by a source, but we also understand that opens that book to very detailed scrutiny," according to the statement from Holt.

"The author of any work of nonfiction must stand behind its content. We must rely on our authors to answer questions that may arise as to the accuracy of their work and reliability of their sources. Unfortunately, Mr. Pellegrino was not able to answer the additional questions that have arisen about his book to our satisfaction."

E-mail and phone messages left with Pellegrino were not immediately answered. Cameron's office had no immediate comment.

Holt publicist Nicole Dewey said 18,000 copies of the book, published in January, were in print. The publisher "will issue full credit to wholesalers and retailers who wish to return the book. Consumers who seek a refund should return to the retailer from whom they purchased the book," Monday's statement said.

As of Monday afternoon, "Last Train" was ranked at 244 on the Amazon.com best-seller list. According to Nielsen BookScan, which tracks around 75 percent of industry sales, the book has sold 7,000 copies.

The book's fate not only means the likely demise of the film deal with Cameron, who provided a blurb for "Last Train," but complicates the long history of collaboration between the director and Pellegrino, who served as an adviser for "Avatar," the box-office champ that has been nominated for nine Academy Awards.

Cameron wrote introductions for Pellegrino's "Ghosts of the Titanic," published in 2000, and for the controversial 2007 release "The Jesus Family Tomb," co-authored by Pellegrino and strongly questioned by scholars for its assertion that a tomb discovered in Jerusalem contained the remains of Jesus and possible family members.

When first released, "The Last Train from Hiroshima" received high praise from The New York Times' Dwight Garner, who called it a "sober and authoritative new book" and a "gleaming, popular wartime history." Pellegrino first acknowledged flaws in the book when he told the Times last month that he had been misled by Joseph Fuoco, who had claimed he was a last-minute replacement for flight engineer James R. Corliss.

Other books, mostly memoirs, have been withdrawn in recent years, including Margaret B. Jones'"Love and Consequences" and Herman Rosenblat's "Angel at the Fence." Publishers traditionally review manuscripts for possible legal problems, but have resisted calls to fact-check nonfiction works, saying the process is too expensive and time-consuming.

Holt's Dewey declined comment Monday on whether "Last Train" had been fact-checked.

Pellegrino, 56, has also written science fiction and magazine articles. A piece he wrote for Omni magazine in 1985 is widely credited as an early examination of whether the DNA of flies preserved from prehistoric times might include information about dinosaurs, a theory amplified in Michael Crichton's "Jurassic Park."
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Kijk eens aan, dat zal je als uitgever maar gebeuren, dat je sterauteur zijn huiswerk niet heeft gedaan. Wat een blamage.
Het heeft wel een hoop leuke commentaren losgemaakt. Als Pellegrino zijn huiswerk wél zou hebben en dan ook goed, zou hij hebben geweten dat er in de loop der tijden heel wat mensen zijn geweest die beweerden dat ze tijdens die vlucht naar Hiroshima en later naar Nagasaki aan boord van een van die vliegtuigen waren.
Zo zegt ene Russell E. Gackenbach, die navigator was aan boord van de "Up An Atom", een van de zes vliegtuigen die deelnamen aan de tweede atoomaanval, die op Nagasaki, naar aanleiding van het bericht dat Pellegrino's bron Fuoco helemaal niet aan boord was: "Als iedereen die later beweerde aan boord te zijn geweest dat ook inderdaad was geweest, waren we helemaal niet van de grond gekomen." :-D

Kijk dat behoor je als schrijver dan toch te weten, vooral omdat het vandaag de dag heel simpel is om alles aan de weet te komen wat je nodig hebt. Er is een heel uitgebreide site over de 509th Composite Group, de vliegtuigen die waren uitgekozen voor de vluchten naar Hiroshima en Nagasaki. Daar vind je ieder bemanningslid van elk vliegtuig en daar zit geen meneer Fuoco bij.

Blij dat ik zelf zo'n mierenneuker ben die alles haarfijn wil weten en die niet wil dat iemand hem op een fout kan betrappen. En een fout is nog tot daaraantoe; die kan iedereen maken. Maar een blunder...?
Een goed voorbeeld zit meteen in de zin hierboven. Dit topic gaat over taal, over schrijven, over spellen, reden waarom ik hier nog mierenneukeriger ben dan gewoonlijk, want voor dat je het weet, roept er iemand: "Kijk naar je eige, man!" :-D

Ik wist werkelijk niet onmiddellijk hoe je dat nu eigenlijk schrijft: "tot daar aan toe" of "tot daaraan toe" of "tot daar aantoe" of weet-ik-veel. Van Dale brengt niet onmiddellijk de oplossing en dus gewoon op Google ingetikt: "tot daar aan toe". Dan word je direct doorverwezen naar de voortreffelijke site van ONZE TAAL en weet je onmiddellijk - en ook voor altijd - van de hoed en de rand.
Er is nauwelijks nog een excuus te vinden voor het maken van spel- en taalfouten. Tekstverwerker met spellingcontrole - zonder tussen-"s" - met daarbij de Van Dale, het Groene Boekje, de Schrijfwijzer én het internet tot je beschikking, dan mag je in teksten die gepubliceerd gaan worden geen fouten meer maken.

Maar pas op: het is nog veel moeilijker. Het moet foutloos zijn, maar als het een verhaal is, moet het tevens boeiend zijn, anders leest natuurlijk geen mens het en dat is dan ook weer jammer. Als je die link naar Onze Taal aanklikt, zie je links iets aardigs staan:
"Sommige mensen zul je nooit betrappen op een taalfout in de strikte betekenis, maar ook nooit op een welluidende, krachtige, pakkende, sterke, spitse, sprankelende formulering." Kristien Hemmerechts.

Dat is een waar woord. Maar zeker geen vrijbrief om maar raak te doen; wel een stimulans om het nóg beter te willen doen. Nooit tevreden zijn.
Boeiend, pakkend, krachtig, foutloos, mooi, vloeiend lopend Nederlands met natuurlijke dialogen, daar moet je naar streven.
Gaat u er maar even aan staan.
Of is het "aanstaan"...?
What the hell, zeggen ze dan in Finland. :roll:
Gebruikersavatar
Leo Bokkum
Berichten: 508
Lid geworden op: 15 dec 2006 05:30
Locatie: Oost Drenthe

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Leo Bokkum »

Tejoo, juh laad muh duh moet induh sgoene sakkuh med dad gepriechul ofer duh taaal
assik daro alluhmaal an mot denkuh dankomp ur geneen woort meer uid mein toestebort

chroetjus, lejo :lol:
pee es; gaad aajubee door med juh tipz.
(zorry foor duh drie zpelvautuh)
Pas geen oplossingen toe voordat je weet wat het probleem is
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Ja, lejo daar moeje alhemaal aan denke maar alen as je hut in drugleters op pampier wil verkope.
Hiero doejemarenbietje. Dammag.
Azzuwuh maar begreipe waje bedoeld.
De balluh.
8)
Jos Komen (R.I.P)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Theo,
ik laat jouw adviezen even rustig op me inwerken.
Want inderdaad was mijn eerste reactie: "Waar blijft dan de spontaniteit van je verhaal?"
Simon Carmiggelt had daar geen last van; die dook de kroeg in en het verhaaltje kwam vanzelf.
Inderdaad schrappen, maar dat valt me zwaar tegen, want dan ontbreekt er weer iets in het verhaal.
Weggooien dan?
Tja, het verhaaltje is 8 of meer jaar geleden spontaan opgeborreld.

Of toch maar alles op internet blijven publiceren?
De jeugd van tegenwoordig...die heeft de toekomst en men leest tegenwoordig steeds vaker via internet en ook de fabikanten van laptops spelen daar op in.
HET grote voordeel van een schrijver is dan: je kunt ten alle tijden het verhaal wijzigen. :-D
HIER staan verhalen van mij, ik ga daar eerst maar rustig aan gaan sleutelen en dan zie ik over een half jaar wel weer verder.

Dit is voorlopig dus even mijn Plan van Aanpak, zoals dat zo mooi heet. :)

EN ik blijf uiteraard jouw adviezen volgen. :)

Kijk, weer zoiets....volgen.
Ga ik ze opvolgen of volg ik alleen je berichten? :lol:
All the best
Jos
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Waar blijft dan de spontaniteit van je verhaal?
Hoe bedoel je dat precies, Jos?
Een verhaal, een goed verhaal, ontstaat nooit spontaan. De idee misschien wel, maar het verhaal zelf is een ingewikkeld en moeilijk proces van beginnen, overnieuw beginnen, veranderen, schrappen, omdraaien, wegleggen, maanden later weer oppakken.
Carmiggelts verhalen kwamen niet vanzelf; de ideeën deed hij misschien wel in de kroeg op, maar dat wilde niet zeggen dat hij die dan ook zomaar opschreef en klaar is Kees. Hij was een geweldig vakman, want vooral korte stukjes zijn erg moeilijk en als er dan ook nog de druk van een deadline achter zit, wordt het helemaal wat. Hij schreef inderdaad vaak in de kroeg, maar dat kon dan evengoed het uitwerken van een idee van een jaar eerder zijn.
Nee, daar moet je geen spontaniteit in zien; alleen maar een groot vakmanschap.
Vergelijkbaar met Toon Hermans. Pas na zijn dood kwamen we erachter dat elk woord, elke beweging, elke lach, zorgvuldig ingestudeerd was. Dat hij soms voor een lege zaal stond te grijnzen en te buigen en grappen te maken. En thuis voor de spiegel, kijken hoe hij moest grijnzen, beetje meer of een beetje minder. Als dat helemaal ingestudeerd was en bijgeschaafd en gepolijst en het voor hemzelf helemaal perfect was, dán pas ging hij voor het publiek en leek het net of het allemaal zomaar vanzelf ging.
Bij Carmiggelt was dat net zo. Een groot vakmanschap, een meester van de korte schets. Na zijn dood wilden de medewerkers wel kwijt dat de "opa van heel Amsterdam" in werkelijkheid een chagrijnig, vrouwonvriendelijk mens was geweest, die in niets leek op de man die wij op de tv zagen als hij een van zijn Kronkels voorlas, ingeleid door Ellington's In a sentimantal mood met John Coltrane.

Nee, wel schrappen, wel opnieuw beginnen, maar niks weggooien, Jos. Ik heb vergeelde pagina's met stukjes die in in 1955 of daaromtrent typte op een ouwe schrijfmachine die ik 's avonds na mijn wacht stiekum vanuit het ladingkantoor naar mijn hut sjouwde. Andere uit de zestiger jaren die complete onzin bevatten en dus gerust weg zouden mogen, maar ik kan er niet toe komen. Die lees ik nog wel eens met verbazing of verwondering, maar vooral omdat ze herinneringen terugbrengen. Ik ben een hoofdstuk kwijt dat oorspronkelijk in "De Prijs" zat, maar dat naar een zijweg voerde die ik bij nader inzien niet in wilde slaan, of liever: die voerde naar een heel ander boek dat misschien nog wel eens geschreven wordt. Dat stuk ben ik kwijt. Ik heb het niet uitgeprint en ik weet bijna zeker dat het ergens op een harde schijf of een memorystick staat, alleen kan ik het niet vinden. Dat vind ik jammer. Ik kan het wel herschrijven, maar daar heb ik dan dezelfde stemming voor nodig als die waarin ik was toen ik het voor de eerste keer schreef. Dat was geen vrolijke stemming en het was ook geen vrolijk hoofdstuk, al zitten die dan ook verder niet of nauwelijks in het boek zoals het geworden is. Niets weggooien. Ja, als je een verhaal helemaal klaar hebt en het is echt zoals je het wilde hebben, dan kun je oudere versies weggooien. Maar geen stukken die je bij nader inzien hebt weggelaten; die moet je bewaren.

Leg je ideeën vast, in een paar woorden of een paar zinnen, voor mogelijk later gebruik. Laat die bezinken. Er komt misschien een moment dat je opeens het hele verhaal in je hoofd hebt. Dat kan jaren later zijn, dus spontaniteit? Nee, echt niet. En al helemaal niet tijdens het schrijven. Dat is wikken en wegen, elke zin en elk woord in die zin. Elke komma, elk accent.

Maar het hóéft toch ook allemaal niet zo nodig? Beter in je hele leven vier echte goede korte verhalen, dan tien boeken waar de honden geen brood van vreten.
Willem Elsschot was een van onze grootste Nederlandstalige schrijvers. Hij won in 1951 de Constantijn Huygensprijs en twee Belgische staatsprijzen - hij was Belg.
Toen ik alweer een poosje geleden gedwongen op bed lag met mijn gescheurde ruggenwervel - met tussen-"n" - heb ik zijn volledige werk gelezen. Dat kon ook makkelijk want het zijn maar 750 bladzijden. Maar wat voor een bladzijden! Puur goud. Nog steeds erg mooi en vooral heel leerzaam. Dát is schrijven, mensen.
Ik kwam op het idee om hem weer eens te gaan lezen - vele, vele jaren geleden las ik Lijmen, Kaas en Het been - omdat ik zag dat hij een novelle had geschreven met de titel Het Tankschip. Die kende ik niet en omdat zijn volledige werk op Boekwinkeltjes ook maar iets van 5 euro kostte - en nog kost - heb ik dat toen maar besteld. Mooi verhaal, Het tankschip. Verwacht alleen niet het genre verhaal dat je als tankerman zou verwachten, om het zo dan maar te zeggen. Aanbevolen.

Waarom eigenlijk proberen om "memoires" te schrijven? Het merendeel van de mensen interesseert het geen reet wat jij allemaal hebt meegemaakt in Singapore of Ras Tanurah, in Helsinki of bij de wilde wijven op de Poekoe Poekoe Eilanden. Er zijn duizenden anderen die precies hetzelfde hebben meegemaakt. Waarom zou het überhaupt belangrijk zijn dat wat je schrijft ook waargebeurd is? Dat is helemaal niet nodig.
Iets anders is dat je, als je gevaren hebt, of liever: als je niet je hele leven in een zacht baantje op maximum vijftig kilometer van je geboortehuis hebt gezeten, je het een en ander hebt meegemaakt, andere mensen en andere culturen hebt leren kennen, "je blik hebt verruimd", zeg maar. Je zou wel dom zijn als je daar bij het schrijven geen dankbaar gebruik van zou maken. Maar ook dan kun je een prachtig verhaal bouwen op een toevallig gesprek of maar een paar zinnen van dat gesprek dat je toevallig opving in de trein tussen Zwolle en Groningen.

Kijk wat je kunt combineren. Pak een paar willekeurige gebeurtenissen, een paar ontmoetingen met mensen, maakt niet uit wat en wie weet kun je daar iets moois van maken. Dan is het fictie waar een kern van waarheid inzit. Dan schep je iets dat er voordien niet was. Dat geeft erg veel voldoening. Niet bestaande mensen beginnen te leven, écht te leven, want als je het goed doet, zie je ze voor je, zie je ze bewegen en hoor je ze praten en als je kunt schrijven, beleeft je lezer dat met je mee en ziet en hoort hij of zij die mensen ook, ziet de omgeving waar jij hem brengt en beleeft het met je mee.

En haast je vooral niet. Ik heb nog tientallen ideeën die misschien nog wel eens uitgewerkt worden, maar misschien ook niet. Ik heb losse aantekeningen waarvan ik bij god niet meer weet waar ze op slaan. Wat bedoelde ik in jezusnaam met: "Man met bokshandschoenen op sloependek"? Geen idee. Als iemand er een verhaal van kan maken: be my guest. Ik zal hem niet van plagiaat beschuldigen. :-D
Jos Komen (R.I.P)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Theo,
je hebt verhaaltjes en "een goed verhaal".
Ik en vele kombuizers vinden het gewoon heerlijk om verhaaltjes te vertellen op Kombuispraat en het is voor velen een feest van herkenning.
Gewoon lekker plezier hebben in het schrijven en anderen die soortgelijke situaties hebben meegemaakt vinden dit prachtig om te lezen.
25 jaar lang schreef ik in het bedrijfskrantje leuke verhaaltjes waar iedereen met volle teugen van genoot, een stukje herkenbaarheid voor degenen die er werkten.
Ik schreef humoristische stukjes in de EDO-er over voetbal van vroeger.
En begon toen in Wordperfect 3.1 ook scheepvaartverhaaltjes te schrijven.
Toen het internettijdperk aanbrak werden mijn verhaaltjes bij Nautiek.nl geplaatst en er is zelfs door Nautiek een boekje uitgegeven: "Praten op de valreep" waar 4 van mijn verhalen klakkeloos waren overgenomen.
Ik was wel zo trots als een aap met 7 staarten dat er een boekie was uitgegeven waar verhalen van mij instonden.
Er stonden wel veel typefouten in en andere dingen waar ik me later aan begon te ergeren.
Inderdaad, gewoon verhaaltjes die ik destijds zomaar uit de losse pols heb geschreven.
Maar voor het "Echte Werk" moet ik dus nog een hoop leren. :)
Ik kan me een stukje van Bomans herinneren, die wilde ook eens een leuk Carmiggelt verhaaltje over een Amsterdamse kroeg gaan schrijven, maar in alle tapperijen die hij toen bezocht kwam hij alleen maar beschonken figuren tegen waar geen verstandig woord uitkwam. :lol:
All the best
Jos
Bram

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Bram »

Heren schrijvers

een verhaal begint pas als je interresse heb in gebeurtenissen die je aanspreken,ik kan niet schrijven ,en ik wil niet schrijven,want wat ik mee heb gemaakt hebben velen ook meegemaakt opgesmukt met fantasie of als waarheid.
als voorbeeld wil ik dit boek van de schrijfster Elise..G.Lenkeek nemen,die een boeiend verhaal heeft geschreven over een ex collega van mij ,toen ik gedetacheerd werd in de Robert Koch kazerne in Amsterdam (garage)ferry liet af en toe wel iets doorschemeren maar bijna altijd het zelfde als wat andere Indische Nederlanders vertelde.

Deze man heeft meer meegemaakt dan vele andere,tot zelfs na de Jappen tijd
Hij heeft het "geluk" gehad dat een profesionele schrijfster er bij toeval achterkwam,want Ferry kon met zijn verleden maar niet afrekenen ,het heeft de schrijfster ook een aantal jaren gekost voor zij ,zijn waar gebeurt verhaal in elkaar kon zetten,,maar toen zij de "geest" kreeg was het ook in een half jaar gereed.

hier een beschrijving van het boek.

en dit is geen reclame,maar een herinering aan een goede collega.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Bram
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Brazuca »

Theo, Jos, et al;

Ik ben het niet met je eens Theo, dat er geen belangstelling voor memoires van een ex-zeeman zou bestaan. Als ik door de gastenboeken van diverse web-sites lees van ex-collega´s, dan zie ik over het algemeen positieve reacties van mensen die deze verhalen met interesse lezen en herlezen. Het is misschien een specifiek publiek dat naar dit soort sites kijkt, maar ja, de de bouquet-reeks wordt ook in grote getallen gedrukt en gelezen.

Ik heb zo de indruk dat vele ex-zeevarenden, hun eigen ervaringen herbeleven, door het lezen van ervaringen, anekdotes, verhalen en/of memoires van andere ex-zeevarenden, die wel hun verhalen op het internet hebben gezet. Ik denk dat het voornamelijk gaat om het zoeken van erkenning en herkenning. Je kunt als ex-zeevarende moeilijk je verhalen tegen een walslurp vertellen, in eerste instantie zal die persoon de helft van het verhaal niet begrijpen en de andere helft niet (willen) geloven. In tweede instantie zal die persoon afhaken, en niet meer willen luisteren naar de verhalen van die fantast..., onze ex-zeevarende, die om niet gefrustreerd te raken, op zoek gaat naar gelijkdenkenden, vandaar het succes van dit forum en de ´memoires´sites van ex-collega´s.

Nu zul je zeggen, je hebt het over verschillende zaken.
Ja en nee, zeg ik dan.
Een aantal van die verhalen op de verhalen-sites hebben voldoende kwaliteit of zijn dusdanig interessant dat ze in een boek thuishoren. Als zelfstandig kort verhaal, of deel uitmakend van een groter verhaal.

Zelf heb ik het plan om ook een boek te schrijven, met mijn vaartijd als inspiratiebron, en ben al met de eerste stappen begonnen. Ik lees en herlees jouw opmerkingen op dit forum regelmatig, en acht ze van grote waarde voor mijzelf en andere aanstaande schrijvers.
Ook je bijdragen over bijvoorbeeld WW-II vind ik van bijzonder hoge kwaliteit en doen een stuk verleden herleven, wat niet in geschiedenisboeken is terug te vinden. Waarvoor dank !


Plaats reactie