Sterke openingen

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Sterke openingen

Bericht door dita »

@alle lezers

Bij het ter hand nemen van een boek bekijkt de gemiddelde lezer meestal de eerste volzin op pagina 1 van hoofdstuk 1. En die zin bepaalt dan of het boek gelezen wordt dan wel terug op de plank gaat. De eerste alinea is dus zeer belangrijk en maakt of breekt een verhaal.
Nu heb ik de eigenaardige gewoonte om van ieder nieuw te lezen boek die openingenszinnen te noteren in een schoolschrift.
Ik begin maar met mijn laatste, voor mij, nieuwe boek, een in het Engels geschreven uitgave “The Ice Master” door Jennifer Niven. Het verhaal gaat over een Canadese expeditie naar de Arctische wateren in de jaren 1913.
De openingszin van dit boek :
William Laird McKinley, a small, weak infant, was not expected to live very long. The doctors told his parents that he would be lucky to survive a year and that, if by some miracle the child should live longer, he would never make it to adulthood.

Ik vond het een mooi begin bracht mij in één keer in het verhaal en ik las verder.

Wie heeft nog meer sterke openingen?
Groeten
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs

Theo Horsten (R.I.P.)

Re: sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Call me Ishmael. Some years ago - never mind how long precisely - having little or no money in my purse, and nothing particular to interest me on shore, I thought I would sail about a little and see the watery part of the world. It is a way I have of driving off the spleen and regulating the circulation. Whenever I find myself growing grim about the mouth; whenever it is a damp, drizzly November in my soul; whenever I find myself involuntarily pausing before coffin warehouses, and bringing up the rear of every funeral I meet; and especially whenever my hypos get such an upper hand of me, that it requires a strong moral principle to prevent me from deliberately stepping into the street, and methodically knocking people's hats off- then, I account it high time to get to sea as soon as I can. This is my substitute for pistol and ball. With a philosophical flourish Cato throws himself upon his sword; I quietly take to the ship. There is nothing surprising in this. If they but knew it, almost all men in their degree, some time or other, cherish very nearly the same feelings towards the ocean with me.

Herman Melville (1819-1891)
Mobey Dick or The Whale (1851)


This could have occurred nowhere but in England, where men and sea interpenetrate, so to speak--the sea entering into the life of most men, and the men knowing something or everything about the sea, in the way of amusement, of travel, or of bread-winning.

We were sitting round a mahogany table that reflected the bottle, the claret-glasses, and our faces as we leaned on our elbows. There was a director of companies, an accountant, a lawyer, Marlow, and myself. The director had been a Conway boy, the accountant had served four years at sea, the lawyer--a fine crusted Tory, High Churchman, the best of old fellows, the soul of honor-- had been chief officer in the P. & O. service in the good old days when mail-boats were square-rigged at least on two masts, and used to come down the China Sea before a fair monsoon with stun'-sails set alow and aloft. We all began life in the merchant service. Between the five of us there was the strong bond of the sea, and also the fellowship of the craft, which no amount of enthusiasm for yachting, cruising, and so on can give, since one is only the amusement of life and the other is life itself.


Joseph Conrad (1857-1924)
Youth (1898)
Jos Komen (R.I.P)

Re: sterke openingen

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Ik mag doodvallen, als ik weet, waarom ik ineens aan het schrijven sla. Ay – even voorzichtig zijn met dat ,,doodvallen”. Dat ’s een bedenkelijke uitdrukking voor een straaljagerinstructeur.

“Jet” het laatste boek van de op 1 april 1960 op 63-jarige leeftijd overleden Piet Bakker.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: sterke openingen

Bericht door Harry G. Hogeboom »

“The Ice Master” door Jennifer Niven
Hallo Martin et all,

Dat boek van Jennifer Niven is een vrij recente -en ook vrij goede- samenvatting van de expeditie van de "Karluk" met de beroemde en zeer ervaren Arctische schipper Bartlett van Newfoundland. ( Hij voer o.a. met Peary tot heel hoog in de Labrador Zee)
Er zijn meerdere boeken over deze "laatste reis van de Karluk" en ook over Stephanson een min of meer "beroemde" Canadese Arctic explorer, met "toch wel" een klein gaatje in z'n hoofd. Mocht er iemand een lijssie willen hebben met " titels die hier omheen hangen" stuur me een pb.tje.

Ik kan het natuurlijk niet laten om te reageren op deze interessante kreet :lol: en heb even zitten denken welk boek ik als m'n nummer een zou pakken, daarme niet pretenderende dat ik "alle sterke openingen" in m'n bloote heufd heb:

1)
Ma'alla Beach.
THE STERILE, pock-marked mountains of Aden stood hot and grim round Ma'alla Bay, as if designated and placed there deliberately to hem in the water from the ocean's cooling winds. Across the shallow bay the sand, curiously miraged, appeared to wash against the mountains of the coastal range, as if the sea had flung it there, and then gone, abandoning for ever the fruitless task of trying to moisten or to cool the parched hard rock of that barren land.

Van " Sons of Sinbad" geschreven door Alan Villiers.

Dit deed me niet alleen denken aan mijn eerste bezoek in 1964 aan toendertijd Little Aden en Aden en Steamer's Point maar het deed me ook denken aan een andere DE Villiers en die wordt dus 2e.

2)
Chapter one.
Jacques De Villiers was born in St.Jean-d'Angely , near La Rochelle in the French province of Charente Inferieure, in 1661.

Uit " White Tribe Dreaming"
( Apartheid's bitter roots as witnessed by eight generations of an Afrikaner family)

geschreven door Marq De Villiers.

3)
Part One: The call of the Hidden Lands.

I First Learned of Tibet's hidden-lands in 1997 in Kathmandu, where i had traveled at nineteen on a college semester abroad program to study Buddhist scroll painting. One day, my teacher told me of places in the Himalayas where the physical and the spiritual worlds overlap " They are called beyul" he said, " and they aren't on any map"

Uit " The Heart of the World" van Ian Baker met een introduktie van His Holiness the Dalai Lama.

Ik lag wat met mezelf overhoop of 1 geen 3 zou moeten zijn of andersom, maar ik denk dat vandaag "de zeeman" het heeft gewonnen van " de filosoof" :roll:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Ik zou werkelijk geen lijstje van 1 tot 5 kunnen maken van de mooiste openingszinnen; het zijn er simpelweg te veel om een goede keus te maken. De twee die ik hierboven neerzette, schoten me als eersten in gedachten. Beide zijn het klassiekers. De opening van Remarque's Van het Westelijk front geen nieuws is er ook zo eentje.
Zelf zit ik bij het schrijven bij elk nieuw hoofdstuk opnieuw met het probleem hoe te beginnen en het kan zomaar gebeuren dat ik een week of veertien dagen niet verder kan omdat ik de eerste zin niet kan vinden.
De door mij zozeer bewonderde Amerikaanse misdaadschrijver Elmore Leonard, begint elk boek opnieuw met een sterke openingszin en dan zit - zat - ik met het probleem om die ook sterk te vertalen. Hij begint onveranderlijk met in de eerste zin de naam van de hoofdpersoon te noemen, wie hij is en wat hij doet of gedaan heeft. De opening van Tishomingo Blues is een goed voorbeeld:

DENNIS LENAHAN THE HIGH DIVER would tell people that if you put a fifty-cent piece on the floor and looked down at it, that's what the tank looked like from the top of that eighty-foot steel ladder. The tank itself was twenty-two feet across and the water in it never more than nine feet deep. Dennis said from that high up you want to come out of your dive to enter the water feet first, your hands at the last moment protecting your privates and your butt squeezed tight, or it was like getting a 40,000-gallon enema.

De lezer weet onmiddellijk wie de hoofdpersoon van het verhaal is en wat hij doet. Amerikanen zetten de eerste woorden van elk hoofdstuk dan vaak kapitaal om er extra de nadruk op te leggen. In Nederland doen we dat niet omdat we dat niet vinden "ogen" en getallen in cijfers mijden wij als de pest.

Dennis Lenahan de stuntduiker vertelde altijd dat als je een halve dollar op de grond legde en er dan rechtopstaande naar keek, je ongeveer een indruk had hoe de tank er vanaf die vierentwintig meter hoge ladder uitzag. De tank zelf had een diameter van krap zeven meter en het water was nooit dieper dan drie meter. Dennis zei dat je vanaf die hoogte moest zorgen dat je met je voeten eerst in het water kwam, waarbij je op het laatste moment je handen voor je edele delen moest houden en je billen stijf tegen elkaar knijpen, anders was het net of je een klysma van honderdvijftigduizend liter kreeg.

Daarna heeft het verhaal weinig meer met stuntduiken te maken omdat Leonard zijn hoofdpersoon altijd in vreemde onverwachte situaties brengt en heel andere dingen laat doen dan je zou verwachten. Dennis Lenahan ziet vanaf zijn vierentwintig meter hoge duikplankje een moord gebeuren, een afrekening in het criminele circuit, zoals men dat noemt en wat erger is: de daders zien dat hij dat heeft gezien. Zo raakt hij verstrikt in de drank- en drugssmokkel van de Dixie-maffia en gestolen trucks, maar en passant komt de lezers ook veel aan de weet over de blues guitar en de vreemde hobby die men zelfs in Nederland "re-enactment" noemt omdat het niet met één woord te vertalen is. Maar ik dwaal af. Best een aanrader en een goed boek om kennis te maken met de vreemde figuren die Leonard telkens weer weet te creëren.
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: sterke openingen

Bericht door dita »

@ alle lezers,

Er zit begin een begin in, ga alzo verder met een opening.

De mijne deze keer is van Jan de Hartogh uit Gods Geuzen.

De oude man hief zijn champagneglas op, hield het tegen het licht en wachtte zo lang met spreken, dat de jongen opschrikte toen hij begon:"Waarde Anton Zorgdrager!"- zo dikwijls had die hem, met hetzelfde gebaar, een reageerbuisje met urine tegen het licht zien houden en horen zeggen: "Helder is anders"

Aldus Jan
Lees ze met plezier. Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: sterke openingen

Bericht door dita »

@ alle lezers,

De opening van de "kim blijft altijd even ver." uit de maritieme roman van Theo Horsten luidt:

Dit verhaal is volledig gefantaseerd

Een korte zin, ja, maar een die alleen maar gepensioneerde zeelui kunnen zeggen op een toon dat het toch de waarheid is.
Dus gelijk maar aan de slag en kijken of het inderdaad verzonnen is, zoals de schrijver beweerd.
Ik kom tezijnertijd nog wel eens hier op terug.
Prettige leesuurtjes.
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Maar dat is de opening van het boek immers niet?
Dat zijn de eerste woorden van een formule die je soms in een roman moet opnemen om misverstanden te voorkomen en gissingen bij voorbaat de kop in te drukken. Dat is een onderdeel van het "voorwerk". In Djibouti, het nieuwe book van Elmore Leonard, staat dat ook: This book is a work of fiction, gevolgd door het hele prevelement dat daar bij hoort. Maar het boek opent met:

Xavier watched two Legionnaires stroll out from the terminal to wait for the flight: dude soldiers in round white kepis straight on their heads, red epaulets on their shoulders, a wide blue sash around their waist, looking like they from some old-time regiment except for the short pants and assault rifles. Standing there waiting for Air France arriving from Paris, due in Djibouti at 8 A.M.

Als ik dat dan lees, dan denk ik onmiddellijk: hoe zou ik dat nu eens vertalen? Dat is niet zo simpel bij Leonard. Wat er staat is wat syntaxis betreft geen gewoon algemeen beschaafd Engels en dus moet je er ook geen algemeen beschaafd Nederlands van maken. Maar ja, ik hoef het dus niet te vertalen. :-D
Ik hoef het alleen maar te lezen en dat wil ik graag, want het gaat over de moderne piraterij en ik wil weten hoe Elmore Leonard dat heeft aangepakt. Helaas heb ik pas na 1 december tijd om te lezen. :(
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: sterke openingen

Bericht door dita »

Theo,
Je hebt gelijk. Het is niet de werkelijke opening maar het stond er wel dichtbij. Eigenlijk had ik dit moeten vermelden.
Maar toch wat publiciteit. Groeten aan Greece.
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Jos Komen (R.I.P)

Re: sterke openingen

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Naast sterke openingen is de boekomslag ook heel belangrijk, als je het boek niet meeneemt uit de bibliotheek mis je ook de opening. :)
Op dit boek viel mijn oog dus.
Ik had wel eens van Conny Palmen gehoord, maar nog nooit een boek van haar gelezen. :(
Bij mijn volgende bibliotheekbezoek zal ik meteen op zoek gaan naar andere boeken van haar. :)
Maar ik ben nu bezig met "Het lot van de familie Meyer" van Charles lewinsky en dat is bijna 700 pagina's. :)
Hotel Augusta was het middelpunt van veel gebeurtenissen.
Op de kop van de haven stond toen al een koffiehuis.
De kanaalstraat was één en al kroeg, het Sodom en Gomorra. :lol:
Als je het boek nu wilt kopen zit er een andere omslag om, deze vind ik persoonlijk veel mooier. :)
All the best
Jos
Boekomslag013.jpg
Boekomslag013.jpg (345.83 KiB) 6043 keer bekeken
Recensie van Hendrik-Jan de Wit
Conny Braam: De onweerstaanbare bastaard, Roman. Amsterdam, Antwerpen: Uitgeverij Augustus, 2002. ISBN 90 457 0011 5. Prijs: E. 18,50. 352 pagina’s.

In Herman Heijermans’ toneelstuk Op Hoop van Zegen (1900) zegt de vissersweduwe Kniertje bij het vergaan van het schip met de naam van het drama: ‘de vis wordt duur betaald’. Deze beroemde zin uit de Nederlandse literatuur schoot mij herhaaldelijk te binnen bij het lezen van Braams nieuwste roman: De onweerstaanbare bastaard. Een op-en-top Nederlandse roman met een thematiek die sterk aan Heijermans doet denken. Het boek is gesitueerd in Eerste Wereldoorlog, een onbekende periode in de Nederlandse geschiedenis.

Conny Braam borduurt met De onweerstaanbare bastaard verder op haar vorige roman De woede van Abraham. Het werk speelt zich opnieuw af in IJmuiden, maar dan een dertigtal jaren later. De woede van Abraham speelt zich af in de tijd dat het Noordzeekanaal van Amsterdam naar de Noordzee gegraven werd; de opening van het kanaal was op 1 november 1876. De onweerstaanbare bastaard speelt in de Eerste Wereldoorlog en behandelt een vrijwel nooit besproken element van de Nederlandse geschiedenis. In de Eerste Wereldoorlog is namelijk door een groep Nederlanders grof geld verdiend aan de illegale handel met de oorlogvoerende landen. Braam weet dit op treffende wijze in haar roman aan de orde te stellen.

Ook De onweerstaanbare bastaard vertelt over het gezin van Abraham. Abraham leeft niet meer en zijn dochter Lena Boerhaave-Abraham heeft drie kinderen op de wereld gebracht: Bart, Nico en Klara. Nico is doodgraver, Bart is vrijbuiter en Klara runt een kroeg. Lena woont bij Nico en zijn zoon Bertie en twee dochters, de tweeling Julia en Judith. De roman vertelt de verhalen van elk personage voor zich en weet daarmee een pakkende spanning te creëren. Het ene moment weet je als lezer meer dan het personage waarover verteld wordt, terwijl je de andere keer juist minder weet. De externe verteller biedt zo het verhaal op een aantrekkelijke manier aan.

Vanuit het verhaal van de familie Boerhaave weet Braam de overkoepelende geschiedenis van het IJmuiden in de Eerste Wereldoorlog te behandelen. Er passeren heel wat dingen de revue: de internering van soldaten, de mobilisatie, de grote voedseltekorten, de socialistische opstanden en het dreigende communisme, de Belgische vluchtelingen en Duitse deserteurs, de vele lijken die het strand opdrijven en afkomstig zijn van de schepen die tegen de zeemijnen aangelopen zijn, en de Russische revolutie. Daarnaast speelt er in het gezin Boerhaave ook één en ander. Bart is vrijbuiter en weet op een handige wijze aan zijn militaire dienst te ontkomen. Als hij terugkeert, stort hij zich op de illegale vishandel naar Duitsland. Hij weet een paar vissers te regelen en met ijs van zijn broer Nico conserveert hij de vis voor de lange reis. Al snel wordt dit een lucratief handeltje en Bart koopt het ene nieuwe vissersschip na het andere.

Toch zitten er nadelige kanten aan de handel en bij broer Nico treden al spoedig de eerste twijfels op. De vele vluchtelingen uit België brengen hem langzaam tot inkeer en hij keert zich van zijn broer Bart af. Hij vindt het moreel niet verantwoord om aan de oorlog geld te verdienen, terwijl duizenden mensen eronder lijden. Een bezoek aan een communistische bijeenkomst maakt dat hij geen contact meer wil hebben met zijn broer. Bart profiteert optimaal van de oorlog en regelmatig moeten een aantal vissers het leven laten als hun schip op een mijn loopt, terwijl Bart een royale vergoeding voor het vergane schip krijgt. Dit element doet sterk denken aan Heijermans’ Op Hoop van Zegen. Bijvoorbeeld als Bart een schip heeft weggestuurd met Lyall, de vriend van Klara, aan boord. Hij weet op overtuigende wijze te vertellen dat het schip vergaan is; later hoort Klara in haar eigen café over de praktijken van haar broer:

Nadat de verdwijning van de verdwijning van de Jelena III alweer overschaduwd was door nieuwe rampen hoorde Klara op een ochtend twee schippers voor de tap bij herhaling Barts naam noemen. Meer om haar gedeprimeerdheid voor een moment te verdrijven dan uit nieuwsgierigheid vroeg ze waaraan haar broer zoveel eer dankte. ‘O, dat weet je best!’ riepen ze onverwacht agressief en keken haar uitdagend aan.
‘Hoe bedoel je?’ Ze was direct op haar hoede.
‘Ach kom, je bent toch zo dik met ‘m!’ De oudste schipper spoog venijnig een stevige fluim naast de kwispedoor. ‘Jij zou niet weten dat hij flink heeft geïncasseerd van de verzekeringen!’
Geschrokken liet Klara de mededeling op zich inwerken.
‘Ja, die weet wel hoe hij zijn zakken moet spekken!’ richtte de schipper zich tot de andere klanten, ‘en de familie Spaans, die in één klap twee kostwinners kwijt is, kan aankloppen bij het steunfonds voor een fooi!’ Hij kwam overeind, zocht demonstratief lang in zijn broekzakken en sloeg toen een vlakke hand op de tapkast. Toen hij zijn enorme klauw zwart van olie wegtrok bleven er een paar munten, het afgepaste bedrag voor een glas bier, achter. De twee schippers vertrokken met opgeheven hoofd en daarna dropen ook de andere klanten de een naar de ander af. (134-135)

Klara is woest op haar broer en het gezin Boerhaave valt uiteen door de oorlog. Zelfs moeder Lena, die in het begin nog voor Bart kiest, moet zijn daden verwensen. In tegenstelling tot de reder Bos in het toneelstuk van Heijermans, blijft er in Bart echter wat sympathieks zitten waardoor je als lezer met spanning doorleest voor de afloop. Ook bezit Braam veel minder de noodlotsgedachte zoals deze in het toneelstuk van Heijermans heerst. Hierdoor blijft De onweerstaanbare bastaard een boeiend werk tot op de laatste bladzijde. De afloop is van een totaal andere orde dan je aanvankelijk denkt.

Dit alles samengenomen maakt de nieuwste roman van Braam tot een fraai werk, met veel aandacht voor stilistische details. Vrijwel iedere gebeurtenis brengt de verteller vele pagina’s eerder buitengewoon subtiel aan de orde. Zo haalt Bart al op pagina 55 een ooglap van zijn gezicht om de lezer haast ongemerkt voor te bereiden op de gebeurtenissen aan het einde van de roman. De onweerstaanbare bastaard legt op voortreffelijke wijze een onbekend deel van de Nederlandse geschiedenis bloot. Braam doet dit met veel inbeeldingsvermogen en ze laat zien dat ze deze periode zorgvuldig heeft bestudeerd. Ze brengt een tijd tot leven die ik nauwelijks kende en ze doet dit eerlijk en met een mooie verhouding tussen het grote en het kleine. Geen enkel moment heb je het gevoel dat je ingehaald wordt door de grote geschiedkundige feiten. Zelfs niet op het moment dat de verteller ‘The Grand Scuttle’ in de baai van Scape Flow bij de Orkney-eilanden, in het verhaal voegt. Hierbij wist de Duitse admiraal Ludwig von Reuter een groot deel van de Duitse vloot tot zinken te brengen, onder het mom van ‘liever zinken dan overgeven’. Op treffende wijze situeert de verteller hier Bart die druk verwikkeld is in zijn smokkelpraktijken.

De onweerstaanbare bastaard is een meesterwerk en plaatst Braam op het niveau een andere Nederlandse grootheid: de dramaschrijver Herman Heijermans!

Almelo, 16 februari 2003


Plaats reactie