Re: Vertalen en vertalingen
Geplaatst: 30 apr 2017 11:12
-------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------
Mijn nieuwe vertaalopdracht is een heel speciale, tot die conclusie kom ik al lezend. Ik had vandaag, zondag 30 april, willen beginnen, maar dat wordt, zover ik dat nu kan bekijken, wel dinsdag, want het lezen gaat maar langzaam, maar het is belangrijk en kan eenvoudigweg niet sneller. Een ding is zeker: ik ga hier erg veel van leren. Ik moet me proberen te verplaatsen in het Londen van 1895, in de manier waarop de mensen toen leefden en vooral in hun taal. De vraag wat voor Nederlands ik daar dan van moet maken, komt pas later aan de orde. Dat mag niet het Nederlands van 2017 zijn, dat wil zeggen: ik mag geen woorden gebruiken die aan het begin van de twintigste eeuw nog helemaal niet bestonden, maar desondanks moet het toch hedendaags Nederlands zijn. Dat is een kwestie van een goed gemiddelde, een eigen, speciaal voor dit boek bestemd taalgebruik te vinden. Ik heb zoiets eerder aan de hand gehad met de vertaling in 1996 van Rose van Martin Cruz Smith, een werkelijk heel goed boek, een thriller die speelt in 1872 in een mijnstadje in Engeland. ook dat is toen tot ieders tevredenheid tot een goed einde gebracht, dus ook deze keer zal het wel weer lukken.
-----------------------------------------------------------------------------
Rose is nog altijd een aanrader en op Boekwinkeltjes in het Engels nog in ruime voorraad te koop. In vertaling zie ik maar twee exemplaren, voor respectievelijk 1 euro en 4,50. Kan geen mens armoe voor lijden.
Ik kom hoogst merkwaardige woorden en begrippen tegen waar ik telkens weer een goed Nederlands equivalent voor zal moeten vinden. Dat carpetbag wat me als eerste opviel, was wel heel eenvoudig als ik bedenk wat ik intussen allemaal ben tegengekomen. Hoe moet je een pudding shop in het Nederlands noemen? Daar kun je toch bezwaarlijk een puddingwinkel van maken. Ik heb al besloten wat het gaat worden, maar dat soort dingen kom ik dus tegen. Of dialoog als...
Opnieuw: wat zou ik zijn zonder internet? Ik heb al drie woordenboeken gedownload met 'Victorian slang'. Dat is toch allemaal maar mooi met een paar muisklikken te vinden. En wat meer is: dat wérkt ook; daar heb je iets aan. Maar het vreet tijd en ik heb, als ik ook deze keer de correctie werkelijk zorgvuldig wil doen, maar zestig dagen. Maar ik zei het al: het zal ook deze keer wel weer lukken.
Opeens zit ik middenin het leven en de sociale verhoudingen en -toestanden in Londen aan het eind van de negentiende eeuw. Er komt telkens weer een 'match-seller' in voor. Nou herinner zelfs ik me de lucifersverkopers van vroeger nog wel - zoals ik ook de pindachinezen met hun broodtrommels nog heb meegemaakt - maar toen ik eens even googelde op "match-seller London", las ik dat de bekende Britse lucifersfabriek van Bryant & May na 1880 in Londen maar liefst zevenhonderd meisjes had die op straat lucifers verkochten. In 1888 gingen die in staking voor betere betaling en betere werkomstandigheden en wónnen die staking ook! Zo leert een eenvoudig schipper nog eens iets.
Ik hoop niet dat ik de geachte bezoekers van dit forum verveel met mijn gezeur over vertalen, maar het helpt mij om de gedachten zowel te vérzetten als op een rijtje te zetten. Zodoende.
-----------------------------------------------------------------------------
Mijn nieuwe vertaalopdracht is een heel speciale, tot die conclusie kom ik al lezend. Ik had vandaag, zondag 30 april, willen beginnen, maar dat wordt, zover ik dat nu kan bekijken, wel dinsdag, want het lezen gaat maar langzaam, maar het is belangrijk en kan eenvoudigweg niet sneller. Een ding is zeker: ik ga hier erg veel van leren. Ik moet me proberen te verplaatsen in het Londen van 1895, in de manier waarop de mensen toen leefden en vooral in hun taal. De vraag wat voor Nederlands ik daar dan van moet maken, komt pas later aan de orde. Dat mag niet het Nederlands van 2017 zijn, dat wil zeggen: ik mag geen woorden gebruiken die aan het begin van de twintigste eeuw nog helemaal niet bestonden, maar desondanks moet het toch hedendaags Nederlands zijn. Dat is een kwestie van een goed gemiddelde, een eigen, speciaal voor dit boek bestemd taalgebruik te vinden. Ik heb zoiets eerder aan de hand gehad met de vertaling in 1996 van Rose van Martin Cruz Smith, een werkelijk heel goed boek, een thriller die speelt in 1872 in een mijnstadje in Engeland. ook dat is toen tot ieders tevredenheid tot een goed einde gebracht, dus ook deze keer zal het wel weer lukken.
-----------------------------------------------------------------------------
Rose is nog altijd een aanrader en op Boekwinkeltjes in het Engels nog in ruime voorraad te koop. In vertaling zie ik maar twee exemplaren, voor respectievelijk 1 euro en 4,50. Kan geen mens armoe voor lijden.
Ik kom hoogst merkwaardige woorden en begrippen tegen waar ik telkens weer een goed Nederlands equivalent voor zal moeten vinden. Dat carpetbag wat me als eerste opviel, was wel heel eenvoudig als ik bedenk wat ik intussen allemaal ben tegengekomen. Hoe moet je een pudding shop in het Nederlands noemen? Daar kun je toch bezwaarlijk een puddingwinkel van maken. Ik heb al besloten wat het gaat worden, maar dat soort dingen kom ik dus tegen. Of dialoog als...
- `She was a right toffer, she was.'
`So she wasn't a Judy?'
`Too particular to be a Judy.'
'Don't sell me a dog.'
`That's cat-lap, chuckaboo.'
Opnieuw: wat zou ik zijn zonder internet? Ik heb al drie woordenboeken gedownload met 'Victorian slang'. Dat is toch allemaal maar mooi met een paar muisklikken te vinden. En wat meer is: dat wérkt ook; daar heb je iets aan. Maar het vreet tijd en ik heb, als ik ook deze keer de correctie werkelijk zorgvuldig wil doen, maar zestig dagen. Maar ik zei het al: het zal ook deze keer wel weer lukken.
Opeens zit ik middenin het leven en de sociale verhoudingen en -toestanden in Londen aan het eind van de negentiende eeuw. Er komt telkens weer een 'match-seller' in voor. Nou herinner zelfs ik me de lucifersverkopers van vroeger nog wel - zoals ik ook de pindachinezen met hun broodtrommels nog heb meegemaakt - maar toen ik eens even googelde op "match-seller London", las ik dat de bekende Britse lucifersfabriek van Bryant & May na 1880 in Londen maar liefst zevenhonderd meisjes had die op straat lucifers verkochten. In 1888 gingen die in staking voor betere betaling en betere werkomstandigheden en wónnen die staking ook! Zo leert een eenvoudig schipper nog eens iets.
Ik hoop niet dat ik de geachte bezoekers van dit forum verveel met mijn gezeur over vertalen, maar het helpt mij om de gedachten zowel te vérzetten als op een rijtje te zetten. Zodoende.