Langs het fietspad

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Langs het fietspad

Bericht door dita »

Dat was een wijze raad, Mart.
Vandaag eens een foto aan de rand van het bos van m'n 'optrekje'.
De uitkijktoren van de opazeggertjes staat leeg de herfst in te kijken.
De berg stenen aan de voorkant is een vroegere 'gevechtsput' geweest uit de tijd van de Krimoorlog.Zo zijn er nog verscheidene hier rond de baai.
Go Go maar weer
Martin
Bijlagen
WP_20161023_09_40_36_Pro.jpg
WP_20161023_09_40_36_Pro.jpg (225 KiB) 2544 keer bekeken
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs

Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Langs het fietspad

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Sterke kerels die finnen,om met zulke stenen te kunnen gooien......of zie ik dit weer verkeerd? :lol:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Langs het fietspad

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

De berg stenen aan de voorkant is een vroegere 'gevechtsput' geweest uit de tijd van de Krimoorlog.
Dat is interessant, Martin. Jij bent, naar ik meen, aardig op de hoogte van de geschiedenis daar in jouw omgeving. Wie zaten er in die gevechtsputten? De Krimoorlog woedde, hemelsbreed gemeten, op zo'n 2000 kilometer afstand van Hamina. De toegang naar St. Petersburg werd geblokkeerd omdat dat de hoofdstad van Rusland was en de coalitie - Britten, Fransen en Turken - alle verbindingen over zee van Rusland wilden afsluiten om daarmee niet alleen de bevoorrading van het Russische leger moeilijk te maken, maar ook de Russische export te stagneren. Die blokkade van St. Petersburg zal toch met schepen zijn gebeurd, of waren er ook in Finland - toen nog deel van het Russische rijk - grondtroepen bij betrokken? Is er toen op Finse bodem gevochten?

De Krimoorlog was een onzinnige, totaal overbodige oorlog. Een schande voor de Britten. Als we de geschiedsschrijvers mogen geloven, begonnen de Britten die oorlog voornamelijk onder druk van de publieke opinie. Hij kostte aan 800.000 mensen het leven. Het is intussen 160 jaar geleden, maar het feit dat de Russen ook nu nog zo gebrand zijn op het bezit van de Krim, is een rechtstreeks gevolg van die oorlog. Ik kan dat wel begrijpen en keek dus ook niet direct verbaasd op toen Poetin kortgeleden besloot om de Krim weer terug te pakken. Hij heeft echt wel een punt. Chroesjtsjov was een Oekraiener en die vond het in 1954 wel een leuk gebaar om de Krim aan Oekraiene te geven. Achteraf niet zo verstandig. Nu is het een prestigekwestie geworden. De Russen zouden wel gek zijn als ze een haven als Sebastopol op zouden geven.

-------------------------------------------------------------------Afbeelding
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14382
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Langs het fietspad

Bericht door Harry G. Hogeboom »

De Krimoorlog was een onzinnige, totaal overbodige oorlog.
Wel van toepassing op vrijwel alle oorlogen dacht ik zomaar!! :(
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Langs het fietspad

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Dat is iets te vlug geconcludeerd, denk ik dan zomaar. :wink:
\Wat te denken van vrijheidsoorlogen? Een land de oorlog verklaren als dat denkt een ander land of gebied zomaar te kunnen innemen? Hadden de Britten en de Fransen Hitler gewoon zijn gang moeten laten gaan toen hij in september 1939 Polen binnenviel? Of hadden ze al eerder moeten ingrijpen toen Duitsland eerst het Saarland en het Rijnland innnam en vervolgens Oostenrijk en Tsjecho-Slowakije annexeerde? Dat ging zonder vijandelijkheden, zomaar, terwijl er geen sprake was van een oorlog. Oorlog is een onzinnig bedrijf, maar soms helaas niet te vermijden. Een oorlog beginnen onder druk van de publieke opinie is onzinnig en overbodig. Maar laten we vooral niet met een oeverloze discussie te ver van Martin zijn fietspad af slingeren. Ik wil alleen graag weten of daar grondtroepen hebben gevochten en of Martin iets weet van die blokkade van Sint Petersburg.
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Langs het fietspad

Bericht door dita »

Theo,
Voor zover ik weet zijn er geen grondtroepen geweest , wel de Marine, de Britse was hier. Op de oude stadskade is in 2005 een monument gezet.
En ook waren er toen feestelijkheden.
Volgt een extract uit Heerlijk Hamina blz 16 en 17.

De zeeslag van Hamina
Net als alle belangrijke steden die zich een beetje respecteren, heeft er ook hier in de baai van Hamina ooit eens een zeeslag plaatsgevonden. De zeeslag van Hamina. Waarschijnlijk nergens genoteerd, behalve dan natuurlijk in de dagboeken van de British Admiralty en in de notulen van de stad zelf.
De slag was in de zomer van 1855, tijdens de Krimoorlog. Ofschoon de eigenlijke oorlog zich afspeelde in de Zwarte Zee, zond Engeland toch enige schepen naar de Baltic, en hier in de baai kwamen ze zelfs tweemaal. De eerste keer met drie bodems: twee fregatten en een kanonneerboot. De grotere fregatten bleven op de rede maar het kleinere oorlogsschip voer tot aan de stadskade waar onderhandeld werd met Kristian Hornborg, de burgemeester. De Engelsen wilden voornamelijk weten hoeveel soldaten er in de stad gelegerd waren en hoeveel provisie er was. Hornborg weigerde uiteraard hierop te antwoorden en ook maar enige informatie te geven. Hierop dreigden de Engelsen de stad te zullen beschieten.
Maar ze zeilden weg, richting Kotka. Na dit gesprek werd de stad snel verdedigings klaar gemaakt door langs de oevers en op de eilanden rond de baai kanonnen te plaatsen. Dus op Ristiniemi en aan de overkant van de baai op Hillo. Verder natuurlijk op het strand nabij de stadskade en aan de overkant, waar de nu de jachtclub is. Zelfs op mijn grond is er nog een oude gevechtsput. Daar waar de uitkijktoren is.
De Engelsen kwamen terug op 20 juli met vier oorlogsschepen, waarvan de grootste, het lijnschip “HMS Arrogant” met 47 kanonnen, onder bevel van kapitein later admiraal Hastings Ylverton . Verder nog het fregat “HMS Magicienne” met 16 vuurmonden, de korvet “HMS Cossack” en kanonneerboot “HMS Ruby” .
De volgende dag plaatsten de vijandelijke schepen zich in de baai in gelid en begonnen de stad te beschieten. Van Hamina uit werd het vuur beantwoord, waarop de Engelsen stopten met de aanval. De volgende dag werd de strijd gedurende twee uur voortgezet waarbij een van de Engelse schepen een voltreffer kreeg waardoor ze zware slagzij maakte. De andere schepen kwamen te hulp en gezamenlijk verdween de hele vloot, om niet meer terug te komen.
De aanval was afgeslagen.
De door de Engelsen aangerichte schade was wel zo groot dat er op Pitäjänsaari (een eiland tegenover de stadskade) 14 huizen verwoest werden. De stad zelf had weinig materiële schade hoewel er een 100 tal kanonskogels gevallen waren. Zelfs rond 1950 werden er langs het strand nog kanonskogels gevonden.
Groeten maar weer.
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Langs het fietspad

Bericht door dita »

Grensgeschillen
Zijn er overal in de wereld, al sinds eeuwen. Om dicht bij huis te blijven was de bekendste die van de zeegrens ten noorden van het Eems-Dollardgebied tussen Groningen en Duitsland. Sinds kort hebben Nederland en Duitsland een definitief akkoord bereikt over het geschil . Over de precieze staatsgrens blijven de landen het trouwens oneens. Maar om het bedrijfsleven tegemoet te komen, zijn Nederland en Duitsland een demarcatielijn overeengekomen. Hierdoor is duidelijk welk land waar bevoegd is en weten bedrijven nu in in welk land zij een vergunning moeten aanvragen voor bijvoorbeeld het winnen van gas, het aanleggen van windmolenparken of het leggen van kabels.
Tot zover het nieuws uit het vaderland , dat mij bracht op een vergelijkbaar geschil hier in de (Finse) buurt. Maar dan moet ik wel teruggaan naar het jaar 1802. Gustaaf IV Adolf de laatste Zweeds-Finse koning bracht in dat jaar een bezoek aan Ahvenkoski ook wel Strömfors geheten, een stroomversnelling in de Kymen rivier, ongeveer 40 kilometer om de west van Hamina. Daar liep namelijk de grens van Zweden/Finland met Rusland. Het oosten ervan met de steden Hamina en Kotka lagen dus toen op Russisch gebied en Lovisa was daarentegen Fins/Zweeds. Toen de koning bij de brug over de Kymen rivier kwam hij erg teleurgesteld en zelfs boos werd toen hij zag dat de Russen de brug geschilderd hadden in de Russische kleuren: Zwart en Rood. Op bevel van de koning werd de brug overgeschilderd in Geel en Blauw, de rijkskleuren. En toen alles in de nog niet droge verf zat en de schilders met hun lege verfpotten en kwasten naar huis gingen, kwamen de Russen eraan om het hele geval overte schilderen in de oude Russische kleuren. Dit herhaalde zich nog twee keer totdat Gustaaf IV bevel gaf om de Russische schilders neer te schieten. Uiteindelijk was toch het verstand dat won. De echtgenote van Gustaf was namelijk de zuster van Tsaar Alexander I wat de oplossing werd tot een vredige oplossing. De bruggenboog aan de Ooostkant werd Zwart en Rood. De Westkant Geel en Blauw.
Tot zover dit keer.
Bijlagen
Rajasilta.jpg
Rajasilta.jpg (19.65 KiB) 2294 keer bekeken
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Langs het fietspad

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Die brug kwam wèl goed in de tjet te zitten...of is hij tòch nog weggeroest? :roll:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Langs het fietspad

Bericht door dita »

weggeroest
Mart!
Van roest geen sprake. wel van wegrotten. De oorspronkelijke brug was van hout.
De brug op het plaatje is van bouwjaar 1927 en nu museumbrug. Licht verkeer zoals fietsers mogen er alleen gebruik van maken.
Go Go
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Langs het fietspad

Bericht door dita »

All,
Gisteren op bezoek geweest bij de cardiologe. Gevolg een medicijn erbij en wat toeren verminderen.
Ze plaatste me ook op de lijst van 'urgent'. Dus wachten op een oproep die binnenkort wel in de bus zal vallen.
Om het niet al te droevig te maken hierbij voorlopig mijn laatste verhaaltje. Een 'man-overboord' tragedie in het jaar 1819. Uit Moord aan Boord, mijn nieuwste boek wat overigens nu in de boekwinkel te verkrijgen is. ISBNummer 978940254320. Maar nu na deze advertentie dan het verhaal.

Aan het begin van de Eemnesser dijk bij de kiosk van ‘Bolle Bertus’ hielden zich, zoals vrijwel elke door de weekse dag, een groepje van al wat oudere mannen op. Voor het grootste gedeelte waren het veeboeren en landmannen uit het dorp. Zij bespraken daar de prijzen van de melk en wisselden de laatste roddels uit. Ook anderen, niet-boeren, zoals oud-schipper Jacob van Wakkerendijk die zijn hond aan het uitlaten was, de barbier, de klompenmaker en de dorpssmid die hun neringen naast de kiosk hadden, waren daar dagelijks te vinden. Soms waren ook de beurtschipper, die een vaardienst op Amsterdam onderhield en de veldwachter er. Jacob van Wakkerendijk was als oud-schipper de enige die niets van het boerenleven af wist, maar des te meer van het leven op zee, waarover hij graag vertelde. Goede luisteraars vond hij altijd vooral bij degenen, die nooit buiten het dorp geweest waren. “Jacob, vertel eens, heb jij ooit wel eens een schipbreuk meegemaakt”, vroeg Arie de smid. “Schipbreuken zijn er geweest”, antwoordde Jacob. “Meer dan een zelfs.” “De eerste was in Finland, waarbij iedereen aan boord het leven liet en de andere bij Terschelling wat tevens mijn laatste reis werd. We hadden met de “Aagje-S” uit Pekela, ijzer geladen in Newport voor Cronstad en voeren voor de wind en zee aan toen een geweldige hoge van achteren inkomende zware zee plotseling over de kampanje en het hele schip liep en niet alleen mij maar ook de scheepshond met hok en al overboord zwiepte. Maar als je het hele verhaal wilt horen dan moeten we er wel bij gaan zitten. Het is namelijk nogal lang,” waarschuwde Jacob zijn toehoorders.

Bolle Bertus die uit ervaring wist dat het nu wel een heel lang verhaal zou worden, schoof gelijk een tweede bank naar de tafel zodat alle staanders konden zitten. Daarna haalde hij uit de kiosk een zakje stroopwafels en nog enige pinten bier, die hij midden op de tafel zette voor degenen die eventueel dorst zouden krijgen. “Zoals ik net zei, voeren we boven Terschelling in een verre van kalme zee, vijf mijl benoorden de Brandaris, de oudste vuurtoren van ons land. Toen ik overboord sloeg liep het schip acht knopen en dat was te veel voor een eventuele redding. Ik begreep dat ik nu mijn verstand moest gebruiken en geen overbodige dingen moest doen wilde ik het er levend van afbrengen. Gelukkig zag ik tussen de golven door dat hondenhok drijven, kreeg het te pakken, vraag me niet hoe en kroop erin. En daar zat ik dan naast de scheepshond, een husky. De stroom dreef ons naar het strand waar het hondenhok tegen een rand van hard duingras bleef liggen. Hoe lang ik daar gelegen heb weet ik niet, zelfs de duur van mijn drijftocht is mij duister, maar toen ik bij mijn positieven kwam, was het aardedonker en het enige dat ik kon onderscheiden in het vage schijnsel van het licht van de vuurtoren, dat met een regelmatige tussenpoos over het strand veegde, was dat ik niet alleen was ...er zat een kerel naast mij! Eén met een reusachtige baard en koelblauwe ogen, die mij met krakende stem vroeg of ik wel in orde was. Ik antwoordde hem, dat ik het vreselijk koud had. Daarop nam hij mij in zijn behaarde armen en kreeg ik het enigszins warm, althans het voelde minder koud aan en viel spoedig daarop rillend in een diepe slaap.

Toen ik later weer iets bij mijn positieven kwam, besefte ik dat mijn redder een zeeman moest zijn en wel een naar zijn kleding te oordelen, die uit huiden bestond, uit de arctische wateren. Want de man heette Willem Barentsz, dezelfde die destijds, de Noordoostelijke doorvaart trachtte te vinden, maar op Nova Zembla bleef steken.” "Ja, dat verhaal ken ik", zei de veldwachter, "de bemanning vond onderdak in het 'behouden huis', maar niet iedereen heeft het overleefd ook die Willem Barentsz niet. Vroeger op school heeft meester Vos er van verteld.”
“Dan zal die meester ook wel verteld hebben dat de ziel van een overleden zeeman in de huid van een zeemeeuw kruipt en hem terugbrengt naar daar waar de zeeman geboren is”. “Nee, daarover heeft hij het nooit gehad”,zei de veldwachter. “Barendtsz”,vervolgde Jacob,” keerde als een Jan van Gent naar Terschelling. Overdag vertoefde hij meestal nabij de haven. ´s Nachts daarentegen zwierf hij door de duinen en hielp bijvoorbeeld schipbreukelingen, zoals in mijn geval," verklaarde Jacob de mannen die met open mond toeluisterden. "Al met al had ik het nog steeds stervenskoud. Mijn borst deed zeer, ademhalen was moeilijk en ik had zelfs het gevoel, dat het wel gauw met mij afgelopen zou zijn. Dit vertelde ik Willem, die mij dan ook hogerop een duinpan insleepte, waar ik een betere beschutting tegen de gure wind zou hebben. En zittend in die duinpan vertelde Willem mij zijn verhaal van de tijd, dat hij nog opperstuurman op de "Almacht" was." “Ik meen dat meester Vos wel eens van die “Almacht” verteld heeft. Het fijne weet ik niet meer, alleen dat het een ontzettend groot schip geweest moet zijn” zei Arie, de dorpssmid. “Een schip dat breder was dan het Engels Kanaal en daarom altijd rond de Shetlands moestvaren.” “Dat heb je goed onthouden Arie”, glimlachte Jacob die bemerkte dat de mannen nog steeds aandachtig meeluisterden over zaken die in het dorpsleven nooit zouden voorkomen. “De “Almacht” was inderdaad de grootste bodem ter wereld”, vervolgde Jacob. Het schip heeft honderd berghoutsgangen en ook staan er even zo veel masten op, die zo hoog zijn, dat de Eiffeltoren er een kleine jongen bij is. Ze is zelfs zo groot dat het buiswater dat bij stormachtige winden door de kluisgaten spoelde al opgedroogd was voordat het de kampanje bereikte. Kunnen jullie je dat voorstellen?”, vroeg Jacob in het algemeen. Maar niemand reageerde dus Jacob ging verder. “Barendsz was dus opperstuurman van de "Almacht" geweest en had er een reis mee naar de Middellandse zee gemaakt om een lading vulkaanstenen te halen die nodig waren voor de bouw van de vuurtoren van Terschelling. Dat moet begin 1594 geweest zijn, want Willem vertrok nog in dezelfde zomer naar de Noordelijke IJszee. Inmiddels begon het te schemeren en Barentsz werd onrustig wat ik goed kon voelen, want ik lag nog steeds tegen zijn warme vacht. Ondanks alles was ik nog steeds hondsmoe en vooral koud en viel dan ook gauw bibberend en ijlend in een diepe slaap. Later op die dag werd ik gevonden door de strandvonder, die al eerder het hondenhok ontdekt had aan de duinrand.
Ook de scheepshond werd gered, die naast mij zat,zei de strandvonder. Ik werd mee naar zijn huis genomen, zijn vrouw stopte me onder de warme dekens inmiddels de strandvonder de dorpsbarbier haalde . Hij constateerde dat ik naast hypothermie ook hoge koorts had en zelfs een grote kans op longontsteking zag zitten. Uiteindelijk heb ik twee volle weken daar in huis gezeten”. “Nou je hebt wel mazzel gehad, moet ik zeggen. “Heb je later nog wat gehoord van je schip” vroeg een van de landmannen. “Jawel, een van de matrozen had nog gezien dat ik het hondenhok inkroop, dat hoorde ik maanden later toen ik op kantoor van de reder in Pekela was om de rest van mijn gage te halen. Daar stonden ze overigens wel raar te kijken toen ik binnenstapte. In Pekela werd mij verteld dat de stuurman als plaatsvervangend schipper, in Helsingör een scheepsverklaring had afgelegd waarin ik verdronken was. Er werd mij nog een nieuw schip aangeboden, wat ik weigerde. Uiteindelijk was ik al op leeftijd en daar kwam nog bij dat de handel met Engeland door het Continentaal Stelsel geblokkeerd was. De scheepvaart stond er dus niet zo rooskleurig voor en ik besloot een huisje te kopen in een klein dorpje, het liefst met een wijdse uitkijk over de polders waarachter de kim te zien is. Zodoende ben ik hier terecht gekomen. En ik moet zeggen dat het me hier best bevalt! Ik heb een klein tuintje, een trouwe hond , prettige buren en in het veerhuis is er wel een borrel te krijgen en als ik erge dorst heb tapt Bertus een pint bier.
Maar mannen, dat was het voor vandaag. Ik moet nog naar de bakker om brood te halen en naar de visboer voor wat sprotjes voor de hond. “Kom Willem”, zei Jacob tegen zijn hond, “we gaan eerst naar de visboer. Het is vrijdag vandaag . So long, mannen. Het verhaal over die schipbreuk komt de volgende keer” en hij liet zijn toehoorders vol ongeloof achter.

Tot zover dan. En tot over een week of wat.
Go Steady met een scherpe kim !
Martin
Bijlagen
kaftmoordaanboord.jpg
kaftmoordaanboord.jpg (34.73 KiB) 2752 keer bekeken
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs


Plaats reactie