Langs het fietspad

[Mart Hoogedoorn]

Ik zie dat die ''burenhulp'' aardig gemechanizeerd is,niks fout mee, en dus ook afgerond met een soort ''pannen bier''...al of niet verwarmd

[gerard tenerife]

Peter Thorwöste

nou breekt mijn klomp, nooit geweten, Fiskars is dus niet alleen befaamd voor zijn scharen en messen, maar maakte ook ketting van laagwaardig staal, ik verkocht ze dus ketting van hoog waardig staal, hadden ze me best eens kunnen vertellen, maar ja, ze zagen mij natuurlijk als Engelsman.
groeten Gerard

[dita]

@ all,

Vanochtend eens de oude postweg, ook wel “Koningsweg” genoemd, gevolgd. Deze weg al in gebruik in de 13. eeuw liep van Turku via Helsinki volgde de kustlijn voorbij Hamina naar Wiborg en nog verder naar de stad van de Tsaar , St. Petersburg, waarover de diligence in vroeger tijden de postzakken en overige waardestukken vervoerde. Dit soort reizen waren niet altijd zonder gevaar , want zelfs nu nog moet men, even oost van Hamina, de “Pistoolstenen” voorbij. Dit zijn verscheidene grote zwerfstenen van enige meters hoog en breed waarachter rovers zich verborgen hielden om de langskomende postkoets met de rijke buit te overvallen. Een andere versie is dat de boeren daar hun zoons bevrijden die door het leger waren gevorderd en ze naar St. Petersburg transporteerde om dienst te doen in het leger van de Tsaar. Het rotsblok aan de zuidelijke kant van de weg is nu verwijderd.
Maar wie herinnert zich nog het Decca-systeem! De rode, groene en paarse klokjes boven de kaartentafel waarmee de positie bepaald kon worden op een meter of vier. Dit systeem ontworpen in de oorlogsjaren in Engeland en was vooral in gebruik in Europese wateren. Lang heeft Decca niet geleefd daar de GPS het verdrong. Maar restanten in de vorm van drie masten staan er nog , ook langs de postweg ergens in een veld op vrij grote afstand. (De derde mast kreeg ik niet op het plaatje. Sorry!)
Dat was het deze keer, morgen is het 1 Mei het feest van de Arbeid of van de Lente. Net hoe of je het bekijkt. In ieder gval het is een vrije dag. Prettige Koninginnedag in Nederland.
Martin

[jdbvos]

Zie de diskussie op het topic "Radiohutten en wat daar bijhoorde...", Dita.
Ging het net oa over Decca ....
Maar dat die masten nog staan.....!
Zou Decca nog in gebruik zijn, dan.....??

[Mart Hoogedoorn]

Tja....mischien de braziliaanse manier.Waarom slopen als het mettertijd vanzelf omvalt?

[dita]

Heb net even op het net gespiekt over het gebruik van die oude Decca masten. Volgens een forum van radio amateurs doen die masten daar in Klamila (nabij Hamina) dienst als DGPS station.
Op de foto het buurtschap Klamila.
groeten
Martin

[dita]

1 Mei en vlaggedag hier in Finland . Een nationale feestdag. Veel is er vanmorgen op het dagelijkse rondje niet gebeurd in zoverre dat de teller wel 500 kilometer aangaf. Het mijzelf voorgeschreven tempo mooi volgehouden: 100 km per week door de bossen, heuvel op en af, en soms over asfalt. Ter ere hiervan dit keer een plaatje van mijn fiets. Het is een Nishiki 402 Hybrid, groen van kleur, 21 versnellingen. Ik heb hem al heel wat jaartjes en er ook een hoop kilometers mee afgelegd enige duizenden moeten het er zijn in de loop der jaren. Onder andere de ronde van Groot Brittanie (2001), de St. Jacobs route (2005) dwz begonnen in El Ferrol via Kaap Finistere (wilde die Kaap eens aan de achterkant zien) en Santiago de Compastele Spanje door naar Pamplona en dan naar Parijs. Ook Nederland van Zuid naar Noord. Hoogtepunten, voor mij althans, waren : de Orkney Isl. met Kirkwall, Outer Hebrides met Stornoway en natuurlijk het binnen en -doorrijden van Londen, Parijs en Amsterdam.
Als plaatje dit keer een stukje Finse natuur waar de 500 km stuk ging.
Groeten maar weer
Martin

[Harry G. Hogeboom]

Zo zo Martin......da's nait naks.....Jij bent dus wat ze in Salland " een deurtrapper" zouden noemen. Da's dus iemand die ..dooooorr trapt en NIET iemand die "deuren trapt"

[dita]

@ Harry,

Naar aanleiding van je bericht schiet het mij te binnen dat mijn allereerste fiets een echte doortrapper was. “Tempo” was het merk. Dit fietsje kreeg ik in de oorlog en kwam weg bij een Joodse familie die op transport gesteld was naar Duitsland en het dus “niet meer nodig hadden”. Die familie is waarschijnlijk aangetrouwde familie van ons geweest – Sara Rozenberg uit Leeuwarden was getrouwd met Hendrik Martinus Crane, een neef van mijn opa. De Rozenbergs zijn naar het concentratiekamp Sobibor afgevoerd. Sara overleefde het maar haar zuster Hanna Rozenberg niet. Op deze doortrapper (er zat geen rem op) heeft de halve zo niet hele buurt leren fietsen. Want wie had er een fiets in die tijd. De moffen namen naast radio´s ook de fietsen in beslag, tenminste zo is mij verteld.
“Wo ist mein Rad?” was de algemene vraag toendertijd. Maar op de foto kan ik nog net bij de trappers komen.
groeten
Martin

[Cor Leliard]

Hoi Martin,
zo'n fietsje heb ik ook gehad,met harde banden,doortrapper en blokken op de pedalen.
Weet niet waar deze fiets vandaan kwam.
gr uit het Bredase
Cor