Van sparks tot internationaal chauffeur

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
louis holleman

Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Tja, dan maar in een wat meer voor de hand liggend topic en in Ruim 7 mag alles 8)

Ik had zo links en rechts in andere topics al eens over mijn "chauffeursloopbaan" geschreven, en in het topic "Verhalen van Jan Goedhart" kwam het ook weer ter sprake. Er valt nog wel meer te vertellen, dus maar hier.

Nadat ik eind 1978 de vaart en offshore vaarwel had gezegd, begon ik eerst als zg. verkoopinspecteur bij een dochterbedrijfje van Delta Lloyd. Spaarverzekeringen verkopen...
Affijn, er werd daar verwacht dat je argeloze mensen zoveel mogelijk geld af moest zien te troggelen om een dubieus spaarprodukt te kopen, inclusief de bijbehorende prietpraat om ze over de streep te trekken.
Na een jaar had ik daar schoon genoeg van en begon bij een makelaardij om de verzekeringstak aldaar op poten te zetten. Na zo'n twee jaar wist ik dat ook dat mijn vak niet was en ik besloot rigoereus het roer om te gooien.
Vrachtwagenrijbewijs gehaald (op zo'n moderne Opel Blitz met 1.5 ton ijzer in het bakkie) en dan maar solliciteren.

"Meneer, heeft U ervaring?" Nee, nog niet.
"Ja, maar wij willen graag ervaren chauffeurs".
Tja, na tientallen sollicitaties en evenzovele "we zullen uw naam en telefoonnummer bewaren voor het geval dat" solliciteerde ik bij een bedrijfje in Boxtel wat internationaal transport deed.
Ik wilde geen boodschappenrijder in Nederland worden, dat internationaal rijden leek me wel wat.
Affijn, ik kreeg weer het bekende antwoord van "ervaren chauffeurs" en ik vroeg de baas of die soms met ervaring geboren werden. Het bleef even stil en vervolgens alleen maar "Ehh?"
"Hoe krijg je dan in godsnaam ervaren chauffeurs als je ze de kans niet eens geeft ervaring op te doen, meneer?" Hij vond het blijkbaar een argument en ik mocht op een zaterdag langskomen om wat te proberen.
Ikke naar Boxtel, stond er een aftands Dafje met nog geen 200 pk en een oplegger met zo'n 24 ton "ijzer" zoals dat heet. Allemaal platen en bovenop een "broodje" wat alleen al 3 ton woog.
Twee kettingen om de platen en verder niks. Het Dafje moest nog dubbel geklutst worden en hij reed eerst zelf een rondje om het bedrijf op het industrieterrein om het voor te doen en toen mocht ik. Nou, dat klutsen viel niet echt mee, toen nog een paar keer achteruit de hoek om en achteruit insteken en toen zei ie "Maandagmorgen om 6 uur bij de eerste klant in Belgie lossen". In totaal 3 klanten.
Dank U wel, mijnheer! Ik kreeg een eigen kassie, de sleutel van de Daf erin, nog even voltanken en ik besloot in de loop van zondagavond maar af te taaien. Belgie is nog een heel eind.... en ik had toch een slaapcabine.
Binnendoor via grens Poppel naar een gat in den Belzjiek. Nou, dan voel je je King of the road met je 36 tonnen diesel, hoog uittorenend boven die sukkels in hun luxe autootjes.
Ai, shit, een onaangegeven haakse Z bocht in de tweebaansweg. Iets te laat in de gaten, iets te hard de bocht in, flink bijremmen en het ging goed. Nou ja, later bleek dat het broodje ijzer van 3 ton in diezelfde bocht moet zijn blijven liggen... Om 6 uur stond ik bij de eerste klant die vroeg waar dat broodje van 3 ton, wat wel op de vrachtbrief stond was gebleven. Ik wist natuurlijk van niks, er werd een aantekening op de vrachtbrief gemaakt en op naar de volgende klant. Daar weer een paar platen ijzer gelost, toen naar klant nummer 3 en toen was ik leeg. Dus braaf en trots Boxtel gebeld dat ik begin van de middag leeg was. Rijdt maar naar Clervaux, 24 ton ijzer laden en dan kom je maar hierheen. Tjessus, dat klinkt wel errug frans, het bleek in Luxemburg te liggen en ik naar die hoogovens daar. Affijn, in de loop van de avond kreeg ik mijn plaatjes staal en toen weer terug naar Boxtel, door de pukkels van de Ardennen. Ik kreeg een lamme arm van het schakelen maar kwam heelhuids thuis.

De firma Den Haan Transport, zoals het bedrijf officieel heette, draaide op vergunningen van een bedrijf in de richting van Rotjeknor. Maar het zat gewoon op het industrieterrein van Boxtel. Ouwe meuk. Ik had het gammelste bakkie gekregen, een aftandse DAF 2200 met een 2 assig dubbellucht opleggertje. De meeste banden van die autootjes en opleggers van hem waren al tig keer opgesneden en soms reed je al half op het karkasstaal. In het jaar dat ik daar gereden heb, heb ik soms wel 3 klappers op een dag gehad. Want staal weegt en mijnheer baas wilde wel zoveel mogelijk per keer vervoeren. Altijd Belgie, Luxemburg en het Ruhrgebied. Je kende op een bepaald moment blind de weg in Duisburg, Gelsenkirchen, Leverkusen of Luik. Altijd ijzer, soms ook betonnen heipalen of hout. Kettingen of sjorbanden om iets vast te zetten? Joh, gewoon rustig aan doen. Als je al de mazzel had een trailer aan te haken mèt kettingen, dan moest je ze in Boxtel in je eigen autootje gooien als je in het weekeind thuis was anders waren ze geheid pleitte.
De wagens waren altijd overladen. Dus kwam je in Venlo of waar dan ook aan de grens, dan riepen die Moffen steevast "Auf die Waage, bitte" en dan kon je weer extra D-marken de Duitse Staatskas indragen.
Het Dafje bleek een scheur in het motorblok te hebben en daardoor zat het koelwatersysteem zo ongeveer vol met bruingrijze smurrie en stond je regelmatig ergens af te koelen. Uiteindelijk was het toch een keer gedaan met het beessie en ik kreeg een Dafje met wel 230 pk (zo'n 2800 model). Nounou, 2x6 versnellingen en een bak die beter te klutsen was dan die van het 2200tje.
CN17-19sm.jpg
CN17-19sm.jpg (295.35 KiB) 10528 keer bekeken
Deze kreeg ik nog even tussendoor, een echte 320 pk-er. Ook eigendom van het bedrijf maar vercharterd aan Van Hooft in Den Bosch die er demo's mee deed. Schitterende kar, met zo'n Fuller 13-gear bak die je zonder de koppeling te gebruiken met je pink kon schakelen.
Van die 230 pk-ers had ie er een stuk of 4, dan nog een paar met 260 pk, ik meen een paar met 290 pk en de toppers waren 325 pk modellen. In totaal 15 trekkers met evenzoveel gammele trailers, waarvan een paar huiftrailers waren. Twee daarvan hadden zg. Baileytanks onder het frame hangen omdat hij eerder op het Midden Oosten had gereden toen daar nog geld te verdienen viel.
Gaandeweg begon dat vervoer weer interessant te worden en de ene na de andere kar begon op Saudi, Koeweit, Iraq of Iran te rijden. De platte ijzerwagens werden allemaal aan de kant gezet of verkocht en in plaats daarvan kwamen er allemaal huiftrailers. Ik zat echter nog steeds in het Ruhrgebied en de Ardennen te klooien.
CN17-23sm.jpg
CN17-23sm.jpg (282.63 KiB) 10528 keer bekeken
Hier met heipalen in Leuven, met het 230 pk bakkie, trots Night Tripper genoemd :mrgreen:

Zo reden we ook regelmatig platen staal van de Maas of Rijnhaven in Rotterdam naar een ijzerboer in Papendrecht, soms met 3 of 4 wagens. Die kwamen uit een Rijnaak met een kraan met grote magneet en je laadde gewoon op het gevoel. De sport was natuurlijk zoveel mogelijk mee te nemen, dat kon 1 of 2 ritten schelen. Dus stak je je vingers tussen de banden en de vloer van de trailer, nou met 1 cm ruimte en rustig rijden ging het toch ook? In Papendrecht ging je direkt de weegbrug van de ijzerboer op en toen bleek ik een keer 65 ton te wegen, waar het maximaal toegestane gewicht maar 36 was. De baas vond zelf ook dat ik dat maar niet al te vaak moest doen.

Goed, op een keer kwam ik weer thuis met een leeg spulletje. Zet die trailer ginds maar weg, daar staat je "nieuwe" en d'r moet nog een Baileytank onder. De monteur helpt je wel. Volgende week ga je naar Baghdad, samen met nog een collega. Die kent de weg dus een makkie voor je.
Nou, de Baileytank eronder gehangen samen met wat lucht- en ontluchtaansluitingen en daar gingen we, met 15 ton airconditioning spullen voor de nieuwbouw van het Ministerie van Defensie in Baghdad - wat in de eerste dagen van de Golfoorlog door smart ammo uit elkaar werd geblazen. Je kreeg 3000 piek schoon voor een rondreis. Daarvan kon je er met wat beleid 2 in een maand doen. Ik deed er liever 3 weken over, kon je nog een week thuis blijven en dan ging je weer. Intussen was er nog een chauffeur aangenomen, die ging alle trailers lossen en opnieuw laden. Wij hoefden alleen maar de trailer erachter te hangen en naar bestemming te brengen, daar lossen en pas ergens in Oostenrijk of Duitsland pikte je eventueel nog een retourvraggie op. Als je daar al aan toekwam, want er kwam nog wel eens wat tussen.
Een collega met een 325 pk desert-Daf was in Birecik (zo ongeveer in Koerdenland) op een Griek met een tankwagen die dwars over de weg stond geknald. Twee andere collega's die leeg terugkwamen van ergens mochten zijn trailer, in elkaar gedeukte trekker en hemzelf (hij had een paar blauwe plekken) opladen en terugbrengen.
CN17-36sm.jpg
CN17-36sm.jpg (313.06 KiB) 10528 keer bekeken
Hier staan we met zijn vijven (jawel!) ergens in Koerdenland, de twee rechtse (w.o. ikke) gingen naar Baghdad, de twee anderen terug met een opgeladen wrak van de onfortuinlijke collega.
CN17-35sm.jpg
CN17-35sm.jpg (351.73 KiB) 10528 keer bekeken
Einde van de "Never Home Line" incl. arabische opschriften. De softenon-eenden waren ongeschonden gebleven :lol:

Zo reed ik een keer met twee collega's terug van Baghdad naar huis en ergens in Turkije bleek een lager van mijn voorwielen in elkaar gelopen. Niet meer safe om mee te rijden. "Graaf maar een gat in het zand daar en stapel de zooi maar op elkaar". Stond je 3 of 4 dagen met een baby ijzerzaagje je kopschotten door te zagen, voorwielen eraf, de hap op een half afgebroken andere oplegger te laden en dan toog je maar weer naar huis.
Intussen reed zijn hele santekraam op het Midden Oosten. Dat ontging de Turken niet. Die Turken rijden met eigen auto's, repareren ook alles zelf en komen tijdens zo'n rondrit twee keer langs huis. Bovendien doen ze het voor half geld. Je snapt het al, ergens in het jaar kregen 8 chauffeurs de zak "omdat er geen werk in het ijzer meer was" en een week later de andere 7. Ik had de keus uit "de zak" of monteur in zijn garage te worden. Dag, meneer Den Haan.
CN17-28sm.jpg
CN17-28sm.jpg (338.63 KiB) 10528 keer bekeken
Hier nog een keer achter een Bulgaar op de Pyhrnpas in Oostenrijk/Joegoslavie.

Volgende keer de ervaringen bij Harry Vos Internationaal Transport, waar ik tot 1986 rondgetoerd heb.

v+d
Berichten: 7164
Lid geworden op: 20 jun 2011 19:56

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door v+d »

Mooi Louis, dat was in ieder geval spannender werk als schooieren met verzekeringen :) .
De grote vaart op het asfalt, ga nog maar even door.
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door leo-shof »

Mooi verhaal Louis
Bij ons in het dorp zat ook een transportbedrijf wat op die apenlanden reed
die reden er al naar toe , toen wisten de meeste nog niet hoe je het moest schrijven
maar die hadden wel mooi spul om mee te werken
Ik zelf ben 25 jaar timmerman geweest en reed in de weekends partime naar de Schweis
met groente en fruit , vrijdags´avonds weg en zaterdagmiddag weer thuis
tot dat ik dat voor vast ging doen bij het zelfde bedrijf
Ik ben daar bijna 20 jaar vast geweest , tot dat ik met prepesioen kon
en na een half jaar weer als oproep kracht , met een nul uren contract weer aan de gang ging
zat veel in duitsland / zwitserland / oostenrijk / italie / belgie en frankrijk
best naar mijn zin gehad
vb-21-hf.jpg
vb-21-hf.jpg (70.46 KiB) 10498 keer bekeken
dit was mijn eerste wagen bij Van-Rijn


Luois hier nog een Vos uit Oss
oud31un.jpg
oud31un.jpg (87.18 KiB) 10482 keer bekeken
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Ja, van Rijn ken ik ook nog wel. Ik raakte bij Vos, zeker in de tijd dat ik voornamelijk Scandinavie ging draaien, goed bekend bij een stel chauffeurs van Van Spronsen, Straver, in elk geval die jongens die veel op Finland zaten. Met Peet Straver en een chauffeur nog op de ferry tussen Stockholm en Helsinki gigantisch gefeest. Hij was mee om klanten te bezoeken en alles ging op de zakelijke rekening 8) Maar dat was alweer in de latere jaren bij Vos, eerst nog het vervolg na Den Haan. Daar komt alweer zoveel van bovendrijven dat het wel in etappes zal gaan worden. Helaas weinig foto's, de meeste zijn nog door anderen gemaakt ook.
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Heheh, het zou "mijn 308" nog kunnen zijn, die met die Tag wisselbak erop. Tag was een ongeveer failliet Frans bedrijfje wat Vos goejekoop overnam. Zo hadden ze in de buurt van Clermont-Ferrand een nieuw bedrijf opgericht, Vos Transport, met MAN Unterflurs en die klojo franse wisselbakken, waarmee je 4.50m hoog kon zijn. De bevestiging van die bakken was allemaal identiek dus vroeger of later moesten wij die franse krengen natuurlijk ook krijgen. Buiten dat konden we natuurlijk ook twee standaard 20 voet containertjes laden, maar volgens mij is dat nooit voorgekomen.
Die aanhangers van onze Neckermannen waren speciaal gefabriekt, met dubbellucht voor- en achteras en een dubbele triangel die ietsje kon uitschuiven in bochten. De "uitschuifarm" zat gewoon in een vangmuil achterop en dan de tweede triangel die feitelijk de as van de aanhanger stuurde zat met twee vorken links en rechts achter op de motorwagen vast. Zeer ingenieus bedacht maar door wat wrikken en wringen wat soms nodig was, paste na verloop van tijd je eigen aanhanger niet meer op een andere Neckermann motorwagen, omdat ook die bevestigingen meeverbogen waren. Ze hebben die dingen ook als eerste weer afgevoerd, toen ik in 86 weg ging stonden er al een heel stel op de sloop. Ook kwamen ze rap terug van het idee "een container is lading en mag zoveel oversteken"; daar begonnen de Duitsers toen steeds vaker moeilijk over te doen. Hoe het nu is weet ik niet precies, maar de volumekarren van Vos zijn allemaal van die tandemassers met een vangmuil achter de achterassen en misschien wel weer maximaal 18m lang. Over Vos nog meer in de volgende delen van mijn verhaal :mrgreen:
pascal
Berichten: 95
Lid geworden op: 11 nov 2010 14:21

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door pascal »

Mooie verhalen.
Ik hou dit topic weer met belangstelling in de gaten. :-D
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

VOS, periode Daffie 90 en Daffie 124.

Na Den Haan, wat ook nog onder de naam ITOS opereerde, zat ik dus weer thuis. Ja hoor, WW uitkerinkje. Alleen, mijnheer Baas betaalde zwart en op je strookje stond zo ongeveer het minimum. Dus de uitkering was ook minimaal. Met een eigen huis en zo loop je je dan mottig te zoeken. Liefst nog even chauffeur blijven, maar ja, het lag niet voor het oprapen. Dus maar van alles gedaan: spanijzers uitzagen met een slijpschijf bij een betonplatenfabriek, bij de AMP in Den Bosch stompzinnig haspels afwikkelen en weer op een andere machine opwikkelen, naar de Desso om "eindcontroleur van de karpetten" te worden. O ja, ook nog een weekje op een Fiat 7.5 tonnertje papier voor een drukkerij door Nederland gereden. Allemaal inval werk via uitzendburo's.
Maar ergens in de zomer van 82 belde ineens de firma Vos "of ik nog steeds chauffeur wilde worden". Die hadden dus wel iets met het papiertje gedaan... 8)
Nou, ze zochten invallers voor de chauffeurs die met vakantie gingen. Kunt U maandag beginnen?
Ikke maandag naar Vos. Daar kreeg ik Daffie-90 aangeboden. Een 2000 trekkertje met 150 pk (in elk geval, toen ie nog nieuw was) en een 5-versnellingen bakkie. Ga maar naar daar-en-daar in Helmond, ijzer laden voor Luik. Hee, dat klonk bekend. Huiftrailertje opgepikt, dat moest in Helmond natuurlijk wel uit elkaar want er werd van boven geladen (platen ijzer, hoe bestaat het) en dan naar Jemeppe bij Luik, richting Namur. 24 ton staal op je nek. Je voelt 'm vast al aankomen...
Onderweg richting Limboland was het al 0-80km/u in ca 25 minuten, dan heb je daar ook nog een molshoop waar ik kruipend boven kwam en vervolgens ga je bij Luik het water over. Wil je dan naar Namur, dan is het gelijk bult op (gelukkig hadden die Belzen daar wel een kruipstrook extra in de weg gemaakt). Je plankt tot je zo'n 50, 60 km/u rijdt en dan is het PAF! steil omhoog. Daffie-90 kreunde en kraakte, ik schakelde nog een keer mis en toen stond ik stil.
Nou de kar in zijn 1 (een kruip had ie niet), flink gassen en koppeling op. Heheh, we rijden weer. Ik durfde niet meer naar zijn 2 (met die dubbele klutsbak stond je alweer gelijk stil) dus maar met maximaal toerental en 3 km/u omhoog. God, wat is zo'n helling dan lang! Maar Daffie-90 ploeterde gewoon door en bovenop kon ik weer doorschakelen. Bij de klant de huif weer afgebroken, toen weer in elkaar gezet en gebeld dat ik leeg was.
"Mooi zo, kom maar naar Oss maar die trailer moet je wel ff bij Noten in Helmond (onderdeel van Vos) parkeren".
Ikke terug met Daffie-90, ja toen liep ie wel 110 km/u. Kom morgenochtend om een uur of 9 maar weer langs.
Dus dinsdag kreeg ik een andere trailer, ga maar naar Gelsenkirchen, ijzer laden voor weetikveel. Weer het oude liedje, maar nu met 150 pk i.p.v. 200, en geen slaapcabine...
Affijn, daar kwam ik ook weer mee thuis en toen kreeg ik Daffie-124. Een 2800 met 320pk, slaapcabine. "Die houd je tot de vaste chauffeur weer terug van vakantie is".
Met plastic pijpen naar Martigny (Zwitserland, tegen de Italioolse grens). Kat in 't bakkie, dus ik was weer rap leeg. "Rijd maar naar Dijon, bij een wijnbedrijf 24 ton wijn op pallets laden en dan kom je maar weer naar Oss". Aldaar kreeg je zelf ook 6 flessen wijn, ik kocht nog wat voor mijn eigen voorraad en ikke weer terug naar Oss. Daffie-124 haalde bijna 130 km/u op zijn makkie en weer zo'n lekker Fuller-bakkie erin. King of the road again. In de tussentijd genoot je natuurlijk ook ruim van de Les Routiers tenten in Frankrijk en ik zat eg nie in 30 minuten tijd de gangen naar binnen te keilen. Gewoon een uur of anderhalf blijven staan, Monsieur 'Olleman. Zowel tussen de middag als 's avonds. Die kar haalt toch met gemak 120.
De week was om en voor maandag daarop de instruktie "met trailertje zoveel naar Goor".
Limonade laden (de naam van de fabriek ben ik kwijt) voor Biarritz in Frankrijk. In Goor reed ik nog een lantaarnpaal uit het trottoir (ik moest 180 graden draaien en vergat de overstekende trailer achter mijn achterassen. Het was "Klonk!", de gemeentemensen waren er rap bij en alles werd keurig opgelost) en daarna zo'n 24 ton plastic flessen op pallets laden.
Papiertjes mee en om een uur of 4, 5 op naar Biarritz. Daar was ik woensdagmorgen leeg, toen daar in de buurt weer 20 ton Sony cassettebandjes laden en vrijdagmiddag zette ik die trailer af in Oss. Mocht een ander mee naar Kopenhagen. De vakantieplanner zei wel na het bekijken van de schijven "Zeg Holleman, we rijden hier niet steady 120 op de autoroute hoor. Houd het maar op 80, 90". Aye-aye, kapitein!
Affijn, de week erop moest ik met trailer zoveel naar Handel (een gat ergens in Braboland) bij een eierenboer eitjes laden. Maandagmorgen 8 uur voor de deur. Die hap moet naar Barcelona maar er gaan ca 25 wagens, dus je zult wel collega's zien.
Sta ik bij die eierenboer, keurt ie mijn trailer af. "Die eierendozen blijven daarin niet droog meneer, je moet een andere hebben". Samen met een andere collega hadden we "verkeerde trailers". Wij de planning natuurlijk bellen, die had nog een heel ruziegesprek met die boer maar die bleef het verdommen ons te laden. Wij eerst naar Venlo, bij de TIP twee andere trailers gehaald en toen geladen. Affijn, met een colonne van 6 wagens gingen we Frankrijk in, om twee dagen later in Tarragona aan te komen, waar er nog 20 stonden. Met Daffie-124 trok ik steeds weer op de pukkels de rest van het circus voorbij, het leeuwendeel Scania-111's en nog een Daffie 2800 motorwagen met aanhanger. De Volvo F10 met TIP-trailer kon me al helemaal niet bijbenen. KING of the road, heet zoiets.
Einde middag waren alle 25 Vosjes weer leeg. Ik moest ergens de spaanse binnenlanden in, ik meen appels laden, samen met nog een collega. Daarmee weer terug via Perpignan, dat kan goed voor de Fruitterminal in Schiedam zijn geweest. Uiteindelijk moest ik Daffie-124 weer in Oss neerzetten en leegmaken want de vaste chauffeur zou 'm de week erop weer berijden.
Ik kreeg trekkertje 108, een Scania-111. (wordt vervolgd)
ferryvaneeuwen
Berichten: 2676
Lid geworden op: 25 nov 2004 22:59
Locatie: Krimpen a/d IJssel
Contacteer:

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door ferryvaneeuwen »

Wel een heel aparte carrièresprong! We volgen het met gloeiende oortjes..... We keep trucking, vlam in de pijp enzo

Ferry
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Voor we verder gaan, even wat over de "struktuur" van Vos. Ouwe Harry had, samen met zijn 3 broers ooit van vader een paard-en-wagen gekregen met de boodschap "ga daar maar geld mee verdienen". Zo ongeveer luidde het verhaal wat ik in de loop van de tijd te horen kreeg.
Broer Wim had Wim Vos Tanktransport in Oss opgericht, dan was er Richard Vos in Schaijk die vooral mengvoer reed en dan was er nog een Vos (Antoon?) ergens in het land. Ze beten elkaar niet, Wim reed vloeibaar goed en beton voor de Datoss betonfabriek, Harry reed stukgoed (veel tapijt voor Desso, Bergoss en Ossfloor) alsmede veel voor de Michelin fabrieken, en droge bulk in kiepsilowagens, Richard reed vooral droge bulk als mengvoer en Toon reed ook stukgoed maar reed niet in de wielen van Harry.
Harry Vos zelf bestond dus weer uit diverse onderdelen, H. Vos Int. Transport, er was een Vos Transport die nationaal werk deed, je had Vos Bulktransport voor de silowagens en ze hadden nogal wat op- en overslagcapaciteit in Oss gebouwd incl. spooraansluiting met weegbrug en de douane had een dependance bij het bedrijf. Slim.
Pappa Vos, de ouwe Harry dus, was al uit het bedrijf toen ik er kwam, maar was bijna elke zaterdag wel daar te vinden om de zaak in de gaten te houden. Zoons Wim en Karel waren toen de direkteuren, neef Henri was iets van loodsbaas en dan was er nog "een neef van een neef" die te stom was om iets anders te doen dan vrachtautootje rijden en zelfs daar maakte hij doorlopend brokken. Een keer mocht ie weer een chauffeur-op-vakantie vervangen en vloog ergens in de Ardennen met de combi tegen de vangrail en op z'n kant. Had ie nog mazzel dat ie niet van het 50m hoge viadukt afdonderde. Meneer zat half te slapen.
Een andere keer kreeg ie de volumewagen van een andere chauffeur-op-vakantie en werd er Zweden mee ingeschopt. Nou waren die Mercedessen met bak 4.10m hoog en in Zweden geven ze alles onder de 4.50m keurig aan, incl. omleidingsroutes. Zo heb (of had) je bij Motala een spoorwegviadukt van hard zweeds staal wat 3.65m boven de weg ligt. Dat wordt kilometers van tevoren al op borden aangekondigd, uiteindelijk ga je met een omleiding van zo'n 15km over het spoor heen maar neefje Vos denderde gewoon met 80 km/u op het viadukt af. KLABABBER en de wisselbak op de motorwagen stond gewoon 30 graden naar achteren. Het polyester topje van de topsleeper was ook verdwenen en er zat een flinke ster in de voorruit. Maar neefje Vos bleef gewoon invalwerk doen.

Bij Wim Vos Tanktransport was die Wim ook al uit het bedrijf maar liepen twee zoons de zaak te leiden. Dat heeft uiteindelijk tot faillissement geleid, toen ging wat er over was van het bedrijf naar Nedlloyd maar inmiddels bestaat het bedrijf al lang niet meer. De oude kantoren en parkeerplaats/garage zijn nu ook onderdeel van Vos Logistics.

Het grote brein bij Vos was zoon Wim. De bedacht het concept van de volumewagen. Net als siloopslag in Oss voor droge bulk. Hij bedacht ook dat ie op zijn eigen manier wel even in de luchtvrachtsektor kon gaan zitten: liet 5 vrachtwagens bouwen voor vliegtuigcontainers en bedacht een soort vaste dienstregeling tussen luchthavens. "Mijnheer, we vertrekken zo laat van Frankfurt en dan staan we zo laat op Schiphol"... vracht of geen vracht. Dat werkt natuurlijk helemaal niet, want de geijkte jongens hebben ook nog een vinger in de pap en die zorgen er wel voor dat er nauwelijks of geen vracht met "Harry Vos Air Transport" meegaat. Dus Vos Luchttransport stierf een snelle dood.
vos air transport.jpg
vos air transport.jpg (160.51 KiB) 10400 keer bekeken
Wim bedacht ook dat "hoe groter, hoe beter". In Helmond zat een bijna failliet bedrijfje, Noten Transport, dat werd onder de vlag van Vos gebracht. Incl. de nodige nijd natuurlijk, wat een keer tijdens het jaarlijkse personeelsfeest tot uiting kwam in een vechtpartij tussen een zootje Helmonders (sorry Ruud) en Osse boeren. Ach ja...
In Belgie kocht ie Vanneste Transport alsmede Raiglot op (ook om een faillissement te voorkomen), in Cambrai ging een bedrijf naar de filistijnen en Vos kocht het wel op (Tag?); in de buurt van Clermont-Ferrand werd een compleet nieuw bedrijf uit de grond gestampt incl. loodsen en kantoren dat Vos Transport werd gedoopt, er kwamen 20 gloednieuwe MAN combinaties en ik weet niet hoeveel wisselbakken. Intussen werden in Nederland ook allerlei noodlijdende bedrijven onder de VOS-vlag geplaatst, Trio uit Breukelen, ik meen De Bruijn uit Surhuisterveen en weet ik veel wat nog meer. Je zag steeds meer autootjes met een VOS bordje rondrijden.
Toen ik er kwam had ie nog wat trekkers voor de Norfolk Line rijden, hij reed links en rechts nog een container, hij had 3 bierwagens voor de Heineken in Den Bosch lopen maar de planner riep altijd "ik kan niks in die rottrailers kwijt, die gaan we allemaal lozen". Het leeuwendeel was dan ook motorwagen/aanhanger combinaties met wisselbakken op de motorwagen.
Vos Bulk had een eigen planner en was eigenlijk ook een andere afdeling.
Wim Vos deed gewoon wat hij vond dat ie moest doen. We hadden een mengelmoes van Scania en DAF wagens, een enkele Mercedes en de Scania's waren het talrijkst. Maar hij kreeg ruzie met Beers, de Scania importeur en vanaf toen kocht ie dus GEEN Scania's meer. Daarom werd ik later met zo'n k... Neckermann opgezadeld, die overigens helemaal een miskleun waren.
Wim Vos zou Wim Vos niet zijn als ie dat niet op zijn eigen manier oploste: hij zocht contact met Scania zelf (in Zweden) en regelde wel iets. Ten slotte had ie een 34 voets zeiljacht in Frankrijk aan de Middellandse Zee liggen, nog een 30 voeter in Zeeland en in Lithoyen (vlak bij huis) nog een 28 voets racezeilbootje. Er zal ongetwijfeld iets zijn geregeld, want ineens hadden we weer Scania's. Scania lanceerde om de zoveel tijd een nieuw model. Van de 140 serie werd dat de 141, daarna de 142, dan de 143 enzovoorts. Idem dito met de 110 serie. Wim Vos wachtte gewoon tot model 113 uitkwam, dan vroeg ie hoeveel Scania nog onverkocht had staan en bedisselde een prijs voor het restant model 112. Gloedjenieuw, weliswaar oud model maar het ging hem om de hoeveelheid want "hoe groter, hoe beter". En Beers kon gewoon de pot op...
Toen ik in 1986 ontslag nam, kwam er net weer een scheepslading model 113 aan omdat model 114 nieuw was.
Wim Vos ging over lijken. Een keer (in de volumeautotijd) vroeg de planner aan me toen ik zaterdagmorgen terugkwam uit Zweden: "zou je misschien vanmiddag weer naar Oslo willen rijden, ik moet daar maandagmorgen om 6 uur twee auto's hebben?" Ach, vooruit, het werd nog gevraagd en een leuke collega wilde de andere bak wel rijden. Dus wij tweeën in de loop van de middag weer richting Frederikshavn, want we moesten wel om middernacht Duitsland uit zijn. Staan we maandagochtend om 6 uur bij de Michelin in Lillestrøm, zeggen ze daar: 1 auto vanmiddag, de andere pas morgen. Zo is het ook duidelijk afgesproken. Dat was gewoon order van Mijnheer Vos, laat die chauffeurs maar rijden.
Ik reed een keertje over de oude N50 van Oss naar Den Bosch, toen er nog tig verkeerslichten stonden. Lekker 90, 95 blazen want ik was toch leeg. Ja hoor, ineens een hoop getoeter naast me, een dikke Maserati (je snapt 'm al, de auto van Mijnheer Vos) driftig voor me, op zijn remmen en flink gebaren maken van "rustig aan jij". Dus ik zak terug naar 80, hij geeft weer een dot gas en ging zelf met 150 verder...

Maar goed, ik wilde naar Scania 108. TOEN reden we nog met een stel trekkers internationaal, te weten DAF 122, 123 en 124 (320 pk modellen), Scania 108 en 109 (300 pk dingen) en twee Volvo F10's, de 162 en 163. Je kende alle chauffeurs en kwam elkaar vaak tegen omdat je vaak hetzelfde werk deed. (wordt vervolgd)
Herman.Ponsen

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door Herman.Ponsen »

Hallo King off the Road's

Lekker eenvoudig verhalen

nieuwsgierigheid is gewekt smaakt naar meer !!.

Groet Herman


Plaats reactie