Van sparks tot internationaal chauffeur

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Voor ik aan autootje 308 begin nog iets over de 108-tijd.
In de laatste jaren met dat bakkie had ik standaard mijn skies, skieschoenen en stokken bij me in de cabine liggen. Plek zat!
Als het effe kon, tijd had enzo, parkeerde ik bij een leuk hellinkie ergens, trok de zooi aan en liep omhoog of visgraatte omhoog om vervolgens lekker terug te suizen. Meestal had je zo'n hellinkie voor jezelf, een ondergesneeuwd weilandje of iets dergelijks. Maagdelijke sneeuw dus. Achteraf denk je "hoe kun je zo stupide zijn?"... Je zal je baas maar moeten bellen "Dag baas, ik lig hier met een gebroken poot ergens langs de route naar Bolzano, kun je me ff oppikken en een chauffeur voor de wagen sturen?", maar toen was je wild en ehh, toen was je jong en wilde wat. Het is altijd goed gegaan.

Maar ja, die 108 moest naar den Belzjiek. Alles uitladen wat niet van Vos was en op naar zo'n Neckermann, mit 280 ps. Jaja. 280 Deutsche Pferden, die beginnen dan gelijk over SAE en DIN pk's te eikelen maar uiteindelijk heb je nog zoiets van 220 Pferden auf die Wielen, want er verdwijnen veel Deutsche Pferden unterwegs. Heel wat anders dan Zweedse PK's. Dat schrijf ik dan ook nog steeds met hoofdletters.
De krengen waren ook nog "beschrankt auf 2000 umdrehungen", vanwege het verbruik. Dat had Mercedes Benz verkocht als "ze zouden 1 op 2.5 à 1 op 3 lopen". Ja, leeg zeker en dan ook nog zonder wisselbakken. Leeg mèt wisselbakken stond de teller al op 19,5 ton. Onze 5 assers konden dan ook maximaal 22 motorwagen plus 16 aanhanger = 38 ton wegen en dan resteerde er dus 18,5 ton voor lading. Meestal hadden we 20 tot 24 ton aan boord. Zestien versnellingen in een dubbel H patroon en vanwege de lage chassis (i.v.m. de hoge wisselbakken) hadden ze de versnellingsbakaandrijving niet met stangen enzo uitgevoerd, nee met Bowdenkabels. Reuze praktisch, en over de problemen alleen al daarmee begin ik maar niet eens. Dan wordt dit verhaal nog twee keer zo lang. Ik had al rap in de gaten waarom die vorige chauffeur Gallisch was geworden. Maar hij zat inmiddels weer op een ouderwetse Scania en ik werd Duitse Paarden Dresseur.

Er waren een stel motorwagens met 2 assen, die verdwenen goddank allemaal naar Belgie. De rest was 3 asser en die kregen wij in Oss. Het was ook flink wennen met die krengen. Het reed niet als een trailer en ook niet als een reguliere motorwagen/aanhanger combi. Je moest echt leren manoevreren met die bakken. Aan de andere kant, je kon er ook dingen mee doen die anders totaal onmogelijk waren. Vooral op de ferries kwam dat wel eens van pas...

Verder hadden ze luchtvering op de achterassen en op de aanhanger. Die motorwagen-vering kon je in de cabine bijregelen indien nodig, de aanhanger alleen met twee regelaars onder de aanhanger. Maar: de frontas had weer ouderwetse bladveren. Dus hadden we een elektrisch liftmechaniek op de wagen om de voorkant van de wisselbakken omhoog te krikken en de poten eronder te zetten. Verder stonden de wisselbakken vast met de bekende container-verankering, ook in de standaard 20 voet maat en het is wel gebeurd dat een chauffeur de bakken erop pleurde en vergat die borging 90 graden te draaien en vast te zetten en in de 1e bocht op het terrein vloog de bak er al af... Al doende leert men, nietwaar?

Dan had je nog het ge-eikel met de hoogte. Onze bakken op die Benzen kwamen tot 4m10. Daar moest je hier en daar flink mee uitkijken, want toen in Nederland en Duitsland werd 4m niet aangegeven, alleen maar als het lager was. Er kwam dus nog wel eens "zeilschade aan de bovenkant" voor. Vos had bedacht dat containers "lading" waren en die mag uitsteken. Dus staken ze ook uit. Door het kortkoppelsysteem met de aanhanger waren we dus eigenlijk gewoon 19.6 meter lang, waar je toen officieel maximaal 18m mocht zijn. Maar goed, de autoriteiten vraten het.

Het leuke van die volumekarren was weer wel dat er heel veel mee op Scandinavie werd gereden.
Even voor de goed orde: Denemarken is NIET Scandinavie. Noorwegen, Zweden en Finland wel. Zo zien die lui dat ook en Denen moeten ze in die landen ook niet zo erg: den Danska Hølle kan wat hun betreft de pøt öp.
De reisjes naar Finland waren reuze populair - in de zomer. Zondagavond vertrek richting Travemünde, dan maandag Travemünde-Trelleborg, dan over de weg naar Stockholm met maandagnacht een stop in Klevshult, dan dinsdagnacht Stockholm-Helsinki en dat waren net cruiseschepen. 14 uur oversteken en feesten. Dan in Finland stond je doorgaans op woensdag ergens in je auto te slapen, donderdag zat je weer op de ferry Turku-Stockholm en vrijdag op de feestboot Trelleborg-Travemünde. Om zaterdagmiddag weer thuis te komen. Niet zoveel uren, wel veel feesten. En het was prima te rijden zonder overuren.
Alleen: in de winter wilde bijna niemand. Koud, veel sneeuw en ijs, lastig rijden en als je dan ook nog van twee bakken de huif half af moet breken denk je "zat ik maar in Spanje".

Standaardlading was Michelinbandjes naar Espoo, Turku of Tampere, terugvracht heel vaak turf in Eurajoki of isolatiespul in Lappeenranta, soms ook houtskool in Jyväskylä. En het wilde wel gebeuren dat je met maximaal 4 of 5 wagens Finland in dook. Dan kon het nog gebeuren dat je onderweg opreed met collega's die Zweden ingingen. Ook Zweden was prima rijden: lekker rustig, geen idioten die "voor die vrachtwagen kan ik nog net ff de weg op" of "ikke MOET die klotenvrachtauto voorbij" dachten en trammelant met politie en douane had je eigenlijk nooit.
In Zweden zat de Polis gewoon bij de chauffeurs aan tafel, ook die met de heli rondvlogen. Daarbuiten: waar je in NL en vooral in Duitsland, Oostenrijk enzovoorts als chauffeur als een varken wordt behandeld (en laten we eerlijk zijn, sommige chauffeurs ZIJN gewoon varkens), zien ze een chauffeur in Noorwegen, Zweden en Finland als een hardwerkende man met een eerzaam beroep. Als je bij een klant kwam werd er gezegd: jij hebt je uren al gemaakt met rijden vanuit het buitenland, dus maak ff de wagen open en dan is daar het eten en daar de sauna of de douche. Als je mee ging staan trekken met een palletwagen keken ze je aan of je niet goed bij je hoofd was.
Ik stond een keer in Skövde isolatiemateriaal te helpen laden in de zomer, en in de zomer kan het in zo'n bak warm zijn. Het was niks meer dan de zakken van de lopende band aftrekken en 10 cm verder even goed op de stapel leggen. Ze hadden het ook gevraagd, want er was minder personeel i.v.m. vakantie.
Goed, mijn brilletje was al aardig gammel en dat kreng zakte elke keer van mijn neus naar beneden. Op een gegeven moment werd ik daarover zo pissig dat ik het ding van mijn kop haalde en dwars door de bak smeet, kapot natuurlijk. De Zweed naast me begon heel paniekerig te doen, kom mee, even naar kantoor. Ik loop mee, daar gingen we naar een soort BHV-er die vroeg of ik nou nog wel kon zien en rijden. Ja hoor, dat ding is alleen maar om veraf beter scherp te zien, en kleurenblind ben ik nog niet. Ze maakten zich echt zorgen...

Kortom: Scandinavie kreeg mijn grote voorkeur. En we reden heel wat Michelinbandjes naar Noorwegen, Zweden en Finland. Het leuke was dat doorgaans die Belzen (met hun 4-assige karren) die bakken in Frankrijk of waar dan ook gingen laden, dan in Oss afzetten en wij pikten de zooi in Oss op en togen ermee naar Scandinavie.

Ik KREEG ook rap veel Scandinavie... ik reed er net zo graag 's winters als 's zomers en die planner honoreerde dat wel. Vaak reed ik terug op vrijdag door Zweden, dan belde ik de planning of ie de week erop al iets naar Zweden of Finland had. Ja zei die, maar dan moet je wel weer zondagavond weg, terwijl je dus zaterdagmiddag pas thuis kwam. Maakt niet uit, zei ik dan, doe mij maar weer een ritje Espoo. Ik had op een gegeven moment ook meer "social life" in die landen dan thuis. Nou, so what? Er werd op een gegeven moment op kantoor gewoon geroepen "die Holleman heeft een vriendinnetje in Espoo, laat 'm maar lekker naar Finland gaan weer volgende week". Het klopte niet helemaal maar ik hield me van de domme. Bij Michelin in Espoo werkte een jong blond ding op kantoor en die sprak goed Engels. Ik had er al een paar keer mee staan praten en in het restaurant kwam ze nog wel eens bij me zitten. Op een keer moest ik naar de bank een paar km verderop om geld te halen en ze bood aan tussen de middag me even daarheen en terug te rijden. Dus de collega van me ziet me bij haar instappen en wegrijden en een half uur later weer terugkomen, plus dat ze bij me aan tafel schoof. Vervolgens ging hij ergens anders zitten... Later zei ie: "ik dacht dat jullie iets met elkaar hebben dus laat ik ze maar even alleen". Ik vond dat ik verder weinig uit te leggen had, maar nog geen twee weken later riepen ze bij Vos op kantoor: "Hé Louis, volgende week Finland? Kun je weer naar je vriendinnetje!" Ik liet het maar zo, want het kwam wel prima uit.
Ik laat het ook maar even hierbij, want zometeen krijg ik natuurlijk weer vragen als "en, hàd je ook een vriendinnetje daar?" en moet ik weer van alles uit gaan leggen 8) (wordt vervolgd)

Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door leo-shof »

Louis ook hier weer het verhaal,vergelijkbaar met de zeevaart :In ieder stadtje.een.................! :roll:
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Nou, om je de waarheid te zeggen: ik had op een bepaald moment ook een scharrel, in Tampere. Met een ander ding uit Loviissa (op de boot leren kennen) heb ik nog een hele tijd gecorrespondeerd, maar ik had er verder niks mee. Gewoon een heel leuk contact. En laten we heel eerlijk zijn: Finse vrouwen steken het niet onder stoelen of banken als ze je zien zitten. Ze doen gewoon niet moeilijk. Ik vind jouw leuk, jij mij ook? Nou, we zijn nou toch hier?
Ik kom er in een vervolg nog wel op terug. Buiten dat: in 1980 ben ik gescheiden dus ik heb nooit iemand belazerd 8)
Ik zit me trouwens mottig te zoeken naar wat foto's uit die tijd (niet van die meiden, hoor). Ik moet er nog altijd een paar hebben. Komt allemaal nog wel.
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

308 - vervolg

Rijden in Scandinavie, toen (1982-1986).
In de eerste plaats: lekker rustig. Ik zei al dat je daar van idioten die overal nog net ff voor moeten geen last hebt. Verkeersdiscipline is prima. Hulpvaardig. Ik sta een keer ergens even langs de kant in Zweden om op de kaart te kijken, op zoek naar een houtplant in een rotgat. Even later stopt er een Saabje voor me, de man stapt uit en zegt "kan ik helpen, misschien?" Nou, ik zoek die en die fabriek. "Oh, rijdt maar achter me aan, ik ga wel ff voor". Wij 15km links-rechts-links door wat bosweggetjes tuffen en we komen bij de poort. Komt weer naar m'n cabine, hier is het. Ik vraag "wil je wat kronen voor de extra km's?" maar nee hoor "tack så mycket, god afton". Hij vroeg niet eens of ik sprit had...
Dat kon je verder alleen maar in Finland of Engeland meemaken.
Voor ett lastbil was de maximale snelheid in Zweden 70 km/u, maar zolang je niet steady 90 draaide zei niemand iets. De polis had eigen methoden om dat zo te kunnen bekijken: een team in de auto met het andere team in een heli. De heli mat jouw snelheid door te timen hoe lang je erover deed twee merktekens te passeren. Was dat te snel dan werd er naar de auto gepraat en zo nodig wachtte die je ergens op om je beleefd te verzoeken wat rustiger aan te doen. Je moest het wel heel erg bont maken wilde je een prent krijgen. Die gasten waren ook heel erg geinteresseerd in de techniek van die voertuigen: hoe zit dat nou met die rare dubbele triangel en hoe rijdt dat? Soms stond je gewoon een uur met die gasten gezellig te leuteren.
In Finland stopte je ook altijd bij chauffeurstenten. Als je dan weg wilde rijden moest je goed kijken of er niet nog een paar Finnen tussen je wagen en aanhanger stonden, want ze stonden altijd stomverbaasd naar dat zootje te koekeloeren. Net als naar die plastic kassies bovenop je cabine...
triangels.jpg
triangels.jpg (152.33 KiB) 6103 keer bekeken
Hier een deel van de constructie: links, ter hoogte van de linker chassisbalk de bevestiging links, zoiets zit ook rechts en in het midden de vangmuil van de tweede triangel, hier niet meer zichtbaar. Die links/rechts bevestiging draaide dus mee met de motorwagen en trok feitelijk de stuuras van je aanhanger ook mee. De ouderwetse triangel diende eigenlijk alleen maar voor het feitelijke trekwerk en niet voor het sturen, die kon weer vrij rondom de stuuras-schotel draaien. Het gevolg daarvan was - Jan, let op! - dat het hele zootje beter spoorde dan een reguliere motorwagen met aanhanger, en al helemaal vergeleken met een tandemas-aanhanger die de assen onder het midden heeft of een trailer met starre assen.

Ik had het over sprit: drank dus. Hoe meer alcohol, hoe beter en hoe hoger de prijs. Die kocht je op de ferry vanaf Travemünde voor weinig en deed je in Zweden of Finland voor het tienvoudige van de hand. Je mocht 1 liter invoeren van de Zweden, ook van de Finnen. Je deed dat ook, want overal waar je kwam was het "har du sprit?"
Ook Kirsi, het blonde finse Espoo moppie had dat al tig keer gevraagd. Dus kwam ze bijna steevast naar buiten als ik op het terrein kwam "Mittä kuuluu? Leuk je weer te zien. Wat heb je deze keer bij je?". Als je dan met een collega was stond die zijn ogen weer uit te kijken.

's Winters werd er "konvooi gereden". Vrachtverkeer gaat in Zweden dag en nacht door en er wordt heel wat gereden. Als je pech hebt zit je in Trelleborg al in de sneeuw en dat blijft zo tot je Zweden weer uit gaat. Doorgaans neemt er een Zweed het voortouw, die gaat zo rond de 70 km/u hangen en signaleert waar hij vindt dat ie iets aan moet geven. Daarachter kunnen dan zo'n 10-20 wagens rustig aanrijden. De ene slaat hier af, de andere daar. Vaak draai je met een heel stel de parking van zo'n chauffeurstent op en gaat gezellig met elkaar aan tafel koffie zitten drinken of eten.
Als je in een fikse sneeuwbui zit, met name 's avonds of 's nachts is het voorop rijden geen sinecure. Overal kunnen ineens zomaar een stel elanden op de weg staan, en die gaan echt niet opzij. Goede schijnwerpers zijn daar een must. Ik had er een stel onder de voorbumper hangen maar vrij snel ook een stel op het dak staan, simpelweg omdat je daar meer aan hebt. En soms was je blij met die dingen: ik kom een keer door een gat, 40 km/u en we duiken het bos weer in. Knip de schijnwerpers aan en 150m verderop staat 1 eland dwars midden op de weg en is een kudde van 15 bezig met oversteken. Nou, maar even stoppen, de laatste eland is overgestoken en de "politieagent-eland" verdwijnt ook het bos in. Het luxe-autootje achter je stopt ook keurig en probeert niet eens eromheen te komen want die snapt ook wel dat je niet zomaar stil gaat staan. Zoals ik al zei, lekker relaxed.

Die Zweden en Finnen wisten doorgaans ook wel dat de firma Vos heel vaak daar zat. Kwam je in Duitsland een bulker van Viinikka of Peippo Oy tegen dan ging gegarandeerd het handje omhoog en werd de clignoteur even gebruikt (de finse manier van groeten). Ik had mijn wagen ook voorzien van die zweedse gele markeringslampen voor alsmede een oranje finse lantaarn midden boven op het dak.
trelleborg.jpg
trelleborg.jpg (363.46 KiB) 6103 keer bekeken
Ik had een keer een fotograaf mee, die zou de nodige platen voor Vos maken. Hier kom ik in Trelleborg van de Saga Star afgedenderd. De plaat van de bevestiging is ook van hem.

Ik nam zelf ook nog wel eens het voortouw in een konvooi. Zeker als er een beetje langzaam gereden werd. Ik zat een keer 's avond laat op weg richting Sundsvall in een konvooi wat maar 65 km/u liep. Het sneeuwde licht en ik vond dat het toch sneller kon. Dus begin je van achter naar voor te rijden en uiteindelijk haal ik de leider in en blijf 70-75 door de sneeuw tuffen. Na verloop van tijd zie ik achter me diverse wagens ook naar voren komen en de helft schoof bij mij aan. Krijg je vanzelf twee kleinere konvooien. Na 3 uur een parkeerplek op voor de koffie en de meesten doken achter me aan en dan zit je weer gezellig 3 kwartier te buurten. Ging je met een heel stel weer verder dan werd er soms overlegd: wie gaat er voorop?

In Finland reed je doorgaans op ijs. Er werd wel geschoven maar dat wordt vastgereden en wordt dus gewoon ijs. Alleen tijdens sneeuwbuien wordt er dan geschoven. Ik kom een keer in Turku van de ferry (door omstandigheden) samen met een collega die voor de eerste keer naar Tampere moest. "Heb je wel eens in sneeuw gereden?" Nee, niet echt. 1x in Nederland in wat slurrie.
We moesten allebei naar Helsinki om vrij te maken, daarna ik naar Espoo en hij naar Tampere. "Rijdt maar achter me aan, we moeten wel voor zo laat in Helsinki zijn anders is de douane dicht". OK. We vertrekken uit Turku in een denderende sneeuwbui. Zeg maar 50-60 cm in een uur tijd. Er was bijna niet tegenaan te schuiven. Eenmaal buiten werd het weer droog maar er lag dus wel een plaat ijs op de weg. Goed, je weegt 40 ton, dus dat gaat best. Dus ik houd zo'n 85-90 km/u aan, je kent de weg, weet waar de rotbochten liggen en kijkt verder vooruit dan normaal. Na een uurtje of 2 komen we bij de ring van Helsinki, daar wordt het vierbaans. Ikke aan de kant, voor het geval we elkaar kwijtraken in de stad: daar en daar moet je zijn en zo en zo moet je er komen. Dus ik loop naar zijn auto achter me, hij draait het raampje open en zit nog steeds verkrampt met twee handjes stijf aan het stuur. Isserwat jochie? Eh, nou, ik durfde niet zachter want dan was ik je kwijtgeraakt maar hij zat nog steeds te zweten als een otter. "Joh, het ging toch goed?" Moest de arme stakker na de douane nog alleen naar Tampere ook onder dezelfde omstandigheden. Ik had later de planner aan de telefoon en die heb ik toch maar even gezegd dat het beter was geen beginnelingen in de winter alleen Zweden en Finland door te sturen. Als je pech had lagen er links en rechts van de wegen daar sneeuwwallen van een paar meter hoog. Een collega stond een keer 's nachts in Noorwegen te slapen op een parkeerplekkie naast de tweebaans weg, tegen een rotswand aan. Hij werd 's morgens wakker, goh, wat lekker rustig lijkt het buiten. Klautert naar beneden en ziet weinig. Raampje open, dondert de sneeuw zo naar binnen. Lag de sneeuw 4m hoog tegen zijn wagen aangewaaid. Hij klom eruit, liep de weg op en 200m verder was een bulldozer bezig de zooi wat op te schuiven. De man groef vervolgens zijn autootje uit zodat ie ook weer verder kon.

Dan krijgen we het maar direkt ook over sneeuwkettingen. Die hadden we bij Vos allemaal standaard aan de wagen hangen. Tenslotte kan het in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en weetikveel waar ook sneeuwen. Met kettingen moet je niet te hard rijden, je rijdt ze gewoon naar gort. Kom een keer vanaf Göteborg, richting Oslo. Nou, bij Uddevalla moesten de kettingen er echt wel op, want 40 ton of niet, er zitten ook nog wat pukkels in die weg en dan wil je liever niet stilvallen. Dus even een mooi plat stukkie gezocht en de kettingen oprijden en spannen. Ze konden er pas vlak voor Göteborg op de terugweg weer af. Ik kon ze eigenlijk zo weggooien. Die Noren lachten zich helemaal dood om die kettingen van ons. Die hadden 3x zo dikke dingen met snijmessen en weetikveel wat erin. Tja, als je regelmatig 1500 km op kettingen moet draaien...
Maar soms is het voor minder afstand nodig: kom een keer vanuit het bos in Eurajoki met 24 ton turf op mijn nek, op de kruising van de hoofdweg Pori-Turku. Daar moet je wel stoppen want er rijdt nogal wat verkeer. Sta ik natuurlijk net stil met mijn aangedreven assen op een ijsplaat van 5 vierkante meter. Geen mm meer voor- of achteruit. De collega achter me stond op het asfalt, maar duwen en trekken gaat niet. Dus: krik onder het ene wiel, opkrikken, ketting eronder en erom, wiel laten zakken, krik onder het andere wiel enz. enz. Sta je een uur te kloten om 4m ijs te overbruggen. Eenmaal op de hoofdweg, aan de kant, kettingen er weer af en je kunt weer door. Ach, het hoort erbij, ook bij 20 of 30 onder nul. Net als een keertje in Mjölby. Het was maar 15 onder nul, windkracht 2 en het zonnetje scheen ook nog. Chauffeur, wil je de huiven even afbreken want we moeten van boven je bakken laden. Die zeilen zijn vaak dubbeldik, lekker vochtig van binnen en bij 15 onder nul en al een paar dagen zulke temperaturen zijn het net staalplaten. Affijn, huiven eraf, bakken vol en dan huiven er weer op. Ben je om 4 uur 's middags vol, dan ga je toch echt even een uur onder de warme douche staan om een heel klein beetje bij te komen. Maar: ze mochten mij elke week Zweden of Finland geven, eg wel!
Volgende aflevering over iets anders, want daar reed ik ook nog wel... Näkemiin (wordt vervolgd)
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

308 - vervolg

Natuurlijk reed ik niet alleen Scandinavie. Ook regelmatig naar Denemarken, Michelin zat ook in Kopenhagen, Aarhus en Odense (meen ik) en we reden uiteraard niet alleen voor Michelin.

We reden heel veel Page. Pleepapier, keukenrollen en weet-ik-veel, altijd naar Frankrijk. Doorgaans lossen bij supermarkten en die stoppen doorgaans met bevoorrading na 3 uur 's middags. Ze begonnen ook niet zo vroeg, 7 uur was al vroeg voor hun. Nou kreeg ik bijna altijd een partij klanten aan de Riviera, en dan was het steevast terugladen in Torino of Milano,
uiteraard Michelin. Dat was dus helemaal niet verkeerd, een ritje La Turbie, dan nog een adresje ergens en de volgende dag weer verder in de buurt van St. Tropez of zo. Ik heb me daar heel wat keertjes lekker aan het strand gelegen na drie uur, om vervolgens 's avonds op mijn dooie akkertje een Routier te zoeken en dan liefst nog een fikse fles wijn erbij. Vervolgens was het rustig aan op Turijn aan en dan weer naar huis.
Zo had ik een keer een rit die bij Cannes eindigde en de planner vroeg of ik bezwaar had tegen een stel aan boord die wilden liften. Ze zouden onderweg steeds in hun eigen tentje slapen.
Nou goed, zorg maar dat ze dan en dan in Oss staan. Gezellig jong stel, gingen een paar weken trekken daar. 's Avonds op een parkeerplaats zetten ze hun tentje op, gingen maffen en om 5 of 6 uur 's morgens riep ik wel "Jongelui, breiwerkje afmaken, we gaan tuffen". Uiteraard vrat ik in principe nooit in die ballententen langs de autoroute, nee, dan pakte je een stukkie Nationale waar het betere werk zat.
liftster.jpg
liftster.jpg (167.3 KiB) 6041 keer bekeken
routier.jpg
routier.jpg (164.96 KiB) 6041 keer bekeken
Zoals hier, waar we met een collega stonden en gezellig met zijn allen aan tafel. De jongen van het stel maakte de foto's, die ik later opgestuurd kreeg. Samen met een heel reisverslag waar ze allemaal geweest waren en een boekenbon als bedankje. Zo kan het ook!

Ook pikte ik een keer twee franse miepjes bij Dijon op, die gingen naar Nice. Nou, dat komt mooi uit dames, daar moet ik ook heen en ik zette ze mooi bij Nice Cote D'Azur airport af. Dan is het toch handig dat je ook nog wat Frans beheerst en een beetje kunt lullen... Hoe je met 3 mensen in zo'n topsleepertje slaapt is nou ff niet aan de orde :lol:

Ik had het al over die Belzen, die de twee-assertjes hadden. Die Belzen trapten zich allemaal het leplazarus en liepen dan onderweg wel te kankeren dat ze zo moesten trappen. Ik dacht gewoon: je doet daar iets aan of je blijft maar ja-en-amen roepen. Niet mijn probleem.
Ik ga een keer op zondagavond richting Gent, met de Volvo-luchtvracht die ik zelf op Landvetter (vliegveld Göteborg) had opgehaald. Met die vracht moest je om 6 uur voor de poort staan, zo niet dan moest je wachten. Stond je er wel, dan ging je er als eerste in, ook al waren er al 15 autootjes eerder voor je die al de hele nacht stonden te wachten. Dat was weer het voordeel van luchtvracht. En dat gekanker van die halzen hoorde je binnen de poort toch niet meer.
Affijn, uurtje later leeg en ik moest naar Visé, daar zit ook al een isolatiefabriek. Laden voor ergens in de buurt van Limoges. Ik kom daar om een uur of 10, staat er een Belzjieke Bels met ook zo'n volumekar, die kreeg hetzelfde spul voor hetzelfde adres. Begint al gelijk te bleren dat die lading pas in de loop van de middag geladen kan worden. Begint DUS ook al gelijk te huilen dat ie dan weer de hele nacht kan trappen want het moet natuurlijk de volgende morgen om 6 uur gelost worden. Het was in de tijd dat de planner en ik allang van elkaar wisten wat we aan elkaar hadden, dus ik brom maar wat van "ach ja". Affijn, we gaan maar een tukje maken. Om 4 uur kon autootje 1 voor de ramp, om kwart over 4 autootje 2 ernaast. Den Bels zat het eerste vol, hij naar het kantoor voor de papieren en nog even de planning bellen. Ja hoor, morgenochtend 6 uur lossen. Hij vertrok tegen zes uur en we zeiden nog "daar en daar bij die en die tent eten" maar hij zei ook "niet te lang en ik wacht niet want ik moet weer trappen. Dan zie ik je morgen om 6 uur wel in Limoges". Nou ja, ik dacht natuurlijk "mooi helemaal niet, in geen 100 jaar maar je doet je best maar". Affijn, een half uur later zat ik ook vol, ook naar het kantoortje en ook de planner bellen. Het eerste wat ie vroeg was "Is die Bels al weg?" Ja hoor Rien, kankerend en wel. "Mooi, en jij? Woensdag om 6 uur OK?" Ja hoor Rien, iets anders was ik niet van plan. Dus, stukkie rijden, eten, stukkie slapen, weer stukkies rijden-eten-rijden-eten-slapen en nog een stukkie rijden en ik ben om 6 uur daar. Oh, we hadden je gisteren al verwacht. D'r was hier een maffe Bels en die riep alleen maar "vite, vite, er komt zo nog een auto". Lachen hoor. 8)

Dan had je natuurlijk ook nog de Rockwool, in Roermond. Godallemachtig, wat was het daar een puinzooi. Daar ging je met lege bakken naartoe, liefst op zondagavond, dan moest je eerst een plekkie voor die bakken zoeken en ze neerpleuren, om vervolgens op zoek te gaan naar je eigen bakken. Die konden overal staan, op een terrein van een paar vierkante km. Als je pech had stonden ze nog half in de bagger weggezakt ook en kon je een heftruck zien te vinden om ze weer op te lichten. De firma De Rooij had daar nogal wat in de melk te brokkelen, het stond er ook vol met hun aftandse meuk. Het leek hier en daar wel een sloopterrein.
Als je dan pech had kon je half Duitsland af met die troep, en overal was het zelf lossen. Brrrrr.... ik heb dat in totaal maar 2 keer hoeven doen, maar er waren collega's die elke week voor die Rockwool reden. Dan deed ik toch liever Page of Michelin.

Nog een leuke: ik kom weer eens leeg in St. Tropez of daaromtrent, Louis, rijdt maar naar Turijn via Col de Tende en het tunneltje daar. Wist ik veel.... je moet daar af en toe aan de verkeerde kant van de weg rijden om de overhangende rotsen met die rotbakken te ontwijken en dan kom je bij de tunnel. DRIE METER VIJENTACHTIG!!! staat daar op een heel groot bord en een balk voor de tunnel om de begrenzing aan te geven. Eeeehhh??? Auto aan de kant en de planner 's gebeld. "Ja, dan moet je de bak van de motorwagen afzetten, de luchtvering van de aanhanger laten zakken en 1 bak daarop door de tunnel trekken. Dan aan de andere kant die bak ergens neerpleuren, dan terug met je hangertje om bak 2 op te halen". Zeg planner, wie denk je dat ik ben? Gekke Henkie? Want wat was er nog meer het geval? Je moest midden door de tunnel i.v.m. de beschikbare ruimte en het profiel, dus moest de post aan de ene kant de andere kant waarschuwen dat er geen verkeer door mocht, dan mocht jij samen met een vlag die je aan de andere kant weer afgaf en dan kon de andere kant ook weer. En dat dus 4 keer. Meneer de planner, ik rijdt wel 150 km om over een fatsoenlijke route. Terug naar beneden, waar ik toch nog twee scheuren in m'n zeilen reed en over de autostrada naar Torino. We zijn toch zeker geen circus clowns? In Torino kreeg ik bandjes voor Espoo, kon ik tenminste weer naar m'n moppie... via Oss. (wordt vervolgd)
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hier een deel van de constructie:
Eeeeh Linke Louitje :lol: .........nou herinner ik me nog plenty mooie verhalen van Sparkies van vroegaaah............maar van een Sparks die zich had laaat'n bekeeeer'n tot vrachtwagen schipper had ik nog niet eerder gehoord.....EN m'n komplimenten voor de mooie reisleider verhaaaal'n :roll: !
Ik ga me op reeds gevorderde leeftijd niet meer verdiepen in al dat " dubbele klutsen" van jou..ik heb al moeite genoeg met het schakelbakkie van m'n trekker :mrgreen: .....maaaar....maak nou eens FF een tekeningetje zodat ik dat snap van die listige "aanhaakkonstruktie" waar jij over ouwehoerd............'ksnapper naks van :roll:
EN ga ondertussen maar verder met die Finse wijfies..........dat van die sneeuwkettingen begrijp ik ZO wel :roll: :lol: ( ik heb een stel uit Noorwegen voor m'n trekker-achterwielen!)
In Torino kreeg ik bandjes voor Espoo, kon ik tenminste weer naar m'n moppie..
:lol: :mrgreen:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Ehh Harry, ik ga 's kijken wat ik kan fabrieken. Ik ben nog bezig met de laatste delen van mijn verhaal. Aangezien ik natuurlijk helemaal geen techneut ben moet ik hopen iets te kunnen maken wat voor de wel-techneuten bruikbaar en begrijpbaar is, dus je snapt: geduld is een schone zaak. Maar komen doet het! 8)
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hoe deden jullie dat vroegaah ook alweer...zgn " uit het losse polsje" ?? :lol: ......deduudeduu....dedaaadedaaa...of zoiets??? :roll:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

308 - vervolg

Tssk, er komt geen eind aan? Jawel, zo ongeveer oktober 1986 vond ik het welletjes.
Je wordt ouder papa, ik wil dit niet tot mijn pensioen doen, ik wil wat anders.
Er speelde meer mee: ik had inmiddels halve verkering met Outi, een finse uit Tampere. Die was ik in Turku tegengekomen toen ze daar met haar universiteitsklas de universiteit daar een paar dagen bezocht en het klikte beter dan tussen mijn Mercedes en zijn aanhanger.
Alleen: je woont wel 2000km uit elkaar. Kwam ik nou elke week in Tampere, dan was het nog wel leuk, maar ik kwam er niet elke week. Het was veel vaker Espoo en om dan nog even 200km extra te rijden werd wat te gortig, laat staan dat je daar zo even de tijd niet voor had.
Dan kwam het ook nog voor dat je pas in Helsinki hoorde dat je naar Tampere moest, dus elkaar van tevoren inseinen was er ook niet bij. Los daarvan: er kon wel een tijdje geen vracht naar Finland zijn en dan zat ik doorgaans in Zweden, Frankrijk, Noorwegen of Italie (en in die volgorde van kans).
Zijn er kansen voor Jan Kaas in Finland? In die tijd niet zo erg. Het was nog geen Europa zoals nu, en Finnen schermden hun zaken behoorlijk af. Bovendien moest ik dan toch eg wel meer fins gaan leren dan ik toen wist op te hoesten, ook al sprak west Finland ook zweeds.
Outi sprak fins, zweeds, prima engels en wat duits. Maar nederlands is nog wat anders, al kon ze de eerste avond al "iek hauw waan jauw" zeggen...
Maar ook in NL zaten ze niet zo op finnen te wachten. Wat dat is weet ik niet, misschien wel omdat in de oorlog de finnen op de hand van de duitsers waren...?
In elk geval, TOEN was het min of meer aanleiding om een punt aan onze relatie te draaien. Jammer, maar helaas. Het was een moordmeid :(

Die fotograaf die een keer mee moest van Vos, om wat bedrijfsmatige foto's te maken. We gingen naar Örebro, Michelin lossen en bij Ericsson terugladen. Komen 's avonds in Örebro aan en ik ga even naar buiten, een shaggie roken. 30 graden onder nul, na tien minuten zat mijn snor dik in het ijs. Je liep letterlijk stoomwolken uit te braken.
ericsson.jpg
ericsson.jpg (185.27 KiB) 5955 keer bekeken
Wachtend op laden of lossen in Örebro. Foto van de bedrijfsfotograaf. Zo zie je niet dat het -20 is, maar dat was het wel.

Hoe werkte dat nou onderweg? Nou, Vos had wel standkachels in die bakkies laten bouwen, op gas. Die gasflessen hingen achter de achterwielen, midden in het opspattende water, sneeuw en ander vuil. Bij -10 waren die drukregelaars al niet meer werkend. Dus standverwarming? Niet dus. De Neckermann accu's waren ook maar zozo, al onder normale temperaturen. Bij -30 wordt dat nog een stukkie minder. Je loste dat op door tijdens het parkeren gewoon de motor te laten draaien. Blijft je diesel ook op temperatuur, alhoewel in die landen de diesel nooit gaat vlokken.
Dit in tegenstelling tot Mickey Mouse landen als Frankrijk. Alleen al daarvoor had ik een blik van 3 liter toevoeging bij me om in "wacky diesel" te gooien om het vlokken te voorkomen. Niet zo denderend voor je verstuivertjes, maar who cares? Ik weet niet meer of het 83, 84 of 85 was maar ik zat in west Frankrijk en daar had het gesneeuwd en niet zo weinig ook. En de temperatuur was bijster laag, men riep daar lokaal dat het al 50 jaar of langer niet was voorgekomen. Franse vrachtautootjes met dekens, matrassen, kussens om de tanks gebonden. De helft stond gestrand op de vluchtstrook. Accu's die leeg waren. Voor zover de franse dépannage zelf nog kon rijden, barstten ze van het werk. Nou heeft elke franse auto op zijn minst één deuk, anders ben je maar een rotchauffeur, maar er lag wat schroot zo links en rechts. Het was in feite om je dood te lachen :mrgreen:

Maar goed, terug naar de nachten in Zweden en Finland. In principe zette ik de motor in een week maar een paar keer uit. Op de ferries, en bij klanten als je stond te lossen of laden. Verder bleef ie draaien. De parkeerplaatsen bij de grote chauffeurstenten hadden altijd delen waar vrieswagens konden staan en daar parkeerden ook de gasten die hun motoren lieten draaien. In Turku, waar ik heel vaak overstond had ik een prima plekje vlak bij het station gevonden, ver genoeg van woonhuizen af en dichtbij genoeg om in 10 minuten in het centrum te zijn.

Want Turku was de vaste stapplaats tijdens de finse tochten. We stonden daar doorgaans op woensdagavond en woensdag is na het weekeind de tussentijdse stapdag voor finnen (en finsen).
Finnen zijn gek op dansen en op uit eten gaan. Dat combineren ze door dans- en eetgelegenheiden met elkaar te combineren. Je wordt wel geacht je een beetje fatsoenlijk te kleden, stropdas hoeft niet overal maar op klompen met een spijkerbroek levert je doorgaans geen toegang op. Kwestie van aanpassen.
En dan, ik had het er al over: Finnen houden van aktie. Vrouwen nemen het voortouw als jij het niet doet.
Ik zit een keer in Lappeenranta met een collega en we bleven 's nachts over. Wij naar een danstent, we hadden er wel zin in, ook om even lekker te eten.
We zitten koud aan de soep of er komt een finse naar me toe om te dansen. Nou ja, dan doe je dat en na tien minuutjes "eh mijn soep wordt koud, zullen we even terug gaan?" Ikke weer naar mijn maatje en zij naar haar vriendin. Die soep is nog niet op of ze staat er alweer... Dansa?
Nou toe dan maar, de soep is toch op. En dat ging zo tig keer door.
Ik zit een keer op de Finlandia, tussen Stockholm en Helsinki, alleen deze keer. 's avonds na het eten even in de disco kijken. Nog heel rustig daar, bijna alle zitjes nog vrij. Ik zit daar lekker en er komt een moppie "is die stoel vrij?" Ja hoor, ze zijn bijna allemaal nog vrij denk ik dan, maar ga lekker zitten. Heb je zin om te dansen, is de volgende vraag van haar. Ja tuurlijk, ding, je ziet er prima uit, why not? Affijn, ze is met een vriendin een daggie op en neer geweest naar Stockholm. Heeft het ook nog over haar vriend. Waar is die vriend dan? Oh, die is een paar dagen uit vissen met vrienden. Tijdje gekletst en toen ging ze weer bij haar vriendin kijken. Na een half uur was ze weer terug. Goed als ik erbij kom? Ja hoor, prima. Enzovoorts enzovoorts.
Zo heb ik Outi dan opgeduikeld (of zij mij) op een donderdag in Turku. Door omstandigheden een dag later. Toch ff in de stad kijken, zij deed dat ook met een vriendin, we zagen elkaar, het was KNAL-BOEM en 's nachts hebben we mijn topsleeper topzwaar gemaakt. De vriendin was inmiddels terug naar hun hotel en daar wilde zij weer niet met mij samen naartoe, want die vriendin sliep uiteraard met haar op 1 kamer 8)

De jongens van Van Spronsen, Straver, Disco en noem er nog maar een paar. Allemaal regelmatige Zweden gangers en die van Spronsen en Straver ook Finland. Westlanders, de nodige Haginezen.
Nou ben ik zelf wel uit de friese klei getrokken (origineel waar) maar a. mijn ouders waren zelf geen Friezen en b. ik heb dik 20 jaar in Rijswijk (bij Duh Haag) gewoond. Ik heb geen moeite met die gasten en het taaltje spreek ik ook nog een beetje.
Brabo's echter moeten die gasten niet. Net zo min als Grunningers, Limbo's, Zeeuwen, Tukkers en noem maar op. Het kruipt altijd bij elkaar en als je het lokale bargoens niet spreekt hoor je er niet bij. Ik ben tenslotte ook maar door toeval in Oss verzeild geraakt. Een hoop van die westlanders had ik al diverse keren meegemaakt, aan boord of onderweg. Kon het er prima mee vinden. We rijden een keer in een konvooi terug naar Trelleborg, 's avonds. Volgende dag pas om 10 uur het bootje. We zaten op het bakkie met elkaar te OH-en en besloten nog even in Malmö de stad in te gaan. Tijd zat. Twee Spronsjes, 1 Straver en een Disco figuur. Plus ik. Ik vroeg de twee VOS collega's die ook in het konvooi zaten "gaan jullie mee?" Nou nee, met die westlanders hadden ze niet zoveel op. OK, CU on the ferry 8)

Een keer had ik me verslapen in Travemünde en daardoor de ferry gemist. Dan maar ff om via Gedser en Helsingör-Helsingborg, dan kon je toch nog dinsdag de Silja in Stockholm pakken.
Onderweg in Zweden komt Straver me voorbij denderen. We herkennen elkaar, hele leuke chauffeur en het bakkie effe aan: Hé Louis, waar gaat jij naartoe? Wat denkie: Helsinki. Oh, bootje van 6 uur? Jazekers! Komp bij ons, de baas is bij mij aan boord en we gaan feesten. OK, zie je daar wel. Aan boord even naar de twee collega's die in het chauffeursrestaurant zaten. Hoi jongens, ik ben er niet bij vanavond, ik ben uitgenodigd door Straver. Nou, ze keken al alsof ik het over de onderwereld had. Veel plezier.
We hebben tot diep in de nacht uitgebreid zitten kanen en drinken, alles rekening fa. Straver. Peetje deed niet zo moeilijk.

Nou, en dan 's morgens om 10 uur slaperig van de boot af en op naar Espoo...
espoo.jpg
espoo.jpg (195.48 KiB) 5955 keer bekeken
Zo stonden we dan in Espoo bij de Michelin. Foto van 315 collega Martien, februari 1984. Snowboots, een finse bontmuts op en een Volvo jack aan. Je gaat toch zeker niet in zo'n Neckermann jas lopen? :mrgreen:

Getver, het lijkt wel of ik sentimenteel begin te worden... (wordt vervolgd)
Gebruikersavatar
Cor Leliard
Berichten: 3418
Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
Locatie: Breda

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door Cor Leliard »

Hallo Louis,

Pracht verhalen kerel, en ook eigenlijk een pracht job.
Ik geniet van je verhalen TU OM

gr uit Breda Cor
Il parle Il a parle


Plaats reactie