Foto's (en verhalen) uit de oude Doos

[rob niezing (R.I.P.)]

Hoi Albert,

Wat een giganties werk was dat in die tijd zeg, ik kan me nog het schoolreisje herinneren , om
die bouwputten e.d te zien ik heb mijn ogen uitgekeken , en over een uurtje begin ik mijn
huiswerk ( kratje Grolsch ) Schoolreisje is weer 48 jaar geleden

Gr. Rob

[Stavenuiter]

Ja Jos, knap stukkie werk.

Groet Nico.

[Albert]

Foto 1. Blik vanaf Neeltje Jans over de Roggeplaat naar Schouwen-Duiveland. In de twee kleine sluitgaten staan de pijlers al, nu de grootste – de Roompot- nog.

Foto 2. Het haventje van Burghsluis op Schouwen-Duiveland, met de kantoren van DOSBOUW ( De Oosterschelde Bouwcombinatie).

Foto 3. Blik vanaf Noord-Beveland naar Neeltje Jans, Roggeplaat en Schouwen-Duiveland.

Foto 4. Bouwput.

Foto 5. Mattenfabriek met een lege “klos” voor de kant, klaar om een nieuwe mat op te winden.
Op de boeien ligt een geladen klos klaar om naar buiten te worden gesleept.
In de hoek drijft een zinkstuk dat net van de helling is getrokken. Dit is nog een echt ouderwets zinkstuk uit wilgentenen gevlochten dat, op zijn plek aangekomen, voornamelijk met de hand met basaltblokken wordt geladen tot het vanzelf zinkt.

Vragen? Geen vragen.

[Stavenuiter]

Albert bedankt weer voor je deskundige uitleg.

Groet Nico.

[Mart Hoogedoorn]

Mannen bedankt voor plaatjes en uitleg....de JAN HEYMANS heb ik bijna van onderen mogen bekijken,toen die over de Temi IV kantelde. waar ik machinist op was, dat verhaal staat ergens op dit forem

[Albert]

Foto 1. Toplaagstorter “Trias” – 105 x 23.5 mtr. bestaande uit drie aan elkaar gelaste duwbakken met een kraan erop.
De kraan kan rotsblokken van 1 tot 10 ton, met een net van stalen ketting, één voor één zacht op de zeebodem tegen de pijlers aanleggen. Ook kan hij grote zakken met heet, > 170 graden, asfalt onderwater storten over de stenen toplaag.

Foto 2. Het verdichtings ponton “Mytilus” (mossel). Brengt zijn vier trilnaalden – 70 cm. doorsnee en veertig ton per stuk – diep in de boden en trilt de zandkorrels dichter tegen elkaar aan en maakt zo een strook stevige grond van 200 meter breed over de volle breedte van de sluitgaten.

Foto 3. Kamp Moermond, hier sliepen en aten de mensen die te ver weg woonden om iedere avond/ochtend naar huis te gaan. Er werd in vier ploegen diensten volcontinu gewerkt.
Volgens een rooster van; 7 dagen van 12 uur, 7 dagen vrij, 7 nachten van 12 uur, 7 dagen vrij. Aflostijden waren 06:00 en 18:00 uur en de week liep van woensdag tot woensdag.

Foto. 4 De eerste twee van de zesenzestig staan er.

Vragen? Geen vragen.

[Compass]

Hoi Albert,

Da's weer eersteklas voorlichting van iemand 'die dr zulve bie was'

En wat betreft je uitleg bij foto 2 ; je zult het MIJ niet horen zeggen

Groeten,
Bert de Boer

[Jos Komen (R.I.P)]

Hier nogmaals het verhaal van Mart op de Temi IV.
All the best
Jos

Ik ben ook enige malen ''gesloft''. o.a met de onderwaterdrukking van de sleep en bergings boot Temi IV.waar ik de enige maschinist op was.
Op een zonnige zondag 26 sept 1971, op station liggend aan de steiger bij de ingang van de buitenhaven van vlissingen kregen wij het bericht dat de asfalt legger ''Jan Heimans''werkend aan een dijk in de oosterschelde water maakte. De alleen aanboord zijnde wachtman had alarm geslagen . Wij stoomden er met een noodgang naar toe,en maakten vast aan het naar de dijk hellende gevaarte.Blijkbaar was er bij laagwater een uitsteeksel door de huid gedrukt tussen dijk en ponton. De inmiddels ook gearriveerde duiker zag kans om een zeildoek voor de scheur te bevestigen ,en wij begonnen te pomren met onze in de machinekamer aanwezige centrifugaal bergings pomp, maar ik kreeg niet genoeg vacuum om dit echt pompen te noemen, dus ook de verplaatsbare dieselpomp opgetuigd,wat een redelijke verbetering tentoonstelde.De inmiddels ge arriveerde bemannings leden van de Jan Heimans zijn ook wat gaan pompen ,volgens mijn baas en kapitein Theo Dijkhuizen, en het ponton kwam vrij recht. Ook branden wij een gat in de silo van die hoog en vol aan dek stond, maar de inhoud wilde niet leeglopen. In de middag begon het ponton iets over tehellen naar onze kant en Theo zei tegen me ,laten we zien dat we wegkomen want er gaat iets goed fout .Na de slangen van de bergingspompen losgekoppeld te hebben, starte de kapitein de motor vanaf de open bovenbrug(gelukkig hoefde ik niet naar beneden ,want had de lucht op de startflessen open staan)De op zeerl angzaam direct omkeerbare schroef was voldoende omde in haar nu in haar trossen hangende ponton te doen kantelen en met luid gekraak over de Temi te tuimelen. Ik bevond mij op het achterdek en sprong in het water en zwemmend voor mijn leven,achterom kijkend zag ik de Temi onder waterverdwijnen in een wolk van stof.Ik had nog steeds een poetsdoek in mijn rechterhand ,en al zwemmende dacht ik ''wat moet ik hiermee?'' dus los gelaten .Het bergings bootje van v.d Akker ik meen de Bruinvis haalde mij uit het water en na een warme douche en droge kleren kreeg ik enige borrels voor de kou en schrik en begaf mij naar de brug. Niemand is bij dit ongeluk omgekomen,onze twee matrozen die niet zwemmen konden,waren op een bij ons ten anker liggende grindbak gesprongen, en kapitein Theo was op de arm wan de overhangende hijskraan geklauterd ,vòòr ge Temi onder water verdween. Ik heb later de berging door v,d Akker gevolgd op de Temi III,en nog enige tijd daarmee gewerkt ook op de inmiddels gerepareerde Temi IV,



maar voelde mij niet meer op mijn gemak op sleepboten,en ben naar de rijnvaart tankers gegaan, en daarna grote wilde vaart.

[Stavenuiter]

Weer een paar foto,s, van het werk, waar Albert bovenop zat.

Groet Nico.

[Albert]

Ik begin te geloven dat Nico’s fotovoorraad onuitputtelijk is, zucht. Maar ja, je moet je ook nooit aanbieden als vrijwilliger, eigen schul dikke enz.

Foto1. De “Wijker Rib” begon haar loopbaan als onderlosser van RWS en werd begin jaren zestig ingezet bij het verlengen van de IJmuider pieren.
Later werd ze – bij scheepswerf Koopman te Dordrecht - verbouwd tot peil/opnemingsvaartuig. Met twee armen met 48 echoloden bestreek ze een strook van > 40 meter .
Begin jaren 80 werd ze weer verbouwd. Ze kreeg in het – voormalig - ruim voor en achter een Schottelnavigator stuurpropeller in gebouwd om ook op stromend water te kunnen positioneren. Teven kreeg ze een kraan en een kantoorcontainer aan dek.
Met de kraan kon de “Portunes”, door ons ‘die verdomde onderwatertaxi‘ genaamd, op de zeebodem worden neergezet. Die o.w. taxi werd vanuit de container bestuurd en reed met zijn rupsbanden over de bodem van de sluitgaten. Met schijnwerpers en camera’s werden de matten gecontroleerd op ophoping van zand,losse stenen etc.
Met grijphanden werden losse stenen bouten en verloren gereedschap van de matten gehaald.

Foto 2. Het maken van de z.g. grindwiepenmatten. Deze dienden ook voor bodembescherming.

Foto 3. Het “Ir Tops huis” in aanbouw vanaf hier worden o.a. de schuiven van de waterkering bediend.

Foto 4. De “Ostrea” (oester) . Op de voorgrond een verankeringkabel met drijvers. Deze zat niet vast aan een zeebodemverankering – anker of een paal met de kop net vrij van de bodem – maar zat vast aan een z.g. dodemansbed, een “Hunnenbed” van kuupsblokken, betonblokken van 1 kubieke mtr.

Ben benieuwd waar Nico nu weer mee komt.

Vragen? Geen vragen.

Vr. gr. Albert