Sterke verhalen.

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
gerard tenerife
Berichten: 6491
Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje

Re: Sterke verhalen.

Bericht door gerard tenerife »

Vervolg van “ De Droom”

Het zeegat uit. ( Mei 1955.)

Tja, nu had ik de Pollux achter de rug en kon ik eindelijk mijn droom gaan verwezenlijken.
Ik was op eigen verzoek bij de rederij Amsterdam als lichtmatroos aangenomen, wilde vaart, je wist nooit waar je naar toe ging dat leek mij het beste.
Moest me eerst op kantoor aan melden bij afdeling bemanning, kapitein Breedijk ( de pijp genoemd, die hij dus altijd in zijn mond had.) Er was geen schip van de rederij binnen dus moest ik eerst maar voor een paar weken op de zeil zolder bij de Nederland gaan werken,. s’Morgens met de trein van Amersfoort naar Amsterdam en dan lopend naar de Javakade . De zeilzolder, dat was leuk een beetje splitsen en presenningen naaien, dat had ik geleerd en je kreeg er nog geld voor toe aan de eind van de week, dat was je ook niet gewend.


Afbeelding

Amstelpark, kolen lossen


Eindelijk was er een schip binnen, de Amstelpark, met pa en ma op de trein naar Ijmuiden want daar lag ze kolen te lossen bij de Hoogovens. Ik denk niet dat mijn ouders erg onder de indruk waren van de Amstelpark, een roestige van 1944 oude Liberty die kolen ligt te lossen, nou niet het schoonste aanblik, maar voor mij kon de Oranje niet mooier zijn.
Eerst maar aanmelden bij de Bootsman, die in zijn hut met zijn af losser en een fles bokma de aankomst zat te vieren. Na tranen van ma en afscheid van pa werd me door de machinekamer jongen vertelde waar mijn hut was en me om kon kleden en wat er verder van mij verwacht werd.
Ik kon hem gelijk wel even helpen met afwassen want hij had alles alleen moeten doen voor machinekamer en dek tot ik kwam.
We waren nog maar net klaar toen ik bij de bootsman geroepen werd, of ik maar even de afgeloste bootsman zijn plunje zak aan de wal kon brengen en in het kroegje buiten de poort wilde neer zetten zodat hij daar vandaan een taxi naar het station kon nemen. Zo daar ging ik dus , in mijn pollux werkpak, geen pet dus, plunjezak op de schouder , door de poort naar het kroegje waar ik wachte op de bootsman. Hij kwam na een half uurtje, gaf me een tientje voor de moeite en ging een pilsje bestellen en ik weer terug aan boord. Het drong pas weeken later tot me door dat de plunje zak vol zat met sigaretten en drank en zijn kleren in een koffer zaten die hij zelf droeg.
Eerst maar gauw thee zetten want het was bijna pikheet. De matrozen kwamen een voor een binnen, zo zwart als roet dat ik eerst dacht dat ik in de verkeerde mesroom was.
De meeste hadden een blikje melk bij zich, dat was blijkbaar op rantzoen, 2 blikjes per man per week, en of ik maar even bij de hofmeester de ontbrekende blikjes op wilde halen.
Zo gezegt zo gedaan, nu maar vlug af wassen, linnen goed halen en tafel dekken voor het avond eten en dan weer af wassen en op ruimen. Gedurende de avond waren we leeg en konden we in ballast vertrekken met bestemming Newport News.
Eindelijk op zee, mooi weer en rustig zeetje en kon nu eindelijk af nokken. Met z’n vieren in een hut met 4 kasten, een zit bank, een schrijf tafel en een gebroken spiegel, en oh ja, laat ik de fan niet vergeten, die kwam nog goed van pas later toen we in de golf waren. In de hut sliepen verder 2 o/g’s en Oome jan (dekman) hij was de oudste (62) en was dus mijn zeevader, hij sliep in de boven kooi en ik dus beneden, dat was uit de kunst dacht ik, maar oome jan pruimde tabak en elke 10 minuten kwam er een projectiel langs mijn hoofd dat dan in de kwispeldoor terecht kwam.
De volgende morgen tafeldekken , kofie zetten voor ontbijt, af wassen,hutten schoon maken, bedden opmaken, enz. enz. dat was wel heel wat anders dan wat je verwacht had van het ruwe zeemans leven. Oome Jan maakte me wel duidelijk dat als ik ooit o/g wilde worden, ik in mijn vrije tijd, smiddags aan dek moest gaan helpen, bikken, schilderen, enz. en s’avonds met de wacht moest gaan leren sturen,.(that was more like it.) maar bij elkaar zo’n 16 uur per dag, zonder over time natuurlijk.
Op de Atlantic nam de wind wat toe tot 7-8 Bf en we gingen knap te keer , stampen en slingeren en regelmatig paaltjes pikken, zo dat ik dacht dat het spul in tweeen zou breken, gelukkig hadden we slinger latten op de tafels met natte doeken, zo meestal bleven de borden wel op de tafel staan.
Gelukkig had ik geen last van zee ziekte, ik was veel te druk den ik, het sturen ging niet zo geweldig, elke keer als je een paaltje pikte, was je min of meer stuurloos voor 10 minuten, wiel van bakboord naar stuurbord tot ze uit eindelijk weer luisterde en we weer in de juiste richting gingen.
Na 14 dagen kwamen we eindelijk in Newport News aan, voor anker want er waren veel schepen voor ons om kolen te laden. Eerst aan dek, in de rij en inspektie bij de douane, emigratie en gezondheids dienst, dat was het verschrikkelijkste wat ik ooit meegemaakt heb, ik dacht dat Amerikaanen onze vrienden waren, maar we werden behandeld als oud vuil. Zo iets werd zelfs in de U.S.S.R.. niet gedaan. Voor de dokter moest je je broek laten zakken en werd je klok en hamerspel geinspekteerd en door de emigratie werd je o.a .gevraagd welke krant je las en een van ons zei “De Waarheid” hij mocht in iedergeval niet de wal op en er kwam een wacht bij de gangway te staan. Maar goed alles went.
Na een dag of 10 voor anker eindelijk voor de wal en kolen gaan laden voor Zeebrugge, dus kon ik s’middags even de wal op om inkopen te doen, ik moest werk handschoenen kopen. Ik was groot gebracht met het iedee dat handschoenen voor meisjes waren maar het was duidelijk dat je ze aan boord echt wel nodig had.
Dus maar eens kijken in de haven buurt , wat echt geen indruk op me maakte, vuil en armoedig niet wat ik van de U.S.A. verwacht had, maar ik vond al gauw een store waar ze waarschijnlijk wel handschoenen verkochten. Ik ging dus naar binnen en vroeg de jongedame achter de toon bank in mijn beste school engels “ do you sell hand shoes”? ze staarde me dus aan met een blik die je ook wel ziet bij een doode kabeljauw, en zei “what?” Hoe dan ook met de internationale hand gebaren taal kwamen we re toch uit en ik verliet de winkel met “hand shoes”. Op de terug weg ontdekte ik een ijs winkel, die verkochten alle soorten ijs zo iets had ik nog nooit gezien, banana splits, knickerbocker glories, en nog veel meer, dus maar eens proberen want voor pils was ik dus veel te jong in de states, het smaakte goed en toen maar vlug terug aan boord want de bemanning zat al op me te wachten voor het avond eten.
S’avonds met Oome Jan de wal op, met de bus ( blanke voor in, zwarte achter in) naar de stad, dat zag er beter uit, meer wat ik verwacht had, maar dan alles ziet er beter uit s’nachts met alle gekleurde lichten. Toen maar naar de bioskoop, zwarte links en blanke rechts met een schutting in het midden. Ik kan me de film niet meer herinneren maar wel de pauze, er was een strip show, heel wat anders dan Bernard Drukker in de Cinema Royal op de Nieuwe Dijk. Toen nog maar ergens een Cola drinken en weer terug aan boord. Nu ik dit zo schrijf, klinkt het erg doods, maar ik was pas 15 en vond het geweldig.
Na 2 dagen waren we vol geladen met 10.000 ton kolen, helpen met zeeklaar maken, preseningen vouwen en keggen in slaan, zoals ik geleerd had op de Pollux, met de bootsman op de bak, voor en achter en daar gingen we weer. Vrij goed weer op de oversteek, s’avond een kaartje leggen en een praatje maken met de uitkijk op de bak en een uurtje sturen.Vliegende vissen aan dek, had ik nog nooit van gehoord maar wel leuk. Na 12 dagen loods aan boord voor Zeebrugge en gelijk voor de wal en gaan lossen, geen inspekties, alleen douane maar dat was alles. S’avond de wal op met de hele ploeg naar cafe “Charleston” in Blankeberge, hier mocht ik dus een pilsje drinken en dat deed ik dan ook en kan me daarom niet zoveel meer van die eerste avond herinneren, alleen dat ik op mijn kop in de W.C.pot stond en er bij de benen uit getrokken werd en dat ik vreselijk verliefd was op Franciene, de dochter van de kroeg baas en de volgende ochtend natuurlijk, mijn arme hoofd, ik drink nooit meer, maar de volgende avond stonden we natuurlijk allemaal weer aan de bar.
En het goede nieuws was dat ik nu als o/g aan mocht monsteren, dus weer een stapje voor uit.
Na vier dagen waren we leeg, maar goed ook, het was tijd om weer het zeegat uit te gaan want de beurzen waren leeg.
Voor vetrek eerst zand aan dek laden als extra ballast, want we moesten eerst leeg naar Boston (mass.) om stukgoed beginnen te laden voor de Persische golf en men verwachte op de overtocht een beetje slecht weer.
En ze hadden gelijk, na een paar dagen op de Atlantic begon de wind toe te nemen tot 10-11 Bft en soms 12. We hadden een staartje van een orkaan te pakken, de toppen waaide van de golven, stampen, slingeren,paaljes pikken, zefs de slingerlatten en natte doeken waren nutteloos. Het beste was om je tussen je sloel en de tafel vast te klemmen en je bord in je handen te houden., hoe ze dat in het kombuis voor elkaar kregen snap ik niet.Sturen was ook bijna nutteloos, van boord naar boord en de schroef was meer uit het water dan er in.
Na een paar dagen werd het weer wat beter en konden we weer wat gaan doen. Het meeste ballast zand was al van het dek af gewassen maar de schroef bleef nu in het water. De verschansing aan beide zijden voor de opbouw was gescheurd en zou snel gerepareerd moeten worden, ook de hoeveelheid stook olie nog aanwezig liet veel te wensen over, dus werd besloten om naar de Azoren te gaan voor bunkers en reparaties.
Bij aankomst in Ponta Delgada werden de repariaties vericht en voor de bemanning werd een bus gehuurd om de omgeving te bekijken, prachtig, dode vulcanen met meren in de kom, fantastische kleuren en een mooie dag uit. Bij terugkomst, klaar met bunkeren en reparaties dus konden we weer verder. Het zeetje was inmiddels wat afgevlakt en het zonnetje er bij. Ruimen wassen en weer wassen, want na een paar maanden kolen te varen en nu stuk goed te gaan laden was dat wel nodig.
Na 18 dagen waren we dan in Boston, stuk goed laden, van alles en nog wat, sigaretten, kofie, broeken, overhemden, alles in de minutie lockers voor en achter, ja die hadden we nog van de oorlog en konden afgesloten worden. We hadden ook nog kraantjes aan dek om torpedo netten aan op te hangen en een buis in het tusen dek dat iets met magnetische mijnen te maken had, en versteevegingen op voor en achterschip en brug vleugels voor geschut,wij waren klaar voor de volgende oorlog.
Afbeelding

Bootsman Kooring en matrozen "Amstelpark"

Mijn belevenissen op de Amerikaanse kust en Persische Golf, komen in het vervolg.
een pessimist is een optimist met veel ervaring.

Jos Komen (R.I.P)

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Gerard,
prachtig verhaal! :-D
Aan boord van een ouwe liberty van de Rederij Amsterdam, hier lust ik wel pap van. :-D
All the best
Jos
Amstelpark.jpg
Amstelpark.jpg (61.27 KiB) 3333 keer bekeken
Gebruikersavatar
skipflip44
Berichten: 650
Lid geworden op: 25 jul 2004 10:53
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door skipflip44 »

Een iets kortere:
Tijdens pikheet:

Kaalkoppige jeugdige 1e stuurman tegen even jeugdige langharige 2e wtk:

"Ik ga m'n baard laten staan."

2e wtk:

"Ja, je moet toch wat doen op de brug." :-D :) :lol:

http://maps.google.nl/ dan zoeken op Williamstown, klikken op "sateliet"
en je kunt het schip zien liggen. (met de sleepboten vastgemaakt)
one cylinder, one trouble.
http://members.home.nl/skipflip44
Ton van der Sluijs

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Ton van der Sluijs »

Mooi verhaal Gerard :-D Toch weer interressant zo'n Liberty 8)
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Rederij Amsterdam..........aahwel Gerard: "Them were THE days" zoals die Sparks altijd zei : "Daaaaar heb ik leren drinken Meester!!! :roll: :roll: We kregen een fles jenever in de week, eeeerst deed ik er Citroenschillen in, daaaarnaa sinaasappelschillen met suiker en uiteindelijk was dat veel te veel gemeier en dronk ik het "puur"............ :lol: ik hoorde dat verhaal meerdere keren per week EN tegelijkertijd een paar Bloemenvaassies -1/3 fles of zo- van het edele Schiedamse vocht achter de knopen drukkend :lol: Ik zou nou kompleet uit m'n werk pleuren :lol:

Met Oomuh Koomuh lust ik wel "Pap van" :lol: :lol:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Ha die Harry...een flessie per week ?Daar kwamen wij niet ver mee op de cristelijke gruninger kustvaart...Moest wèl aangevuld worden met enige doosies bier,want visite had ik alteid wel.als sociaal machinisie zijnde :-D :-D
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Daar kwamen wij niet ver mee
Hallo Mart, nou die bewuste Sparks OOK niet.....( ik ben z'n naam kwijt en zou er bij w.v.s. poen voor over hebben om NU een borrel met die gozer te drinken........ :lol: ) waar die Sparks in eerste instantie mee zat ( OF HAD gezeten....... :lol: ) was het feit dat ie die fles Jenever toen KREEG.....en het dus zonde was om het niet op te zuipen OF "erger nog" weg te geven :lol:
Hij schoof na de middagprak "vaste prik op die reis" m'n hut binnen, had de fles jenever te pakken en een " bloemenvaassie vol" voooor ie zat en sprak ondertussen de gevleugelde woorden zoals: " Ik neem aan dat je het niet erg vindt als ik een borrel neem meester" onmiddellijk gevolgd door het "klokkende geluid" van " vloeistof dat ergens in wordt gegoten" :lol: :lol:
Tot aan de dag van vandaag denk ik aan die gozer als ik het geluid hoor " als je een kurk van een fles trekt" ( beetje squeeeeeeekend) ik heb wat afgelachen met die knakker.........

Op een volgende reis had ik m'n vrouw aan boord en stond op de brug te ouwehoeren " ergens in de Indische Oceaan" toen de Sparks op DIE boot de brug op kwam en ons vertelde dat ie " DIE sparks" aan de lijn had ( op een andere boot dus) die had gevraagd of " HH aan boord was" Jaa dat was ie....... hij stond net op de brug........ we lopen de spreeuwenkast in en ouwehoeren wat, komt die knakker met een opmerking over " een Japanse Saar" :lol: ik moest hem gelijk "voor anker gooien" met de mededeling "dat mijn Hollandse Saar naast me stond" :lol: grote hilariteit natuurlijk........
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Gebruikersavatar
gerard tenerife
Berichten: 6491
Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje

Re: Sterke verhalen.

Bericht door gerard tenerife »

rudtig, rustig jongens, denk aan je bloed druk met al die herinneringen van wilde feesten. jammer dat ik als nog dit genoegen even de kop moet indrukken, vergeet niet dat toen ik op de amstelpark zat, ik geen alcohol kreeg, ik was pas 15-16 en de bemanning was gerantzoeneerd tot 2 drankjes per dag, je moest ze dus op sparen als je een feestje wilde bouwen. alleen de bootsman kreeg een fles per week en daar had kooring ook niet genoeg aan.
groetjes van tenerife waar de drank dus overvloedig en goed koop is.
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Brazuca »

Op één van de Koraal schepen voer ik met een Surinaamse 1e stuurman. Nou ja hij was in Suriname geboren, maar na zijn middelbare school was hij naar Nederland gekomen om op de kweekschool voor de zeevaart in Amsterdam voor stuurman te gaan leren.
Hij vertelde dat toen hij voor het eerst naar Nederland kwam, hij zijn ogen uitkeek, en met name de vele blonde dames hadden zijn warme belangstelling.
Nu vertelde hij dat in die tijd de normen en waarden en met name ook de zedelijkheid in Nederland een stuk strikter waren dan wat hij in Suriname gewoon was.
Hij had al een paar pogingen ondernomen om een blondje te versieren, maar die verliepen niet zoals hij gewend was. Na een aantal gefrustreerde pogingen waar hij niet verder dan tot aan de voordeur gekomen was, besloot hij het om anders aan te pakken.
Hij zou en moest een nummertje maken, dus op een zekere avond trok hij de stoute schoenen aan en ging richting van de walletjes. Na een paar keer op en neer gelopen te hebben langs de verlichte ramen, had hij zijn keuze gemaakt. Zijn keuze was gevallen op een echte Amsterdamse hoogblonde struise, die hem voor een bepaald bedrag wel aan zijn gerief wilde helpen.
Eenmaal binnen, en hij het afgesproken bedrag had voldaan, begon hij zijn kleren uit te trekken, en legde ze op een klapstoeltje wat voor de wastafel stond. Ook had hij inmiddels zijn schoenen uitgetrokken, en de dame maande hem aan tot spoed, want ze had nog meer te doen die avond.

Hij wil zijn sokken uittrekken, en madam vraagt; waarom trek je die sokken uit ? Ga je me met je tenen naaien ?
Het was dat hij al betaald had, maar zijn climax was al over, voordat hij goed en wel begonnen was.

Hij had al snel door dat het verschil in de betaalde liefde tussen Suriname en Nederland groter was dan dat hij had ingeschat. Na deze schamele ervaring is hij maar weer verder gegaan met zijn initiële pogingen, en heeft daar uiteindelijk toch ook successen mee behaald.
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Brazuca »

De bodybuilder;

Onze 3e WTK was een grote gespierde vent, die moeite deed om zijn atletische gestalte in vorm te houden. Nu hadden we aan boord van de "Coral Rubrum" geen fitness ruimte, of andere manieren om aan fitness te doen. Het enige sport-toestel wat we aan boord hadden, was een tafelvoetbalspel, welke in de messroom van de bemanning stond opgesteld. Ik speelde daar vrijwel elke avond na het avondeten een potje tafelvoetbal, en won dat ook regelmatig van de o zo fanatieke Indonesiërs.

Enfin, Hans de derde WTK had in de Verenigde Staten, bij Sears, een uit koorden, ijzeren veren en beugels bestaand trainings-apparaat gekocht, waar hij zijn atletische gestalte mee in vorm zou kunnen houden. Nu moesten wij dat aan boord natuurlijk eens uitproberen.

Wie is wij? Hans de derde machinist, Herman de assistent en ik de R/O, waarvan ik de kleinste en lichtste was met mijn 1,83 en 80 kilo. Herman was zeker 1,90 en woog denk ik een 90 kilo, Hans zat daar net tussenin 1,86 en zo´n 85 kilo schoon aan de haak.

Het apparaat moest ergens aan vastgemaakt worden, en Hans had daar de bovenkant van zijn hut-deur voor uitgekozen. Herman, de lange blonde en spierwitte tukker zou de eerste exercities voor zijn rekening nemen.

Hans had de gebruiksaanwijzing in zijn hand, en Herman spande de beugels, aan zijn voeten en handen, en volgde de instructies nauwgezet op. Hij strekte zijn spieren en begon de voorgestelde oefeningen plichtsgetrouw uit te voeren. De stalen veren werden keer op keer tot het uiterste uitgerekt. Herman zag eruit alsof hij een proefvlucht met een deltavleugel zou gaan maken. Hij zag er, als het ware, uit als een grote witte ooievaar, met zijn witte t-shirt en zwart sportbroekje.

Ik moedigde Herman aan, om nu niet halfslachtig te werk te gaan, maar om zijn spieren nu eens echt te belasten. Herman deed dit, met zijn 1,90 en 90 kilo, en het apparaat en de koorden begon gevaarlijk te trillen, en plotsklaps….. PANG, alsof er een geweer werd afgeschoten, viel Herman op de grond, al kronkelend tussen de koorden, beugels en stalen resten van het apparaat.

Toen we geconstateerd hadden dat Herman niks mankeerde moesten wij lachen natuurlijk, maar Hans was pissig, omdat hij zijn apparaat in stukken op de grond zag liggen, terwijl hij het apparaat nog maar net uit de doos had gehaald. Wij adviseerden hem aan een klaagbrief
naar de fabrikant te sturen, omdat die vergeten was “niet geschikt voor scheeps-gebruik” op de verpakking te laten zetten. Een paar dagen later kon ook Hans, de eigenaar van het toestel, om het hele gebeuren lachen.


Plaats reactie