Pikheet in de ALGARVE
Re: Pikheet in de ALGARVE
In Fuseta halen we iets te eten op een plein waar ,onder appartementen,alleen maar eettenten zijn.
De families die dit runnen lijken er ook te wonen.
Kinderen en honden lopen in en uit.
Een kleine haarbal verdedigt fanatiek het terrein van z'n baas.
Ieder bezoeker geeft ie een grote bek.
Een grote straathond komt te dichtbij en z'n gekef gaat over in de alarmmodus.
De hele kinderschaar mobiliseert zich en samen met de keffer, jagen ze de zwerver over de denkbeeldige grens.
Als we een stuk cake naar de zwerver gooien wordt het even besnuffeld maar niet gegeten.
Hij kijkt ons zwaar beledigd aan en beent hooghartig weg,cake is voor watjes. We sjouwen nog wat rond,kijken op de camping waar een enthousiaste beheerder zijn uiterste best doet klanten te werven en besluiten, langs de kust, naar Tavira te rijden.
Een mooi ritje naar een oude plaats waar ook een haven is,zoutpannen zijn en mooie oude gebouwen.
De families die dit runnen lijken er ook te wonen.
Kinderen en honden lopen in en uit.
Een kleine haarbal verdedigt fanatiek het terrein van z'n baas.
Ieder bezoeker geeft ie een grote bek.
Een grote straathond komt te dichtbij en z'n gekef gaat over in de alarmmodus.
De hele kinderschaar mobiliseert zich en samen met de keffer, jagen ze de zwerver over de denkbeeldige grens.
Als we een stuk cake naar de zwerver gooien wordt het even besnuffeld maar niet gegeten.
Hij kijkt ons zwaar beledigd aan en beent hooghartig weg,cake is voor watjes. We sjouwen nog wat rond,kijken op de camping waar een enthousiaste beheerder zijn uiterste best doet klanten te werven en besluiten, langs de kust, naar Tavira te rijden.
Een mooi ritje naar een oude plaats waar ook een haven is,zoutpannen zijn en mooie oude gebouwen.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Tavira is een prachtige oude stad,bijna zonder de hoogbouw die je verder overal langs de kust ziet.
Langs de kade van de Gilao staan mooie oude huizen waarvan sommige smaakvol verbouwd zijn.
Over de Gilao is een zevenboogs brug,voor gemotoriseerd verkeer gesloten,waarvan beweerd wordt dat de romeinen hem gebouwd hebben.
Ongetwijfeld waar ,maar later is er een hoop aan gewijzigd en gerepareerd.
In ieder geval zijn de stoepen zodanig uitgesleten,dat ze wel heel oud moeten zijn.
Vlak voor deze brug ga je linksaf een straatje in richting busstation.
Na het busstation vindt je een prachtige parkeerplaats met uitzicht op de rivier en de bruggen.
Er zijn tientallen kerken,maar wij gaan alleen naar de Igreja do Santiago omdat dit een prachtige verzameling is van aan elkaar gebakken gebouwen.
In de ruine van het bijna geheel verdwenen kasteel is een mooie tuin aangelegd met prachtige oude bomen.
Vanaf de kantelen heb je een prachtig uitzicht op alle verschillende daken van de stad.
Om naar het strand te gaan moet je naar het Largo Padinha iets buiten Tavira,vandaar vertrekt een pont naar Ilha de Tavira(alleen voetgangers).
Rondom de markthallen en het park zijn eethuisjes,koffiebarretjes en in het park staat een ijstent met softijs.
Ook staat in het park een prachtige muziektent met een gietijzeren constructie.
Aan de kade liggen altijd enkele visserschepen,je kan er wel een paar uur stukslaan.
We gaan eerst de ruine beklimmen,waarvoor je geen hoogtevrees moet hebben.
Het is niet druk,behalve op het hoogste kanteel waarheen een smal trapje met hoge treden voert.
Als we naar boven willen is er een heftige discussie gaande tussen een tiener en zijn ,al wat oudere, moeder.
Hij wil alleen naar beneden,maar zij verbiedt dat.
Naast elkaar gaat niet,dus hij moet eerst een tree af waarbij ze hem goed vast houdt.
Daarna gaat zij op de vrijgekomen tree staan en het circus herhaalt zich.
Het joch schaamt zich rot en protesteert heftig.
Hoe maak je iets eenvoudigs ingewikkeld,zij laat hem vast geen zeeman worden.
Langs de kade van de Gilao staan mooie oude huizen waarvan sommige smaakvol verbouwd zijn.
Over de Gilao is een zevenboogs brug,voor gemotoriseerd verkeer gesloten,waarvan beweerd wordt dat de romeinen hem gebouwd hebben.
Ongetwijfeld waar ,maar later is er een hoop aan gewijzigd en gerepareerd.
In ieder geval zijn de stoepen zodanig uitgesleten,dat ze wel heel oud moeten zijn.
Vlak voor deze brug ga je linksaf een straatje in richting busstation.
Na het busstation vindt je een prachtige parkeerplaats met uitzicht op de rivier en de bruggen.
Er zijn tientallen kerken,maar wij gaan alleen naar de Igreja do Santiago omdat dit een prachtige verzameling is van aan elkaar gebakken gebouwen.
In de ruine van het bijna geheel verdwenen kasteel is een mooie tuin aangelegd met prachtige oude bomen.
Vanaf de kantelen heb je een prachtig uitzicht op alle verschillende daken van de stad.
Om naar het strand te gaan moet je naar het Largo Padinha iets buiten Tavira,vandaar vertrekt een pont naar Ilha de Tavira(alleen voetgangers).
Rondom de markthallen en het park zijn eethuisjes,koffiebarretjes en in het park staat een ijstent met softijs.
Ook staat in het park een prachtige muziektent met een gietijzeren constructie.
Aan de kade liggen altijd enkele visserschepen,je kan er wel een paar uur stukslaan.
We gaan eerst de ruine beklimmen,waarvoor je geen hoogtevrees moet hebben.
Het is niet druk,behalve op het hoogste kanteel waarheen een smal trapje met hoge treden voert.
Als we naar boven willen is er een heftige discussie gaande tussen een tiener en zijn ,al wat oudere, moeder.
Hij wil alleen naar beneden,maar zij verbiedt dat.
Naast elkaar gaat niet,dus hij moet eerst een tree af waarbij ze hem goed vast houdt.
Daarna gaat zij op de vrijgekomen tree staan en het circus herhaalt zich.
Het joch schaamt zich rot en protesteert heftig.
Hoe maak je iets eenvoudigs ingewikkeld,zij laat hem vast geen zeeman worden.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag houden we zondag,ik schreef dat vroeger graag in mijn memoriaal voor het voorlopig diploma.
Dat scheelde weer een hoop tekeningen maken en ander gedoe.
Hoofdwerktuigkundige Richard had heel snel door dat ik altijd korte bochten nam en vond, speciaal voor mij, zondagse inspectie onder de plaat uit.
"Dan hoef je niets te tekenen jongen en er is ook geen haast bij,je kunt dan zondagmiddag om 17.00 uur bij mij je verslag inleveren over wat je zoal tegen gekomen bent!".
Onder de plaat bij een draaiende Hotlo,je wilt het niet weten .
Ik werd er wel volgzamer van en creatiever bij het invullen van dat beruchte boekwerk.
De onderstaande foto's zijn alle van Tavira een stad die een bezoek waard is. In Tavira blijven we de hele dag,omdat er veel te zien is.
In het park zitten vissers zonder boot te kletsen over vroeger.
Bij de markthallen is een feestje aan de gang.
Binnen proberen mensen hun zelfgemaakte waren aan de man te brengen.
Er is een band die zuid-amerikaanse muziek speelt.
Een man en een vrouw vouwen zich een hoofdtooi uit een kleurrijk servet.
Ze zoeken een plekje en dansen de sterren uit de hemel.
De zon schijnt en het is crisis in Portugal.
Je leeft maar een keer.
Dat scheelde weer een hoop tekeningen maken en ander gedoe.
Hoofdwerktuigkundige Richard had heel snel door dat ik altijd korte bochten nam en vond, speciaal voor mij, zondagse inspectie onder de plaat uit.
"Dan hoef je niets te tekenen jongen en er is ook geen haast bij,je kunt dan zondagmiddag om 17.00 uur bij mij je verslag inleveren over wat je zoal tegen gekomen bent!".
Onder de plaat bij een draaiende Hotlo,je wilt het niet weten .
Ik werd er wel volgzamer van en creatiever bij het invullen van dat beruchte boekwerk.
De onderstaande foto's zijn alle van Tavira een stad die een bezoek waard is. In Tavira blijven we de hele dag,omdat er veel te zien is.
In het park zitten vissers zonder boot te kletsen over vroeger.
Bij de markthallen is een feestje aan de gang.
Binnen proberen mensen hun zelfgemaakte waren aan de man te brengen.
Er is een band die zuid-amerikaanse muziek speelt.
Een man en een vrouw vouwen zich een hoofdtooi uit een kleurrijk servet.
Ze zoeken een plekje en dansen de sterren uit de hemel.
De zon schijnt en het is crisis in Portugal.
Je leeft maar een keer.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Prachtige plaatjes, vooral die mooie schone pompkamer!
Re: Pikheet in de ALGARVE
Pompen en water,in de Algarve is water erg nodig om de gewassen te laten groeien.
Als wij er zijn zijn de grote stuwmeren nog maar voor 1/3 vol, de sinaasappels zijn door gebrek aan regen te klein.
Erg droog dus,vooral in de wat hoger gelegen delen.
Overal zie je waterputten met half onttakelde of in het geheel niet functionerende pompen.
Sinds de komst van die mooie zwarte kunststof leidingen op grote rollen ,gebruikt iedereen water van de waterfabriek en watertoren.
In de parken en boomgaarden liggen kilometers leiding voor de bevloeiing,maar zoals met alles wat automatisch gaat ontbreekt het langzamerhand aan toezicht en onderhoud.
Veel waterverlies dus en water op de verkeerde plaatsen.
Wij zijn eens gestopt bij een paar van die pompputten.
Met weinig middelen zijn ze weer in gang te krijgen en meestal staan ze vol water.
Er zijn zelfs nog pompen die door een ezel ,een hond of een paard aangedreven kunnen worden.
Veel pompen werken ,zoals bij ons vroeger de baggermolens,een jacobsladder met emmertjes.
Ze zijn mooi om te zien,vaak slim bedacht en eenvoudig.
De mooiste vonden wij op het industrieterrein van Evora,die hoort eigenlijk in een museum thuis.
Water we kunnen niet zonder.
Als wij er zijn zijn de grote stuwmeren nog maar voor 1/3 vol, de sinaasappels zijn door gebrek aan regen te klein.
Erg droog dus,vooral in de wat hoger gelegen delen.
Overal zie je waterputten met half onttakelde of in het geheel niet functionerende pompen.
Sinds de komst van die mooie zwarte kunststof leidingen op grote rollen ,gebruikt iedereen water van de waterfabriek en watertoren.
In de parken en boomgaarden liggen kilometers leiding voor de bevloeiing,maar zoals met alles wat automatisch gaat ontbreekt het langzamerhand aan toezicht en onderhoud.
Veel waterverlies dus en water op de verkeerde plaatsen.
Wij zijn eens gestopt bij een paar van die pompputten.
Met weinig middelen zijn ze weer in gang te krijgen en meestal staan ze vol water.
Er zijn zelfs nog pompen die door een ezel ,een hond of een paard aangedreven kunnen worden.
Veel pompen werken ,zoals bij ons vroeger de baggermolens,een jacobsladder met emmertjes.
Ze zijn mooi om te zien,vaak slim bedacht en eenvoudig.
De mooiste vonden wij op het industrieterrein van Evora,die hoort eigenlijk in een museum thuis.
Water we kunnen niet zonder.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14434
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Pikheet in de ALGARVE
V+D,
als ik naar die slijtage op die tanden kijk, dan is er menig zweetdruppeltje gevallen daar bij die put. Laten we maar geen verhaal optuigen over " hoe we ONS schone water mishandelen en vervuilen op deze aarde"...dat verstoord je mooie verhaal alleen maar
als ik naar die slijtage op die tanden kijk, dan is er menig zweetdruppeltje gevallen daar bij die put. Laten we maar geen verhaal optuigen over " hoe we ONS schone water mishandelen en vervuilen op deze aarde"...dat verstoord je mooie verhaal alleen maar
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Pikheet in de ALGARVE
v+d,
mooie plaatjes.
martin
mooie plaatjes.
martin
Re: Pikheet in de ALGARVE
Voordat de stuurman in de pompkamer kwam kijken waren we aan het passagieren in Tavira.
Het gebouwtje waarin de pompen staan is ook wel bijzonder,vooral de afwerking van het dak.
Vanaf de romeinse brug langs de rivier kijkend,stroom opwaarts,staan een paar schilderachtige pandjes.
Een klein bootje voor de deur of vissen vanaf je stoepje.
Morgen gaan we naar de bijna lege stuwmeren kijken,ook daar zijn vast geen bootjes.
Als we Tavira uitrijden komen we langs zo'n reusachtig winkelcentrum, dat als een geweldige stofzuiger alle klanten bij de kleine winkeltjes wegtrekt.
We gaan er in een zuinige bui wel eens heen,omdat de indruk gewekt wordt dat daar alles beter en goedkoper is.
Helaas bij de slager in Quarteira is de kwaliteit echt beter en die geeft advies en maakt een geintje.
Verstand van uitsnijden heeft hij ook.
Juist die hard werkende middenstanders maken het leven in Portugal heel aangenaam.
Ze zijn er nog hoewel het aantal snel minder wordt nu herr Aldi en kameraad Lidl Portugal ontdekt hebben.
Als je hier iets koopt en zegt dat het een presentje is, maken ze zelfs van het inpakken een feestje.
De eerste keer dat ik op klompen, op mijn vouwfietsje, bij een kleine bakker stopte onstond er enige opwinding bij de wachtende(oudere) vrouwen.
Helaas ging hun belangstelling niet uit naar mij,maar naar de "boer zoekt vrouw"fietstas die mijn vrouw aan de fiets geknoopt had.
Omdat ik dat portugese "aan de beurt apparaat" in de winkel niet had gezien en dus ook mijn rugnummer niet wist,lieten ze mij heel sportief voorgaan.
Ik kreeg advies het brood te laten snijden,waarbij zo'n oud dametje om het duidelijk te maken een snijbeweging naar mijn hals maakte.
Grote schik natuurlijk met zo'n gekke boer op klompen,doe mij maar kleine winkeltjes!
Het gebouwtje waarin de pompen staan is ook wel bijzonder,vooral de afwerking van het dak.
Vanaf de romeinse brug langs de rivier kijkend,stroom opwaarts,staan een paar schilderachtige pandjes.
Een klein bootje voor de deur of vissen vanaf je stoepje.
Morgen gaan we naar de bijna lege stuwmeren kijken,ook daar zijn vast geen bootjes.
Als we Tavira uitrijden komen we langs zo'n reusachtig winkelcentrum, dat als een geweldige stofzuiger alle klanten bij de kleine winkeltjes wegtrekt.
We gaan er in een zuinige bui wel eens heen,omdat de indruk gewekt wordt dat daar alles beter en goedkoper is.
Helaas bij de slager in Quarteira is de kwaliteit echt beter en die geeft advies en maakt een geintje.
Verstand van uitsnijden heeft hij ook.
Juist die hard werkende middenstanders maken het leven in Portugal heel aangenaam.
Ze zijn er nog hoewel het aantal snel minder wordt nu herr Aldi en kameraad Lidl Portugal ontdekt hebben.
Als je hier iets koopt en zegt dat het een presentje is, maken ze zelfs van het inpakken een feestje.
De eerste keer dat ik op klompen, op mijn vouwfietsje, bij een kleine bakker stopte onstond er enige opwinding bij de wachtende(oudere) vrouwen.
Helaas ging hun belangstelling niet uit naar mij,maar naar de "boer zoekt vrouw"fietstas die mijn vrouw aan de fiets geknoopt had.
Omdat ik dat portugese "aan de beurt apparaat" in de winkel niet had gezien en dus ook mijn rugnummer niet wist,lieten ze mij heel sportief voorgaan.
Ik kreeg advies het brood te laten snijden,waarbij zo'n oud dametje om het duidelijk te maken een snijbeweging naar mijn hals maakte.
Grote schik natuurlijk met zo'n gekke boer op klompen,doe mij maar kleine winkeltjes!
- gerard tenerife
- Berichten: 6491
- Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
- Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje
Re: Pikheet in de ALGARVE
Hier ook, dat is als je wat koopt in de Spaanse winkeltjes hier in de vallei, niet bij de Chinezen in Los C.Als je hier iets koopt, maken ze zelfs van het inpakken een feestje.
Ik vind het haast jammer om de verpakking er af te halen , als je iets gekocht hebt voor dagelijks gebruik thuis,
mooie foto's, ga nog maar even door.
mvg Gerard
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Zolang we in de Algarve rondhangen en in Alte komen lees ik tegenover een kroegje een wegwijzer "Aguas Frias" je moet een scherpe bocht nemen en redelijk klimmen,dus waarom zou je er heen het is vast rimboo.
Vandaag willen we naar de stuwmeren dus moeten we toch omhoog.
Een reden om eindelijk via Aguas Frias te gaan,hoewel op de kaart daar de weg op houdt.
De naam moet toch iets met water en kou te maken hebben dus ik blijf nieuwsgierig.
We gaan via Alte,Sarnadas en Azinal, prachtige weg met schitterend uitzicht.
De bewegwijzering zorgt voor verrassingen,ook leuk en in sommige dorpjes is het voor de fiat al smal genoeg.
We zien een opslagplaats voor kurk van de kurkeiken,de bast van deze bomen wordt eenmaal in de negen jaar geschild.
Op de dan naakte stam wordt met witte verf een cijfer geschilderd,zodat een soort boekhouding bijgehouden kan worden.
Van het kurk worden diverse gebruiksartikelen,souvenirs en vloerbedekking gemaakt.
Gelukkig zijn er weer wijnboeren die kurk gebruiken inplaats van plastic.
Als we Aguas Frias naderen houdt de wereld zo'n beetje op,een bordje zegt dat we stuurboord uit moeten.
Rechtdoor is een weg die bestaat uit steenslag.
Stuurboord uit belooft niet veel goeds,varkenshokken,tractorloodsen,kippeschuren,twee scherpe bochten en daarna een steile helling tussen twee bouwvallen door.
Gehoorzaam volgen we het bordje,bijna boven aan de helling zegt de fiat ,doe het zelf maar.
Mijn vrouw stapt uit om te kijken wat er na de bouvallen is en ik laat de auto terug zakken tot onder aan de helling.
Uitgestapt kom ik ogen te kort om te volgen hoe de stroom naar de diverse schuren gebracht is en overal staat oud gereedschap en werktuigen.
Als ik ook maar eens te voet de helling oploop hoor ik een druk vrouwengesnater en blijkt mijn vrouw in gesprek met een dame uit Liverpool die al tien jaar hier woont.
Haar huis is nu te koop,omdat ze ouder wordt en een uur moet rijden voor boodschappen.
De honden gaan te keer en het wordt echt herrie.
Ze zegt dat het dorp inrijden geen meerwaarde heeft en bovendien is dat van deze kant slechts mogelijk met een tractor.
Dat idee had ik al maar ja ,je probeert wat.
Ze adviseert ons de pas aangelegde aangelegde steenslag weg te nemen die voert naar Foz do Ribeiro.
Langs grote delen van dit pad loopt de Arade,die in de stuwmeren eindigt en na de meren doorstroomt naar de oceaan bij Portimao.
Goed advies(we konden toch nergens anders heen) en mooie route die ongetwijfeld niet best voor de auto is.
Na een hoop gedoe en verkeerd rijden,tom-tom thuis gelaten en een toeristenkaart mee,komen we bij de stuwdam van Barragem do Funcho.
Het uitzicht is hier prachtig maar uit de schuiven van de dam lekt slechts een lullig stroompje.
Langs het Barragem do Arade rijden we naar Casa Queimada waar een camperplaats is onder aan de dam.
Na deze dam neemt de Arade zijn loop weer in verder naar beneden.
Er is nu geen water maar te zien is dat in tijden van regen de wegen afgesloten worden om de Arade de ruimte te geven.
Helaas er is al maanden geen regen gevallen,het wordt moeilijk voor hen die van dit water afhankelijk zijn.
Als je ooit van plan bent de hier aangegeven wandelroutes te lopen moet je rekening houden met plotseling omslaand weer(kou) en voldoende eten en drinken mee nemen ,hier is niets!!
Vandaag willen we naar de stuwmeren dus moeten we toch omhoog.
Een reden om eindelijk via Aguas Frias te gaan,hoewel op de kaart daar de weg op houdt.
De naam moet toch iets met water en kou te maken hebben dus ik blijf nieuwsgierig.
We gaan via Alte,Sarnadas en Azinal, prachtige weg met schitterend uitzicht.
De bewegwijzering zorgt voor verrassingen,ook leuk en in sommige dorpjes is het voor de fiat al smal genoeg.
We zien een opslagplaats voor kurk van de kurkeiken,de bast van deze bomen wordt eenmaal in de negen jaar geschild.
Op de dan naakte stam wordt met witte verf een cijfer geschilderd,zodat een soort boekhouding bijgehouden kan worden.
Van het kurk worden diverse gebruiksartikelen,souvenirs en vloerbedekking gemaakt.
Gelukkig zijn er weer wijnboeren die kurk gebruiken inplaats van plastic.
Als we Aguas Frias naderen houdt de wereld zo'n beetje op,een bordje zegt dat we stuurboord uit moeten.
Rechtdoor is een weg die bestaat uit steenslag.
Stuurboord uit belooft niet veel goeds,varkenshokken,tractorloodsen,kippeschuren,twee scherpe bochten en daarna een steile helling tussen twee bouwvallen door.
Gehoorzaam volgen we het bordje,bijna boven aan de helling zegt de fiat ,doe het zelf maar.
Mijn vrouw stapt uit om te kijken wat er na de bouvallen is en ik laat de auto terug zakken tot onder aan de helling.
Uitgestapt kom ik ogen te kort om te volgen hoe de stroom naar de diverse schuren gebracht is en overal staat oud gereedschap en werktuigen.
Als ik ook maar eens te voet de helling oploop hoor ik een druk vrouwengesnater en blijkt mijn vrouw in gesprek met een dame uit Liverpool die al tien jaar hier woont.
Haar huis is nu te koop,omdat ze ouder wordt en een uur moet rijden voor boodschappen.
De honden gaan te keer en het wordt echt herrie.
Ze zegt dat het dorp inrijden geen meerwaarde heeft en bovendien is dat van deze kant slechts mogelijk met een tractor.
Dat idee had ik al maar ja ,je probeert wat.
Ze adviseert ons de pas aangelegde aangelegde steenslag weg te nemen die voert naar Foz do Ribeiro.
Langs grote delen van dit pad loopt de Arade,die in de stuwmeren eindigt en na de meren doorstroomt naar de oceaan bij Portimao.
Goed advies(we konden toch nergens anders heen) en mooie route die ongetwijfeld niet best voor de auto is.
Na een hoop gedoe en verkeerd rijden,tom-tom thuis gelaten en een toeristenkaart mee,komen we bij de stuwdam van Barragem do Funcho.
Het uitzicht is hier prachtig maar uit de schuiven van de dam lekt slechts een lullig stroompje.
Langs het Barragem do Arade rijden we naar Casa Queimada waar een camperplaats is onder aan de dam.
Na deze dam neemt de Arade zijn loop weer in verder naar beneden.
Er is nu geen water maar te zien is dat in tijden van regen de wegen afgesloten worden om de Arade de ruimte te geven.
Helaas er is al maanden geen regen gevallen,het wordt moeilijk voor hen die van dit water afhankelijk zijn.
Als je ooit van plan bent de hier aangegeven wandelroutes te lopen moet je rekening houden met plotseling omslaand weer(kou) en voldoende eten en drinken mee nemen ,hier is niets!!