Een verrassing ...

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Gert Schouwstra
Berichten: 390
Lid geworden op: 23 sep 2007 19:38
Locatie: Sneek
Contacteer:

Re: Een verrassing ...

Bericht door Gert Schouwstra »

Denk er niet te hard over na Theo, ik werd gewoon getroffen door jouw zinnen. Je schrijft goed, doet goede research, en ik lees je bijdragen altijd met veel plezier en aandacht.
Gert
- Varen is Leven -

Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Een verrassing ...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Dank je, Gert. Naar aanleiding van jouw reactie wilde ik iets opzoeken en toen kwam ik iets anders tegen en toen vond ik iets van jaren geleden en toen ik dat bekeek, kwam ik weer op iets anders en voor je het weet, ben je een dag verder! :-D

Ik hoef er niet hard over na te denken; ik hoef alleen maar te besluiten hoe ik het onder woorden zal brengen en wat in dit verband ook voor anderen interessant is. Maar ik kom er op terug, hoor. Het is voor mij belangrijk en ongetwijfeld ook voor anderen, zelfs al beseffen ze dat mogelijk niet. Bij mij en vele anderen was het geen kwestie van gevormd worden. Mijn ouders werden door wat er tussen 1939 en 1945 gebeurde, zwaar beschadigd. En doordat zij beschadigd werden, liep ik schade op, maar dat kwam pas dertig jaar later tot uitdrukking. Of liever: toen wist een geleerde - die ik járen eerder om raad had moeten vragen - mijn problemen terug te voeren op wat er in die jaren en de tien jaar daarna was gebeurd. Ik was heel duidelijk een twee­de­ge­ne­ratie­oorlogsslacht­of­fer - en dat is echt één woord. :wink: En als ik dat was, dan moeten er nog veel meer zijn geweest. Dat was misschien vervelend en ik ben daar op den duur goed uitgekomen, al is het kantje boord geweest, maar wat veel erger was, was het feit dat mijn kinderen daar op hun beurt ook weer schade door opliepen. Daarna was het, gelukkig, afgelopen, voor zover ik dat heb kunnen overzien.
Maar ik kom er op terug.
Gert Schouwstra
Berichten: 390
Lid geworden op: 23 sep 2007 19:38
Locatie: Sneek
Contacteer:

Re: Een verrassing ...

Bericht door Gert Schouwstra »

Ik kan je bevestigen dat je beslist niet alleen bent Theo. Ik ben ook pastoraal medewerker bij mijn kerk en kom het nog (veel te) vaak tegen. Helaas heb ik ook een aantal tweedegeneratieslachtoffers totaal zien doordraaien. Fijn dat er hulp voor je was en dat je er wel uit bent gekomen. Maar door deze posting kan dit topic nog wel een heel andere wending krijgen......
Gert
- Varen is Leven -
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Een verrassing ...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

---------------------------------------------------------------------Afbeelding
Gert Schouwstra schreef:… dit zou zomaar de intro van je boek kunnen zijn,
Dat boek waar dit alles mee te maken heeft, heb ik dus al geschreven, Gert en de intro is anders. De openingszin van een boek of verhaal is buitengewoon belangrijk. Daar moet je heel goed over nadenken. Je moet proberen om je lezer met die eerste zin, met de eerste alinea te pakken en hem daarna niet meer los te laten. Zo'n openingszin moet je invallen en dat kan soms lang duren. Bij mij is het nog veel erger: ik kan zomaar een week of langer nadenken over de eerste zin van een nieuw hoofdstuk. Als dat niet goed lukt, kan ik onmogelijk eerst verdergaan en dan later proberen die openingszin van dat hoofdstuk alsnog te verbeteren. Vandaar dat mijn schrijverij zo verschrikkelijk veel tijd kost, soms tenenkrommend of zelfs deprimerend traag gaat. Maar dat zal mogelijk voor iedereen verschillend zijn.
Ik weet niet of je het boek waar ik op doel hebt gelezen, maar zo niet, dan zou je dat naar aanleiding van dit topic misschien eens moeten doen. Als je het helemaal niet kent, moet je HIER klikken. Mocht je uitgebreide informatie over het boek willen hebben, dan moet je me maar even mailen en het komt per kerende post naar je toe. Niet het boek, maar die uitgebreide informatie. Op CD-R. Dat is niet de CD-R die op de homepage van mijn website staat en die ik zojuist maar liefst 18,5% in prijs heb verlaagd. Daar staat namelijk ook de volledige bundel Vroeger had je lol op - met zelfs nog een extra verhaal - dus die moet echt een minimumbedrag opbrengen om de kosten en de moeite te dekken. CD-R in hoes, nu € 5,50 inclusief porto wereldwijd. Klik HIER om een indruk te krijgen.

De CD-R met uitsluitend informatie over De Prijs is een mini-CD-R (8cm) met niet alleen tekst, maar ook audio en volledig menugestuurd. Die was ik helemaal vergeten. Door de voorbereiding voor dit stukkie kwam ik hem weer tegen en eerlijk gezegd verraste hij me een beetje. Mooie mini-cd, al zeg ik het zelf. Hij is geheel gratis beschikbaar voor belangstellenden. Een e-mail met naam en adresgegevens en hij gaat nog dezelfde of de volgende dag op de post. Dit waren de commercials; keren we nu terug naar het topic.

Dat ik een tweedegeneratieoorlogsslachtoffer was, staat voor mij al heel lang vast. Nu moeten we dat ook weer niet overdrijven. Naarmate de jaren verstrijken, behoort ook dat, of zélfs dat, te slijten. Naarmate ik ouder word, leef ik meer en meer bij het credo “shit happens”. Een ieder krijgt zijn deel van die shit, zo is het nu eenmaal. Dat wil niet zeggen dat we het niet ernstig moeten nemen. Ik ging er, dertig jaar na het einde van de oorlog, bijna aan onderdoor en dat is ernstig genoeg. Ik had niet het flauwste vermoeden wat het kon zijn dat mijn leven zo moeilijk en op den duur zelfs tot een hel maakte. Tot ik op aanraden van een zeer wijs man de juiste hulp zocht en kreeg. Denk echter niet dat daarmee dan alles is opgelost, want het tegendeel is waar. Daar zou je eigenlijk eerst eens heel goed over moeten nadenken voor je aan zoiets begint, maar het probleem is dat je pas hulp zoekt als je het helemaal niet meer weet en ook niet meer goed kunt nadenken. Je begint aan iets zonder te weten wat je begint. Ik wil niet zeggen dat er een beerput opengaat, maar er worden wel kastjes en laden opengetrokken waarvan de inhoud misschien beter verborgen had kunnen blijven. Mij heeft het geholpen, alleen ten koste van wat? Dat voert hier nu allemaal te ver en is eigenlijk ook te persoonlijk voor een open forum. Het past ook niet in een topic dat alleen maar begon over die verrassing van dat prachtige, goed geschreven verhaal dat iemand me toestuurde. Maar daardoor kwamen we op schrijven in het algemeen en daarmee op mijn eigen schrijverij.

Schrijven kan zeer therapeutisch werken. “Iets van je af schrijven,” is niet voor niets een veelgehoorde uitdrukking. Ik zou daar echter aan willen toevoegen dat het vooral de research voor een boek is die misschien niet zozeer therarapeutisch werkt, maar die je wel op een spoor kan zetten. Uit research kunnen bepaalde patronen en verbanden naar voren komen die je anders nooit zou hebben gezien en waarvan je het bestaan niet had kunnen vermoeden. Ook dit voert allemaal nogal ver, maar voor een goed begrip moet ik daar toch wel enige aandacht aan besteden. Waar we dan heengaan of uitkomen, zien we vanzelf.
Ik zeg het vaak: een goed verhaal schrijft zichzelf. Als je eenmaal goed bezig bent, als het loopt, volgt het één vanzelf uit het ander en hoef je nauwelijks nog na te denken. Dat is voor mij nog steeds een even wonderlijk als onverklaarbaar proces. Ik heb in de loop der jaren echter geleerd om niet te proberen om overal een verklaring voor te vinden, maar bepaalde dingen gewoon te accepteren. Bij het schrijven van dit boek kreeg ik vaak het gevoel dat ik op de een of andere manier gestuurd werd, in een bepaalde richting werd geleid. Nu komt dat natuurlijk ook omdat je onderbewustzijn minstens zo hard aan het werk is als je normale dagelijkse huis-tuin-en-keukenbewustzijn. Het boek verscheen in 2008, maar mijn eerste aantekeningen maakte ik vijftien jaar eerder, in 1993. Het eigenlijke schrijven nam twee jaar in beslag, maar de research duurde veel en veel langer. En vooral door en tijdens die research werden veel dingen me duidelijk. Dingen die ik daarvoor of niet had gezien, óf nooit begrepen.

Het is goed om een boek een motto mee te geven, een zinspreuk. Daar moet je naar zoeken of die moet je invallen. Toen ik mijn eerste boek schreef, had ik net het een en ander van Jan Slauerhoff gelezen en opeens wist ik het motto voor dat boek: Vannacht zal ik het horen, het eind van het lied, naar de novelle van Slauerhoff in As en Schuim. Die zin dekte de lading perfect en paste helemaal bij het open einde.
De Prijs kwam voort uit mijn zoektocht naar het voor mij ontbrekende deel van mijn vaders leven. Wat had ik de man tenslotte helemaal gekend, toen hij op zijn vierenzestigste overleed? Hij ging in oktober 1939 van huis. Ik was toen net vijf jaar oud. Hij kwam in oktober 1945 terug, toen was ik net elf jaar. Maar vijf jaar later ging ik de deurr uit, naar zee, dus wat zag ik hem toen nog? Geregelde verlofperiodes zoals nu, had je toen niet. Ik wist dat dat deel van zijn leven dat ik helemaal niet kende, die zes jaar tussen 1939 en 1945, de oorlogsjaren die het leven van mijn ouders in feite onherstelbaar verwoestten, de oorzaak was van alles wat er daarna gebeurde. Met mijn ouders, maar ook met mij. Maar al researchend en schrijvend werd me één ding heel duidelijk, iets wat perfect tot uitdrukking kwam in de uitspraak van de Amerikaanse dichteres Anne Sexton. Die zei in een interview …
It doesn’t matter who my father was;
It matters who I remember he was.
En dat is waar. Het beeld dat ik me uiteindelijk van mijn vader heb gevormd aan de hand van wat ik weet en wat ik heb gezien en wat ik heb meegemaakt en wat ik heb gevonden of meen te hebben gevonden, is allesbepalend. Dát was mijn vader. Maakt niet uit wat anderen zeggen of denken of vermoeden of heel zeker weten. Of dat beeld juist is of niet zal ik nooit weten; ik kan het hem niet meer vragen. En toen ik het nog kón vragen, deed ik het niet. Waarom niet, dat zal me nooit duidelijk worden, hoezeer ik ook heb geprobeerd om een antwoord op die vraag te vinden. Het was werkelijk mijn allereerste gedachte toen ik werd gebeld dat hij was overleden: Mijn vader is dood en we hebben niet meer gepraat.

Ik heb het daarna moeten doen met de weinige geschreven aantekeningen die ik na zijn overlijden vond. Een dubbel foliovel met een soort curriculum vitae in zijn prachtige vloeiende handschrift. Hij schreef dat in augustus 1946, dus minder dan een jaar nadat hij was thuisgekomen. Daarin staat alle informatie die ik heb over zijn leven tijdens de oorlog. Ik heb dit later uitgetikt en opgeslagen, dus nu is het eenvoudig om de woorden te tellen. Het zijn exact 750 woorden. Minder dan twee getikte A4’tjes. Daar heb ik het mee moeten doen. Ik ken het uit mijn hoofd. Ik heb er vele malen met mijn vingers overheen gestreken in een poging te “voelen” wat hij dacht. En dat was allemaal niet nodig geweest als ik hem een keer op de man af had gevraagd om me vertellen wat er tussen 1939 en 1945 allemaal gebeurd was.
Wie meer heeft van zijn inmiddels overleden vader, mag zich gelukkig prijzen. Zoals Gert, die het hele verhaal heeft. Zo ken ik iemand die een groot aantal brieven heeft die zijn vader tijdens de oorlog schreef. Dat is een rijk bezit. Een bron van informatie.

-----------------------Afbeelding

Ik koos in 2007 die uitspraak van Anne Sexton. In 2011 verscheen er een dichtbundel van de journalist Maarten Moll (1966) getiteld Lichaam. Daar staat een gedicht in dat me uit het hart gegrepen is en dat ik, toen ik het las, onmiddellijk voorin mijn eigen eerste exemplaar van de prijs heb geplakt. Dat gaat als volgt …

--------------------------------Afbeelding

Tot zover dan maar. Of hier nog een vervolg op moet komen, ligt aan de reacties. de vraag of het de moeite waard is om hier verder op door te gaan of dat het zo wel genoeg is.
Gebruikersavatar
gerard tenerife
Berichten: 6491
Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje

Re: Een verrassing ...

Bericht door gerard tenerife »

Theo schreef :
In 2011 verscheen er een dichtbundel van de journalist Maarten Moll (1966) getiteld Lichaam. Daar staat een gedicht in dat me uit het hart gegrepen is en dat ik, toen ik het las, onmiddellijk voorin mijn eigen eerste exemplaar van de prijs heb geplakt. Dat gaat als volgt …
Foto van het gedicht komt niet op, (Photo not found) staat er op

mvg Gerard
een pessimist is een optimist met veel ervaring.


Plaats reactie