Discriminatie aanboord vanwege Sexuele Orientatie

[Geep]

Ik richt mij fatsoenlijk tot een dame, niet tot gespuis vant kombuis......,

Mevr. Matilda, voor u weer voer, onthullingen, over een paar jaar kom ik in de bloei van mijn sterven, krijgen wij wel bijtijds de uitslag, vant onderzoek??

Centrum Amsterdam; Zwanenburgwal, uitvalbasis van al mijn fratsen!
Als u iets van Amsterdam af weet. De walletjes hebben wereldfaam,
De Zwanenburgwal was de mantel der liefde, van hetgeen zich daar achter, dat kleine red-light district speelde.
Dat mooie grachtje de Groenburgwal*, verscholen in het centrum van de stad, is een Parel aan de Keizerskroon, bekend van *Claude Monet*, ondersteund, bijgestaan door Blonde Miepie, Schele Annie en Hinkende Thea; wegen privacy, zijn zelfs bijnamen, gewijzigd. De dames hebben in de WO 2, stevig hun best gedaan, ook voor kinderen
in en buiten de buurt. Spreek over deze hoeren geen kwaad woord; ik weet u te vinden  !
*we woonden, op stand; we hadden hier in de buurt zelfs een eigen consultatiebureau voor geheime vrouwen ziekten!

Als straat-schorum, waren ze al wijs, alleen ik niet, had nog niet de juiste voorlichting compleet!
Mijn tijd van wonen daar, gaat bijna parallel, met de studie op mijn kleuter universiteit. Aansluitend lagere school
van 7 à 8 afgrijselijke lange jaren. Mijn ouders kon ik niet zien als ouders, zoals ouders moeten zijn! Zelfs de eerste klas was moeilijk niet de leerstof, wel de juf! De 4e klas een ramp. De ambachtsschool ’n absoluut fiasco.
Mijn vader had twee hobby’s in zijn vrije tijd, een aan boord en een thuis, zuipen en consultatie - bureau.
Mijn broer ging ook die kant op. Heeft voor zijn 50ste ; zijn leven laten glippen.
Door een stevige wending/hulp, vanuit een onverwachte hoek, ging mijn leven, ook mede onder toezicht van mijzelf, de goede kant op, zelf nu nog steeds, vooral door dat zooitje gajes hier op kombuispraat – effies slijmen, mannen! Effies slijmen!
Wat wou u ook al weer weten….o ja, de blote konten!
Met scholing heb ik definitief niets meer te maken, werd fietsjongen door heel Amsterdam, ’t lieverdje, werd netjes, te beleefd, gewiekst wegens de verwachte fooi.
Als fietsjongen had ik te maken met bloemen & plantenwinkels, ook die op markten.
Meestal met afleveren, kreeg ik wel eens fooi….., eerst niet later toen ik meer bekend bij hen raakte, kwam vaak de vraag, ,,Welke kant moet jij op…….?
Keek mijn lijst na. Kinkerstraat…….nee, Westeinde is mijn laatste. Waar moet uw bestelling naar toe…? Beethovenstraat…….Och, rij ik toch effies ’n stukkie om. Pats ik kreeg er nog een fooitje overheen. Op de plaats van de clandestiene bezorging, kreeg ik weer fooi. Soms was mijn fooi hoger, dan mijn loon. Zo’n schurftkop was ik. Op zonnige warme dagen, zwaar bezweet, smerig stoffig kwam ik thuis. Het enige sanitair wat er was, een wc in de hal. En doodgewoon een koperen keukenkraan we woonde 3 hoog, weinig druk. Teddy; mijn hond had een betere straal. Aan het eind van de week, ging ik naar de Valkenburgerstraat - Gemeentelijke Stoomwasserij / Badhuis. Voor Dames en Heeren.
Thuis hadden we een medisch student op kamers, was hij het weekend naar huis, dan verzorgde ik zijn aquarium, stiekem neuzen in zijn boekenkast vol studieboeken, mijn rode oortjes werden aangevuld met een rode kop. Kreeg gelijk iets meer verstand, van mosterd!
Uit mijn kamer(tje) door de wonderlijke hoekige-bouw v/d binnenplaats, had ik goed zicht op een peeskamer…, m’n moeder vond dat ik veel vriendjes had.
Dankzij die verhalen en die boeken, wist ik van wanten.

,,Volgende!’’

Werd luid omgeroepen, door de badmeester; geef mijn volgnummer af, mocht de doucheruimte binnen, Achter het betegelde muurtje was een man zich treuzelend aan het afdrogen, de badmeester geeft die man ‘n seintje ,,kom op, vader, effies opschieten er zijn de meer! Die wachten!
Kleed mij uit, die vent aait, over mijn borst, rug, griebelt…….weet u hoe dat voelt…., binnen een tel sta ik als Adam, buiten voor de open deur, ‘’die gozer wil wat famme’’; schreeuw ik!
Paar tellen later staat die vent zelf in zijn blote klappers, in de wachtruimte.
Thuis kon ik dat niet vertellen, mijn moeder ontkende het als fantasie, door haar houding, werd ik stiekem.
Wegens de gezondheid van mijn moeder verhuizen wij naar IJmuiden. Mijn leven is sterk verweven met visserlui, veeboeren en landbouwers. Door omstandigheden, kreeg ik een hint, ga varen.
Monsterde aan, kwam op de sleepboot waar mijn vader en broer eerder op hadden gevaren. Ik als ruige zeeman??
Het klopte niet, rookte niet, zoop niet, en spoorde niet. Schreef in mijn dagboeken, had ook een stelletje Prisma-boekjes mee;…. die gozer is lijp!
Misschien hadden zij gelijk ’t deed me niets.
Geen interesse voor open gordijnen, noch voor gesloten gordijnen. Daar kon ik het mee doen.
Had wel oog, voor kikkertjes, in de botanische tuin op het eiland Trinidad, groeide Ananasplanten,
met bloemkelken, waar in regenwater mini kikkertjes, rond spartelde

Ik geef u de verdere intimiteiten, van het schip vrij. De messroom was een grote ruimte. Van Stuurboord naar Bakboord, 3 lange eettafels, met banken, grote koelkast, ’n flink ingewikkeld koffiezet apparaat. Aan SB-zij, was toegang naar de toiletruimte, open wc, open douche als laatste open urinoir, dat was weleens kermis, probeer het maar, goed zuiver te mikken; met heftig slingerend schip.
Deze toiletruimte, de intieme openbaarheid was ook gelijk de doorgang naar de trossenlier, en machinekamer.
Bakboord, aan BB-zij, daar was de kombuis, waar de Chef-kok zijn scepter zwaaide, mijn taak was aardappelen schillen, de prak v/d officieren verzorgen/bedienen.
Koffie en thee inschenken. Met z’n tweeën, afwas van 29 man 3x per dag verwerken.
Mijn eerste dagen aan boord tijdens het douchen, kreeg ik het idee dat de stille omgang van Amsterdam, op zee voortgezet werd, ,,de een moest effe snel de stootwillen, nazien, de volgende keek of de winch niet slipte, weer ‘n ander had de taak het sleetje te smeren, de volgende moest pissen als een paard, dat geloofde ik echt niet, heb hem niet horen hinniken.

Zij hadden schijnbaar nog nooit een blote jongen van mijn leeftijd gezien!!! Ik moet wel toegeven, twas een ferme koksjongen. Schoenmaat 45.
Die gasten hadden wel ideeën….fantasieën, Anno 1952, op z’n Bargoens gezegd, kilfers ruigpoten waren het niet!
Zat er ook niet tussen. Wel de woeste verhalen.
Doordat de kans bestond dat mijn broer, ooit als mijn meerdere, aan boord zou komen,
haakte ik af. Inmiddels staat de kalender op 1954.

Kom begin 1956 via Surinaamse vrienden terecht bij de KNSM, monster daar aan op de ,,Oranjestad’’ als koksmaat, alg. dienst: waar nodig; mijn donkere maat had de zelfde voornaam als ik, prachtvent, die gozer kon lopen, Het duo Black and White!
Hij sprak een stuk of zes verschillende talen, als hij Russisch, had gesproken, had ik niet vreemd opgekeken, jammer dat hij op Trinidad van boord ging! Ik moet het kombuiswerk op de thuisreis alleen doen. De volgend reis sta ik als 3e kok b.d. achter de kachel, saaie reis, heen en terug, in de west op verschillende havenplaatsen, waren er deckparty’s, ten behoeve voor Britse onderdanen – werven van passagiers voor de toekomstige volksverhuizing/overtocht terug naar huis, Gr. Britain.
Een saai braaf stil schip. Netjes, griezelig, te netjes!
Na thuiskomst staat mij een verrassing te wachten, kreeg geen verlof, moest alle dagen bijwerken aan boord, ik werd bevordert, tot werkhofmeester. Aan wal moest ik meelopen, ervaring opdoen. Met provianderen en alles wat er mee te maken had, een paar weken bij div. brouwerijen, ik mag geen reclame maken, dus, ik zeg niets, over Heineken, grols en amstel, anders weet u het ook!
De reis hierna was mijn ondergang!

Vrgr. Geep

[Mart Hoogedoorn]

Zeg Geep.....nu ik je toe vertrouwd heb gèèn heer te zijn,maar ook niet bij het gajes te horen,zullen we het maar op de category''Lichtelijk ontspoord''houden,dan zitten we zo'n beetje op dezelfde golflengte ''JE SPOORT NIET'' is me al eens aangezegt door een boezem vriend, en daar voel ik me uitstekend bij Groet uit een nu opwarmend zuid Brasil.

[Geep]

Ben blij, dat u voelt hoe het is dat u ook op uw tenen getrapt!
vrgr.Geepie

[Geep]

Mevr. Mathilda, goedendag.
U heeft misschien al een idee, beeld, in welke wereld, u, is verzeild.
De meest wonderlijke bevolkingsgroep, van de wereld.
Begint al in de hut, de een heeft stinkkende sokken, van de ander begint zijn pendekkie grauw te kleuren, de volgende snurkt luidkeels (met geluid) aan de voorkant, d’ander produceert het aan de achterkant met geur!
Meestal die gozer in de onderkooi!
De geur, daar zorgt de kok voor, kan ‘n oorzaak zijn aan boord, dat zij elkaar niet motten!
De een stinkt vriendelijker, de ander zou je gelijk over de muur (reling) gooien Zwervende kleren door de hut.
Gebruik maken v/d kooi, slaapplaats van een ander. Bv, koffer uit of inpakken
Slippers inpikken. Ongevraagd een boek lenen, effe gauw een Panorama verduisteren, lees jatten.
Chagrijnig zijn over het te lang branden van ’n kooilampje, Blowers die verkeerd gericht staan.
Commentaar op foto’s, ongeacht van wie.
Hutmaten die elkaar opjutten om niets.
Partijtje knokken, om geleend -buitenlands-geld!
De vrouw, verloofde, de vriendin van je scheepsmaat, die is heilig, daar blijf je vanaf.

Zeelui. De meest wonderlijke bevolkingsgroep, van de wereld.
Knokpartijen, in vreemde havens, je laat je eigen scheepsmaten toch niet in de steek!
Pas aan boord horen we de oorzaak wel.
Je hebt sneller contact met zeelui, uit andere landen, als met de plaatselijk bevolking
Schip in nood, met SOS, geen punt, indien nodig; roer om, op volle kracht

In oorlogstijd zijn de rollen anders, vreemder, een oeroude regel, zeelui hebben dan maar een vijand.
Water.
We slaan heel makkelijk de hersens in van ‘n ander, maar verzuipen? Staat niet in ons monsterboekje
================
Burkard Baron von Müllenheim-Rechberg, de hoogst overlevende officier van de Bismarck, heeft altijd ontkend dat er Duitse onderzeeboten in de buurt waren. Opvallend detail in deze discussie is dat de Bismarck om 07.10 uur een laatste radiobericht uitzond naar Groep West met het verzoek een U-boot te sturen om het oorlogsjournaal veilig te stellen. Vermoedelijk werd dit bericht door de Britten onderschept en werd daarom de redding van drenkelingen gestaakt. Een opmerkelijke gebeurtenis was de begrafenis van een Duitse zeeman. Hij kreeg een zeemansgraf op de Dorsetshire. Terwijl het lijk aan de golven werd toevertrouwd, speelde een Duitse matroos 'Ich hatt' einen Kameraden'. Diverse Britse matrozen stonden er naar verluidt bij met tranen in hun ogen, wat nog eens de broederschap onder zeelieden benadrukt.
Bovenstaand een uittreksel van, wikipedia
================
U heb nu de kans, een stelletje van dat ongeregeld goed, in levende lijve te kunnen bezichtigen aan boord! Aanhoren.
Zoek dat met uw organisatie uit.
De taaie voorraden, worden ouder en kleiner!
Vrgr. Geep

[Mart Hoogedoorn]

Brave Heer Geep....dat voeld bij mij zèèr goed.Men bedoeld met dat ''niet sporen'' dat je ietsjes of veel anders bent ingesteld dan je mede landgenoten...zal wel komen omdat ik het (vreemdelingen)paradijsje al dik 43jr verlaten heb,dan ga je tòch anders naar bepaalde zaken kijken.

[Erikdepooter]

Nou, nog eentje dan voor Mathilda.
Hier wordt (op de Cinulia, satéparty op het achterdek) 4e stuurman Berry van Iersel gekust door leerling Jan Kooistra.
Jan was alleen maar dankbaar voor alle hulp met zijn memoriaal.
En voor de nodige potjes bier natuurlijk.
Je kunt zien dat Berry hier de nodige moeite mee had.

[Mart Hoogedoorn]

Kusje ....Ben je dan gelijk een poot??? Hier kussen en omhelzen ze mekaar voor het minste of geringste.....ik doe daar nooit aan mee,zit niet in de genen.Werd wèl nr one mufdyver genoemd in de caribean islands, maar dat zit tóch iets anders en wat lager

[Da Silva]

Staat dar er dan, dat je dan een poot bent. Zal wel aan mij liggen.
Grt.
Mario

[leo-shof]

Maar daar begint het mee toch voor je het weet vragen ze of jij even zijn stukkie zeep op wilt rapen

[Jos Komen (R.I.P)]

Mooie spontane foto, Erik.
Dit heeft helemaal niets met poten en potengrappen te maken.
Gewoon een gezellig feestje na een zo te zien maandenlange uitstekende samenwerking.