Albert was ook een leerling van Hans H. Deze foto is van de Antilla Cape, veel personeel was er niet, waarschijnlijk zat.

Ik weet niet of de term "zat" personeel overal de zelfde mening heeft. Op deze foto zie je zat personeel, als ze van de wal kwamen waren ze soms, heeeeel soms, zat.

Ze stonden niet altijd te wachten om je naar het centrum te brengen. Dit was ergens in Chile.

Dit is zeker Hongkong.

Discussiëren over pijpen, doen we nog over onze rollator gebogen in het winkelcentrum.

Ik zag dat kok Israël genoemd werd. Dat was mijn minst favoriete chef van mijn loopbaan(tje) bij de SMN. Samen met met Jan v.d. Steeg heb ik onder hem gediend. Tijdens de tocht door het Suezkanaal hadden we even rust. Door de lokale overheid werd kok Israël in zijn hut opgesloten met een bewaker voo...

Met het verstrijken der jaren werd het steeds luxer. Op de Antilla Cape een hut voor jou alleen en een toilet en douche te delen met 1 ander. Het zwembad was er permanent en het bleef vol.

Gelukkig mochten we het zwembad gebruiken om af te spoelen.

Bij het passeren van de Evenaar was het ook vaak feest, meestal voor anderen.

Het was gelukkig niet altijd werken aan boord. Hier een voorbeeld van hoe er altijd wel iemand was die er wat moois van maakte. In dit geval was het olieman Jan Giesbergen die zich inzette voor de mensheid en aan lager wal geraakte zeelieden.