Het Suezkanaal

[Henk van der Moolen]

Vast Suez licht op de Sinoutskerk. De kunst was om de lichtbundels zo te richten dat ze 2 reflectors tegelijk beschenen aan beide kanten van het kanaal.
Er zaten 2 kopspiegel lampen in die naar achteren gericht stonden en in een paar spiegels schenen.
Die spiegels kon je verdraaien en dus daarmee de lichtbundels richten.
Alhoewel het licht hier bij stond kan je dat niet goed op de foto zien.
Deze foto was nog maar aan het begin van de doortocht genomen want een paar uur daarna stond je te sterven van de kou.

vr gr Henk

[Gert-jan]

Hier het Suezlicht in gebruik in de jaren 70.

[

[Henk van der Moolen]

Hallo Gert-Jan dan was mijn lampie toch mooier.
Of heb je per ongeluk een foto van het Arab schijthuis geplaatst?

vr gr Henk

[Gert-jan]

Zou er voor door kunnen gaan Henk. Was de eerste keer in 76. Het kanaal was net weer open na de oorlog met Israël. Langs het kanaal overal scrap, kapot geschoten tanks, vrachtwagens, gebouwen en afgezonken schepen.
Groet, Gert-jan.

[Jos Komen (R.I.P)]

Hallo Henk, jouw foto is natuurlijk mooier, maar dat komt natuurlijk ook omdat je er zelf opstaat.
Ik neem aan dat je toen 3e wtk was en er geen elec aan boord was.
Het was altijd een heet hangijzer tijdens de Suezkanaal passage, want zolang die schijnwerpers brandden schreef de elec overtime, terwijl die lekker onder zijn kooilampie lag ze zonnen.
Bij sommige loodsen was eenmalig instellen voldoende, maar er waren ook loodsen die het om het kwartier wilden veranderen.
Om even terug te komen op die Griekse loodsen, er was er eentje die altijd meteen aan me vroeg nij het aan dek stappen of er vrouwen aan boord waren. Invite the lady on the bridge.
Dan begon die me toch een potje te slijmen en de lady mocht dan sturen in the middle of the buoys en hij er vlak achter staan om corrigerend te kunnen optreden.
De vrouw van Kaptein Scheffel, Paula, heeft zich op deze wijze als een prima roergangster ontwikkeld op de Gulf tankers.
All the best
Jos

[Henk van der Moolen]

Hallo Jos, dat klopt helemaal de elec was toen afgeschaft en er kwam een extra 4de wtk voor in de plaats die het elec werk erbij deed.
Maar dan wel in dagdienst.En overwerk schrijven alleen als je het ook echt maakte, dus niet voor film draaien en dat soort gein.
Er waren toch elecs die weigerden om film te draaien omdat ze niet mochten schrijven. Stel je voor , projector aanzetten 2 keer een spoel terugspoelen en voor de rest film kijken en dan 2 uur overwerk willen hebben.Of helpen met zuigertrekken? vergeet het maar daar deden de meesten niet aan mee.
Ik heb wel eens het idee dat die mentaliteit ook hun ondergang heeft ingeluid.Want voor de maatschappij was het niet zoveel goedkoper om een elec te wisselen voor een wtk.De winst zat hem in de betere inzetbaarheid.

vr gr Henk

[Jos Komen (R.I.P)]

Hallo Henk,
Inderdaad, het draaien van de onvolprezen Wallport films gaf ook op de Gulftankers de nodige problemen.
Een film van twee uur draaien waren twee overuren voor de elec.
Ik kan me er ergens wel iets bij voorstellen, als je de film Lawrence of Arabia voor de tigste keer moest draaien als je onderweg was van Suez naar Ras Tanura en vice versa.
Daarom werden er op een goed moment vrijwilligers aangewezen.
All the best
Jos

[Douwe J.]

Hallo mannen,

Ik heb nog een topografische afbeelding van het kanaal.



ook nog met benaming.

[Derk Gotink]

Wat Compass laat zien heb ik dus ook gedaan, 2 kamelenbankjes en een poef gekocht.

Toen de Ali's van boord gingen kon ik kon ik de rest van hun koopwaar voor een prikje kopen, waaronder de bankjes en poef!!!

Moest 6 keer slikken, maar ja het was mijn eerste reis dacht ik maar.
Al doende leert men.

Gr Derk

[Jos Komen (R.I.P)]

Mooi, al die spontaan opborrelende herinneringen en die mooie foto's.
"I know you from before" zei Ali toen ik voor de eerste keer in Port Said aankwam.
En die Mooringboats, These lashings are Too Small!!!!
Ze verdomden het dan om de trossen aan te pakken.
Maar even het anker in zijn werk zetten en een klein stukkie uitpompen en ze wisten niet hoe gauw ze de trossen in hun bootje moesten frommelen en de rest op sleeptouw moesten nemen.
Op mijn eerste reis op de "Caltex Rotterdam" stond ik op de bak.
Keek mijn ogen uit, maar stond ook te klapperen met mij oren hoe de communicatie tussen de bootsman, de baas timmerman en de mooringboats was.
Slack, Slack More Slack!!! en er dan met de tros vandoor gaan.
De volgende mooringboat was een echte, maar ik ga er vanuit dat we allemaal nog wel wel weten wat er over en weer geschreeuwd werd.
Er zwommen ook kleine jongetjes rond het schip, die bij het zien van de Hollandse vlag riepen: holland, verdomme en Assemaargeilismaggalles.
Ze hadden inderaad een talenknobbel, want ik heb ze ook Scheisze horen roepen.
All the best
Jos