Varen op West Afrika
-
Ton van der Sluijs
Hhahahaha!!! wat een mooi verhaal Roy :D :D . Wij hadden es iemand op de sloep die ook met zijn kont over de muur hing op een mooie dag.... Hij liet zijn "sigaar" in het water vallen, onder het varen, waarop plots een meeuw aankomt schieten(God weet waar die krengen vandaan komen) en neemt een stuk van die sigaar mee omhoog 
Na 50 meter moet hij erachter zijn gekomen dat het niet zijn favoriete merk was en liet het gauw vallen!!!!! ----tandenpoetsehhh 
Na 50 meter moet hij erachter zijn gekomen dat het niet zijn favoriete merk was en liet het gauw vallen!!!!! ----tandenpoetsehhh 
Matadi voorheen Belgisch Congo kon je van die prachtige bijzet tafeltjes kopen, rondblad met houtsnede en een driepootje er onder uit een stuk dat kon je op een listige manier samenvouwen (driepoot was uit een stuk gesneden)
Heeft iemand nog zo een tafeltje en misschien een foto daarvan?
Heeft iemand nog zo een tafeltje en misschien een foto daarvan?
Ton Pekel
Wrijving geeft glans en warmte....
........ teveel geeft slijtage!
Wrijving geeft glans en warmte....
........ teveel geeft slijtage!
-
Henk van der Moolen
- Berichten: 1214
- Lid geworden op: 04 aug 2004 13:11
- Locatie: Amsterdam
Hallo Bouke
Ik ben tussen 1964 en 1966 ook een paar keer in Matadi geweest.
Maar Matadi stond bij ons toch bekent als een goede staphaven.
Er was nog een belangrijk voordeel in Matadi en dat was het geld.
Men had daar toen Kongolesche franken die officieel de zelfde koers hadden als Belgische franken.
De bier prijzen in de nachtclub boven het grote hotel waren ongeveer gelijk aan Belgie toendertijd ik meen ongeveer 10 frank een biertje.
Dus ongeveer 70 cent zal ik maar zeggen.
Maar op de wal liepen geldhandelaren die je 4 Kongolesche franken boden voor een Belgische frank.
Een biertje kwam daarmee op ongeveer 17 cent en dat is leuk stappen.
En wat veiligheid betreft was het daar echt beter dan in Nigeria.
We kwamen in een kroeg een paar Belgen tegen die daar al weer werkten na het zelfstandig worden en die hebben ons nog wat rondgereden en die vertelden ons dat het allemaal wel mee viel voor hun.
Met die Belgen liep het toch nog slecht af trouwens want nadat ze ons "s nachts weer aan boord gebracht hadden zijn ze op de terugweg tegen een boom geknald en alle twee het loodje gelegd.
Maar dat kwam omdat de chauffeur nog meer bezopen was dan ik.
vr gr Henk
Ik ben tussen 1964 en 1966 ook een paar keer in Matadi geweest.
Maar Matadi stond bij ons toch bekent als een goede staphaven.
Er was nog een belangrijk voordeel in Matadi en dat was het geld.
Men had daar toen Kongolesche franken die officieel de zelfde koers hadden als Belgische franken.
De bier prijzen in de nachtclub boven het grote hotel waren ongeveer gelijk aan Belgie toendertijd ik meen ongeveer 10 frank een biertje.
Dus ongeveer 70 cent zal ik maar zeggen.
Maar op de wal liepen geldhandelaren die je 4 Kongolesche franken boden voor een Belgische frank.
Een biertje kwam daarmee op ongeveer 17 cent en dat is leuk stappen.
En wat veiligheid betreft was het daar echt beter dan in Nigeria.
We kwamen in een kroeg een paar Belgen tegen die daar al weer werkten na het zelfstandig worden en die hebben ons nog wat rondgereden en die vertelden ons dat het allemaal wel mee viel voor hun.
Met die Belgen liep het toch nog slecht af trouwens want nadat ze ons "s nachts weer aan boord gebracht hadden zijn ze op de terugweg tegen een boom geknald en alle twee het loodje gelegd.
Maar dat kwam omdat de chauffeur nog meer bezopen was dan ik.
vr gr Henk
-
Cor Leliard
- Berichten: 3418
- Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
- Locatie: Breda
Hallo Bauke en anderen.
Ja,Matadi was best een leuke staphaven jaren geleden.
Was er de eerste keer in 1956 en heb toen ook dat tafeltje gekocht
met de drie poten die je "in een kon klappen"en daar op kwam een blad.Het mooie aan die poten was ,dat het gemaakt was van 1 stuk hout,
Heb toch nog wel leuke dingen uit het ouwe Congo.Toen kon je een bewerkte slagtand kopen voor 1500 francs.
Ben voor het laatst in Matadi geweest in 1980.De Belgische loodsen spraken Vlaams en durfden niet veel te vertellen want er stond ook ee Congolese "Loods "vlakbij.
Het tafeltje staat bij mijn dochter,zal eens vragen of ze een foto wil maken van dat tafeltje
groetjes uit Breda
Cor
Ja,Matadi was best een leuke staphaven jaren geleden.
Was er de eerste keer in 1956 en heb toen ook dat tafeltje gekocht
met de drie poten die je "in een kon klappen"en daar op kwam een blad.Het mooie aan die poten was ,dat het gemaakt was van 1 stuk hout,
Heb toch nog wel leuke dingen uit het ouwe Congo.Toen kon je een bewerkte slagtand kopen voor 1500 francs.
Ben voor het laatst in Matadi geweest in 1980.De Belgische loodsen spraken Vlaams en durfden niet veel te vertellen want er stond ook ee Congolese "Loods "vlakbij.
Het tafeltje staat bij mijn dochter,zal eens vragen of ze een foto wil maken van dat tafeltje
groetjes uit Breda
Cor
Il parle Il a parle
Douala was toch wel een beetje de staphaven voor ons. Dat je je een weg terug moest vechten als je van die heuvel met barretjes en naaiateliers kwam was genoegzaam bekend. Het was dan ook zaak dat je min-of-meer gelijktijdig je pik aan de gordijnen afgeveegd had, ( water is daar toch een wat schaars artikel ), zodat je met enkele mede stappers de thuisreis kon aanvaarden. Mogelijk is daar ook de term raceneuken ontstaan...................
Tegen een geringe meerprijs kon je het gesprek met zo'n dame wel de hele nacht houden, maar dat stond dan weer op gespanne voet met het wachtsysteem aan boord. Vroeg in de morgen had je trouwens veel minder last van los rond hangende criminelen, dat dan weer wel. Maar ja, zoals al eens eerder gememoreerd, om halverwege de nacht zo'n luizenpruik half op die horloge-veren-tank tegen te komen, was nu niet direct een "inspirerend" gezicht.
Als je weer bij die lange stenentrap aankwam stonden al de nodige locals noncheland tegen diverse onderkomens van "tinvillage" te hangen. Deze gezelligheiddieren waren maar op een ding uit, je beroven. Dat dit niet met onze bedoelingen strookte, moge duidelijk zijn. Offensief was dan ook het beste defensief. Luidkeels oorlogskreten uitslaand, op die lui afrennen en los liggende straatstenen naar die lui gooiend, werkte het beste. Ze konden dan niet anders dan met versnelde pas de laatst kruizende straat in vluchten. Je moest er vervolgens nog een stukkie achteraan om vervolgens met een noodgang naar die stenentrap terug te rennen en naar beneden te struikelen. Je moest echt gang maken daar die lui terug kwamen en met de stenen die je naar hun gekeild had werd je nu zelf bekogeld. De kunst was snel van die trap af te komen en bij het bekogeld worden, snel de zijkanten opzoeken.
Beneden aangekomen was je er nog niet, want ook daar liepen de nodige figuren rond die een totaal ander soort gevoel voor humor hadden dan wij. Ook hier was het weer zaak om felle uitvallen met stenen gooien te doen en vervolgens de afrastering c.q. de toegang tot het haven terrein zien te bereiken. Op het haventerrein was je relatief veilig zodat je toch nog uitgehijgd maar wel zeiknat van het zweet de gangway opstrompelde.
Wat een leven hadden we toch !.
m.v.g. Roy
Tegen een geringe meerprijs kon je het gesprek met zo'n dame wel de hele nacht houden, maar dat stond dan weer op gespanne voet met het wachtsysteem aan boord. Vroeg in de morgen had je trouwens veel minder last van los rond hangende criminelen, dat dan weer wel. Maar ja, zoals al eens eerder gememoreerd, om halverwege de nacht zo'n luizenpruik half op die horloge-veren-tank tegen te komen, was nu niet direct een "inspirerend" gezicht.
Als je weer bij die lange stenentrap aankwam stonden al de nodige locals noncheland tegen diverse onderkomens van "tinvillage" te hangen. Deze gezelligheiddieren waren maar op een ding uit, je beroven. Dat dit niet met onze bedoelingen strookte, moge duidelijk zijn. Offensief was dan ook het beste defensief. Luidkeels oorlogskreten uitslaand, op die lui afrennen en los liggende straatstenen naar die lui gooiend, werkte het beste. Ze konden dan niet anders dan met versnelde pas de laatst kruizende straat in vluchten. Je moest er vervolgens nog een stukkie achteraan om vervolgens met een noodgang naar die stenentrap terug te rennen en naar beneden te struikelen. Je moest echt gang maken daar die lui terug kwamen en met de stenen die je naar hun gekeild had werd je nu zelf bekogeld. De kunst was snel van die trap af te komen en bij het bekogeld worden, snel de zijkanten opzoeken.
Beneden aangekomen was je er nog niet, want ook daar liepen de nodige figuren rond die een totaal ander soort gevoel voor humor hadden dan wij. Ook hier was het weer zaak om felle uitvallen met stenen gooien te doen en vervolgens de afrastering c.q. de toegang tot het haven terrein zien te bereiken. Op het haventerrein was je relatief veilig zodat je toch nog uitgehijgd maar wel zeiknat van het zweet de gangway opstrompelde.
Wat een leven hadden we toch !.
m.v.g. Roy
Waar blijven die West Afrika veteranen nu !.
Nog maar eens een keertje Borda Berry t.o. Douala.
M´n collega moest hetzelfde doen als de al eerder beschreven local in het water gedaan had. Ik loste hem dus even aan dek af. Nu had ik niet zo´n goede naam bij het gespuis dat op de kaai rondscharrelde.
Kortom, het was voor hen over duidelijk dat ik absoluut niets pikte !.
Toch meende een figuur het te moeten proberen. Hij wandelde de gangway op welke op het A-dek bij de stacks lag.
Ik rende vanaf het achterdek de trap op naar boven. Hij stak glimlachend zijn hand uit. "Hello my friend", probeerde hij. Ik keek hem alleen maar aan en zei: "Yes !!! ??? ". Met gefronste wenkrauwen keek ik 'm zo woest mogelijk aan. "Yes friend", beaamde de ongenode gast, welke ook nog een paraplu in z'n handen bleek te hebben. "Fuck off this ship", antwoorde ik hem zo vriendelijk mogelijk. Hij meende echter door te kunnen lopen. Brutalen hebben de halve wereld zal hij gedacht hebben. Welnu dat dacht ik ook. Ik greep hem z'n paraplu uit handen, gaf hem een schop onder z'n reet en een duw van de trap af. Terwijl "my friend" van de trap af lazerde, sloeg ik z'n paraplu met een klap aan gort en donderde die achter hem aan. Direct volgde ik hem de trap af. Hij bleek inmiddels z'n gevoel voor humor verloren te hebben en rende het achterdek op om vervolgens via de kaapstander en verschansing de wal op te vluchten. Ik zat hem echter wel op de hielen en had in m'n gang ook z'n paraplu nog even uit het trapgat gegrist. Die gooide ik 'm nog even na. Helaas voor hem dook hij niet snel genoeg weg en kreeg z'n eigen gehavende plu voor z'n tank.
Onze vrienschap bleek niet tegen mijn optreden opgewassen te zijn. "Next time you'r on the shore I kill you", krijste hij me toe.
"Next time I'm on the shore I scew your horny sister" beet ik hem toe.
Kijk, dat waren nog eens duidelijke stellingnamen. Daar houd ik nu echt van..............
M'n collega, de Ouwe en de stuurman, die inmiddels aan dek gekomen waren, lagen in een deuk. Tussen het lachten door meende de Ouwe nog te moeten zeggen; "zo ga je toch niet met die vriendelijke mensen om !?". "Neen inderdaad dat klopt", antwoorde ik, "maar hij begon me "friend" te noemen. "O.K.", sprak die Ouwe, "dan heeft hij er ook zelf om gevraagd !".
M'n collega zei nog gekscherend; "dan zal ik het wel moeten bezuren vanmiddag". "Sla ze dan maar gewoon dood", gaf ik hem als raad mee.
En inderdaad, terwijl ik heerlijk geairconditioned en wel van m'n siesta lag te genieten, werden een sm.o. drum van het achterdek afgerold, in het water gegooid en vervolgens weggezommen. Smeerolie weegt immers lichter dan water !. Dus bijna zwevend maar toch net drijvend ging het in een rap tempo stroomafwaarts. Het systeem was als volgd, de olie werd verkocht en de drums aan de Franse bevolking verkocht nadat ze tot B.B.Q. verbouwd waren. Dat kregen we later van de charteraar te horen..................
Of dit bij mij ook gebeurd was weet ik niet. Wat wel een feit was, de drums stonden tegen de binnenzijde van de innercoaming met kettingen en kettingspanners vast gesjord. De kettingspanners waren ook nog eens met de lastang vast gepikt !.
Helaas is de gang d'r bij mij nu een beetje uit...............Maar ja, we kunnen toch terug kijken op een rijk verleden !. Niet dan, wel toch !!!.
m.v.g. Roy
Nog maar eens een keertje Borda Berry t.o. Douala.
M´n collega moest hetzelfde doen als de al eerder beschreven local in het water gedaan had. Ik loste hem dus even aan dek af. Nu had ik niet zo´n goede naam bij het gespuis dat op de kaai rondscharrelde.
Kortom, het was voor hen over duidelijk dat ik absoluut niets pikte !.
Toch meende een figuur het te moeten proberen. Hij wandelde de gangway op welke op het A-dek bij de stacks lag.
Ik rende vanaf het achterdek de trap op naar boven. Hij stak glimlachend zijn hand uit. "Hello my friend", probeerde hij. Ik keek hem alleen maar aan en zei: "Yes !!! ??? ". Met gefronste wenkrauwen keek ik 'm zo woest mogelijk aan. "Yes friend", beaamde de ongenode gast, welke ook nog een paraplu in z'n handen bleek te hebben. "Fuck off this ship", antwoorde ik hem zo vriendelijk mogelijk. Hij meende echter door te kunnen lopen. Brutalen hebben de halve wereld zal hij gedacht hebben. Welnu dat dacht ik ook. Ik greep hem z'n paraplu uit handen, gaf hem een schop onder z'n reet en een duw van de trap af. Terwijl "my friend" van de trap af lazerde, sloeg ik z'n paraplu met een klap aan gort en donderde die achter hem aan. Direct volgde ik hem de trap af. Hij bleek inmiddels z'n gevoel voor humor verloren te hebben en rende het achterdek op om vervolgens via de kaapstander en verschansing de wal op te vluchten. Ik zat hem echter wel op de hielen en had in m'n gang ook z'n paraplu nog even uit het trapgat gegrist. Die gooide ik 'm nog even na. Helaas voor hem dook hij niet snel genoeg weg en kreeg z'n eigen gehavende plu voor z'n tank.
Onze vrienschap bleek niet tegen mijn optreden opgewassen te zijn. "Next time you'r on the shore I kill you", krijste hij me toe.
"Next time I'm on the shore I scew your horny sister" beet ik hem toe.
Kijk, dat waren nog eens duidelijke stellingnamen. Daar houd ik nu echt van..............
M'n collega, de Ouwe en de stuurman, die inmiddels aan dek gekomen waren, lagen in een deuk. Tussen het lachten door meende de Ouwe nog te moeten zeggen; "zo ga je toch niet met die vriendelijke mensen om !?". "Neen inderdaad dat klopt", antwoorde ik, "maar hij begon me "friend" te noemen. "O.K.", sprak die Ouwe, "dan heeft hij er ook zelf om gevraagd !".
M'n collega zei nog gekscherend; "dan zal ik het wel moeten bezuren vanmiddag". "Sla ze dan maar gewoon dood", gaf ik hem als raad mee.
En inderdaad, terwijl ik heerlijk geairconditioned en wel van m'n siesta lag te genieten, werden een sm.o. drum van het achterdek afgerold, in het water gegooid en vervolgens weggezommen. Smeerolie weegt immers lichter dan water !. Dus bijna zwevend maar toch net drijvend ging het in een rap tempo stroomafwaarts. Het systeem was als volgd, de olie werd verkocht en de drums aan de Franse bevolking verkocht nadat ze tot B.B.Q. verbouwd waren. Dat kregen we later van de charteraar te horen..................
Of dit bij mij ook gebeurd was weet ik niet. Wat wel een feit was, de drums stonden tegen de binnenzijde van de innercoaming met kettingen en kettingspanners vast gesjord. De kettingspanners waren ook nog eens met de lastang vast gepikt !.
Helaas is de gang d'r bij mij nu een beetje uit...............Maar ja, we kunnen toch terug kijken op een rijk verleden !. Niet dan, wel toch !!!.
m.v.g. Roy
-
Jos Komen (R.I.P)
