Kombuispraat

Ja, maak jij er maar weer wat moois van, Cor.
Tamboers en pijpers, inderdaad. Er werd heel wat gepijpt.
Ik heb nog een bootsmansfluit. Ik bak er niet veel van- zeg maar gerust helemaal niks - maar jij bent dus behendig met zo'n instrument. Ken je de signalen nog allemaal?



Er valt heel wat over zo'n klein instrument te vertellen. Ik citeer:

De fluit kan worden gestemd door vloeibare hars met was in de bol te laten vloeien. Een goed gestemde bootsmansfluit moet een zachte fluittoon geven als de mond van het pijpje in de wind wordt gehouden.

Kun je nog "jenevertje" fluiten, Cor? Prachtige uitdrukking vind ik dat.

in mijn tijd bij het Korps Mariniers 1955-1956,
werd de uitdrukking *pijpers* gebruikt voor dié muzikanten,
die op 'n dwarsfluitje (piccolo) bliezen,
*tamboers en pijpers*
werd meestal gebruikt bij *infanterie exersitie*
mzzl, pete

Je hebt helemaal gelijk, Pete. HIER kun je ze nog eens beluisteren.

Theo,
ik heb er van genoten, bedankt,
mzzl, pete

Hallo Theo,

Pracht bootsmansfluitje,mooi bewerkt en waarschijnlijk een veel mooier geluid dan dat van mij.
Nou voor wat betreft dat blazen,ik kon er geluid uit voortbrengen.
Dat moest bij de vlag hijsen en neerhalen van de vlag.
Verder tijdens de inspectie van de commandant van de verblijven,ik liep dan voorop en blies op dat fluitje,en beleefd als ik was wilde ik de commandant voor laten gaan maar dat was niet de bedoeling.
Ik spreek nu over begin 1955.
Vond het een leuke woordspeling vandaar
grroetjes uit een bewolkt Breda
Cor

Dat "aan boord pijpen" van de commandant wordt meen ik nog altijd gedaan? Dat heet officieel "overfluiten", ook een mooi woord uit de zeemanstaal dan Van Dale ook noemt: een hoge gast die aan boord komt eer bewijzen door het fluiten op het bootsmansfluitje.

Het heet overfluiten omdat in vroeger dagen hoge personages met een sloep langszij kwamen en dan niet moeilijk langs een loodsladder omhoog hoefden te klauteren, maar keurig in een (schoon) bootsmansstoelte omhoog en over de verschansing gehesen. Hoe hoger zo iemand was, hoe meer mensen eraan te pas kwamen om hem aan dek te hijsen. Ik neem aan dat dit mede was omdat "hoe hoger" ook vaak "hoe dikker" betekende.

Daarom floot de bootsman dan eerst om twee of om vier valreepsgasten. Daarna werd hij in vier fases "overgefloten". Dus in plaats van "hieuwop' te roepen, werd er een signaal gegeven, dan houwen zo, haal maar over en vieren maar, zoiets.

Dat gebeurt nu nog: 1ste signaal bij het betreden van de staatsietrap, 2de signaal bij het betreden van het dek, 3de signaal bij het passeren van de valreepsgasten en 4de signaal "doorgaan".

Hier zijn ze allemaal:



Toch wel mooi, eigenlijk, of niet soms?
Dat "jenevertje" fluiten moet wel iets van een kanarie hebben gehad. Die korte golflijntjes zijn korte, rollende tonen en die piekjes een korte hoge toon.

Wie heeft er hier nog als stuurman de vrije torn met een fluitje geroepen? Ik wel. Daar heb ik nog een aardige herinnering aan.

Hallo Theo,

Net als Pete, heb ik ook genoten.
Voor de liefhebbers die er later ook van willen genieten
ze zij te downloaden, ga met je rechtermuiskom op de titel staan
en dan, "doel opslaan als" en in een map zette.

Hallo Theo,
Je uitleg met belangstelling gelezen en inderdaad nu gebeurt het ook nog een commandant die aan boord komt overfluiten.
Maar begin 1955 was ik in dienst bij de Belgische marine en daar had men het toch echt over pijpen,die wisten misschien de andere Nederlandse betekenis niet,net zomin als poepen wat in Nederland toch vrij normaal was.Maar toen betekende in Belgie poepen-neuken.
Nu gebruiken de jongeren dat woord voor een nummertje maken ook niet meer.
Toen was het van awel manneke as den commendant aan boord komt,dan motte gij pijpen eh zunne,
Groeten uit breda
Cor

In de Marinierskazerne in Rotterdam heb ik eens een filmpje gezien van een bezoek van de Tamboers en Pijpers van het Korps Mariniers aan een dito korps in Japan. Op zich niet zo bijzonder, maar wel apart was om te zien dat de Japanse tamboers en pijpers in grote opwinding raakten toen ze een demonstratie van hun Nederlandse collega's zagen. Even later bleek waarom toen zij op hun beurt een riedel weggaven. Ook zij riepen zij "één, twee, drie" voor de aanvang van de drumsessie en tot op dat moment hadden ze nooit begrepen wat deze kreten betekenden, maar het hóórde nu eenmaal zo. En zo deden ze dat blijkbaar al honderden jaren....... Ooit van ons afgekeken dus. Ook de drums waren nog steeds een getrouwe kopie van 'onze' drums. Japanners hangen nu eenmaal sterk aan traditie en zullen daar nooit van afwijken.

Ferry