Liberty, Victory etc

[kabo]

nervion.jpg (73.98 KiB) 1138 keer bekeken

Nog een verlengde de ss. Nervion, bwj. 1943 en tot 1955 gevaren als tanker en in 1955 verkocht aan John Theo Vatis, omgebouwd tot vrachtschip en verlengd tot 150 m. Vanaf 1965 onder Zwitserse eigenaar Acomarit en gevaren tot 8/4/1971. Voorwaar een hele prestatie voor zo'n oorlogbouwsel
gr.Basl

nervion 1.jpg (56.95 KiB) 1138 keer bekeken

[Harry G. Hogeboom]

allemaal rijp voor de sloop, maar met veel kunst en vliegwerk deden ze wat ze moesten
@ Klaas B.
bedankt.....en jaaaa " dat kunst en vliegwerk"!....klinkt bekend

[jdbvos]

kunst en vliegwerk

Dat kon alleen maar omdat zowel de installatie als de bedieners nog ingesteld waren op handbediening...
Je kende je systemen, je kende je installatie, en je kende de mechanische/elektrisch/scheikundige processen, en kon met logisch nadenken de zaak 'aan de praat' houden met allerhande "al-dan-niet tijdelijke foefjes"

Dat goldt niet alleen in de mk: alle diensten hadden zo hun trukendozen om hun afdelingen werkzaam te houden.
Ik ben van de mk, een tech-neus, en zag hoe het allemaal per nieuwer schip veranderde

Kijk maar naar de belevenissen van Jinny, waar alles door plc's, transmitters en receivers wordt geregeld, die uitsluitend met elkander 'lullen' via de vele computers van diverse fabrikanten, en dus vertaalprotocols benodigen....
En als dan een kink in de electronica komt, gaat ineens dat klepje niet open, waardoor geen vrijgave komt op dát palletje, de bewuste plc transmit naar de pc "Ik du't nait meer, bekiek ut moar", wat dan via de translators uiteindelijk met "malfunction" voor een ieder verstaanbaar wordt gemaakt....
Maar als die storing niet wordt gevonden, kun je handige foefjes bedenken wat je wilt, maar de afsluiter is niet meer uitgevoerd met manuele mogelijkheden, en de brandstofinspuiting krijg je met je wielspanner niet meer aan de praat....
Wij zouden raar staan te kijken in een moderne mk met storinkjes....
En ik denk haast dat dat op de brug ook geldt; tenslotte is de helft van de taken van de wtk naar de beeldschermen van de brugwachter verplaatst.
Ik vermoed zomaar, dat via de telefoon heel wat keren een telefoontje komt van "Hai du 't nait meer..."

Andere tijden....en onze generatie is juist die generatie die de automatisering heeft ingevoerd/uitgetest/verbeteringen heeft aangedragen. De tuit-vaan-regelaar bestaat qua werking nog steeds....maar zit tegenwoordig in een behuizing ter grote van een computertoetsenbordknopje....er moeten nl stekkerverbindinkjes aan vastgemaakt worden, anders was ie zo groot als een luciferkop...
Maar de ketelregeling van Swarttouw is definitief naar de vergetelheid verbannen: zelfs in stoommusea staan ze je raar aan te kijken als je daar naar vraagt....
Nou, mannen...eerlijk zeggen, en NIET in de boeken zoeken: wie weet nog hoe die regeling werkte ???

En ter troost: ik ook niet meer !
Was dat niet zo'n Z-vorm, met allemaal koelribben op 1 of 2 van die pijpen in die Z ??? Als ik het me goed herinner werkte het op dichtheidsverschil in die buizen....

[Klaas Buytenwegh]

@ Harry en Jan.
Terugdenkend aan die ongeveer veertig jaren op zee, besef ik de veranderingen die er in die korte periode ( t.o.v. de wereldgeschiedenis ) hebben plaats gevonden. Begonnen als assistent-machinist op jachten met Triple-expansie machines en Schotse ketels (Empire schepen) of waterpijp ketels (Liberty schepen). Drie lullige generatorsetje van 110 V, aangedreven door een stoommachientje en bijna alle hulpwerktuigen op stoom.
Met de kennis en het verstand van nu, stuk voor stuk grafjammers, die met allerlei legale en illegale middelen in de vaart werden gehouden. Maar in feite waren ze al rijp voor de sloop. Volgens de huidige maatstaven hadden ze geen meter meer gevaren. Het meest bijzondere vind ik nog, dat ze niet naar de sloop gingen maar verkocht werden. Onder Griekse-, Panamese- of Liberiaanse vlag hebben ze nog meerdere jaren gevaren. Joost mag weten, hoe die gasten dat versierd hebben. Inderdaad, ik heb veel dingen geleerd, waar ik later profijt van had.
Daarna heb ik enkel met dieselmotoren gevaren. Ik hoef hier natuurlijk niet te vertellen dat de ontwikkeling van de dieselmotoren ook niet stil heeft gestaan. In 1966 was men nog van mening, dat de 3000 pk per cilinder van de toen gebouwde Stork SW, het maximaal haalbare vermogen zou zijn. Nog meer vermogen zou enkel met de stoomturbines te behalen zijn. Ik probeer het nu allemaal nog een beetje te volgen op het internet, volgens mij is die voorspelling niet uitgekomen. Geweldig die huidige vermogens.
De bedrijfsvoering is inderdaad veel veranderd. Tot ik in 1990 gestopt ben, heb ik altijd geprobeerd de kennis en kunde op peil te houden, door zelfstudie en cursussen (hydrauliek, meet en regel en elektro/elektronica). Bij General Electric in Aberdeen heb ik zelfs nog een cursus over de P.L.C gevolgd. De P.L.C. was van Mitsubishi. Je leerde daar het “stroom/functie schema” te begrijpen om storingen op te lossen. Ondanks je “kennis” en ervaring kun je niet alles oplossen. Van sommige dingen waren ook geen “manuals” aan boord. Dan maakte ik zo’n kast open en keek ik erin als een aap in een roestig horloge. Maar dankzij boerenverstand en de backup-systemen, hebben we toch weer de volgende haven bereikt. En daar lieten we dan gewoon Jinny komen.

Grt.

Klaas

[Harry G. Hogeboom]

Maar dankzij boerenverstand etc.
Dat " boerenverstand".....is veelal al "bij de geboorte" van de bezitter reeds latent aanwezig Klaas........maaar de verdere ontwikkeling en de op-uit vulling van dat " boeren verstand" met iets dat "ervaring" heet.... maakt vaak juist het verschil tussen dan "wel of niet" die volgende haven bereiken, al of niet "als een aap in een roestig horloge kijkende" En dan spelen er nog een hele lijst met andere factoren een rol waar ik nu niet verder over zal uitweiden onder het mom van " het heeft geen zin om te preken tegen hen die reeds zijn bekeerd"
Ik moet nu denken aan mijn grote vriend Theodorus The Greek..( R.I.P.) die dan placht te zeggen :
Quotaaasie:
" Als je met een Grunnings potje met een ouwe Brons kan varen dan kan je OOK met een Super tanker vaaarn......andersom dus NIET!"
Einde quotaaasie!
ALL the best

[Breeze]

Mooi compact lesje geschiedenis van 2 (3) gepekelde massinisten.

Adri

[Lemans]

helemaal waar jdbvos, met kennis van zaken kom je een heel eind om de armen en benenwinkel met aanpassingen/kunst&vliegwerk voor korte of langere tijd aan de gang te houden. uitgangspunt is kennis van zaken want ook toen waren er ook koekebakkers die het verkeerde deel van de installatie aan pasten om door te kunnen. had je weer tijden werk aan om alles weer op zijn normale instelling te krijgen.

tegenwoordig met alle sensoren/actuators en pc's/plc's is het niet anders. met de kennis vh proces en de automatisering (ook een installatieonderdeel) kom je een heel eind om toch dat ene klepje open te zetten. en veilig bedrijf te voeren.

[Harry G. Hogeboom]

met kennis van zaken kom je een heel eind
G'day Y'ALL,

wat me NU net te binnen schiet is " uit het leven van een 7e massinist" gegrepen:
Toen ik aan mijn memoriaal begon...dus spreken we September of Oktober 1964 a/b m.t. " Forest Hill"...een zussie van De wereldberoemde " Reus van Heusden".. de m.t. " Tahama"...( waar ik de opvolgende reis op "mocht" varen!)....toen ik dus aan mijn Memoriaal begon....meende ik even de diverse " leiding systemen tekeningen" bij de baas uit het archief kassie te "lenen" en DAT werd me daar letterlijk vrij hardhandig afgeleerd met een "ZO doen WIJ dat dus NIET".......je gaat maar met je platte bek ONDER de plaat en je maakt ZELF een leiding schema (s) en dan zal ik je wel vertellen of je het wel of niet goed hebt!!
EN ZOOOooo en aldus geschiede...ROOIE potlood en strepen inklusief......ik ben NU nog niet vergeten dat zeer beknijsde 3e Meester Ome Rinus mij af en toe "weer op het juiste spoor zette".......maaar "iedere afsluiter en bijbehorende funktie" werd persoonlijk bezocht, al of niet onder of boven de plaat!
EN...ik zal hier maar geen verhaal af gaan steken over " hoe vaak" ik door Baas Piet van H. (waar ik overigens goed bevriend mee bleef tot zijn overlijden nu 2 jaar terug!) hoe vaaak Baas Piet mij TERUG in de ketel stuurde " omdat er geen reet van klopt Hogeboom"......wat Piet dus " geen reet" noemde waren dan meestal miniscule tekening details van klinknaden of lasnaden of een steunpijpie of zo!!
Kortom.....ik heb sinds die laten we nu maar zeggen "enerverende dagen" het werkelijk bijzondere genoegen gesmaakt om met heeel veeeel jonge mensen te werken EN ben NOOIT vergeten dat ik veeeel...wat zeggik heeel veeel van de diverse mentors heb geleerd en heb dus altijd " gepoogd" wanneer de kans zich voor deed om een zelfde soort "support houding" te geven aan jongere klanten......soms met veel sukses en soms " letterlijk aan dovemans oren gezegd"......bij gelegenheid kwam dan wel eens "een heel enkele keer mijn Memoriaal boekwerk" ter sprake.....en NOG minder keren heppik dat boek wel eens aan " jonge lieden als voorbeeld getoond" onder het mom " kijk zoooo deden WIJ dat vroegaah.....NA dat we 24/7 gemiddeld 12 uur per dag hadden gewerkt op een slingerende oliepot" ( wat toen zoveel tijd vroeg dat ik NU nog weet .....hoeveel vrije tijd ik plotsklaps had toen mijn Memoriaal klaar was!!)
NIEMAND van de " jeugdige en hoog academisch gestudeerde Engineers" die sindsdien mijn pad hebben gekruist hebben mij OOIT een zelf geschreven en geproduceerd document laten zien wat "er zelfs maar in de verste verte op leek"
Ik heb ergens een foto waar ik " op mijn laatste werkdag" mijn laatste Certificaat aan de laatste Kapitein van de laatste Passagiers-ferry gaf en "die vroegere jaren onder de plaat of IN een ketel en zonder Computers " hebben mij nooit kwaad gedaan, NOCH hebben ze mij gehinderd....persoonlijk denk ik dus " HET tegendeel!"

[Jinny]

Eensch Harry, het doet mij denken aan het zonder tekeningen (die dan dus ook niet te 'stelen' zijn) uitvogelen hoe ene Spanjool op een werf de E in elkaar had gestoken om daarna tot de ontdekking te komen dat de volgende Spanjool op de andere motor het -net- weer ff anders had gedaan....

[Gert Schouwstra]

De eerste motoren werden ook met dat vakmanschap gebouwd. Een smid bestelde bij een gieterij een gietstuk en ging dat machinaal bewerken, vaak op het oog er onderdelen bij maken, totdat hij een werkende motor had. Wat goed was werd bij het volgende exemplaar overgenomen en er werd volop geëxperimenteerd. Van seriematig bouwen was bij die pioniers nog geen sprake. Er was dus geen motor gelijk. Sommige fabrikanten maakten maar enkele motoren, anderen waren succesvoller en gingen seriematig bouwen. Sommigen perfectioneerden dat seriematige, anderen bleven nog lang op de oude manier werken. De chef waar ik het sleutelen van geleerd heb zei me altijd: Bij Deutz kun je gerust onderdelen van motoren van hetzelfde type uitwisselen, dat past bijna altijd. Bij MWM kun je dat beter niet proberen, die zijn niet zo maatvast, dus daar moet je rekening houden dat je ze moet aanpassen.