SMN
Re: SMN
Hallo Piet, avonturen man.Joks en ik waren allebei ziek geworden in Dakar, iets met besmette glazen in een kroeg. Een dokter stelde vast dat het om een darminfectie ging. De stuurman moest een of ander goedje in ons achterwerk spuiten. Nou ik weet niet wat erger was, de infectie of die stuurman. Gelukkig knapten we na een paar dagen ziekenboeg weer wat.
Konden we een paar havens verder weer stappen 
Je kan je vast Pier 21 vast nog wel herinneren (Frisco) Bijgaande foto heb ik er van gemaakt, op de achtergrond kan je nog net de Neder Ebro zien liggen.
quo vadis
Re: SMN
Hé Piet/LP, Pech dat al dat materiaal verloren is gegaan. De gezichten en de namen van de mannen op het restant van je foto’s ken ik helaas niet maar ik heb dan ook maar kort gevaren. De kwaliteit valt toch best mee? Misschien dat anderen op kombuispraat wel die oude maten herkennen. Ik had samen met Klaas op de Banggai enkele keren last van keelontsteking en kreeg van de 1e stuurman een vies gorgeldrankje wat voor geen meter hielp. Toen we in Hong Kong voor een herhaalprik naar de dokter moesten liet ik ze daar meteen even in mijn keel kijken. Hij riep er verbaasd een andere dokter bij en kon niet geloven dat we daar al zo lang mee rond hadden moeten lopen. De broek moest omlaag en we kregen een prik in het bovenbeen en een zooitje capsules om te slikken. Na een dag voelden we ons al een stuk beter. De 1e stuurman was pissig dat we er naar hadden laten kijken. In Nederland heb ik de raad van die Chinese dokter opgevolgd en mijn amandelen eruit laten halen. Daarna nooit keelontsteking meer gehad.
Een reis van 14 maanden is verschrikkelijk lang. Kreeg je geen last van de beruchte ‘lange reis tik’?
Hieronder een paar zwart-wit foto’s uit Klaas zijn album van de Nedereems met Joop de Bokx, Kees Lindeman, Alex Leclair, Jan Kees v.d. Werk en Cees Coenen.
Met LP kan ik me dat drama op de Batu nog goed herinneren. Het was vreselijk warm die middag in Dakar en we dachten eerst aan een zonnesteek want het was op het heetst van de dag toen we de wal op gingen. We dronken in de schaduw een biertje uit een glas bij zo’n straattentje. Daarna nooit meer aan de wal bier uit een glas gedronken. We zakten allebei op hetzelfde moment in elkaar. Ik bij het hakblok waar ik knolraap stond te snijden en LP onder de douche.
Hieronder ook een foto van San Fransisco. Hij is niet van mijzelf maar ik vond hem zo typerend voor SF in die tijd dat ik hem heb gepikt om hier nog eens te laten zien.
Groeten Joks
Re: SMN
Hallo Joks / Piet.Joop herken ik op deze foto's.
Wat een broekies waren we toch allemaal. Ik zelf moest ook, net als piet, in 1968 in dienst. Daarna heb ik nog een paar reizen gemaakt. Bijgaande een foto van de Neder Ebro 1967, op het dek loopt bootsman KLaas Versluis, duidelijk herkenbaar aan zijn karakterestieke houding.
quo vadis
Re: SMN
Hay Joks/LP en anderen.
Lees maar steeds dat jullie in de 60tigger jaren dienst in moesten? Hadden ze toen nog geen vrijstelling als je 7? jaar had gevaren? Ik ging in 72 voor het eerst weg en kreeg na een aantal jaren, ik geloof, buiten gewoon verlof of zo iets.
Leuk jullie verhalen. Je maag kon toendertijd ook beter tegen dat "buitenlandse" eten. Denk dat als ik nu satetjes langs de kant van de weg in Brasilie zou eten ik de vliegende race kak zou krijgen.
Groet, Gert-jan.
Lees maar steeds dat jullie in de 60tigger jaren dienst in moesten? Hadden ze toen nog geen vrijstelling als je 7? jaar had gevaren? Ik ging in 72 voor het eerst weg en kreeg na een aantal jaren, ik geloof, buiten gewoon verlof of zo iets.
Leuk jullie verhalen. Je maag kon toendertijd ook beter tegen dat "buitenlandse" eten. Denk dat als ik nu satetjes langs de kant van de weg in Brasilie zou eten ik de vliegende race kak zou krijgen.
Groet, Gert-jan.
Re: SMN
Leuk dat pier 21 nog niet uit de herinnering van de ouwe hap verdwenen is en dat er mensen zijn die er ook nog naar opzoek gaan. Zo ik ook. Een jaar of 7 geleden was ik met mijn vrouw in San Francisco en heb ik pier 21 gevonden en het bestond nog hoewel het een zeer moderne trendy bar geworden was. Kon me bijna niet meer voorstellen dat we daar op klompen en in werkkleding zo van het schip daar de kroeg in rolden. We hebben daar in Frisco ook nog de hele trip met het treintje gereden van uit de stad naar Fishermans wharf. Oude tijden herleefden.
Klaas
Klaas
Re: SMN
mooie foto`s van oa Frisco , fantastische tijden daar gehad erg mooie herrineringen,
wat betreft de militaire dienst , dat klopt dat je daar onderuit kon maar dan moest er wel een verklaring getekent worden en dat was er in mijn geval bij ingeschoten en we maakte reizen van 12 maanden dus ik kon nooit op een oproep reageren , wat inhield dat er op een avond bij mijn ouders een inval gedaan werd door de marachausee omdat ik weer een oproep niet beantwoord had en ze mij van mijn bed dachten te ligten , moeder helemaal in paniek maar toen duidelijk werd dat Pietje echt op zee zat vertrokken de lui maar toen ik in mei 1968 lande op schiphol kon ik meteen mee naar opleidingscentrum in Breda , ik was in 1966 wel al gekeurd en had marine opgegeven daar dat een beetje in lijn van mijn werk lag echter ik werd chauffeur en heb het geschopt tot korporaal , kortom 16 maanden voledig verloren tijd die mij en het vaderland erg veel geld gekost heeft , in die periode was ik ook nog vader geworden van een zoon , die ik de kliefde voor de zee heb kunnen overgragen en die nu al 15 jaar een goede baan heeft bij Boskalis en veel van de wereld heeft gezien en nu als zuigerbaas in Abu Dabbi aan hert werk is zes weken op en zes weken af , en er erg tevreden mee is .
Ik ben aan de wal gaan werken en doe dat tot vandaag de dag ook met plezier , heb ook jarenlang gezeild , op zee maar mijn vrouw had daar genoeg van en ik kreeg genoeg van het poetsen dus nu kijken we alleen nog naar de zee en genieten van de mooie herrinneringen , waar er door dit forum veel weer naar boven komen
groet Piet
wat betreft de militaire dienst , dat klopt dat je daar onderuit kon maar dan moest er wel een verklaring getekent worden en dat was er in mijn geval bij ingeschoten en we maakte reizen van 12 maanden dus ik kon nooit op een oproep reageren , wat inhield dat er op een avond bij mijn ouders een inval gedaan werd door de marachausee omdat ik weer een oproep niet beantwoord had en ze mij van mijn bed dachten te ligten , moeder helemaal in paniek maar toen duidelijk werd dat Pietje echt op zee zat vertrokken de lui maar toen ik in mei 1968 lande op schiphol kon ik meteen mee naar opleidingscentrum in Breda , ik was in 1966 wel al gekeurd en had marine opgegeven daar dat een beetje in lijn van mijn werk lag echter ik werd chauffeur en heb het geschopt tot korporaal , kortom 16 maanden voledig verloren tijd die mij en het vaderland erg veel geld gekost heeft , in die periode was ik ook nog vader geworden van een zoon , die ik de kliefde voor de zee heb kunnen overgragen en die nu al 15 jaar een goede baan heeft bij Boskalis en veel van de wereld heeft gezien en nu als zuigerbaas in Abu Dabbi aan hert werk is zes weken op en zes weken af , en er erg tevreden mee is .
Ik ben aan de wal gaan werken en doe dat tot vandaag de dag ook met plezier , heb ook jarenlang gezeild , op zee maar mijn vrouw had daar genoeg van en ik kreeg genoeg van het poetsen dus nu kijken we alleen nog naar de zee en genieten van de mooie herrinneringen , waar er door dit forum veel weer naar boven komen
groet Piet
Re: SMN
Op een gegeven moment kon ik ook niet meer onder de dienstplicht uit. Kwam ik bij Van Heutsz terecht waar ik veel wacht moest lopen, in Duitsland. Ik heb er achteraf geen spijt van die tijd, toch weer 16 maanden extra pensioen opbouw, want ik werd later ambtenaar. Volgend jaar hebben we een grote reunie van het regiment en ik verwacht veel ouwe dienstmaten daar te treffen. Zou ook wel leuk zijn om zoiets te doen met de maten waar mee je gevaren hebt. San Francisco hebben we diverse keren aangedaan, was een geweldige stad. Ik weet nog goed dat die familie daar aan boord kwam en die feestjes die we daar in de messroom op het achteruit mee vierde. Na mijn vaartijd op de koopvaardij heb ik nog een paar jaar op een viskotter gevaren, maar ook deze bedrijfstak ging toen al langzaam ter ziele. Bijgaand nog een kiekje van het bierstoren op de Neder Ebro. Op deze foto staan Jack Valen en Hansje Kleton en ik zei de gek.
quo vadis
Re: SMN
Leuk een foto van Jack Valen en Hans Kleton te zien
Toen ik als lichtmatroos met de Billiton uit Amsterdam vertrok werd Jack Valen door boots Versluis als mijn leermeester aangesteld en daar heb ik erg veel van geleerd , en niet alleen op scheepsgebied , na de oversteek naar La Guera , Venezuela, kwam ik voor het eerst van mijn leven in een nachtclub , daar stond een zangeres te zingen en volgens mij alleen oog had voor moi, in de pauzes kwam ze bij mij zitten en vroeg wat te drinken , Jack zat een tafel verder en riep dat ik haar van tafel moest jagen , ik dacht dat hij hartstikke jaloers was dus gaf haar het drankje waar zij om vroeg , ik had van mijn moeder 100 amerikaanse dollars mee gekregen om oa een japans theeservies te kopen ,de dollar was toen drie gulden twee en tachtig, en in anderhalf uur was ik door die dollars heen en mijn ``vriendin`` kon ik niets meer aanbieden ,dus die ging pleite , waarop Jack naar me toe kwam en lachend vertelde dat dit moest worden beschouwd als lesgeld, duur lesgeld
is me ook nooit meer overkomen.
Jack Valen kwam ik ook weer tegen op de Neder Ebro ,ik was toen matroos o/g.
Hans Kleton was ook matroos O/G net als ik op de Ebro
Jack was mijn maat in de 8-12 wacht op de Ebro en met hem heb ik later nog twee weken op de Camerounkust , een kustreisje gedaan, dat was mijn slechtste reis , ik was nog nooit zeeziek geweest maar elk uur dat dat schip op zee was lag en stond ik te kotsen , tijdens pick eight ging ik altijd effe legge maar dan was er altijd wel iemand die mij iets kwam aanbieden , een halve kip die dreef in het vet en meer van suks , later op andere schepen nooit meer last gehad trouwens
maar de herinnering aan dat ziek zijn vergeet je ook nooit.
groet Piet
Toen ik als lichtmatroos met de Billiton uit Amsterdam vertrok werd Jack Valen door boots Versluis als mijn leermeester aangesteld en daar heb ik erg veel van geleerd , en niet alleen op scheepsgebied , na de oversteek naar La Guera , Venezuela, kwam ik voor het eerst van mijn leven in een nachtclub , daar stond een zangeres te zingen en volgens mij alleen oog had voor moi, in de pauzes kwam ze bij mij zitten en vroeg wat te drinken , Jack zat een tafel verder en riep dat ik haar van tafel moest jagen , ik dacht dat hij hartstikke jaloers was dus gaf haar het drankje waar zij om vroeg , ik had van mijn moeder 100 amerikaanse dollars mee gekregen om oa een japans theeservies te kopen ,de dollar was toen drie gulden twee en tachtig, en in anderhalf uur was ik door die dollars heen en mijn ``vriendin`` kon ik niets meer aanbieden ,dus die ging pleite , waarop Jack naar me toe kwam en lachend vertelde dat dit moest worden beschouwd als lesgeld, duur lesgeld
is me ook nooit meer overkomen.
Jack Valen kwam ik ook weer tegen op de Neder Ebro ,ik was toen matroos o/g.
Hans Kleton was ook matroos O/G net als ik op de Ebro
Jack was mijn maat in de 8-12 wacht op de Ebro en met hem heb ik later nog twee weken op de Camerounkust , een kustreisje gedaan, dat was mijn slechtste reis , ik was nog nooit zeeziek geweest maar elk uur dat dat schip op zee was lag en stond ik te kotsen , tijdens pick eight ging ik altijd effe legge maar dan was er altijd wel iemand die mij iets kwam aanbieden , een halve kip die dreef in het vet en meer van suks , later op andere schepen nooit meer last gehad trouwens
maar de herinnering aan dat ziek zijn vergeet je ook nooit.
groet Piet
Re: SMN
Hallo Piet en anderen.
Zonde dat Koninginnedag op deze manier moest eindigen. Vanavond zouden we met onze KNRM boot het vuurwerk hebben bewaakt. Dat wordt bij ons namelijk vanaf een ponton afgestoken, wat nog al wat mensen met bootjes naar het water trekt. 
Nu gaat dat allemaal niet door. Twee mei hebben we reddingbotendag, met allerlei evenementen op het reddingsstion. Ik ga dan onderandere makrelen roken, dus wordt het een druk dagje. 
Ja stappen kostte ook in die tijd al veel geld en als je niet door de wol geverfd was, kon het je nog duurder komen te staan. Er waren best wel plaatsen waar je voor een appel en een ei de wal op kon. Ik herinner mij Santos en Bangkok, als ultime stapplaatsen, maar dan had je ook "echt verkering". Onze bakker (Banggai) zijn vrindinnetje was zo verliefd, dat toen we in Rio aanschoten, ze al op de kade stond te wachten. Ze was even per vliegtuig van Santos naar Rio gevlogen. Naar ik meen is ze later naar Nederland gekomen en zijn ze getrouwd. Bijgaand een foto van de Neder Ebro voor de kant in Oakland California.
quo vadis
Re: SMN
Hé allemaal, Ben even een midweekje weg geweest en lees dat jullie intussen niet stil hebben gezeten. Ik hoefde destijds niet in militaire dienst en heb die jaartjes dus opgevuld met een paar reizen op de koopvaardij. Verdiende net zo slecht. Mijn schoolmaatje was mij al voorgegaan en kwam met zulke wilde verhalen terug dat ik er steeds meer voor was te porren. Ik kon kiezen tussen lichtmatroos, algemene dienst (AD’er) of koksmaat. Was negentien jaar en slechts bekend met zaken van administratieve aard. Geen nood, want de pleegmoeder van mijn schoolmaatje kende iemand van PZ bij de SMN. Het werd natuurlijk koksmaat want dan leerde je tenminste iets nuttigs voor later en was zeker van voldoende eten. Voordien lustte ik niet alle gerechten maar tijdens het varen zag ik wat er allemaal inging en daar was niets mis mee. Ben in twee jaar tijd van zwaarweltergewicht opgeklommen naar zwaargewicht dus het heeft me kennelijk goed gesmaakt allemaal. Over de sterkte van de maag heb ik niets te klagen. Zelfs een broodje shoarma kan ik momenteel verdragen. Vroeger werd ik daar nog wel eens ibbelig van maar nu word ik nooit meer misselijk van voedsel. Teruggaan naar de plaatsen waar ik ooit ben geweest zal behoorlijk tegenvallen maar ik heb al met het denkbeeld gelopen een foto te maken van San Fransisco op exact dezelfde plaats waar de foto is gemaakt die ik hiervoor heb geplaatst. Beide foto's dan langzaam in elkaar laten overvloeien. Als ik daar ooit nog eens aan toe kom zal ik het resultaat hier laten zien.
Piet is al wat ouder dan LP en ik, maar hij heeft het toch maar voor elkaar gekregen te gaan zeezeilen. Dat lijkt mij ook wel wat en ik kijk uit naar mijn pensioen om eens een rondje Engeland te gaan maken. Moet wel elke avond - of om de twee - een haventje aandoen want alleen maar het gevoel te hebben dat je in een groot glas water drijft heb ik al genoeg meegemaakt. Gelukkig ben ik nooit zeeziek geworden maar heb wel van nabij mogen meemaken hoe dat verloopt. Je zou er bijna misselijk van worden maar niet door het schommelen van de boot.
Als koksmaat verdiende ik veel te weinig om er een betaalde liefde op na te houden. Verhalen over hoe je vlot en makkelijk van je gespaarde geld, of toegestuurde geld van moeders, af kon komen werden mij al zeer snel bij aanvang van mijn eerste reis verteld. Ik ben een leergierig mens en neem altijd alles direct aan als het logisch klinkt, het voor het eerst hoor en verder geen reden zie om het niet te geloven. In het ons welbekende Bangkok hielden de meisjes rekening met je maatschappelijk positie, wat inhield dat je mocht geven wat je wilde!
Om mijn inhaalactie af te sluiten nog een paar foto’s van Klaas van de Banggai in Japan met een charter van Mitsui OSK te Kobe en Nagoya, waar het voor mij allemaal snuitjeswerk is geweest, maar AD’er Martin werd verliefd en kreeg het voor elkaar om in drie zwoele nachten al zijn gespaarde centjes er doorheen te jagen. Of het tot een huwelijk is gekomen weet ik niet maar ik vrees van niet.
Groeten Joks