SMN

[Willem Visser]

Gerard, ik denk je zit de boel in de maling te nemen, maar je hebt gelijk, het zijn er 79.

[hrobbers]

Om even op die melk terug te komen, ik heb ook wel eens met tandpasta foto's op het schot geplakt, ging ook prima.

[Joop]

Weer even terug naar die 79. Nummer 80 staat natuurlijk de foto te nemen omdat Kees niet zo dichtbij mocht komen. Kees had mij mooi tuk. Ik, en ook Ton dacht ik, zaten ons te verheugen op 80 foto's zoals die van miss Holland.

[jacko]

Kijk voor oude beelden van SMN op
http://beeldbank.amsterdam.nl/index.php ... 916945&p=2

groetjes
Hans Keetlaer (Jacko)

[kees mensch]

Merkwaardig, ik blijf er toch echt tachtig tellen. Hierbij nogmaals de foto.
En inderdaad Mister Joks, je had het bij het juiste end.

[Ab Plugge]

ik tel 160 benen, dus moeten het er toch tachtig zijn !
Ab

[lp]

Merkwaardig, ik blijf er toch echt tachtig tellen

Ik telde er de eerste keer ook maar 79. Misschien was Chubby Checker er op dat moment net even met Rina Lodders vandoor voor een stevig nummertje twist

[jandezeeman]

Rechtsvoor staat een Duitse tweeling
Zijn dat de Kessler? sisters

Gr,

Jan

[urmpeltje]

Leuk om Joop de Bocks hier te ontmoeten. Het verhaal van je vriendin uit de States maakte ik mee op de Neder Eems en het vervolg hiervan op de Banggai de reis daarop en gedurende die reis ging ze ook weer terug naar de USA. Je zoop je een stuk in de kraag toen je een brief van je ouders kreeg over dit einde van de liefde.
Ik hoop dat die andere Joop het stukje wil plaatsen wat ik hem hierover stuurde. Wachtten af.
Klaas

[Joop]

Ha, die JandeZeeman is niet te bedotten. Kees had de foto er zelfs nog een beetje groter voor gezet. Die Miss helemaal aan de rechterkant staat er inderdaad wel een beetje wazig bij Kees.

Van Klaas (van hierboven) heb ik een deel uit zijn boekje ontvangen. Namen en plaatsen zijn gefingeerd en elke relatie met bestaande personen en gebeurtenissen berusten op louter toeval.

PASSAGIERS EN BIEFSTUK
In Bombay en Calcutta in India gingen we Jutte laden voor Los Angeles aan de westkust van de USA, en in Bombay kregen we ook weer wat nieuwe passagiers. Een hele Baptistenfamilie kwam daar aan boord. Pa, ma, twee dochters, een zoontje en een oudere tante. De man was dominee en door zijn kerkgenootschap uitgezonden naar India om daar gedurende een jaar lang zieltjes te gaan winnen en hij had daar met zijn gezin in de meest afgelegen en primitiefste gebieden gebivakkeerd.
Aan boord heeft hij ook menige dia-avond gehouden en kon daarbij prachtige verhalen vertellen. Ze waren ook wel weer blij dat ze terug gingen naar de States en alles aan boord was voor hen een luxe na dat jaar in India.
Het oudste meisje was 17 jaar, haar zusje 14 en het broertje 11, en het was een feest voor hen om op de boot te zijn; ze waren dolblij om weer eens water uit een kraan te zien komen als je hem opendraaide!
Aan tafel werd het eten opgediend en daarvoor waren er een paar stewards aan boord, een officiersbediende, een kapiteinsbediende en een passagiersbediende. Deze passagiersbediende, Robbie was zijn naam, was een goedlachse en snelle jongen, 21 jaar, en vanaf de eerste dag aan boord viel de oudste dochter van de dominee voor hem. Helemaal in zwijm was ze. Het arme kind was dan ook niet veel gewend zullen we maar denken.
Het ging allemaal heel stiekem natuurlijk, want Pa en Ma waren erg streng en alleen de oudere ongetrouwde Tante had wat in de gaten, maar die wist zich nog te herinneren hoe haar kansen vroeger door haar strenge Pa en Ma om zeep waren geholpen en knikte dit koppel dan ook zo nu en dan bemoedigend toe.
Ach, het was allemaal heel onschuldig hoor. Bij de dia-avonden van Pa zaten ze achter in de donkere salon handje in handje en achter de deur was er een gestolen zoentje.
Maar ja, de reis duurde toch zeker zes weken en het werd een echte zoutwater liefde, iedereen aan boord had het in de gaten behalve natuurlijk Pa en Ma Baptist. TOT PANAMA!!

Toen werden ze betrapt in zijn hut. STOM, STOM, STOM!!!!!!!

Moeder was dochter aan het zoeken en had aan de Chef Hofmeester gevraagd of hij wist waar Marie uithing. "Nee" zegt de goeie man "maar ik vraag het even aan de passagiersbediende". Ma Baptist loopt ook mee, Chef Hofmeester klopt aan bij de deur van de bediende en doet gelijk de deur open en ja hoor, daar liggen die twee heerlijk in de kooi, en ze waren op dat moment echt niet aan het bijbel lezen!!!!
Ma ziet de blote kont van Robbie en slaakt een gil, dochter gilt mee en van schrik gaf de Chef ook maar een gil. Dat was Paniek!! Een orkaan kwam over de hoofden der jong geliefden!
Dochter kreeg hutarrest van Pa en Ma en moest bijbels gaan lezen. Eten werd haar in de hut gebracht en dat was niet door Robbie.
Robbie moest bij die Ouwe komen en kreeg een geweldige schrobbering en er werd zelfs gedreigd met ontslag en van af dat moment was Robbie geen passagiersbediende meer. Hij trad toe tot de algemene dienst. Een degradatie van jewelste voor die arme Robbie.
Gelukkig voor hem was Marie onder de reis 18 jaar geworden en dat was voor de Amerikaanse Justitie juist geen minderjarige leeftijd meer, want anders had Robbie daar nog een zware pijp kunnen roken als Pa en Ma Baptist kwaad hadden gewild!
Twee maanden later kreeg Robbie post van thuis uit Utrecht waar hij bij zijn ouders nog in huis woonde en ook post van Marie, ook uit Utrecht waar ze nu ook bij zijn ouders woonde. Marie had van ongetrouwde Tante een vliegticket naar Amsterdam gekregen en was er thuis vanuit Minesota vandoor gegaan en woonde nu fijn bij Robbie's ouders in.
Wij zelf kregen aan het einde van de reis niet het idee dat Robbie nu zo blij was om naar huis te gaan, want ja, Robbie was een blitse jongen hè, en had overal waar hij kwam wel succes bij de meisjes. En nu was daar opeens een meisje dat op hem wachtte in Utrecht en nog wel bij z'n ouders in huis!!. Ja, het zeemansleven is soms zwaar!

Uit: Een IJsselmeer vogel in Takoradi - door Klaas Bezema