SMN

[Bertus.]

.

[dita]

Hallo PJ,
Je hebt gelijk het was latex. Grote blunder van me. Bedankt voor het terechtstellen.
Groeten
Martin

[Muddy]

Ik vond nog een fototje van een feestje in 1967 San Francisco een lichtmatroos uit b Brabant , mijn persoon ,Henny Rave , een moterman , Hans Kleton en een koksmaat

[K.Brouwer]

Het enige "smokkelverhaal" wat ik ooit over de HWAL gehoord had was van een 2e stmn met wie ik bij de HSM voer. Die zat toen in de papagaaienhandel bij de HWAL .

Hij had via de bootsman vijf papagaaien gekocht welke in A'dam de door hem de wal op gesmokkeld moesten worden. Na aankomst zou de bediende de papagaaien half verdoofd in een tas stoppen.

Op een gegeven moment gaattie met die tas de wal op en loopt prompt een douanebeambte tegen het lijf welke hem vroeg of hij nog wat aan te geven had,ja zegt die stuurman,vijf papagaaien en maakt z'n tas open....zit alleen was vuile was maar geen papagaaien in,was de bediende vergeten erin te stoppen . Dus hij kon doorlopen en de douaneman gaat terug naar zijn kantoor .

Stuurman denkt dat is mooi,hij in z'n kantoor,ik ga even terug,pik die vogels alsnog op en geen last meer van de douane . Zo gezegd zo gedaan en toen hij weer terugkwam met papagaaien in z,n tas stond diezelfde douanevogel er weer.Of hij nog wat aan te geven had......ja zegt die stuurman...vijf papagaaien....tis wel goed zei de douaneman,loop jij maar door.....

Groeten,K.Brouwer.

[Ton Pekel]

HWAL en smokkel en andere handel
In de jaren 1968/1969 werd niet alleen door de Croo-boys (soms ook wel crewboys genoemd) gehandeld in Afrika maar ook door de eigen Hollandse crew en inderdaad de papagaaien handel was zeer levendig. Het was goed om scherp in te kopen en de prijs inkoop lag na veel afdingen en blokjes zeep extra rond de Gulden 15,-. In Amsterdam gingen ze voor rond de Gulden 100,- de handel in. Als je ze thuis prive verkocht kon je wel Gulden 125,- maken. Ik kan me niet herinneren dat er toen een invoerverbod was, later wel in de jaren 1972/1974.
De douanea was zeer scherp op je weekendtas waar er wel eens 1 of 2 in konden zitten in Amsterdam als je richting huis ging. Ook werd er door deze dienst doorgebrieft naar Rotterdam dat je papagaaien in je hut had, dus vandaar mee nemen werd al een stuk moeilijker. Toch is het altijd gelukt en de laatste (was wel duurder geworden zo rond de Gulden 35,-), zeer jong zo uit het nest geplukt gekocht hebben we nu nog steeds thuis en met veel plezier. We dachten dat het vrouwtje was dus heet ze Victorien/Katrien maar het is toch een mannetje.
We veranderen na 36 jaar de naam maar niet meer. Het liefst ligt die op zijn rug wat te spelen.
Maar eigenlijk hoort die hier niet thuis, maar terug brengen......dat is toch veel werk hoor...en te duur ....

[Harry G. Hogeboom]

Hallo Ton,

kan ie ook lekker ouwehoeren die papegaai van je??

[Ton Pekel]

Dag Harry,
Nee ouwehoeren doet die niet, hij spreekt wel netjes met 2 woorden, we hebben hem in die 36 jaar keurig opgevoed, toen was er nog geen inburgerings cursus, dus moesten we het zelf maar doen.
Ik deed hem de groeten van je en hij keek me aan van...Harry?...welke Harry.. en hij noemde gelijk een dozijn achternamen op, nee Harry uit Canada zei ik nog.....Nee die ken ik niet en ging verder met wat nootjes uitzoeken uit het bakje.
Zie de foto na de vraagstelling....

[Harry G. Hogeboom]

Nee ouwehoeren doet die niet,

DAT laat ie dus kennelijk aan z'n baassie over.............

36 jaar................je zou zowaar gehecht raken aan zo'n beest??

[Gerard]

Handel en smokkel. De inmiddels beroemde Jaap D. (ik noem heel braaf geen achternaam natuurlijk), naar wie op de Batu de bar is genoemd, en de scheepshond D....ie, was een lepe en geslepen veteraan. Op een West Afrika reisje was lading van een Oostvaarder overgenomen, waarbij veel ,,breuklading". Je kent het wel, per ongeluk stukgevallen dozen en kratten, waar toevallig camera`s en taperecorders en zo in zaten. Maar de eerste stuur was niet van de domme, hij liet alles in een lege hut b.b. voouit leggen, nieuw slot op die deur, en geen hond die er bij kon. Behalve Jaap. Onderweg naar Europa lag het schip lekker te kojangen, precies het weertje voor Jaap zijn plan. Hij haalde er een bakzeuntje bij, en zei hem een zoetwaterslang op te tuigen. Jullie weten wel dat op die schepen er altijd een grote kier onder die deuren van de hutten zat, voor de a.c. Afijn, zeuntje tuigde dat waterslangetje op, Jaap douwde dat onder de deur door, en zei dat zeuntje de kraan open te zetten. Na een half uurtje of zo klotste dat water terug de dienstgang in, dat snappu wel. Zeuntje moest als een haas dat slangetje weer opbergen, en Jaap ging naar de eerste stuur. ,,Stuur, volges mijn lekt de patrijspoort van hut drie vooruit, het water loopt de gang in!". De stuur naar onder, en ziet het water onder de deur uitkomen. Normaal proef je effe of het zoet of zout water is, niettan? Maar de eerste stuur dus niet. Om een kort verhaal lang te maken: Jaap kreeg de sleutel, en ging aan de slag om die patrijspoort te repareren, met pasta en een nieuwe pakking. Ondertussen sjouwde het zeuntje z`n eigen de neten met dozen met camera`s en taperecorders en meer van dat lekkers, recht naar de hut van Jaap achteruit. Die had daar geen bezwaar tegen. Maar wat gebeurt er: Jaap hield alles voor zijn eigen, het zeuntje kreeg naks. Zeuntje goed vals, ging naar boven naar de stuur, en dee zijn beklag dat alles voor Jaap was en hij kreeg niks. U snapt wel dat die stuur, door de zeun zo in de menie gezet, met haren omhoog en klapperende oren naar achter stoof. Jaap kon alles weer terug zetten, en er kwam een extra hangslot op die hut, aan een stalen beugel die de bankwerker maken moest....

[Derk Gotink]

............... en die bankwerker had het zo gemaakt dat ie ..........