Ik heb werkelijk erg veel gevlogen. In mijn drukste jaar maakte ik 99 vluchten, maar aangezien ik op Nieuwjaarsdag 's morgens om zeven uur alweer vertrok - van Athene via Zurich naar Caracas - heb ik die er ook nog maar bijgeteld en dat jaar voor 100 vluchten gerekend.
Je kunt niet van goeie, betere en slechte luchtvaartmaatschapijen spreken omdat het een golfbeweging is.
K. Brouwer heeft volkomen gelijk: er is een tijd geweest dat de KLM een beroerde club was, inderdaad eind zeventiger jaren. Maar daarna werden ze plotseling een stuk beter tot er eigenlijk geen betere meer was. Na enige jaren zakte dat weer in, werd weer beter enz. enz. en zo gaat dat met
alle luchtvaartmaatschappijen.
Neem Olympic: toen die nog 100% Onassis was, was het een van de beste ter wereld. Het verhaal ging dat Onassis Olympic later aan het Griekse volk "cadeau gaf". Niets is minder waar: hij dwong de toenmalige premier Karamanlis, later president, om Olympic van hem te kopen.
In die tijd dat ik zoveel vloog, woonde ik in Athene en dus was mijn eerste vlucht vaak met Olympic omdat die een goede aansluiting elders gaf. Mijn vrouw vloog 9 van de 10 keer met me mee en zij is Griekse. Olympic was toen zo slecht, daar vraten de honden geen brood van. Zij schaamde zich er vaak voor en heeft ook een paar keer een brief geschreven, maar daar kwam geen enkele reactie op. Maar ook dat verbeterde weer. Tot enige jaren geleden vloog ik vaak met Olympic en dat was perfect; daar konden anderen een punt aan zuigen. Een optimale service. Nu zijn ze op sterven na dood. Vlak voor de Olympische Spelen van 2004 waren ze eigenlijk op de fles, maar dat kon dus niet en daarom werden ze - tegen de Europese regels in - geholpen. Nu moet er snel een koper komen, anders is het alsnog afgelopen met Olympic. Maar over veilig vliegen gesproken - wat ik veel belangrijker vind dan die hap eten die je krijgt - bekijk het safety record van Olympic maar eens. Een of twee ongelukken met kleine vliegtuigen naar de eilanden, maar verder nooit iets. Bij een van die ongelukken was de zoon van Onassis de piloot, maar het was zijn schuld niet. Het was een technisch probleem waar hij al meerdere malen voor had gewaarschuwd. Hij kwam er wel bij om. Onassis is de klap nooit te boven gekomen; vandaar ging het bergafwaarts met hem.
Luchtvaartmaatschappijen afmeten naar de kwaliteit van het eten, heb ik nooit zo goed begrepen. Op dit moment krijg je op Europese vluchten een kartonnen doosje met wat vreemde zaken en een bekertje koffie. Dat mogen ze van mij helemaal vergeten, dan neem ik wel brood en koffie mee. Laatst vloog ik Hapag Lloyd van Thessaloniki naar Bremen - omdat dat een veel betere verbinding is dan via Schiphol en Bremen ook nog eens dichter bij Groningen/Delfzijl ligt. Daar krijg je niets meer en moet je alles kopen. Prima regeling want dat komt tot uitdrukking in de prijs van het ticket. In de trein van Maastricht naar Leeuwarden moet je je eten ook zelf betalen en is de keus ook niet zo ruim, dus waarom verwacht je in een vliegtuig eigenlijk gratis te worden gevoerd?
Wie goed wil vliegen en tegelijk vorstelijk wil dineren, moet KLM Royal Class vliegen. Dat is een tikkie decadent. Drie keer had ik dat genoegen. Of het vroeger PANAM, eerste klas. Dat vloog ik een keer van Hong Kong naar San Francisco: eerste klas, zittend naast de vrouw van de gezagvoerder. Kijk, dán krijg je pas service! De aandacht voor die - heel aardige - mevrouw, straalde ook mij af.
Mijn vrouw heeft nog altijd de beste herinneringen aan Thai en die waren ook fantastisch. Hun Business Class - en iets anders vloog ik toen niet - was beter dan bij velen de eerste klas.
SAS was vroeger beroemd om zijn speciale vluchten voor zeelieden. SAS is ook een tijd buitengewoon slecht geweest en knapte ook weer op. Het verschilt ook per vlucht.
Goeie ervaringen: Swissair, Quantas, Singapore Airlines, Austrian, VARIG.
Incidentele slechte ervaringen: bij elke luchtvaartmaatschappij die ik vaak vloog.
Vroeger weigerde ik echt om MALEV te vliegen, die Hongaren, enkel en alleen omdat ik het niet op Tupulevs had. Ga nu eens kijken met hun vloot van gloednieuwe Boeings. Ik vlieg ze soms, van Thessaloniki via Budapest naar Amsterdam. Uitstekend. In alles.
Dus: een eenduidig antwoord van goed, beter, best of matig, slechter, slechtst is er werkelijk niet. Op al die honderden vluchten ben ik nooit mijn bagage kwijtgeraakt. Er is een tijd geweest dat, als je een intercontinentale vluicht maakte en op Heathrow moest overstappen voor Schiphol, je koffer er in Amsterdam niet was. Die had dan de aansluiting gemist en kwam een uur later. Had je geen tijd om te wachten, dan werd hij thuisbezorgd.
Problemen met overbagage heb ik nooit gehad. Ja, ik kwam van een verre vlucht en moest in Brussel overstappen op een Fokker Friendship van Sabena. Daar moest ik opnieuw voor inchecken. Ik bleek 22 kilo bagage te hebben en toen liet die gozer me die 2 kilo betalen.
Anderzijds - ik schreef het ergens anders - hadden we een keer samen, mijn vrouw en ik, in Hong Kong 75 kilo overgewicht. Na veel gelul werden we het eens op 10 kilo. Nou, dan mag je toch niet klagen!
Safety record en service op de grond als er iets mis gaat zijn voor mij bepalend voor de kwaliteit van een luchtvaartmaatschappij. Eten en drinken wordt pas belangrijk als je business- of eerste klas vliegt, want voor die prijzen wil ik ook waar voor mijn geld hebben.