Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje
-
Theo Horsten (R.I.P.)
Re: Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje
Man, och man, ik ben inderdaad hartstikke gek, Willem, dat ik daar zoveel tijd aan verknoei. Alle verlies moet op een ander tijdstip onverbiddelijk worden ingehaald. 's Avonds geen tv kijken, maar gewoon tot middernacht doorwerken. Ik zie het op me af komen stormen. 
Anderzijds is het ook weer geen tijd verknoeien; het zijn ook vingeroefeningen in taalgebruik en taalvaardigheid. Dit topic staat dan wel op Kombuispraat, het gaat door dat dwaze, niet bestaande woord, van het begin af aan over taal en dus was het geknipt geweest voor Taal en zo ..., een topic dat ik niet voor niets heb opgestart.
Maar wat vrije tijd betreft: natuurlijk zou ik op mijn leeftijd alléén nog maar vrije tijd moeten hebben, maar het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan en ik vind vertalen na al die jaren nog steeds verdraaid mooi en vooral leerzaam werk. Je leert er Nederlands van, weet je dat?
Anderzijds is het ook weer geen tijd verknoeien; het zijn ook vingeroefeningen in taalgebruik en taalvaardigheid. Dit topic staat dan wel op Kombuispraat, het gaat door dat dwaze, niet bestaande woord, van het begin af aan over taal en dus was het geknipt geweest voor Taal en zo ..., een topic dat ik niet voor niets heb opgestart.
Maar wat vrije tijd betreft: natuurlijk zou ik op mijn leeftijd alléén nog maar vrije tijd moeten hebben, maar het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan en ik vind vertalen na al die jaren nog steeds verdraaid mooi en vooral leerzaam werk. Je leert er Nederlands van, weet je dat?
-
Wim Plukker
- Berichten: 518
- Lid geworden op: 03 sep 2006 17:02
Re: Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje
Nou werd ik wel benieuwd wat er in mijn zeemanschap boeken stond omtrent dit pennetje.
Betreft "Zeemanschap voor de grote handelsvaart" Deel 1 door K. Glas en J.W. Schutte. 7e druk, 2e oplage 1979. De stof erin was dus gebaseerd op de kennis van de toen nog op volle toeren draaiende scheepsbouw in Nederland.
Blz 29 begint het met beschrijving van het aan elkaar verbinden van de lengte's met een D-sluiting: De bout wordt geborgd door een enigszins tapse opsluitpen van azijnhout. Deze houtsoort is hard en taai. Ipv houten opsluitpennen worden ook wel bronzen, soms vertinde of verzinkte zacht stalen pennen gebruikt.
Deze D-sluitingen heb ik nergens meegemaakt.
Vervolgens gaat het over de z.g. Kenter-sluiting waarvan al eerder een afbeelding is geplaatst:
3. Een tapse borgpen die door schalm en mannetje gaat. Als deze borgpen is aangebracht, kan het mannetje niet wegglijden en is de schalm dus geborgd. De pen kan door een prop lood worden geborgd.
Over het materiaal van de pen wordt niets vermeld maar zal waarschijnlijk net als de sluiting zelf een hoogwaardige staalsoort zijn
Bij ons aan boord werd deze sluiting ook wel patent schalm genoemd en gebruikt om een borgketting aan te brengen over de flensdelingen van de zuigbuis. Maar tegenwoordig gebruiken we alleen nog maar grade 8 Greenpin sluitingen die een veel hogere WLL hebben en veel eenvoudiger zijn in de- en montage
Aan de polemiek over Nederlands taalgebruik op het forum heb ik vooralsnog niets toe te voegen
M.v.g.
Wim
Ps Over een mes bij je hebben, bij ons aan boord heeft de dekdienst die nog altijd bij zich. Als ik zelf aan dek ga steek ik hem nog altijd in mijn overall.
Betreft "Zeemanschap voor de grote handelsvaart" Deel 1 door K. Glas en J.W. Schutte. 7e druk, 2e oplage 1979. De stof erin was dus gebaseerd op de kennis van de toen nog op volle toeren draaiende scheepsbouw in Nederland.
Blz 29 begint het met beschrijving van het aan elkaar verbinden van de lengte's met een D-sluiting: De bout wordt geborgd door een enigszins tapse opsluitpen van azijnhout. Deze houtsoort is hard en taai. Ipv houten opsluitpennen worden ook wel bronzen, soms vertinde of verzinkte zacht stalen pennen gebruikt.
Deze D-sluitingen heb ik nergens meegemaakt.
Vervolgens gaat het over de z.g. Kenter-sluiting waarvan al eerder een afbeelding is geplaatst:
3. Een tapse borgpen die door schalm en mannetje gaat. Als deze borgpen is aangebracht, kan het mannetje niet wegglijden en is de schalm dus geborgd. De pen kan door een prop lood worden geborgd.
Over het materiaal van de pen wordt niets vermeld maar zal waarschijnlijk net als de sluiting zelf een hoogwaardige staalsoort zijn
Bij ons aan boord werd deze sluiting ook wel patent schalm genoemd en gebruikt om een borgketting aan te brengen over de flensdelingen van de zuigbuis. Maar tegenwoordig gebruiken we alleen nog maar grade 8 Greenpin sluitingen die een veel hogere WLL hebben en veel eenvoudiger zijn in de- en montage
Aan de polemiek over Nederlands taalgebruik op het forum heb ik vooralsnog niets toe te voegen
M.v.g.
Wim
Ps Over een mes bij je hebben, bij ons aan boord heeft de dekdienst die nog altijd bij zich. Als ik zelf aan dek ga steek ik hem nog altijd in mijn overall.
- 2134.jpg (5.06 KiB) 4209 keer bekeken
"Beauty is in the eye of the beholder"
Re: Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje
azijnzuurhoutenkettingopsluitpen
deze werd tot ongeveer 1890 gebruikt op schepen van de koninklijke marine om de bout van de harp te borgen; nadien werden metalen pennen gebruikt. De ankerketting bestaat uit 8 stukken (shackles op de koopvaardij), ieder van 15 vaam. De harpen waarmede de stukken aan elkander verbonden werden, zijn met de ronde kant naar het anker toegeplaatst, zodat ze bij het uitlopen van de ketting nergens achter kunnen pakken.
Aldus Albert Chambon
Is een duidelijke verbetering geworden toen men de kenterpatent schalm ging gebruiken ipv de harpsluiting....
Ten tijde van mijn opleiding als matroos nautische dienst bij de KM moesten wij altijd bij het naar zee gaan de ankerketting ontsluiten dmv het verwijderen van een kenterpatentschalm; loden prop eruit, en met een drevel de pen eruit tikken. En bij aanloop haven cq ankergrond omgekeerde volgorde, foefje was altijd om eerst de pen door het dammetje te doen zodat men de juiste richting had om daarna de pen te verwijdern en het dammetje (na het in elkaar schuiven van de schalm delen) te plaatsen en de oplsluitpen door te slaan...
Ankerketting; De schalmen worden vervaardigd uit ronde massief stalen staven. Na op maat te zijn afgeknipt worden ze verhit en in een c vorm gebogen. Hierna Word er een t vormig stuk tussen gelast, dat precies in de c vormige schalm past en wel zodanig, dat de steel van het t stuk de dam vormt.
Laatste schalm aan boord is een schalm zonder dammetje, zogenaamde eindschalm alwaar de duvelstoejager doorheen gaat.
dammetje kan ook mannetje zijn...
Kon trouwens smerig werkje zijn om in de ankerbak te moeten om op een bordes te staan om de binnenkomende ankerketting te slechten mbv een kettinghaak, ondanks dat deze was afgespoelt.Maar dit/deze constructie van ankerbak komt niet meer voor en je laat het wel uit je hoofd om een ankerbak in te kruipen..
.(dit was aan boord van de zeefakkel, toen opleidingsschip onderofficieren en matrozen nautische dienst oftewel dekdienst).
e.e.a. uit mijn zeemanschap boeken van de KM.
deze werd tot ongeveer 1890 gebruikt op schepen van de koninklijke marine om de bout van de harp te borgen; nadien werden metalen pennen gebruikt. De ankerketting bestaat uit 8 stukken (shackles op de koopvaardij), ieder van 15 vaam. De harpen waarmede de stukken aan elkander verbonden werden, zijn met de ronde kant naar het anker toegeplaatst, zodat ze bij het uitlopen van de ketting nergens achter kunnen pakken.
Aldus Albert Chambon
Is een duidelijke verbetering geworden toen men de kenterpatent schalm ging gebruiken ipv de harpsluiting....
Ten tijde van mijn opleiding als matroos nautische dienst bij de KM moesten wij altijd bij het naar zee gaan de ankerketting ontsluiten dmv het verwijderen van een kenterpatentschalm; loden prop eruit, en met een drevel de pen eruit tikken. En bij aanloop haven cq ankergrond omgekeerde volgorde, foefje was altijd om eerst de pen door het dammetje te doen zodat men de juiste richting had om daarna de pen te verwijdern en het dammetje (na het in elkaar schuiven van de schalm delen) te plaatsen en de oplsluitpen door te slaan...
Ankerketting; De schalmen worden vervaardigd uit ronde massief stalen staven. Na op maat te zijn afgeknipt worden ze verhit en in een c vorm gebogen. Hierna Word er een t vormig stuk tussen gelast, dat precies in de c vormige schalm past en wel zodanig, dat de steel van het t stuk de dam vormt.
Laatste schalm aan boord is een schalm zonder dammetje, zogenaamde eindschalm alwaar de duvelstoejager doorheen gaat.
dammetje kan ook mannetje zijn...
Kon trouwens smerig werkje zijn om in de ankerbak te moeten om op een bordes te staan om de binnenkomende ankerketting te slechten mbv een kettinghaak, ondanks dat deze was afgespoelt.Maar dit/deze constructie van ankerbak komt niet meer voor en je laat het wel uit je hoofd om een ankerbak in te kruipen..
.(dit was aan boord van de zeefakkel, toen opleidingsschip onderofficieren en matrozen nautische dienst oftewel dekdienst).e.e.a. uit mijn zeemanschap boeken van de KM.