Varen en relaties

[louis holleman]

...maar kom je na twee jaar varen tot de slotsom dat het tóch je buurmeisje is.

Theo, weet je wat nou zo leuk is? Bij mij was het het buurmeisje... weliswaar na ruim 3 jaar, maar toch Dat het geen stand heeft gehouden lag verder niet aan mijn zeevarend beroep

[Bram]

Ik denk overigens dat niet veel mensen dit onderwerp aan durven snijden

Ik denk overigens niet dat dit het probleem is . mijn vrouw heeft ook meegevaren en met plezier ,we hebben zelfs een eigen scheepje gehad van bijna 30 meter,totdat ik inzag dat je van je macho image als doorgewinterde zeeman en van alles kennende met je handjes en het zaagsel in het bolletje , echt geen indruk op je kinderen maak,als je dat inziet dan stop je vanzelf met het varen(beroepsvaart) en probeer je nog een vader te worden.

zo zie je maar!!!! ieder heeft zijn eigen reden om aan de wal te gaan ,in mijn geval was het een eigen schip.

schaam je niet om voor je gevoelens uit te komen
de stoerste zeelui .liggen op de bodem van de zee

Bram

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Bij mij was het het buurmeisje... weliswaar na ruim 3 jaar, maar toch

En ook weer verklaarbaar.
Al varend ga je soms terugdenken en kom je dan thuis, wie is dan de eerste die je ziet?
Bij mij was het weliswaar geen buurmeisje, maar wel een meisje uit de klas. De klas die ik voortijdig had verlaten omdat ik zo nodig naar zee moest.
"Je komt er wel van terug!" zei mijn vader, maar dat was niet zo.
Dat het eerst na veertien jaar en uiteindelijk na zevenentwintig jaar helemaal mis ging, had ook niets met het varen te maken. Ze was een prima zeemansvrouw.

[Ton van der Sluijs]

citaat; Het is altijd leuk om een gezicht te zien vertrekken op het moment je aangeeft dat je studie de zeevaartschool was...

Mogge mensen Ik wist van puberen af aan al dat ik geen kinderen wilde... Als je dan weer es verkering had (of later een "relatie") betrokken de gezichten van de dames al gauw en was het snel over Nu op mijn 49ste (en al 16 jaar samen) is die kinderwens er nog steeds niet, maar soms ,als we met een van de dochters van de buren (26 en 28) aan bakkie thee zitten, betrap ik me wel es dat een paar dochters in je leven erg leuk had geweest. Overigens heb ik er GEEN spijt van dat we ze niet hebben, maar dubbel is het wel
Alles wat je doet in het leven is zo verrekte relatief; waar het om draait is dat stukje levensgeluk en dat kan niemand voor je bepalen; dat moet je zelf maken.