Re: Spliethoff
Geplaatst: 02 aug 2017 07:48
@ JdbVos & @ Jos Komen : Jullie commentaar op Spliethoff schepen van het type Schoonebeek en Schippersgracht begrijp ik niet goed. Ik heb op diverse van dat soort schepen gevaren, maar nooit iets van " grotevaart capsones " gemerkt.
De atmosfeer was volledig kustvaart, en daarom heb ik er zo gezellig op gevaren, denk ik.
Diverse kapiteins hadden niet eens hun aanvulling...
Het waren niet eens de grootste kusters onder Nederlandse vlag, qua d.w., want bijv. de Dorthea van de OAL was met 2400 ton. bijna 500 ton groter.
Deze " grote vaart-klap van de molen" heb ik in die tijd wel hinderlijk bij Wagenborg waargenomen.
Daar voelde personeel van de Baltic- of Botniaborg zich ver verheven boven bemanningen van andere kusters...
Op de schepen van Spliethoff toendertijd waren wel enkele zaken aan te merken.
De bemanning had hun toiletten en does op het achterdek. Als de scheepjes dan diep afgeladen waren, en er een beetje zee stond, stond dat achterdek onder water, en kon je alleen met natte voeten je gerief doen...
De lange bomen waren dikwijls een vorm van vermaak, voor degenen, die er niet verantwoordelijk voor waren.
Goede matrozen konden er mee omgaan, maar af en toe had je een onervaren ploegje. Die de grootste moeite hadden de bomen te toppen. Als het schip dan maar een beetje scheef lag, en de heren hadden de geien niet goed belegd, dan zwiepten die bomen naar een kant. Als het schip leeg was, waren die met handkracht met geen mogelijkheid meer midships te krijgen.
Ik kan me heugen, dat wij juist enkele " volmatrozen" aan boord hadden gekregen, die nog nooit gevaren hadden..
De stuurman had al verscheidene malen geprobeerd hen uit te leggen, hoe zij te werk moesten gaan, maar tevergeefs.
Op een gegeven ogenblik had de stuurman op de vroege ochtend weer enige tijd geinvesteerd met uitleg, in zijn allerbeste buitenlands, hoe die bomen te toppen.
Echter, toen zijn aandacht even verslapte, omdat hij met de voorman overlegde, trok de matroos achter de winch de handel vol naar achteren, zonder dat de mannen aan de geiën wisten, wat te doen, vlogen de bomen omhoog, en donderden gelijk naar een kant, zodat het lege schip een slagzij van wel 5 graden kreeg....
Als kok moest ik daarop voorbereid zijn, anders vlogen de gedekte ontbijt spullen en mijn pannen over dek....
De stuurman vloog knap uit zijn slof, en liet diverse knetterende vloeken horen.
Op hetzelfde moment kwam de kapitein beneden, en die was vanzelf niet tevreden, omdat het schip niet laadklaar was, terwijl de ploegen al aan boord waren. Gelukkig waren de havenarbeiders behulpzaam, en de klus was verders snel geklaard.
Dit zal vast als reden gehad hebben, dat onze kapitein een goede naam had, en altijd wel een borreltje klaar had staan, na gedane werkzaamheden....
De stuurman vloekte nog wat na, op het onhandige personeel, dat hij had. De kapitein echter stelde hem gerust : " Je moet je niet zo druk maken...Als kantoor deze kwaliteit bemanning stuurt, kan jij er toch ook niks aan doen....???"
Een reisje later had de stuurman de matrozn extra vroeg laten porren, zodat ze bijtijds het schip laadklaar zouden hebben.
Maar hun pogingen de bomen te stellen werd weer een catastrofe. Die waren zwaar, en met handkracht echt niet over te krijgen, al hingen ze met 4 man aan een gei-touw.... Af en toe kregen ze er wel beweging in, maar als aan de andere kant niemand staat, om de bomen af te stoppen, dan kiepen ze zo door naar de andere kant, en moesten de matrozen goed opletten, dat ze geen blok of draad tegen hun hoofd kregen...
De stuurman had zich de goede raad van de kapitein ter harte genomen, en bekeek het theater, met bakkie koffie in de hand, door de patrijspoort van de officieren messroom. Smakelijk lachend, als het weer mis ging...
Tot de kapitein luid scheldend naar beneden kwam: " Waarom zijn die ruimen nog niet klaar...? "
Waarop de stuurman hem op zijn eigen woorden wees....: " Waarom zou hij zich druk maken, als kantoor deze kwaliteit matrozen aan boord stuurde..."
De kapitein herinnerde zich dat gezegde vast wel, maar kon het zich ook niet permiteren, tijd te verliezen, omdat de ruimen niet klaar waren om te laden... Hij had een ruime woordenschat, en er werd flink gegodverd....
Als kok waren dit soort situaties voor mij als kersen op de taart... Vermaak, Sensatie....!
De stuurman had een dikke huid, en maakte zich verder niet druk over het gescheld van de kapitein... Hij ging aan dek, en binnen de kortste tijd waren de bomen getopt....
De kapitein was een grote vent, en de stuurman een klein, altijd vrolijk mannetje. Ik kon goed met laatstgenoemde opschieten.
Op een gegeven ogenblik lagen we met ander schip van Spliethoff in een Zweedse haven, en wij moesten wachten, tot een ander schip leeg was. Onze stuurman was gaan buurten bij zijn collega. Tegen theetijd moesten wij verhalen, en onze kapitein vroeg mij, om de stuurman te gaan halen. Maar deze had een goed borreltje achter de kiezen, en was van mening, dat 4 matrozen voldoende was, om het schip te verhalen, dus hij kwam niet mee terug....
De kapitein had weinig keus, en verhaalde het schip zonder stuurman, maar wel met de nodige moeite, omdat de matrozen niet begrepen, wat er van hen verwacht werd...
De kapitein ging nog een tukje doen.
Tegen 17.00 u. vertrok het andere schip, en kwam onze stuurman weer aan boord... Hij had schijnbaar boze borrels gedronken... :" Gvd, waar is die ouwe...? Wat een gezeik over dat verhalen...! Ik ga hem voor zijn kop slaan...!"
Omdat de kapitein 2 koppen groter als hij was, was dat beetje belachelijk voornemen...
Ik probeerde hem te sussen, maar tevergeefs..: " Hij ging die kapitein knock out slaan...! "
Weer hield ik hem tegen, en bedacht een goede afleidings manoevre.... " Als je dan toch zo graag wilt slaan, geef mij dan een klap voor mijn kop....." en keerde mijn wang in zijn richting.... Toen kreeg ik me toch een dreun, dat ik idd bijna k.o. ging....
Vooral omdat ik er helemaal geen rekenig mee gehouden had, dat hij werkelijk zou slaan, want we waren goede vrienden, en hadden samen al de nodige "situaties" doorstaan....
De stuurman was verders zo verstandig zijn roes uit te gaan slapen, ik hield niets over aan zijn beuk, en de situatie tussen hem en de kapitein werd de volgende dag onder het ontbijt
opgelost met een vredelievend gesprek, dat wel doorspekt was met de nodige kracht-termen.... Rond de middag deden we het gebruikelijke gezellige drankje, en werd verders nergens meer over geluld...
Wel moet ik nog uitleggen, dat die kapitein en stuurman elkaar langer kenden, en waardeerden... Dan is het makkelijker eens iets door de vingers te zien... vr.gr. George
De atmosfeer was volledig kustvaart, en daarom heb ik er zo gezellig op gevaren, denk ik.
Diverse kapiteins hadden niet eens hun aanvulling...
Het waren niet eens de grootste kusters onder Nederlandse vlag, qua d.w., want bijv. de Dorthea van de OAL was met 2400 ton. bijna 500 ton groter.
Deze " grote vaart-klap van de molen" heb ik in die tijd wel hinderlijk bij Wagenborg waargenomen.
Daar voelde personeel van de Baltic- of Botniaborg zich ver verheven boven bemanningen van andere kusters...
Op de schepen van Spliethoff toendertijd waren wel enkele zaken aan te merken.
De bemanning had hun toiletten en does op het achterdek. Als de scheepjes dan diep afgeladen waren, en er een beetje zee stond, stond dat achterdek onder water, en kon je alleen met natte voeten je gerief doen...
De lange bomen waren dikwijls een vorm van vermaak, voor degenen, die er niet verantwoordelijk voor waren.
Goede matrozen konden er mee omgaan, maar af en toe had je een onervaren ploegje. Die de grootste moeite hadden de bomen te toppen. Als het schip dan maar een beetje scheef lag, en de heren hadden de geien niet goed belegd, dan zwiepten die bomen naar een kant. Als het schip leeg was, waren die met handkracht met geen mogelijkheid meer midships te krijgen.
Ik kan me heugen, dat wij juist enkele " volmatrozen" aan boord hadden gekregen, die nog nooit gevaren hadden..
De stuurman had al verscheidene malen geprobeerd hen uit te leggen, hoe zij te werk moesten gaan, maar tevergeefs.
Op een gegeven ogenblik had de stuurman op de vroege ochtend weer enige tijd geinvesteerd met uitleg, in zijn allerbeste buitenlands, hoe die bomen te toppen.
Echter, toen zijn aandacht even verslapte, omdat hij met de voorman overlegde, trok de matroos achter de winch de handel vol naar achteren, zonder dat de mannen aan de geiën wisten, wat te doen, vlogen de bomen omhoog, en donderden gelijk naar een kant, zodat het lege schip een slagzij van wel 5 graden kreeg....
Als kok moest ik daarop voorbereid zijn, anders vlogen de gedekte ontbijt spullen en mijn pannen over dek....
De stuurman vloog knap uit zijn slof, en liet diverse knetterende vloeken horen.
Op hetzelfde moment kwam de kapitein beneden, en die was vanzelf niet tevreden, omdat het schip niet laadklaar was, terwijl de ploegen al aan boord waren. Gelukkig waren de havenarbeiders behulpzaam, en de klus was verders snel geklaard.
Dit zal vast als reden gehad hebben, dat onze kapitein een goede naam had, en altijd wel een borreltje klaar had staan, na gedane werkzaamheden....
De stuurman vloekte nog wat na, op het onhandige personeel, dat hij had. De kapitein echter stelde hem gerust : " Je moet je niet zo druk maken...Als kantoor deze kwaliteit bemanning stuurt, kan jij er toch ook niks aan doen....???"
Een reisje later had de stuurman de matrozn extra vroeg laten porren, zodat ze bijtijds het schip laadklaar zouden hebben.
Maar hun pogingen de bomen te stellen werd weer een catastrofe. Die waren zwaar, en met handkracht echt niet over te krijgen, al hingen ze met 4 man aan een gei-touw.... Af en toe kregen ze er wel beweging in, maar als aan de andere kant niemand staat, om de bomen af te stoppen, dan kiepen ze zo door naar de andere kant, en moesten de matrozen goed opletten, dat ze geen blok of draad tegen hun hoofd kregen...
De stuurman had zich de goede raad van de kapitein ter harte genomen, en bekeek het theater, met bakkie koffie in de hand, door de patrijspoort van de officieren messroom. Smakelijk lachend, als het weer mis ging...
Tot de kapitein luid scheldend naar beneden kwam: " Waarom zijn die ruimen nog niet klaar...? "
Waarop de stuurman hem op zijn eigen woorden wees....: " Waarom zou hij zich druk maken, als kantoor deze kwaliteit matrozen aan boord stuurde..."
De kapitein herinnerde zich dat gezegde vast wel, maar kon het zich ook niet permiteren, tijd te verliezen, omdat de ruimen niet klaar waren om te laden... Hij had een ruime woordenschat, en er werd flink gegodverd....
Als kok waren dit soort situaties voor mij als kersen op de taart... Vermaak, Sensatie....!
De stuurman had een dikke huid, en maakte zich verder niet druk over het gescheld van de kapitein... Hij ging aan dek, en binnen de kortste tijd waren de bomen getopt....
De kapitein was een grote vent, en de stuurman een klein, altijd vrolijk mannetje. Ik kon goed met laatstgenoemde opschieten.
Op een gegeven ogenblik lagen we met ander schip van Spliethoff in een Zweedse haven, en wij moesten wachten, tot een ander schip leeg was. Onze stuurman was gaan buurten bij zijn collega. Tegen theetijd moesten wij verhalen, en onze kapitein vroeg mij, om de stuurman te gaan halen. Maar deze had een goed borreltje achter de kiezen, en was van mening, dat 4 matrozen voldoende was, om het schip te verhalen, dus hij kwam niet mee terug....
De kapitein had weinig keus, en verhaalde het schip zonder stuurman, maar wel met de nodige moeite, omdat de matrozen niet begrepen, wat er van hen verwacht werd...
De kapitein ging nog een tukje doen.
Tegen 17.00 u. vertrok het andere schip, en kwam onze stuurman weer aan boord... Hij had schijnbaar boze borrels gedronken... :" Gvd, waar is die ouwe...? Wat een gezeik over dat verhalen...! Ik ga hem voor zijn kop slaan...!"
Omdat de kapitein 2 koppen groter als hij was, was dat beetje belachelijk voornemen...
Ik probeerde hem te sussen, maar tevergeefs..: " Hij ging die kapitein knock out slaan...! "
Weer hield ik hem tegen, en bedacht een goede afleidings manoevre.... " Als je dan toch zo graag wilt slaan, geef mij dan een klap voor mijn kop....." en keerde mijn wang in zijn richting.... Toen kreeg ik me toch een dreun, dat ik idd bijna k.o. ging....
Vooral omdat ik er helemaal geen rekenig mee gehouden had, dat hij werkelijk zou slaan, want we waren goede vrienden, en hadden samen al de nodige "situaties" doorstaan....
De stuurman was verders zo verstandig zijn roes uit te gaan slapen, ik hield niets over aan zijn beuk, en de situatie tussen hem en de kapitein werd de volgende dag onder het ontbijt
opgelost met een vredelievend gesprek, dat wel doorspekt was met de nodige kracht-termen.... Rond de middag deden we het gebruikelijke gezellige drankje, en werd verders nergens meer over geluld...
Wel moet ik nog uitleggen, dat die kapitein en stuurman elkaar langer kenden, en waardeerden... Dan is het makkelijker eens iets door de vingers te zien... vr.gr. George