Naar zee...

[Bob R.I.P.]

Zo iets heet een cliff hanger. Je bent verzekerd van lezers bij de volgende aflevering.

mvg Bob

[Harry G. Hogeboom]

Om kwart over zeven sloeg het noodlot toe.

Da's de Nautische versie van z'n " Drank en Vrouwen"

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ja, ik vond dat wel een mooi moment om recht werk te maken.
Let ook even op de tijd van plaatsing, voor mij dertien minuten voor middernacht en ik wilde nog even naar Pauw & Witteman kijken die voor mij op die tijd beginnen.
Ik heb nog meer krantenberichten, maar dit was het meest bondige en correcte. Ik begin volgende keer met mijn eigen versie van het gebeurde, een verslag(je) dat ik op dinsdag 23 oktober 1951 schreef, dezelfde datum als dat bericht uit Het Vrije Volk. Ik schreef toen een brief aan mijn vriendinnetje...

--

Nu zullen oplettende lezers waarschijnlijk denken - of zeggen: "Hoe kan die gozer na dik zestig jaar nou toch een btief in zijn bezit hebben die hij aan een ánder schreef?" Wel, dat zit zo.
Dat komt omdat ik zes jaar en één maand later, op 28 november1957, met dat vriendinnetje trouwde. Maar toen, in 1951, was het gewoon een vriendinnetje. Sterker nog: ze deed zelfs dienst als postillon d'amour voor mijn échte liefde. Dat was een bij voorbaat tot mislukken gedoemde, maar wel zeer serieuze en diep ingrijpende affaire.
Maar die brief is dus een zeer betrouwbaar verslag van de ramp, beter dan de krantenberichten en zélfs correcter dan het verslag van de Raad voor de Scheepvaart van 18 februari 1952.
Mogelijk kom ik daar later nog op terug, alhoewel...

--------------------------------------------------

Ik ga aan aflevering 4 beginnen.

Ik zag dat ik een paar storende fouten had gemaakt. Die heb ik verbeterd.

[schokker]

Een kleine kanttekening bij de genoemde daggelden. De 6000USd/dag voor het containerschip is op T/C basis, netto daggeld, dus havengeld en brandstof voor de charteraar. De ruim 1000 gulden/dag voor het potje is bruto vracht, daar moet nog brandstof, havenkosten en zeer waarschijnlijk laadkosten nog af om het netto daggeld op T/C basis te weten.
Neemt niet weg dat er toen voor die tijd erg veel geld is verdiend door die scheepjes.

Groeten

Henk

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Uiteraard zijn dat geen zuivere cijfers, maar alleen bedoeld om een indruk te geven. In 1951 betaalde je voor een ton gasolie iets van 35 dollar. Nu bijna 1000.

[schokker]

Interessante getallen. In 1990 koste de gasolie tussen de fl200,- en fl250 per 1000ltr en nu rond de 600Euro/cbm
Toen in 1979 met de oliecrisis de gasolie naar fl800,-/cbm ging in plaats van ongeveer fl100,-/cbm stond alles op z'n kop.

Grt

Henk

[Theo Horsten (R.I.P.)]

In 1956-'57 waren de vrachten belangrijk lager en lag je soms op orders te wachten. Men klaagde toen steen en been over de gasolieprijs van 100 gulden per ton.

Om die 1000 gulden per dag die zo'n klein scheepje in 1951 kon opvaren nog wat beter in perspectief te zetten: met zeven man zal er iets van 15 gulden per dag aan voeding zijn besteed.
Een bemanning van 6 koppen plus een kapitein. Die zes man - stuurman, machinist, kok en drie man aan dek - zullen in totaal zo rond de 45 gulden per dag hebben gekost, inclusief sociale lasten, wat toen nog vrijwel niets was. Niet lang daarna beliepen die toch al gauw 30 procent, maar 1951 was nog net in de tijd dat er zegeltjes van een paar dubbeltjes geplakt moesten worden.

Hoeveel een kapitein-eigenaar per maand voor zichzelf gebruikte, kon hij uiteraard zelf bepalen. Hoeveel een zetkapitein toen kon verdienen, weet ik niet en ook niet of die allemaal voor kaplaken voeren. Ik weet wel dat een kapitein van een kuster in 1955-'56 zeer content was met 1000 gulden in de maand. Ik weet niet meer waar ik in 1961 zelf voor begin, maar ik schat dat ik toen ook iets van duizend gulden in de maand zal hebben gehad. Dat was dan inclusief kaplaken. Toen ik eind zestiger jaren op eigen verzoek aflosser werd bij Wagenborg en zowel op de kleinste als de grootste schepen van die tijd voer, had ik 50 gulden per dag varend en 40 gulden als ik thuis was. Dat was een prima gage.
Samenvattend: in 1951 zullen de kosten voor zeven man bemanning, inclusief de kapitein, zo rond de 100 gulden per dag hebben belopen.
Those were the days.

[Aad v Staveren (RIP)]

Theo een heel goed verhaal tot nu toe. Ik kom in je verhaal verschillende voorvallen tegen die ik zelf ook meegemaakt heb. Het verkopen van Nederlands geld in Strahlsund voor veel meer Oost Duitse marken dan wat je officieel kreeg als je deze inleverde bij de offieciele instantie, dit was in 1957. Ook het verhaal van een Hollandse vrouw die een niet zo'n nette aanzoek krijg en je denkt dat verstaat ze toch niet. Heb het zelfde mee gemaakt in Zuid Frankrijk, waar we een heel mooie dame tegen kwamen en de opmerking gemaakt werd daar zou ik wel graag de koffer mee induiken. Waarop in het Nederlands geantwoord werd, dat zou je zeker wel willen,maar ik ga hier niet op in.
Aad van Staveren

[P.M. Noppeney]

Theo

Ook ik maakte een dergelijke situatie mee; 1964 (18 jaar oud/jong)en voor het eerst in New York. Met een paar maten naar een bioscoop. De film was waardeloos wat we onder elkaar ook duidelijk lieten blijken. Wat een K.. film, zonde van ons geld en meer hard op geuit commentaar. Toen de film afgelopen was liepen we naar de uitgang en werden in het Nederlands aangesproken door een keurige heer die ons toesprak"jongelui juliie zijn als gast in een ander land gedraag je dan ook als gast, dit is geen taal voor jullie". Wat we hebben geantwoord weet ik niet meer, wel dat ik me behoorlijk lullig voelde. Mijn grootvader(oud marine man) zei het al Nederlanders zijn net wandluizen, je komt ze overal tegen.
Groeten uit Den Helder,

Peter Noppeney

[deventer05]

Je ziet het Theo, er is altijd wel iets in je prachtige verhaal dat bij deze en gene herinneringen oproept. Vaak dingen die al lang weggezakt zijn. En dan zijn het ook nog vaak trivia, en je verbaast je er dan over dat ze nog ergens in je geheugen zitten. Zo had ik er ook een:

De onvoorstelbare hoeveelheden die je als jongen van zeventien jaar kunt verstouwen, als het akelig koud is en je hard moet werken.

Dat was bij mij ook het geval, en zeker op zaterdag als de pot snert en drie-op-de-pan schafte (met een borrel). De anderen, die vol zaten en een sigretje opstaken, keken dan voldaan achterover leunend en vol belangstelling toe als ik nog een opschepte.
"Nou gaat ie z'n lintworm voeren".
En daarna komt die ouwe nog eens met de soepterrine langs.
"Ik hoorde dat Hotze nog een bordje snert wil?"
En je wilt je natuurlijk niet laten kennen, hoewel....
En je door die ouwe te laten bedienen is natuurlijk ook wel iets bijzonders...