Re: Innovatie
Geplaatst: 08 dec 2017 16:29
Wat noem je regelmatig? Dieptes en hoogtes worden alleen maar bijgewerkt als er een volledig nieuwe versie van een kaart verschijnt, dus nadat er nieuwe surveys zijn gedaan waarbij ook opnieuw gelood is. Daar kan zomaar dertig of veertig jaar tussen zitten, hoor. In de titel van de kaart kun je zien in welk jaar die kaart is gemaakt en vaak ook aan de hand waarvan. Tussen twee volledig nieuwe versies van een kaart in worden de dieptes alleen maar bijgewerkt op plaatsen waar dat werkelijk van belang is. Op de papieren kaarten werd dan voor sommige delen een "verbeterblad" gemaakt dat je over het desbetreffende deel van de kaart kon plakken. Met de elektronische kaarten is ook dat uiteraard allemaal veranderd. Dit kaartje van Skutskär is een inzet van een andere Zweedse kaart, welke weet ik werkelijk niet meer. Ik weet dus ook niet meer uit welk jaar die kaart was en hoeveel tijd er inmiddels verstreken was toen ik hem gebruikte. Ik was begin zeventiger jaren kind aan huis in Skutskär, maar als die kaart ergens uit de veertiger jaren was, dan waren die dieptes daar intussen met krap 2 decimeter afgenomen. Dat is niet zo veel, maar als je die net tekortkomt onder het vlak, droom je toch mooi van de bok - zoals mijn moeder vroeger zei.Maar waarom die vermelding op de zeekaart ? Daarvan wordt toch zó regelmatig een nieuwe gemaakt dat die vermelding niet apart verteld hoeft te worden ?
Er zit trouwens nog een aardig verhaal vast aan mijn dagen in en om Skutskär. Het was natuurlijk voor een ieder die op de Oostzee voer sowieso al een bekend haventje. Je loste er zout en kon er hout en cellulose laden. Nadat ik bij Wagenborg op eigen verzoek vrij lang als reserve-afloskapitein had gevaren - in ons toen nog unieke verlofsysteem de "dertiende man" genoemd - werd ik voor vast op de verbouwde MARKBORG geplaatst. Hoe dat precies ging, weet ik ook niet meer, maar ik meen me te herinneren dat ze zeiden dat ze andere plannen met me hadden.
---------------------
---------------------
De Markborg was in 1962 bij Amels als fraaie gladdekker gebouwd - 499 brt en 780 dwt, twee masten twee bomen, twee luikhoofden met houten luiken - maar werd in 1969 na het vervallen van de 500 brt grens en de verandering in het vervoer van gezaagd hout verbouwd. Stalen luiken van Transport Efficiency, Vlemak laadgerei. Mooier was hij er niet op geworden, maar hij was nu 819 brt en kon 140 ton meer laden. De 400 pk Industrie bleef en dat was niet zo erg veel power voor dat schip. Maar we kregen Sempress brugbediening en Atlas radar en een Brown autopilot en de accomodatie bleef even comfortabel als voorheen, dus daar viel best mee te varen en op te leven. Ook dat was toen innovatie, dus we zijn on topic.
Of het door het tonnage kwam dat de Markborg nu kon meenemen of dat er een andere reden was, dat weet ik niet en dat doet ook niet ter zake, maar ik kreeg min of meer een vaste dienst op Skutskär. Ik was er kind aan huis en de agent aldaar was een bijzonder geschikte vent waar ik goede vrienden mee werd. Hij woonde met een aardige vrouw en twee mooie kinderen in een fraai huis en daar bracht ik heel wat tijd door. Verder bracht hij me in contact met allerlei interessante mensen. Dat voert hier nu allemaal wat ver, ook het feit dat ik een keer voor loods heb gespeeld in Skutskär en in die valse hoedanigheid een Deen naar zijn laadplaats bij de zagerij heb beloodst. Een verhaaltje apart. Dat ging allemaal prima, al keek die Deen me zo nu en dan ook wat vreemd aan, maar toen we na afloop aan een bakkie koffie met een cognacje zaten en ik geen loodsbriefje kon produceren dat hij moest tekenen, viel ik door de mand en moest ik hem de waarheid vertellen: dat de agent me zover had weten te krijgen dat ik voor loods speelde omdat die Deen moest gaan laden en anders uren op een loods had moeten wachten terwijl er twee ploegen bootwerkeers klaarstonden die met een vork ventetid begonnen te schrijven.
----------------------
Maar nu dan wat dat kaartje betreft en die dieptes en al die prikken en de landhöjning en zo: ik voer al een mooi poosje in dat dienstje, toen Jan van Niejenhuis - hier al eerder genoemd - me vroeg of ik de diepte langs de kade waar we zout losten eens wilde checken en verder ook alles eens wilde opnemen wat verder van belang was. Zie het kaartje hierboven. Hij wilde namelijk weten of het mogelijk was om daar met de PRINSENBORG en de NASSAUBORG zout te te gaan lossen. Die waren ook verbouwd en twaalf meter verlengd en van krap 1000 dwt naar 2250 dwt gegaan. De Markborg was 58 meter lang en de Prinsenborg was 82 meter geworden. Ik heb toen in twee reizen in telkens twee dagen dat hele haventje gesurveyd. Nou ja, helemaal... de inloop en de ruimte waarin je moest manoeuvreren en natuurlijk de diepte langs de kade. Ik had al een vizierkompas en een nauwkeurige loodlijn was snel gemaakt. Het was beide keren prachtig mooi weer en dus was het goed toeven, met twee man in de boot en maar peilen en maar loden en maar aantekeningen maken.
Maar toen bleken er dus nogal wat verschillen te zijn met de dieptes die op de kaart aangegeven stonden. Langs de kade was het een zootje omdat daar nodig gebaggerd moest worden, alleen had die papierfabriek - toen onderdeel van Stora Kopperberg - zoveel gif en zware metalen geloosd, dat die baggerspecie bij wijze van spreken door mannen in ruimtepakken behandeld moest worden en dus begonnen ze daar liever niet aan. Maar het kon wel, dat lossen van de Prinsenborg. Je moest dan niet gewoon midden langs de kaai gaan liggen, maar zoveel mogelijk naar achteren en dan voorin beginnen met lossen en geleidelijk naar voren schuiven, de onderzeese heuvel op, zeg maar. Ik had daar een fraai rapport van gemaakt, compleet met een paar doorzichtige plastic sjablonen waarmee ik kon laten zien hoe dat dan moest. Mijn eigen kopie van dat rapport is helaas aan het eind van mijn vorige leven zoek geraakt, samen met nog veel meer waardevolle zaken, dus dat kan ik niet meer laten zien. Maar Jan van Niejenhuis had wat hij wilde. Niet lang daarna werd ik overgeplaatst naar de Prinsenborg en mocht ik mijn bevindingen in de praktijk gaan toetsen. Dat ging allemaal goed. Of ze in Skutskär ooit aan baggeren toe zijn gekomen, weet ik niet. Ik ben er al een mooi poosje niet meer geweest.
Maar met die landhöjning moet je in voorkomende gevallen, als het erg nauw steek, dus wel degelijk rekening houden, Jan.
--------------