Uniform?!
-
ronny
Heb het weer met genoegen gelezen theo.
Zie het zo voor me daar in afrika,ken die gasten vrij goed daar hebben wat papier daar gelost en cacou geladen.
En elke keer sta ik weer versteld van die loodsen daar in lagos hoe ze het voor elkaar krijgen.
Gelukig grijpt de ouwe altijd optijd in en valt het voor en achter nog wel mee.
Als je die gasten hun gang laat doen dan sta je daar tich uur en/of je hebt schade.
Uniformen maken de man maar zeggen niets over jou en of je het vak wel beheerst helaas,dan was het wel heel gemakkelijk.
Zie het zo voor me daar in afrika,ken die gasten vrij goed daar hebben wat papier daar gelost en cacou geladen.
En elke keer sta ik weer versteld van die loodsen daar in lagos hoe ze het voor elkaar krijgen.
Gelukig grijpt de ouwe altijd optijd in en valt het voor en achter nog wel mee.
Als je die gasten hun gang laat doen dan sta je daar tich uur en/of je hebt schade.
Uniformen maken de man maar zeggen niets over jou en of je het vak wel beheerst helaas,dan was het wel heel gemakkelijk.
-
Jos Komen (R.I.P)
Hallo Theo,
Wederom een literair en nautisch-technisch hoogstandje.
Als ik het goed begrijp ben je nog steeds met je boek bezig, maar ik kan me voorstellen dat je er dan even iets anders "tussendoor" doet.
Lagos,
Ik was eerste stuurman op de "Klipper", met bevroren makrelen uit Scheveningen.
Komt er een delegatie bestaande uit drie man met uniform, gouden strepen en grote petten ook verguld, mijn hut binnen.
"Hello Chief, you are Chief, I am also a Chief, a Very big, big Chief".
En die gozer dook meteen mijn koelkast in.
"No Whiskey?"
"No, big chief, I am a teetotaller, I only drink beer.
But you better see the captain."
Wederom een literair en nautisch-technisch hoogstandje.
Als ik het goed begrijp ben je nog steeds met je boek bezig, maar ik kan me voorstellen dat je er dan even iets anders "tussendoor" doet.
Lagos,
Ik was eerste stuurman op de "Klipper", met bevroren makrelen uit Scheveningen.
Komt er een delegatie bestaande uit drie man met uniform, gouden strepen en grote petten ook verguld, mijn hut binnen.
"Hello Chief, you are Chief, I am also a Chief, a Very big, big Chief".
En die gozer dook meteen mijn koelkast in.
"No Whiskey?"
"No, big chief, I am a teetotaller, I only drink beer.
But you better see the captain."
-
Theo Horsten (R.I.P.)
Ja, ik ben nog steeds bezig en het moet nu toch spoedig klaar zijn, in elk geval volgende maand. Ik moest het omwerken en dat is een hels karwei, om het dan weer in de juiste vorm te krijgen, alles op elkaar te laten aansluiten. Maar, ik nader de afronding.
Tja, dat Lagos... Ik ben er nooit weer terug geweest en dat spijt me niets. We hadden Kees Amels in Monrovia opgepikt. Die was toch zo trots op dat schip en terecht. Niet voor niets bouwt Amels de meest luxueuze jachten, dat vond je in dit schip terug.
Hij had werkelijk tranen in de ogen toen hij zag hoe er al direct na de overdracht met zijn schip werd omgegaan. Wij gingen snel van boord, maar pas nadat we de garantiemachinist in de eigenaarshut hadden geïnstalleerd. Dat was een dubbele hut waarvan we er eentje hebben volgestouwd met zijn eigen proviand, bier en drank en dat was maar goed ook, anders had hij het niet best gehad. Hij zou een jaar blijven, maar dat is meen ik maar vier maanden of zo geworden. Toen was de zaak zo verziekt dat er niets meer te garanderen viel.
In Port of Spain, Trinidad, ging dat aardig beter. Daar leverden we de havenslepers Bonito en Snapper af voor Bodewes. Dat was ook een mooi staaltje Nederlandse kleine-scheepsbouwkunst. Fijne boten. Toen ik binnenkwam met de Snapper was de Bonito er al een poosje en ook daar zat een garantiemachinist van ons op, wijlen Jan Steijl. Die kwam ons tegemoet toen we binnenkwamen.
Ook daar was het dag in dag uit proefvaren en demonstreren, maar dat ging wel een beetje anders dan in Lagos. Om te beginnen waren het heel wat plezieriger mensen die graag wilden leren en vanaf dag 1 hadden we de nieuwe kapitein en twee machinisten aan boord. Kijk, dan heb je tenminste voldoening van je werk. Ze hadden daar twee van die typische ouderwetse Amerikaanse havenslepers die nodig aan vervanging toe waren, maar daar waren die mannen buitengewoon handig mee. Hier was het dus puur een kwestie van wennen aan een veel grotere, moderne boot met een hoop power, dubbelschroefs en zowel voor als achter een manoeuvreerstand.
De chef technische dienst van de Port Authority was nog maar kort in functie en was daarvoor hoofd van de brandweer geweest, dus echt verstand van schepen had hij niet en dat was wel eens lastig, maar niet echt hinderlijk. Hij had soms wat vreemde wensen. Hij was verzot op noodstops, van volle kracht vooruit beide motoren in één keer op vol achteruit. Normaal doe je dat hoogstens twee keer, maar hij wilde dat telkens weer meemaken. Tot hij op een dag vroeg of ik, terwijl we volle kracht voeren, één motor vol achteruit wilde zetten.
Ik zei dat dat een manoeuvre was die je natuurlijk nooit uitvoerde, dat je desnoods wel eerst een noodstop zou kunnen maken en vervolgens een motor vol vooruit en de ander vol achteruit zodat je om je as draaide. Maar hij hield vol dat hij het zo wilde. Dus, Jan Steijl gewaarschuwd wat we gingen doen.
"Die vent is gek," zei Jan. "Dat doe je toch niet?"
Maar het ging wel door. Volle kracht en toen in een keer het hendel van stuurboordsmotor in een soepele beweging van vol vooruit naar vol achteruit, terwijl bakboord gewoon verder jakkerde. Beneden klonk een daverende klap en toen viel stuurboord stil. Vraag me niet hoe het kan of hoe het kwam al trachtte Jan me dat later ook uit te leggen, maar een van de brandstoffilters was als een bierblikje in elkaar gedrukt.
Dat had genoeg moeten zijn, maar zowel Jan Steijl als ik werd toch een beetje boos toen de man dat vervolgens als een gebrek van de boot in de rapporten opgenomen wilde hebben. We hebben hem op andere gedachten weten te brengen. Vooral omdat we onverminderd toegaven aan zijn telkens weer herhaalde verzoek om recht tegenover het Holiday Inn hotel volle kracht tegen de kaaimuur te gaan liggen drukken. Ook dat is iets wat je misschien twee keer doet, maar wij moeten in veertien dagen tijd heel Trinidad toch echt een klein stukje opgeschoven hebben.
Wij verbleven in datzelfde Holiday Inn. De poolbar was in die tijd de plaats waar alle moderne piraten en boekaniers van de Carieb zich verzamelden en dus heel gezellig. Wat hebben we daar toch wat gelachen. Breek me de bek niet open.
Ook daar was de officiële proefvaart niet direct een genoegen. Ik kon nog net de moteren bedienen en sturen, maar de VHF horen kon ik vergeten. Het was een groot stuurhuis en dat stond echt stampvol met mensen die zich volgoten en volpropten.
Een kleine, donkere meneer kwam naast me staan en trachtte een gsprek te beginnen en wat vragen te stellen. Dat moest schreeuwend, maar ik deed mijn best. Na een poosje schreeuwde hij: "Nee me niet kwalijk, ik had me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Gilette!"
Waarop ik terugschreeuwde: "Van de scheermesjes?"
"Nee!" riep hij. "Ik ben de minister van Transport van Trinidad en Tobago!"
Aardige man. Allemaal aardige, relaxte mensen daar.
En het was ná Lagos, dus ik had mijn lesje geleerd en epauletten op de schouders. Van die normale die je om de witte epauletten van je overhemd schuift. Geleend van een van de boeven van de poolbar van het Holiday Inn, een Noorse kapitein. Toen ik ze terug wilde geven, zei hij dat ik ze mocht houden; hij had er genoeg. Ik heb ze nog en ik bewaar ze zuinig. Proefvaren zal ik wel nooit meer, maar wie weet gaan we nog een keer op vakantie naar Egypte.
.
Tja, dat Lagos... Ik ben er nooit weer terug geweest en dat spijt me niets. We hadden Kees Amels in Monrovia opgepikt. Die was toch zo trots op dat schip en terecht. Niet voor niets bouwt Amels de meest luxueuze jachten, dat vond je in dit schip terug.
Hij had werkelijk tranen in de ogen toen hij zag hoe er al direct na de overdracht met zijn schip werd omgegaan. Wij gingen snel van boord, maar pas nadat we de garantiemachinist in de eigenaarshut hadden geïnstalleerd. Dat was een dubbele hut waarvan we er eentje hebben volgestouwd met zijn eigen proviand, bier en drank en dat was maar goed ook, anders had hij het niet best gehad. Hij zou een jaar blijven, maar dat is meen ik maar vier maanden of zo geworden. Toen was de zaak zo verziekt dat er niets meer te garanderen viel.
In Port of Spain, Trinidad, ging dat aardig beter. Daar leverden we de havenslepers Bonito en Snapper af voor Bodewes. Dat was ook een mooi staaltje Nederlandse kleine-scheepsbouwkunst. Fijne boten. Toen ik binnenkwam met de Snapper was de Bonito er al een poosje en ook daar zat een garantiemachinist van ons op, wijlen Jan Steijl. Die kwam ons tegemoet toen we binnenkwamen.
Ook daar was het dag in dag uit proefvaren en demonstreren, maar dat ging wel een beetje anders dan in Lagos. Om te beginnen waren het heel wat plezieriger mensen die graag wilden leren en vanaf dag 1 hadden we de nieuwe kapitein en twee machinisten aan boord. Kijk, dan heb je tenminste voldoening van je werk. Ze hadden daar twee van die typische ouderwetse Amerikaanse havenslepers die nodig aan vervanging toe waren, maar daar waren die mannen buitengewoon handig mee. Hier was het dus puur een kwestie van wennen aan een veel grotere, moderne boot met een hoop power, dubbelschroefs en zowel voor als achter een manoeuvreerstand.
De chef technische dienst van de Port Authority was nog maar kort in functie en was daarvoor hoofd van de brandweer geweest, dus echt verstand van schepen had hij niet en dat was wel eens lastig, maar niet echt hinderlijk. Hij had soms wat vreemde wensen. Hij was verzot op noodstops, van volle kracht vooruit beide motoren in één keer op vol achteruit. Normaal doe je dat hoogstens twee keer, maar hij wilde dat telkens weer meemaken. Tot hij op een dag vroeg of ik, terwijl we volle kracht voeren, één motor vol achteruit wilde zetten.
Ik zei dat dat een manoeuvre was die je natuurlijk nooit uitvoerde, dat je desnoods wel eerst een noodstop zou kunnen maken en vervolgens een motor vol vooruit en de ander vol achteruit zodat je om je as draaide. Maar hij hield vol dat hij het zo wilde. Dus, Jan Steijl gewaarschuwd wat we gingen doen.
"Die vent is gek," zei Jan. "Dat doe je toch niet?"
Maar het ging wel door. Volle kracht en toen in een keer het hendel van stuurboordsmotor in een soepele beweging van vol vooruit naar vol achteruit, terwijl bakboord gewoon verder jakkerde. Beneden klonk een daverende klap en toen viel stuurboord stil. Vraag me niet hoe het kan of hoe het kwam al trachtte Jan me dat later ook uit te leggen, maar een van de brandstoffilters was als een bierblikje in elkaar gedrukt.
Dat had genoeg moeten zijn, maar zowel Jan Steijl als ik werd toch een beetje boos toen de man dat vervolgens als een gebrek van de boot in de rapporten opgenomen wilde hebben. We hebben hem op andere gedachten weten te brengen. Vooral omdat we onverminderd toegaven aan zijn telkens weer herhaalde verzoek om recht tegenover het Holiday Inn hotel volle kracht tegen de kaaimuur te gaan liggen drukken. Ook dat is iets wat je misschien twee keer doet, maar wij moeten in veertien dagen tijd heel Trinidad toch echt een klein stukje opgeschoven hebben.
Wij verbleven in datzelfde Holiday Inn. De poolbar was in die tijd de plaats waar alle moderne piraten en boekaniers van de Carieb zich verzamelden en dus heel gezellig. Wat hebben we daar toch wat gelachen. Breek me de bek niet open.
Ook daar was de officiële proefvaart niet direct een genoegen. Ik kon nog net de moteren bedienen en sturen, maar de VHF horen kon ik vergeten. Het was een groot stuurhuis en dat stond echt stampvol met mensen die zich volgoten en volpropten.
Een kleine, donkere meneer kwam naast me staan en trachtte een gsprek te beginnen en wat vragen te stellen. Dat moest schreeuwend, maar ik deed mijn best. Na een poosje schreeuwde hij: "Nee me niet kwalijk, ik had me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Gilette!"
Waarop ik terugschreeuwde: "Van de scheermesjes?"
"Nee!" riep hij. "Ik ben de minister van Transport van Trinidad en Tobago!"
Aardige man. Allemaal aardige, relaxte mensen daar.
En het was ná Lagos, dus ik had mijn lesje geleerd en epauletten op de schouders. Van die normale die je om de witte epauletten van je overhemd schuift. Geleend van een van de boeven van de poolbar van het Holiday Inn, een Noorse kapitein. Toen ik ze terug wilde geven, zei hij dat ik ze mocht houden; hij had er genoeg. Ik heb ze nog en ik bewaar ze zuinig. Proefvaren zal ik wel nooit meer, maar wie weet gaan we nog een keer op vakantie naar Egypte.
.
Mooie verhalen Theo. Mag ik alvast je nieuwe boek bestellen? Frappant welke onderwerpen allemaal aan bod komen onder de topic Uniform. Eerder gaf je al een advies over het maken van een back up. Op dit moment zijn er aanbiedingen bij McDOS-net: www.mcdos.net. Van Maxtor is de One Touch ll, 200 GB, 8 MB voor € 174,95 en de One Touch ll 300 GB 16 MB voor € 259,00 leverbaar. De eerste heeft een USB 2.0 aansluiting de tweede (duurdere) USB 2.0 & Firewire aansluitingen. Zegt mij allemaal niets. Op het internet zijn de reacties over de One Touch ll niet allemaal positief. Wie heeft er nog meer ervaring?
Moi,
Anne
Moi,
Anne
-
Jan Dikker
Hallo allemaal,
Jos had het over de officieren van de KPM en de Camphuis in het bizonder. Hier een voorbeeld van de fietsenmakers van de Roggeveen. Dus ze sliepen niet allemaal in jas toetoep.
Maar aan de andere kant, dit kwam ook voor. Was mijn broer op de Roggeveen als 1ste stuurman.
Je kreeg het echter met de paplepel ingegoten! Klas BM1B van de De Ruyterschool in 1952
.jpg]
[/URL]
Jos had het over de officieren van de KPM en de Camphuis in het bizonder. Hier een voorbeeld van de fietsenmakers van de Roggeveen. Dus ze sliepen niet allemaal in jas toetoep.
Maar aan de andere kant, dit kwam ook voor. Was mijn broer op de Roggeveen als 1ste stuurman.
Je kreeg het echter met de paplepel ingegoten! Klas BM1B van de De Ruyterschool in 1952
.jpg]
[/URL]
-
Jan Dikker
Hallo Jaco,
Onder je naam staat "Vlissingen". Daarom moet je je niet met Middelburg bemoeien. Vlissingen is niet "hier in Middelburg".
Het was het Roggeveenhuis. Het is grondig verbouwd. De bejaarde bewoners hebben ze er gedeeltelijk uitgekieperd en in september betrokken de leerlingen van de Roosevelt Academie de vrijgekomen appartementen op de benedenverdieping. Oud wijkt voor jong. Net als op het hofje bij de maneblussers is gebeurd.
In zoverre heb je gelijk dat het nu "Roggeveen"heet.
Onder je naam staat "Vlissingen". Daarom moet je je niet met Middelburg bemoeien. Vlissingen is niet "hier in Middelburg".
Het was het Roggeveenhuis. Het is grondig verbouwd. De bejaarde bewoners hebben ze er gedeeltelijk uitgekieperd en in september betrokken de leerlingen van de Roosevelt Academie de vrijgekomen appartementen op de benedenverdieping. Oud wijkt voor jong. Net als op het hofje bij de maneblussers is gebeurd.
In zoverre heb je gelijk dat het nu "Roggeveen"heet.
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14438
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Argungu
Hallo Theo,
Mooi verhaal. Die "Argungu" herinner ik me nog, inderdaad een prachtig schip, zooooodanig prachtig dat ik nog ergens in een schoenendoos een volledige specifikatie met wat foto's van dat schip heb liggen, leuk dat je dat opbrengt.
Port of Spain is NIET meer wat het was, vrijwel net zo link als Lagos tegenwoordig, criminaliteit viert hoogtij enz. enz. informatie van goeie bekende die er recentelijk een mooi poossie heeft gewoond en als een kind zo blij was om de kuierlatten te kunnen nemen.
Was er voor het laatst in de mid 70tiger jaren voor een garantiedokking van de "Mark2" van Bos&Kalis, herinner me de bar in de Holiday Inn, kleine wereld.
Tot horens
Mooi verhaal. Die "Argungu" herinner ik me nog, inderdaad een prachtig schip, zooooodanig prachtig dat ik nog ergens in een schoenendoos een volledige specifikatie met wat foto's van dat schip heb liggen, leuk dat je dat opbrengt.
Port of Spain is NIET meer wat het was, vrijwel net zo link als Lagos tegenwoordig, criminaliteit viert hoogtij enz. enz. informatie van goeie bekende die er recentelijk een mooi poossie heeft gewoond en als een kind zo blij was om de kuierlatten te kunnen nemen.
Was er voor het laatst in de mid 70tiger jaren voor een garantiedokking van de "Mark2" van Bos&Kalis, herinner me de bar in de Holiday Inn, kleine wereld.
Tot horens
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"