Sterke openingen

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Gebruikersavatar
K.Brouwer
Berichten: 2790
Lid geworden op: 03 dec 2005 18:18

Re: Sterke openingen

Bericht door K.Brouwer »

Ja Jos, er gaat weer heel langzaam een lampje bij mij aan :-D . Als ik het mij goed herinner waren het drie boeken.

Zou echt niet weten of als ik ze nu zou lezen ze net zo grappig zou vinden, toen lag ik in een deuk!

Nog zo'n openingszin waarvan je als (ex)zeevarende denkt hé, die schrijver heeft gevaren:

Net voor pikheet duvelt matroos Pablo van de stellingplank in het water en krabbelt via de kade weer aan boord nog stijf van de drank van vorige avond.... :shock: .

Hebben we allemaal toch wel eens gezien/meegemaakt niet? Van dit boek herinner ik mij ook niets meer doch die openingszin maant je tot verder lezen :-D .

Ach ja, "sweet memories" :shock: .


Groeten,K.Brouwer.

Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Sterke openingen...
Mijn dag opende vandaag niet zo best.
Ik was om halftien nog maar net de deur uit, of ik had al schreeuwende ruzie met een lelijk wijf.
Dat brengt ongeluk, vooral als zoiets op vrijdag gebeurt.
Een lelijke slagersvrouw. Een lelijke Griekse slagersvrouw die er bezwaar tegen maakt dat ik 's morgens met mijn honden voor haar slagerswinkel langsloop. Gewoon de openbare weg! En met mijn honden aan de lijn!
Dat gebeurde een poosje geleden ook al eens en toen heb ik alleen maar verbaasd gereageerd, maar toen ze vanmorgen opnieuw tierend naar buiten kwam, vond ik het genoeg en heb ik haar in een cocktail van Grieks, Nederlands en Engels duidelijk gemaakt hoe ik over haar dacht en wat ze me kon. Hoeveel ze er van heeft verstaan, weet ik niet maar ik denk voldoende om de bedoeling te begrijpen. Sommige woorden zijn door de televisie erg bekend geworden en bepaalde handgebaren zijn internationaal.
Ach, wat lucht dat toch heerlijk op als je eens goed kan schelden. Ik heb niet alleen duidelijk gemaakt hoe ik over haar gezicht dacht, maar ook de rest van haar anatomie in mijn tirade betrokken, inclusief haar intieme delen, de hygiëne daarvan en de treffende overeenkomst met bepaalde pittige Franse kaassoorten.
Heerlijk, heerlijk. :-D
"Ik ga bellen! Ik ga bellen!" riep ze.
"Wie dan?" riep ik, maar dat wilde ze niet kwijt, waarop ik nogmaals het "F"-woord bezigde met verduidelijkend handgebaar.
"Ik ga bellen!" dreigde ze opnieuw, waarop ik haar mijn telefoon heb aangeboden, maar die wilde ze niet.
Toen ben ik maar verder gegaan met mijn honden.
Ik dacht: als de dag zo begint, wordt de rest ook niks, maar dat viel gelukkig mee.
Op het postkantoor lag een boekje dat ik had besteld. Dat had ik hierboven al genoemd, maar ik wilde het graag hebben. Dat bleek een aangename verrassing te zijn. Een boek met een sterke opening.

Afbeelding . Afbeelding

En dat in zo'n prachtig donkerrood linnen bandje van de Engelse uitgeverij Methuan waarin ik ook de boeken van Joseoh Conrad, van Kipling en van Stevenson heb. Maar die zijn uit de twintiger en dertiger jaren en dit boekje is van 1980.
Een openbaring. Dat Mickey Spillane zoiets ook kon schrijven; een jeugdboek dat bekroond werd.
En dat dan met illustraties van de beroemde Spaanse striptekenaar Esteban Maroto.

Afbeelding . Afbeelding

Dat maakte die schreeuwende slagersvrouw weer helemaal goed. Mijn vrouw wil haar trouwens door haar eigen smerige worst draaien en aan de honden opvoeren. Maar daar waag ik mijn honden niet aan... :shock:
Jos Komen (R.I.P)

Re: Sterke openingen

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Het einde van een boek lijkt me ook ontzettend moeilijk.
Ik lees wel eens een boek waarvan ik denk dat de schrijver het zelf ook niet weet. :)
Van een onbevredigend einde wordt de lezer natuurlijk ook niet vrolijk.
Ik denk dat ik de sterke opening en het onbevredigende einde maar ga omzeilen door sprookjes te gaan schrijven. :)
Er was eens....
En ze leefden nog lang en gelukkig. :)
All the best
Jos
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Sterke openingen

Bericht door dita »

Jos,
Het mooiste zou zijn als het einde terugslaat op een zin in het begin.
En bij veel schrijvers is dat ook zo. Ik sta er altijd weer verstelt van hoe "ze" het voor elkaar krijgen.
Volgens mij is het gewoon een gevolg van de story , de meeste schrijvers weten nooit waar het verhaal heen wil en waar het ophoudt en als het einde nu daar is waar het mee begonnen is dan is de cirkel rond.
Groeten
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
klaas mulder (RIP)

Re: Sterke openingen

Bericht door klaas mulder (RIP) »

Kreeg vandaag een boek onder ogen, wat begint met de in mijn oren al goed klinkende opening:

Veel gezagvoerders ter koopvaardij zijn gestoord...

Dan kan zo'n boek bij mij eigenlijk al niet meer stuk. :shock: :-D :-D

groet, Klaas :-D
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10558
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Sterke openingen

Bericht door jdbvos »

Ik vind een communistisch sprookjesboek ook altijd wel leuk: "Er ZAL eens...."
Oost, west...ook best
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Martin schreef:de meeste schrijvers weten nooit waar het verhaal heen wil en waar het ophoudt
Dat ben ik bepaald niet met je eens. Je moet het verhaal volledig in je hoofd hebben zitten: begin, een ontwikkeling die duidelijk naar een bepaald punt voert of in elk geval lijkt te voeren, het bereiken van dat punt en het slot. De hoofdfiguren moeten vastliggen en de locaties eveneens. Ook de tijdlijn moet vastliggen. Als dat zich dan in gang gaat zetten, dan kun je zijpaden inslaan, maar de lijn, de verhaallijn moet je vasthouden. Soms kunnen dat meerdere verhaallijnen zijn of tijdens het schrijven kom er eentje bij, maar dat moet toch allemaal naar dat ene punt blijven voeren.

Wat je niet in de hand hebt, zijn de dialogen. Je hebt de figuren wel gecreëerd, je weet hoe ze eruitzien, maar je weet nog niet wat ze gaan zeggen en hoe ze dat gaan zeggen. Hoe zij zich naar dat ene punt toe gaan werken of proberen die ontwikkeling tegen te houden. Ik vind het een prachtig, wat geheimzinnig proces. Na afloop vraag je je af - ik althans wel - waar het in godsnaam allemaal vandaan is gekomen.

Het einde moet logisch voortvloeien uit het verhaal. Doet het dat niet, dan deugt er iets niet. Als de schrijver niet helemaal tevreden is met het slot, zal de lezer dat helemaal niet zijn. Ook een open einde moet logisch voortvloeien uit het verhaal. Een open einde is geen gemakzucht van de schrijver, er maar een punt aandraaien, er gewoon maar mee ophouden omdat hij of zij het eigenlijk verder niet meer weet. Een open einde moet onvermijdelijk zijn, waarbij ook de lezer met het gevoel moet achterblijven dat het niet anders kon aflopen dan vaag, zonder duidelijk einde. Het verhaal moet aan het einde wel "rond" zijn, wat niet noodzakelijkerwijs betekent dat de laatste zin moet teruggrijpen op de eerste.

De opbouw van een boek of van een verhaal is soms moeilijk, maar altijd mooi. Je kunt pas gaan bouwen als je de bouwstenen bij de hand hebt. Als je die al bouwend moet aanslepen zonder dat je een goed bouwplan hebt, krijg je een krakkemikkig gebouw dat geen "geheel" is. Veel boeken worden vrijwel helemaal "in het hoofd" samengesteld. Het op papier of op de harde schijf zetten is eigenlijk niets anders dan het leegmaken van dat hoofd. Wie kans ziet om in drie maanden een goed boek te schrijven, zal daar voordien al enige jaren mee bezig zijn geweest. Het wordt anders als je een serie schrijft met een vaste hoofdfiguur. Dan wordt het telkens een nieuw borduursel op hetzelfde stramien. Ook dat is een kunst.

Mooi werk, mensen. :)
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Sterke openingen

Bericht door dita »

Het verhaal moet aan het einde wel "rond" zijn, wat niet noodzakelijkerwijs betekent dat de laatste zin moet teruggrijpen op de eerste.
Theo,
Natuurlijk hoeft het niet een must te zijn dat het einde iets met het begin te maken heeft. Het valt mij vaak op dat het nu eenmaal zo is. Bij Jan de Hartogh om maar iemand te noemen zie ik het verscheidenen malen.
In "Herinneringen van een bramzijgertje" komt op de eerste bladzijde het geuzenlied "Merck toch hoe Sterck" voor en op het eind ook weer. In de oorspronkelijke engelstalige uitgave "The lost Sea" geheten, wordt daarentegen met geen woord gerept over dit lied. Er wordt wel verteld van "a little horseman who fell in love with a little maiden". En ook op een van de laatste bladzijdes wordt die horseman weer genoemd. Vraag ik me af: heeft de vertaler van het boek er zelf wat bijgefantaseerd. Het geuzenlied is helemaal geen liefdesverklaring in tegendeel. Daar slaat men op trommels om de Spanjaarden te verdrijven.
Nou ja!
Groeten uit de ijskast van Hamina. - 13 en dalende.
Martin
Bijlagen
the call of the sea.JPG
the call of the sea.JPG (1009.69 KiB) 5738 keer bekeken
bramzijgertje.JPG
bramzijgertje.JPG (533 KiB) 5738 keer bekeken
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Sterke openingen

Bericht door dita »

Klaas,

Bedankt voor de positieve opmerking. Ik neem aan dat het uit mijn boek "Drijfijs" is.
Ja het is zo "Gezagvoerders zijn vaak gestoord" en meestal hebben ze het zelf niet in de gaten. Dat heeft natuurlijk niets te maken met het uitoefenen van hun "dasein".
Ieder vaart zijn eigen scheepje, zeg ik maar.
Groeten maar weer
Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Sterke openingen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Dat is leuk, dat je Herinneringen van een bramzijgertje als voorbeeld aanhaalt. Ik ken The Lost Sea niet en dus kan ik niet vergelijken, maar de vertaling is van Jan de Hartog zelf, zoals dat met het overgrote deel van zijn boeken het geval is. Het stond hem daarom vrij om daarin te veranderen wat hij wilde en daar had hij in dit geval een gegronde reden voor, want eigenlijk heeft Jan de kluit wel een beetje belazerd. Herinneringen van een Bramzijgertje was het Boekenweekgeschenk 1967 en dat wordt geacht een oorspronkelijk werk te zijn. Een schrijver wordt uitgenodigd om het boekenweekgeschenk te schrijven, wat een hele eer is. Door hier een boek uit 1951 voor te gebruiken, heeft hij zich er wel een beetje met een Jantje (de Hartog) van Leiden vanaf gemaakt. :-D

Dat "Merck toch hoe sterck" niet in The Lost Sea voorkomt, kan ik me voorstellen; het zegt de Engelse lezer zo weinig. Als je dat van het Nederlands naar het Engels zou moeten vertalen, zou je ook beter een ander lied kunnen zoeken. Er zijn genoeg psalmen en gezangen die als strijdliederen werden gebruikt en in het Engels en Amerikaans even bekend zijn als in het Nederlands, dus daar zou je er als vertaler dan eentje van moeten uitzoeken. Ik zit vaak met dat probleem: namen en begrippen die voor de Amerikaanse en Engelse lezer heel gewoon zijn, maar die de Nederlandse lezer niets zeggen. Dan zoek je een oplossing, wat een alternatief, een zo goed mogelijk equivalent kan zijn, of je laat het eenvoudig weg. Dat is beter dan verwarring stichten.


Plaats reactie