Toen geluk nog heel gewoon was

[Compass]

Hee, wa's dat nou Roy

Dat valt in Groningen onder de nieuwe voorjaarscollectie van VW

Groeten,
Bert de Boer

[Jos Komen (R.I.P)]

Vanmiddag schoot me iets uit mijn vroege jeugd tebinnen, toen ik nog met rooie oortjes Sjors en Sjimmie las.
Een buurjongetje had in de Grote Houtstraat in Haarlem een ECHTE neger gezien.
Ik had toen nog nooit een echte neger in het wild gezien dus was ontzettend benieuwd hoe die er precies uitzag.
Hij liep gewoon op schoenen, was normaal gekleed en had geen ring in zijn neus.
DAT viel wel even tegen, maar ik ging toch de week daarop poolshoogte nemen in de Grote Houtstraat en verdomd, ik zag hem ook lopen.
Inderdaad net een gewoon mens, alleen maar een stuk zwarter.
Maar NU had ik iets om op school te vertellen, want mijn buurjongetje was heiden en zat op een andere school.
Hem aanspreken op al het zilverpapier wat ik in de loop der jaren voor hem verzameld had ging me nog even te ver.
Dus de week daarop met een heel ploegie negertje kijken.
Toen was geluk nog héél erg gewoon.
All the best
Jos

[Jos Komen (R.I.P)]

Ik realiseer me nu dat ik een voorzet geef om in te koppen over het er nu uitziet, maar dat is niet de bedoeling.
DAT weten we allemaal al, het gaat hier over: Toen geluk nog heel gewoon was.
All the best
Jos

[Hannes]

Dat doet mij aan een voorval uit mijn kinderjaren denken.
Ik was vroeger nogal een waterschuw kereltje, ik had een hekel aan wassen.
Dat lag niet zo zeer aan het natte water maar eerder aan de nare zeep die in de ogen brandde.
Mijn moeder dreigde dan, "als je je niet wast word je net zo zwart als een neger".
Nu wist ik niet wat een neger was, maar ik had zo'n zwart negerpoppetje dat werd tevoorschijn gehaald en als voorbeeld even gewassen.
"Kijk, dat gaat er nooit meer af."
Zo wilde ik er natuurlijk niet uitzien en met dat poppetje in mijn achterhoofd liet ik de dagelijkse schrobbeurten over mij heen gaan.

Dagen later mocht ik achter op de fiets mee naar Hoogeveen naar de winkel.
In Hoogeveen woonden veel Zuid Molukkers, die had ik ook nog nooit gezien.
In de supermarkt zag ik op een gegeven moment een Moluks vrouwtje lopen, en omdat ik aan dat poppetje moet denken gebeurde wat gebeuren moest.
Ik trok mijn moeder aan de rok en zei: " mama kijk eens, die mevrouw heeft zich niet gewassen, die word helemaal zwart".
Er volgde geen reactie van mijn moeder die keek met een knalrood hoofd de andere kant op, dus nog maar een keer en een beetje luider, die vrouw moest toch gewaarschuwd worden dat het er nooit meer afging.
Toen werd mij tot mijn verbazing door mijn moeder op resolute wijze duidelijk gemaakt dat het beter was dat ik mijn mond zou houden, ik wilde die vrouw toch alleen maar helpen.
Uiteraard heeft moeder zich bij die mevrouw verontschuldigd voor mijn slechte gedrag, en het stukje Bazooka Joe heb ik die dag geloof ik ook niet gekregen.


Groeten, Hans.

[Bob R.I.P.]

Het stukje van Jos doet me herinneren aan een voorval vlak na de oorlog. Hoe dat negerjongetje bij ons terecht was gekomen weet ik niet, maar op een zekere dag was hij er. Wij hadden uiteraard nog nooit een neger gezien en nieuwsgierig als we waren wilden we weten of hij overal zo donker was. We woonden aan de buitenkant van Hoorn, bijna landelijk. Dus toen hij op een zeker moment moest plassen moesten wij zo nodig kijken of zijn pikkie ook zwart was.

mvg
Bob

[Roy]

Bij die Bazooka Joe kauwgum zaten ook altijd plaatjes. Ik meen dat het een soort kleine stripverhalen waren.
Die plaatjes waren overigens niet om op te kauwen.............

m.v.g. Roy

[Bertus.]

Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was , maar zoals het
nu gesteld is,is het ook om te huilen .
Vroeger was het een stuk gezelliger en socialer

Afbeelding2.jpg

Afbeelding1.jpg

Bertus

[Jos Komen (R.I.P)]

Vanavond betrapte ik mezelf erop om mijn hondje, die blijkbaar in haar tweede puberteit zit, naar de kostschool te sturen.
Daar werd ik vroeger door mijn moeder ook regelmatig mee bedreigd, terwijl ik een heel braaf jongetje was.
Destijds had ik natuurlijk niet in de gaten dat dit financieel een onhaalbare kaart was, maar de verhalen die destijds over kostscholen de ronde deden waren altijd genoeg om me weer even in het gareel te houden.
Nu rijst natuurlijk de vraag: is er iemand die dit fenomeen in de jaren 50 zelf heeft meegemaakt?
All the best
Jos

[shipwis75]

ja Jos, ik !!
ik heb in de jaren 1946 - 1949,
in Amersfoort op kostschool gezeten, (Saint Louis) Handelskennis en MULO gedaan
omreden, dat ik totaal door de oorlog ontspoort was,
en daardoor bijna onhandelbaar was,
maar ik heb dat meer ervaren, als zijnde een ''tuchtschool''
sexueel misbruikt ben ik er dus niet
maar wel vreselijk mishandeld,
om eens een voorbeeld te noemen,
wij stonden in de rij, om naar de klassen te gaan,
toen de broeder ''opzichter'' mij opeens een lel verkocht,
waar de honden geen droogbrood van lustten,
en ik de middag daarop, maar naar huis ben gegaan,
het verhaal verteld, mijn vader reageerde als volgt, ''nou dan zul je het wel verdient hebben!!''
mijn moeder heeft mij de volgende dag wederom teruggebracht, en heeft een gesprek gehad,
met de broederoverste, dat ik in de middag wederom bij de broeder ''opzichter''
moest melden in een kamer apart, waar ik dus nog meer slaag kreeg,
hij sloeg, schopte, en trapte mij, waar hij maar kon raken, met de mededeling,
''als je nog een keer je bek open durft te doen, dan weet ik je te vinden!!''
vandaag de dag heb ik er (soms) nog steeds last van.
en met nèt 16 geworden, naar zee gegaan, (en daar heb ik nooit spijt van gehad)
maar doordat ik op 7 Januari 1955 voor mijn nummer bij het Korps Mariniers werd ingelijfd,
heb ik het jaren lang voor mij uit kunnen schuiven, mede door de opleiding,
welke best wel zwaar is geweest, en je werd er best wel gehard in je karakter,
dat is mijn ervaring geweest van een ''kostschool''
en of het geholpen heeft???? ghehehehe
mzzl, pete

[Jos Komen (R.I.P)]

Hallo Pete,
bedankt, het was dus duidelijk geen vacantiekolonie.
All the best
Jos