Kombuispraat

Hallo @all,

Sorry dat ik wat laat reageer, ik heb helaas niet altijd de tijd.
Nu reageer ik niet op elk bericht maar ik kijk steeds en zal af en toe eens een duitje in de zak doen.

Prachtig wat voor mooie foto's en stukjes geschiedenis hier de laatste dagen getoond is.
De naam Jan Olieslagers was mij wel bekend, Clement van Maasdijk niet, dus weer wat geleerd.
Ik vermoedt dat een aantal van die Orion's die René op de vliegbasis Valkenburg gefotografeerd heeft tegenwoordig bij de Duitse Marine vliegt.

Mocht er een vliegerij enthousiast zijn die meer foto's van deze " Silver Dart" 2 wil hebben dan hoor ik het wel.

Er schijnt nog niet op gereageerd te zijn, maar ik ben toch wel nieuwschierig naar wat foto's van die Silver Dart, Harry.
Als men die constructie zo bekijkt, en leest hoe die eerste vliegmaschines gebouwd waren, moet men echt respect voor de eerste luchtvaartpioniers hebben.

Mooie plaatjes van de Uiver René.
Zo te zien heeft men dat vliegtuig flink opgeknapt.
In 2011 zag ik de Uiver in Oostwold, wat een verschil, daar zag het vliegtuig er blinkend gepoetst uit.
Wat moet dat een werk zijn om zo'n groot vliegtuig zo te laten glimmen.

Die 018F Fairy Swordfish.........is dat niet zo'n "armen en benen" kissie met een dikke sigaar er onder die toendertijd het roer van DE "Bismarck" mooi naar de galamiesjes hielp en vast pinde zodat ze niet meer weg kon komen nadat ze de "Hood" had opgeblazen??

Inderdaad Harry, en niet alleen dat, de Swordfish wist de Italiaanse marine in de nacht van 11-12 november 1940 in Tarente ook een gevoelige klap te geven.

Hieronder een link:

http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Taranto

Ondanks de successen werd in februari 1942 toch duidelijk dat het toestel verouderd was.
Tijdens de doortocht van de slagkruisers Scharnhorst, Gneisenau en de zware kruiser Prinz Eugen door het Kanaal, gingen tijdens een aanval op deze schepen alle Swordfish toestellen verloren zonder schade op de schepen aan te richten.
Toch bleef de Swordfish tijdens de oorlog een grote rol spelen en overleefde zelfs haar opvolger, de Fairey Albacore, ook wel "Applecore" genoemd.
In het verloop van de oorlog werd de Swordfish op o.a. escort carriers of Merchant Aircraft Carriers ter onderzeeboot bestrijding ingezet, daarbij werden 14 U-boten vernietigd.
Door de lage start- en landingssnelheid hoefde het vliegdekschip in de regel niet van koers te veranderen om gunstig in de wind te komen.
Was de wind gunstig, kon een Swordfish op een vliegdekschip dat voor anker lag starten en landen.
De laatste operationele acties met de Swordfish gingen tot ongeveer januari 1945 tegen de scheepvaart voor de Noorse kust.
De laatste operationele eenheid met de Swordfish werd op 21 mei 1945 buiten dienst gesteld, de laatste opleidingseeneid in de zomer van 1946.

Groeten, Hans.

AND NOW FOR SOMETHING COMPLETELY DIFFERENT....

Over zoemertjes en kunstvliegen, ofwel hoe zweefvliegtuigen soms op gemotoriseerde gevechtsvliegtuigen lijken.

Ik ben blij dat ook anderen genieten van mijn bijdragen, nu we toch op een nieuwe pagina zijn beland plaats ik wat zweefvliegwerk.
Wees gerust, ik heb ook nog wat Fairford en ander gemotoriseerd werk en ook nog wat plaatjes uit de Prins van 1910, maar het onderstaande wil ik jullie niet onthouden.

In 1992 maakte ik een weekje zomerkamp mee met de zweefvliegclub van mijn zoon. Paar keer mee naar boven geweest (met anderen, zoonlief mocht nog nét geen passagier meenemen), leuk.
In '95 vroeg hij of ik mee wilde naar Terlet. Dus tweepersoons kist ophalen van Valkenburg, op naar Terlet. Met de lier omhoog, thermiekbellen opzoeken, wat rondcirkelen. En dan krijg je de mededeling dat we een bel gaan verlaten en wat snelheid gaan ontwikkelen.
Dan laat meneer zich dus gewoon VALLEN uit zo'n bel en gaat naar 250 km/h met zo'n shaggie met vleugels! Adrenalinekick dus.
Een zoemertje noemen zweefvliegers dat. In de kist ervaar je de hoge snelheid intens in die kleine cockpit, op de grond HOOR je de actie: alsof er een straaljager aankomt.
Vervolgens een nieuwe actie: kunstvliegen. 't Kind opgehaald bij zijn moeder, onderweg kreeg ik te horen wat kunstvliegen inhoudt. Koprollen dus. Ik noemde dat stunten, maar dat was niet de juiste benaming. KUNST dus. Uit voorzorg een parachute aan het lijf, want je moest op het ergste voorbereid zijn. Er zou een vleugel kunnen afbreken. Lekker!!! Gelukkig had ik ooit gesprongen (ook al was dat een paar dagen terug, in 1968), ik liet me niet gek maken.
Omhoog: niet met de lier maar achter een sportkist, we moesten snel op hoogte zijn voor het "kunstwerk", de koprol dus. Ik heb het geweten. Foto's maken natuurlijk, maar je camera van zo'n 8 ons weegt voor je gevoel het tienvoudige als je die boven je hoofd houdt.... Aparte ervaring, dat wel.

Zoonlief heeft helaas, toen hij beroepsmatig ging vliegen, zijn zweefvliegbrevet laten verlopen, maar de herinnering telt.

Ik plaats twee sets foto's:
De eerste serie "gewoon" met als slot een foto van de snelheidsmetertjes (grondsnelheid denk ik) uit het papieren album, de tweede serie met een stukje Gelderland op zijn kop.

René

Tweede actie.

Als tegenwicht voor de vorige inbreng wat échte straaljagers, Fairford 1996.
René

toen hij beroepsmatig ging vliegen, zijn zweefvliegbrevet laten verlopen, maar de herinnering telt.

En niet alleen de herinnering maar ...je weet maar nooit.....soms komen die zweefvliegkunsten TOCH donders handig, zoals vrij recent met die kist op de Hudson River bij New York.
Minder recent, maar voor een variatie van redenen in mijn geheugen gegrift is:
" The Gimli Glider"
ONLY in Canada .....23 Juli 1983......

http://en.wikipedia.org/wiki/Gimli_Glider

PS.
Dit hierboven "schoot me te binnen" en daardoor zocht ik het boek " Freefall" over dit bakkie even op. Achterin staat -ter leeringhe ende vermaek- een summiere samenvatting betreffende het 199 blz. Inquiry rapport dat in 1984 werd gepubliceerd.Met dit soort bakkies is het veelal de gewoonte van " grote kluppies" om Jantje met de korte achternaam de schuld te geven en "we gaan weer vrolijk verder"....in de luchtvaart bisnis heet dat dan " pilot error"......het makkelijkste is dat als die beste brave man dood is en dus niet terug kan ouwehoeren. Zo OOK in dit geval.......maaaar de piloot was dus niet dood en liet het er niet bij zitten, vandaar die Inquiry.
Hieronder de kleine samenvatting uit dit hierboven genoemde boek.

Die Co-piloot had vroegaah gevaaarn en was goed in snuitjeswerk....hij hield er een verkering met de Executive Direktor van de Commissie van Inquiry aan over

Prachtig dit soort aanvullingen, Harry!
René

Prachtig dit soort aanvullingen

Nou Rene, daaaar zijn de meningen over verdeeld Gimli was een oud en niet meer als vliegveld in gebruik " oorlogsvliegveld" als ik me goed herinner en " the locals" hadden er net een gezellige BBQ met een plaatselijke autorace..........ze namen net weer een koud pilsje toen die kist "suizend" uit de lucht neerklapte....er staat me vaag een foto bij van een knakkertje die "als een speer" moest wegrennen voor het aanstormende vliegtuig zonder enige remmen.

Harry,
Ik ga nog even door met gliders. Ik wilde de plaatjes voor later bewaren, maar nu passen ze na het hierboven besprokene.
In 2009 heb ik een week in Normandië gebivakkeerd en de nodige foto's gemaakt. Onder meer bij Bénouville/Ranvil, waar de gliders van o.m. major John Howard neerkwamen (Pégasus).
René

Leuk filmpje,

http://www.youtube.com/watch?v=1lYGUROZ_Pg

Als ik in de buurt ben mag ik graag even kijken op de Noordzeeweg/Rozenburg bij de modelvliegers, maar dit slaat alles. Prachtig.
René